CC BY
47
УДК 8Т1 А. Х,.САТТОРОВ
ББК 83.3 (0) 9
ШАРХИ ИСТИЛОХОТИ ИРФОНЙ ДАР "ШАРХИ "ТААРРУФ" ВА МУЦОИСАИ ОН БО МАНОБЕИ ДИГАРИ ИРФОНИ
Вожа^ои калиди: Мустамиллй Бухорой, «Шар^и Таарруф», «Кашф-ул-ма^цуб», «Рисолаи цушайрия», «Тазкират-ул-авлиё», «Девон»-и Аттор «Сад майдон», «Ахлоци Носирй», истилоуоти ирфонй
«Шархи «Таарруф» - и Мустамиллии Бухорой аз зумраи он гуна осорест, ки бахши мухиме аз онро калимоту истилохот ва мафохими ирфонй фаро гирифтааст. Шархи истилохоти ирфонй дар асари мазкур назар ба осори дигари суфия фарк менамояд, зеро имконоти шурух дар баёни батафсили истилохот васеъ аст. Масалан, истилохи «рух» кариб дар хамаи осори ирфонй ба кор рафта ва ба он таъбиру тафсирхои зиёде аз чониби урафо сурат гирифтааст. Зиёуддини Саччодй дар мавриди ин калима навиштааст: «Бидон, ки ахли шариат, хакикати одамиро, ки мадраки чузъиёту куллиёт ва доноии худ ва Парвардигор аст, рухи инсонй гуянд»(10, зайли вожаи рух).
Дар фархангхои дигар низ ин истилох такрибан ба хамин шакл таъбир шудааст, аммо дар китоби «Шархи «Таарруф» аз ин калима ба гунаи дигаре таъбир шудааст, ки муфассалтару мушаххастар мебошад: «Сабаби фирок ва висол рух аст ва сабаби савобу икоб рух аст ва хамаи итобу оштй бо рух аст ва махалли хулули газабу ризо рух аст ва муставчиби лаху алайхй рух аст. Чдмодот аз ин сифот холианд. Нур хама анвори висол аст ва зулмат хама зулмоти фирок аст ва хар ду ба рух коим аст. Он ки уро сифати рух набудааст ва набошад на аз илми фирок хабар дорад ва на аз лаззати висол» (8, 848).
Х,амчуноне ки мушохида мешавад Мустамиллии Бухорой муътакид бар он аст, ки инсон аз ду буъд - модда ва рух офарида шуда, аммо рух бар моддиёт афзалият дорад ва касе, ки ба покизагии рух таваччух намекунад аз хеч асроре бохабар нахохад шуд. Илова бар ин вай чамодотро холй аз рух медонад, вале дар мавриди хайвонот, ки оё рух доранд, ё на чизе нагуфтааст. Аммо Х,учвирй дар «Кашф-ул-махчуб» бар ин бовар аст, ки «андар хастии рух, илм зарурй аст ва андар чигунагии он акл очиз»(12, 335).
Дар китоби «Фарханги истилохоти ирфонй» «ихлос» ба маънои «хулуси ният ва тасфияи амал аз тамоми шавоиб» таъбир шудааст. Аммо дар манобеи ирфонй маънихо ва таобири бисёре ба ин вожа хамрох шуда, матолиби мухиме хам дар ин замина арза шудааст. Аз чумла, дар китоби «Шархи «Таарруф» аз ин калима чунин шарху тавзех шудааст: «Ихлос он аст, ки ту аз у худой хохй аз амале, ки бошад. Яъне, ин ки Худо ихлос фармуд бандагонро»(8,1284). Маълум мешавад, ки «ихлос» аз дидгохи Мустамиллй шарти аслии расидан ба маъшуки ягона аст.
Ба истилохи «бако» низ нависандагони манобеи ирфонй аз дидгоххои гуногун шарх бастаанд. Аз чумла, дар фархангхои ирфонй ин истилохро ба маънии човидонагй ва хулуд маънидод кардаанд, ки онро дар боргохи Х,ак ва хазрати дуст метавон ёфт. Аммо аз дидгохи муаллифи «Шархи «Таарруф» истилохи «боко» чунин таъбир шудааст: «Он кас, ки у бокй бошад ба Х,ак, фонй бошад аз нафси хеш он чй кунад на чуз манфиатро кунад аз бахри хеш ва на дафъи мазарратро аз хештан» (8,1580). Яъне, агар инсон бихохад, ки човидонагй ва бако пайдо кунад, бояд аз нафси худ фонй шавад ва хар коре, ки анчом медихад, ба хотири Х,ак анчом дихад, он гох у бако пайдо мекунад. Ба таъбири дигар, хар кадар, ки инсон дар баробари Худованд бако дошта бошад, ба хамон андоза бако хохад ёфт.
«Тачрид» хамон пок шудан аст аз алоики дунявй. Аммо дар манобеи ирфонй ба суратхои мухталиф аз ин калима таъбир шудааст. Аз чумла Шайх Аттор чунин гуфтааст: Дили ту мавзеи тачрид омад,// Сарои хилвату тавхид омад(1, 62)
Дар «Шархи «Таарруф» бошад ин истилох ба сурати зерин шарху тавзех гардидааст, ки маънии покй ва дурй аз молу маноли дунявиро мерасонад: «Тачрид он бошад, ки аз моли
138
дунё чизе нагирад ва ба он чй ба чой бигузорад, иваз талаб накунад, на дар ин чахон ва на дар он чахон ва ин аввал макоми тачрид аст, ки дунё начуяд ва нахохад ва ин макоми Исо паёмбар аст, ки аз дунё берун рафт ва аз дунё хеч чиз дар мулки у дар наёмад. Ва хикмат ва тачриди зохир он аст, ки чун донист, ки дунё мабгузаи Хдк аст ва дунёро ба наздики Х,ак микдор нест ва ин тоифа даъвои мухаббати Хдк карданд ва душмани уро душман гирифтанд»(8, 1422).
Аз дидгохи Мустамиллй макоми тачрид он аст, ки инсон ба куллй аз моли дунё руй гардонад ва хатто агар кори хайру савобе хам анчом дода бошад, подоши онро талаб накунад, зеро аз макоми тачрид поин меояд ва вакте ки ин сифатхоро дар вучуди хеш хосил кард, ба макоме мерасад, ки ба он маком хазрати Масех расида буд ва он намунаи барчастаи макоми «тачрид» аст.
Аз дигар истилохоти суфия, ки мукаррар дар осори ахли тасаввуф омада, калимаи «тафрика» хаст, ки таъбирхои мутафовите аз он то ба мо расидааст. Дар «Расоили чомеъ» «тафрикаро нишон дугонагй хонда ва дугонагиро нишони бегонагй. Х,ар зиёъ, ки дар шамъ аст, он осори чамъ аст. Тафрика то пайдо бошад, ошику маъшук кучо якто бошад» (5,135).
Дар «Шархи «Таарруф» бошад, ин истилох ба сурати зерин тафсир шудааст: «Чун бандагон хакро бичуянд, ба сифати хеш чуянд, ё ба тоат, ё ба далел, ё ба тазаккур, ё ба маъние аз маъонй, ки аз банда мавчуд ояд ва дар ин хол мутафарриканд аз бахри он ки бо сифати хешанд ва хар кй бо сифати хеш бошад, хештанбин бошад ва хештанбин на Хдкро ёбад ва на Хдкро бинад, ин чудо мондан аз Х,ак тафаррук аст. Яъне то бо хештан аст мутафаррик аст ва чун бо Х,ак аст, мачмуъ аст(8, 1532). Тавзех он аст, ки инсон то замоне, ки бо худ аст, тафрика миёни у ва Х,ак вучуд дорад агарчи аъмоли накуе хам анчом дода бошад. Х,ар амале, ки дар он худбиниву парокандагии дил ва адами ягонагй бо Хдк дар он вучуд дошта бошад, он амал аз дидгохи Мустамиллй боиси тафрика ва дурй аз хак буда, баракси он мояи такарруб ва наздикй.
Истилохи «такво» низ яке аз пуркорбурдатарин истилохоти ирфонй мебошад, ки аз он тафсирхои мухталифе шудааст. Дар «Фарханги истилохоти ирфонй» дурй кардан аз укубат ба воситаи анчоми тоат ва эхтироз аз мухаррамот, такво унвон шудааст. Аммо баррасии манобеи ирфонй нишон медихад, ки дар тули асрхои гуногун суфия аз ин таъбир маъонии бештаре зикр кардаанд. Аз чумла, дар «Шархи «Таарруф» аз ин истилох ба сурати зерин тафсир шудааст: «Таквои банда аз Худованд бар ду маънй бошад: Ё хавф бошад аз аъкоб, ё аз фирок ва нишони ин такво он бошад, ки авомир ва навохии Хдкро хилоф накунад ва хукук ва худуди сухбатро нигох дорад то муставчиби икоб нагардад ва агар хавфи фирок бошад аз дуни Х,ак пархез кунад ва бо дуни у наёромад то аз Х,ак чудо намонад. Такво ва пархезкорй аз хаво канора гирифтан аст ва аз нафс чудо гаштан»(8, 1275).
Такво кудрати муъчизаосое дорад, ки метавонад хар чй гайр аз Х,акро нобуд созад. Аз дидгохи Мустамиллй бояд инсон амру нахйи Парвардигорро бе чуну чаро риоя ва аз худуди муайян намудаи у берун наравад ва аз хавохои нафсонй канора гирад, ки инхо аз авомили аслии таквост. Такво бехтарин василаи расидан ба Хдк буда, инсон бояд аз эътимод ба чизхое, ки макоми поинтар аз хакро доранд, пархез кунад.
Дар хамин замина, муаллифи «Рисолаи кушайрия» низ ба Мустамиллй хамфикр буда, чунин навиштааст: «Такво он аст, ки банда аз хар чи дуни Худой аст, бипархезад» (7,161).
Ин амр, агар аз як тараф нишондихандаи хамфикрии ин ду муаллиф бошад, аз суйи дигар далели боризе бар нуфузи андешаи Мустамиллй бар Абдулкарим ибни Хдвозани ^ушайрй ба хисоб меравад.
Тавозуъ мутавозеъу хоксор ва пой аз хадди таъиншуда берун намондан аст. Аммо дар манобеи ирфонй аз ин калима ба гунахои мухталифе таъбир шудааст. Дар китоби «Рисолаи кушайрия» омадааст: «Тавозуъ неъмате аст, ки андар у хасад накунанд ва кибру мехнате бувад, ки бар вай рахмат накунанд ва из андар тавозуъ аст , хар ки андар кибр талаб кунад, наёбад» (7,220).
Дар китоби «Шархи «Таарруф» бошад чунин тафсире аз ин истилох дода шудааст: «Тавозуъ хакро мункод будан аст хукми уро ва бар карди у эътироз наовардан ва хар чй у кунад, писанди кор будан ва дар чумла ин ду сухан аст, бандагй кардан ва банда будан. Бандагй кардан он бошад, ки он кунй, ки Худо писандад ва банда будан, он бошад, ки хар чи Худо кунад, онро писандкор бошй»(8, 1260).
Яъне аз диди Мустамиллй бечуну чаро бандагй кардан ва банда будан ин тавозуъ махсуб мешавад. Аммо дидгоххои дигаре низ дар робита ба мафхуми ин истилох вучуд дорад, ки нисбат ба шархе, ки дар китоби «Шархи «Таарруф» омада, мутафовит ба назар мерасанд.
Аз чумл муаллифи «Ахлоки носирй» чунин навиштааст: «Тавозуъ, он бувад, ки худро мазияте нашумарад бар касоне, ки дар чох аз у нозилтар бошанд» (11, 113).
Мафхуме, ки дар робита ба тавозуъ дар инчо дода шуда, бо матлабе, ки дар «Шархи «Таарруф» омада, мутафовит аст. Зеро манзур аз тавозуъ дар китоби «Ахлоки носирй» ин аст, ки поинтар аз макоми худатро хакир нашуморй, аммо дар «Шархи «Таарруф» бошад «бандагй кардан ва банда будан» тавозуъ арзёбй шудааст.
Ба хамин тартиб, назари Абдуллохи Ансорй (4, 35), Насрободй (7, 220), Газзолй (6, 496), Аттор (3, 60) бо андешаи Мустамиллй дар ин маврид фарк мекунанд.
Мустамиллй барои шархи истилохи таваккал таърифи мушаххасе надорад, аммо муътакид аст, ки хар ки имонаш дуруст ва комил бошад, ба таваккал маъмур аст (8, 1297).
Дар китоби «Рисолаи кушайрия» омадааст, ки «Таваккул пок кардани дил аст аз шакхо ва кор бо Моликалмулк гузоштан»(7, 254).Дар «Тазкират-ул-авлиё» бошад аз кавли Ч,унайд чунин оварда шудааст: «Таваккал на касб кардан аст ва на нокардан, лекин сукуни дил аст ба ваъдаи хак» (2,445).
Дар манобеи дигар маънихои дигаре аз ин истилох омадааст, ки мачоли накли хамаи онхо макдур нест. Аммо дидгохи Мустамиллй дар мукоиса бо дигарон дар мавриди таваккул дар он аст, ки вай миёни имон ва таваккул пайванди амике коил аст ва хар ки имонаш комил гардид таваккулаш низ хосил мешавад.
Истилохи дигари ирфонй «чалол» аст, ба эътикоди Мустамиллй «чалол бузургй бувад, яъне султону кахру галаба. Чунон ки хар ки амри вай нофизтар бошад ва хукми вай равонтар бошад, подшохии вай бештар бошад(8, 35).
Дар адабиёти ирфонй ин истилох ба маънихои гуногун таъбир шудааст. Аз чумла, Шайх Аттор ду чахонро акси чамоли маъшук дониста ва ё Мавлоно пару боли сууд ба олами болоро аз нохияи чамоли Х,ак пиндошта_ва ба ин бовар аст, ки бояд аз чониби чалоли у фармони сууд дода шавад, то чон ба суйи У парвоз намояд(9, 1396).
Истилохи дигар «ризо» аст, ки дар «Фарханги истилохоти ирфонй» ба маънои рафъи карохат ва тахаммули марорати ахкоми казову кадар маънй шудааст(10, 29).
Дар манобеи ирфонй дар мавриди ин истилох андешахои мухталифи арза шудааст, хатто муаллифи «Кашф-ул-махчуб» ризоро ба ду даста таксим намудааст(12, 219).
Ба навиштаи «Рисолаи кушайрия» дар мавриди ин ки ризо аз ахвол аст, ё аз макомот миёни ирокихо ва хуросонихо ихтилофи назар вучуд доштааст(7, 295).
Аммо андешае, ки Мустамиллй баён мекунад, дар мукоиса ба нишондодхои дигар манобеи ирфонй фарк мекунад ва ба назар дуруст менамояд: «Ризо ба казо мукаддам кард, то халк бидонанд, ки изтироб кардан руй нест ва ризо надодан ба кори у нишони мунозиъат аст» (8, 1309). Аз ин иборот бармеояд, ки Мустамиллй ба казову кадар эътикод дорад ва харчи аз чониби маъшуки ягона ба инсон мерасад, бояд ба ризояти хотир онро кабул кард.
Дар мачмуъ зимни тахлили китоби «Шархи «Таарруф» муайян мегардад, ки ин асар ба унвони нахустин сарчашмаи адабиёти тасаввуф дар шархи бисёре аз истилохоти ирфот кумак намуда, заминаеро барои халли бисёре аз мабохис дар ин маврид фарохам сохтааст. Мукоисаи матолиби ин китоб бо осори дигари суфия бозгуи ин нукта мебошад, ки нависандагони манобеи ирфонй аз ин асар ба таври фаровон истифода бурда, дар мавориди зиёде пойбанди андеша ва афкори муаллифи «Шархи «Таарруф» мондаанд. Шинохти дуруст ва хамачонибаи асари мазкур метавон гирехкушои бисёре аз муаммохо дар заминаи фахми сахехи истилохоти ирфонй бошад.
ПАЙНАВИШТ:
1. Аттор, Фаридаддин Мухаммад ибни Иброхим. Асрорнома. Тасхехи Саид Содики
Гавхарин / Ф.И. Аттор.-Техрон, Сафиалишох, 1337.-522 с.
2. Аттор, Фаридаддин Мухаммад ибни Иброхим. Тазкират-ул-авлиё. Тасхехи Мухаммади
Истеъломй / Ф.И. Аттор. - Техрон, Заввор, 1370.-914 с.
3. Аттор, Фаридаддин Мухаммад ибни Иброхим. Девони Аттор. Тасхехи Такии Тафаззулй /
Ф.И. Аттор.- Техрон, Илмй ва фархангй, 1371.-924 с.
4. Ансории, Х,иравй, Абуисмоил Абдуллох ибни Абумансур. Сад майдон. Тасхехи ^осими Ансорй / А.Х,иравй.-Техрон, Тахуро, 1368.-80 с.
5. Ансории, Х,иравй, Абуисмоил Абдуллох ибни Абумансур. Расоили чомеи Хоча Абдуллохи Ансорй. Тасхехи Вахиди Дастгирдй / А. Х,иравй.- Техрон, Фуругй, 1371.-170 с.
6. Газзолй, Абухомид Мухаммад. Кимиёи саодат. Тасхехи Ахмади ором / А.М. Газзолй. -Техрон, Марказй,1355.-600 с.
7. ^ушайрй, Абулкосим. Тарчумаи «Рисолаи кушайрия». Тасхехи Бадеуззамон Фурузонфар / А. ^ушайрй.-Техрон, Илмй ва фархангй, 1368.-918 с.
8. Мустамиллй, Хоча Имом Абуиброхим Исмоил ибни Мухаммади Бухорой. Шархи Таарруф ли мазхаби тасаввуф. Тасхехи Мухаммади Рушан / М. Бухорой.-Техрон, Асотир, 1365. -2232 с.
9. Мавлавй, Чалолуддин Мухаммад. Куллиёти Шамс ё Девони кабир. Тасхехи Бадеуззамон Фурузонфар / Ч,. Мавлавй.- Техрон, Амири кабир, 1355.-3444 с.
10. Саччодй, С. Фарханги лугот ва истилохоти ирфонй / С. Саччодй.- Техрон, Тахуро, 1370.579 с.
11. Тусй, Насриддин. Ахлоки носирй. Ба тасхехи Мучтабо Минавй ва Алиризо Хдйдарй / Н. Тусй. - Техрон, Хоразмй, 1364.-619 с.
12. Хучвирй, Аблхасан Алй ибни Усмон Чуллобй. Кашф-ул-махчуб. Тасхехи В. Жуковский / А. Хучравй. - Техрон, Тахуро, 1358. - 570 с.
REFERENCES:
1. Attar, Faridaddin Muhammad ibn Ibrahim. Asrar-Nama(A book of secrets). Correction by Sayeed Sodiqi Gavharin/F.I.Attar.- Tehran: Safialishoh, 1337 hijra.-522p.
2. Attar, Faridaddin Muhammad ibn Ibrahim. Biographies of the Saints(Tazkerat-ol-Owliya). Correction by Muhammad Iste'lami/F.I.Attar.- Tehran:Zavvar, 1370 hijra.- 914 p.
3. Attar, Faridaddin Muhammad ibn Ibrahim. Diwan. Correction by Taqi Tafazzuli. /F.I.Attar.-Tehran:Ilmi va farhangi, 1371 hijra.-924 p.
4. Ansori, Hiravi Abuismoil Abdulloh ibn Abumansur.The 'One Hundred Fields' (Sad Maydan) . Correction by Qosimi Ansori/A.Hiravi.- Tehran:Tahuro, 1368 hijra.- 80p.
5. Ansori, Hiravi Abuismoil Abdulloh ibn Abumansur .Collection of treatises Khwaja Abdullah Ansari. Correction by Vahid Dastgirdi/A.Hiravi.- Tehran:Furugi, 1371 hijra.- 170p.
6. Gazzoli, Abuhomid Muhammad.Alchemy of Happiness(Kimiya-yi Sa'adat). Correction by Ahmadi Orom/ A.M.Gazzoli.- Tehran:Markazi, 1355.- 600 p.
7. Qushayri, Abulgasim.Translation of "Tractate Qushayri".Correction by Badeuzzaman Furuzonfar/A. Qushayri.- Tehran:Ilmi va farhangi, 1368.-918 p.
8. Mustamilli, Khoja Imom Abu Ibrohim Ismoil ibni Muhammadi Bukhoroi. Commentary to «Taarruf». Under the editorship of Mukhammad Ravshan/M.Bukhoroi. - Tehran: Asotir, 1365 hijra.-2232p.
Mavlavi,Jaloluddin Muhammad. The Collection Works of Shams or Great Work (Kulliyoti Shams ya Diwan-e Kabir). Correction by Badeuzzaman Furuzonfar/J.Mavlavi.-Tehran:Amiri Kabir, 1355hijra.-3444 p.
9. Sajjadi S. Glossary of Terms mystics and Sufis/S.Sajjadi.- Tehran:Tahuro, 1370- 579 p.
10.Tusi, Nasriddin.Nasirean Ethics(Akhlaq-i Nasiri). Correction by Mujtabo Minavi and Alirizo Haidari/N.Tusi.- Tehran:Khorazmi,1364 hijra.- 619 p.
11.Hujweri, Abul Hassan Ali Ibn Usman al-Jullabi . Revelation of the Veiled (Kashf-ul-Mahjub). Correction by W. Zhukovsky/.A. Hujweri.-Tehran, 1358 hijra.-570p.
Толкование суфийских терминов в «Шархи "Таарруф» и его сопоставление с другими суфийскими источниками
Ключевые слова: Мустамилли Бухараи, «Шархи Таарруф», «Кашф-ул-махджуб», «Рисолаи
Кушайрия», «Тазкират-ул-авлиё», «Диван» Аттара, «Сад майдон», «Ахлоки Носири», суфийские
термины
Статья посвящена исследованию вопросов толкования и комментирования суфийских
терминов в «Шархи Таарруф» Мустамилли Бухараи, который в качестве первоисточника
представляет особую значимость в толковании многих суфийских терминов. На основа анализа и изучения этого произведения автор статьи выявляет, что в нем содержатся существенные моменты, связанные с суфийскими терминами, которые редко встречаются в других суфийских произведениях. Отмечается, что Мустамилли Бухараи, проявляя тщательность при толковании терминов, в подтверждение своих мыслей приводит многочисленные примеры и доказательства. В последующем его комментарии и мысли переняли многие авторы суфийских источников.
В статье приводится толкование суфийских терминов с точки зрения автора «Шархи Таарруф» и осуществляется его сравнительный анализ с «Кашф-ул-махджуб», «Рисолаи кушайрия», «Тазкират-ул-авлиё», «Сад майдон» и другими суфийскими произведениями.
Автор статьи, основываясь на сопоставительном анализе «Шархи Таарруф» с другими источниками, приходит к выводу, что в большинстве случаев авторы других суфийских произведений, подражая Мустамилли Бухараи, в точности или с некоторыми изменениями повторяли его толкования. Всестороннее изучение и тщательный анализ данного произведения способствует правильному толкованию суфийских терминов и освещению многих вопросов, касающихся суфийской терминологии.
Sufi interpretation of terms in "Sharh" Taarruf "and its comparison with other Sufi sources
Keywords: Mustamilli Bukharaev, "Sharh Taarruf", "Kashf-ul-Mahjoub," "Risolai Qushayri", "Tadhkirat-ul-avlie", "Sofa" Attar "Maydoni Garden", "Ahloki Nosiri" Sufi terms
The article investigates the issues of interpretation and comment in Sufi terms "Sharh Taarruf" Mustamilli Bukharaev that as a primary source of particular significance in the interpretation of many Sufi terms. Based on the analysis and the study of this work, the author reveals that it contains the essential points related to the Sufi terms that are rarely found in other works of the Sufi. It is noted that Mustamilli Bukharaev, showing care in the interpretation of terms, in support of his thoughts cites numerous examples and evidence. Subsequently, his comments and thoughts adopted by many authors Sufi sources.
The article provides an interpretation of Sufi terms from the perspective of the author of "Sharh Taarruf" and made it a comparative analysis with the "Kashf-ul-Mahjoub," "Risolai Qushayri", "Tadhkirat-ul-avlie", "Garden Maydoni" and other Sufi works.
The author, based on comparative analysis of "Sharh Taarruf" with other sources, comes to the conclusion that in most cases the authors of other works of Sufi imitating Mustamilli Bukharaev exactly or with some changes repeated its interpretation. Comprehensive research and thorough analysis of the work contributes to the correct interpretation of the Sufi terminology and coverage of many issues related to the Sufi terminology.
Маълумот дар бораи муаллиф:
Сатторов Абдували Хомидович, аспиранти кафедраи забон ва адабиёти форсии Донишгоуи давлатии Хуцанд ба номи академик Б.Г. Гафуров (Чумуурии Тоцикистон, ш. Хуцанд), E-mail: [email protected] Сведения об авторе:
Сатторов Абдували Хомидович, аспирант кафедры персидского языка и литературы Худжандского государственного университета имени академика Б.Г. Гафурова (Республика Таджикистан, г. Худжанд), E-mail: [email protected] Information about the author:
Sattorov Abduvali Khomidovich, a post-graduate of the Department of Persian Languages and literature under Khujand State University named after academician B.G.Gafurov (Republic of Tajikistan, Khujand), E-mail: [email protected]
