Научная статья на тему 'АФКОРИ ҲИКАМӢ ДАР ГАЗАЛИЁТИ СОИБИ ТАБРЕЗӢ'

АФКОРИ ҲИКАМӢ ДАР ГАЗАЛИЁТИ СОИБИ ТАБРЕЗӢ Текст научной статьи по специальности «Языкознание и литературоведение»

CC BY
55
7
i Надоели баннеры? Вы всегда можете отключить рекламу.
Ключевые слова
СОИБИ ТАБРЕЗӢ / ГАЗАЛСАРОӢ / МАВЗӯЪ ВА МУНДАРИҷАИ ғАЗАЛИЁТ / АНДЕШАҲОИ ТАРБИЯВИЮ АХЛОқӢ / МАЗМУНСОЗИВУ МАЪНИОФАРӢ / ҲУНАРИ СУХАНВАРӢ

Аннотация научной статьи по языкознанию и литературоведению, автор научной работы — Ӯрунова Мавҷуда Рустамовна

Соиби Табрезӣ аз ҷумлаи суханваронест, ки дар газалиёташ перомуни одобу ахлоқ, хосатан, фазилатҳои хисоли ҳамидаву зарари хислатҳои разилаи инсонӣ андешаҳои муфид баён сохтааст. Дар мақола аз хусуси ҷойгоҳи афкори тарбиявиву ахлоқӣ дар ашъори ин суханвари номӣ маълумот дода шудааст. Аз баррасиву таҳқиқи ғазалҳои шоир муаллифи мақола ба чунин натиҷа расидааст, ки газалиёти Соиби Табрезӣ саршор аз ақоиду андешаҳои тарбиявиву ахлоцӣ буда, хонандаи хешро аз баҳри беканори амсолу ҳикам файзёб мегардонад. Худи суханвар, ки аз зумраи афроди поктинату равшанзамир, боҳиммату назарбаланд, хайрандешу саховатпеша ва ростқавлу покизарӯзгор маҳсуб меёфт, бинобар ин, ашъораш ифодагари ин ҳама фазилатҳои инсонист. Афзудан ҷоиз аст, ки маҳз ҳамин мавзӯоти ашъор ва ҳунари сухангустарии Мавлоно Соиби Табрезӣ ашъори ӯро байни мухлисони шеъраш маҳбуб гардонида, мактаби шеъру ҳунари шоирии варо идомат бахшидааст. Афкору андешаҳои ҳакимонаи имрӯз низ метавонанд дар хури дарди ҷомеаи рӯ ба ҷаҳонишавӣ овардаистода гарданд.

i Надоели баннеры? Вы всегда можете отключить рекламу.
iНе можете найти то, что вам нужно? Попробуйте сервис подбора литературы.
i Надоели баннеры? Вы всегда можете отключить рекламу.

MORAL REFLECTIONS IN SOIB TABREZI'S GAZELS

Soib Tabrezi is considered to be one of those poets who in his ghazels expressed useful thoughts on morality, in particular, about merits of virtues and the dangers of bad human qualities. The article provides the data concerned with the place of educational and moral thought in the relevant famous poet's poetry. From the study of the poet's ghazels the author of the article came to the conclusion that Soib Tabrezi's ghazels are full of educational and moral ideas, and the reader enjoys the endless world of proverbs and wisdom. In conformity with the author's opinion one can assert that the poet himself, who was considered pure, enlightened, noble, kind, generous, honest and a sincere person, and therefore all these noble human qualities were reflected in his poems. It is underscored that it was these moral themes that made the poetry of Mavlono Soib Tabrezi popular among his fans and continued his poetic school. It is concluded that the mentioned poet's wise thoughts and ideas today can still be used in the education of modern people in a globalizing society.

Текст научной работы на тему «АФКОРИ ҲИКАМӢ ДАР ГАЗАЛИЁТИ СОИБИ ТАБРЕЗӢ»

Урунова Мавцуда Рустамовна, н.и.ф., дотсент, мудири кафедраи адабиёти классикии тоцики МДТ «ДДХ ба номи акад.БТафуров» (Тоцикистон, Хуцанд)

Урунова Мавджуда Рустамовна, к.ф.н., зав.кафедрой таджикской классической

литературы ГОУ "ХГУ имени акад.Б.Гафурова" (Таджикистан, Худжанд)

Urunova Mavjuda Rustamovna, candidate of philological sciences, Associate Professor, head of the department of Tajik classical literature under the SEI "KSU named after acad. B. Gafurov" (Tajikistan, Khujand),E-mail: umavchuda@mail.ru

Вожа^ои калиди: Соиби Табрезй, газалсарой, мавзуъ ва мундарицаи газалиёт, андешауои тарбиявию ахлоцй, мазмунсозиву маъниофарй, уунари суханварй

Соиби Табрезй аз цумлаи суханваронест, ки дар газалиёташ перомуни одобу ахлоц, хосатан, фазилатуои хисоли уамидаву зарари хислатуои разилаи инсонй андешауои муфид баён сохтааст. Дар мацола аз хусуси цойгоуи афкори тарбиявиву ахлоцй дар ашъори ин суханвари номй маълумот дода шудааст. Аз баррасиву тауцици газащои шоир муаллифи мацола ба чунин натица расидааст, ки газалиёти Соиби Табрезй саршор аз ацоиду андешауои тарбиявиву ахлоцй буда, хонандаи хешро аз баури беканори амсолу уикам файзёб мегардонад. Худи суханвар, ки аз зумраи афроди поктинату равшанзамир, боуиммату назарбаланд, хайрандешу саховатпеша ва ростцавлу покизарузгор маусуб меёфт, бинобар ин, ашъораш ифодагари ин уама фазилатуои инсонист. Афзудан цоиз аст, ки мауз у амин мавзуоти ашъор ва уунари сухангустарии Мавлоно Соиби Табрезй ашъори уро байни мухлисони шеъраш маубуб гардонида, мактаби шеъру уунари шоирии варо идомат бахшидааст. Афкору андешауои уакимонаи у имруз низ метавонанд дар хури дарди цомеаи ру ба цауонишавй овардаистода гарданд.

Ключевые слова: Соиб Табрези, сложение газелей, тема и содержание газелей, воспитательно-нравственные идеи, смыслосложение и семантика, риторика

Соиб Табрези - один из тех поэтов, которые в своих газелях высказывали полезные мысли о морали и нравственности, в частности, о достоинствах добродетелей и вреде дурных человеческих качеств. В статье представлена информация о месте воспитательной и нравственной мысли в поэзии этого известного поэта. Исследуя газели поэта, автор пришел к выводу, что газели Соиба Табрези полны воспитательных и нравственных идей и читатель наслаждается бесконечным миром пословиц и мудрости. Автор придерживается мнения, что сам поэт слыл человеком чистым, просвещенным, благородным, добрым, великодушным, честным и чистосердечным, поэтому в его стихах нашли отражение все эти благородные человеческие качества. Отмечается, что именно эти нравственные темы сделали поэзию Мавлоно Соиба Табрези популярной среди его поклонников и получили продолжение в его поэтической школе. Делается вывод о том, что мудрые мысли и идеи поэта даже сегодня не потеряли своей актуальности и могут быть использованы в воспитании современных людей в глобализирующемся обществе.

Key words: Soib Tabrezi, ghazal composition, theme and content of ghazals, educational and moral ideas, meaning and semantics, rhetoric

Soib Tabrezi is considered to be one of those poets who in his ghazels expressed useful thoughts on morality, in particular, about merits of virtues and the dangers of bad human qualities. The article provides the data concerned with the place of educational and moral thought in the relevant famous poefs poetry. From the study of the poefs ghazels the author of the article came to the conclusion that Soib TabrezVs ghazels are full of educational and moral ideas, and the reader enjoys the endless world of proverbs and wisdom. In conformity with the authofs opinion one can assert that the poet himself, who was considered pure, enlightened, noble, kind, generous, honest and a sincere person, and therefore all these noble human qualities were reflected in his poems. It is underscored that it was these moral themes that made the poetry of Mavlono Soib Tabrezi popular among his fans and continued his poetic school. It

DOI:10.51844-2077-4990-2022-1-63-67

АФКОРИ ЩКАМЙ ДАР FАЗАЛИЁТИ СОИБИ ТАБРЕЗЙ

НРАВСТВЕННЫЕ РАЗМЫШЛЕНИЯ В ГАЗЕЛЯХ СОИБА ТАБРЕЗИ

MORAL REFLECTIONS IN SOIB TABREZI S GAZELS

is concluded that the mentionedpoet%s wise thoughts and ideas today can still be used in the education of modern people in a globalizing society.

Х,ар як суханвар тавассути эчози афкори рангину таровиши гуногунтархи килки гухаррезаш дар адабиёт чойгохд хоса дорад. Аз чониби ахли сухан эътироф шудани шахсияти суханвар ва эътибор пайдо кардани махсули андешахояш ба кувваи тахайюл, махорати сухангустарй ва шеваи нигоришоти вай вобастагй дорад. Ба андешаи ин чониб баробари ин омилх,о дар калбу зехни доираи фарохи мардумон рох ёфтани мах,сули ралами суханварон, кабл аз хама, дар гунчоиши афкори хакимона дар шеър аст. Чунки васфи ахлок аз мавзуоти човидонаи адабиёти чахонй мах,суб ёфта, ашъори хакимй дар хама замон дархури ниёзи нафарони табакоти гуногун ;арор гирифтааст.

Максад аз таълифи ин сатрхо ба намоиш гузоштани макому манзалати Соиби Табрезй дар такомули адаби форсй, муайян сохтани тарзи гуишу баёни андешахои хикамй дар шеър ва чойгохи афкору а;оиди тарбиявиву ахло;ии ин шоири шахдр дар тавсеаи хул;и хдмидаи а^ли башар махсуб меёбад. Во;еан, Мирзо Мухдммадалии Соиби Табрезй аз маъруфтарин намояндагони сабки хиндй махсуб ёфта, дар эчодиёташ мухимтарин вежагихои ин сабк равшан зох,ир гардидаанд. У низ аз зумраи сухансароёне буда, ки чихати сувари хаёлоти бикр дар шеър ангезае дар зехни мухлисонаш афкандааст. Шоир аз наззораву муоинаи хар як вокеоти рузмарраи хдёту зиндагй барои худ бардоште хосил намуда, тавонистааст онро дар колаби шеър барои ояндагон пайрезй намояд, то онхо низ аз андешаву афкори хакимонаи у суде бардошта бошанд. Соиби Табрезй дар газалиёти хеш дар радифи дигар мавзуоти мех,варии ашъораш, мисли иш;у ирфону ичтимоъ, мавзуи ахло;у тарбияро низ бо хунари хосаи суханварй пешкаши хдводорони ;алами сехрофаринаш сохтааст.Интихоби вожаву иборот ва таркиботи хосу мувофик дар корбасти маънй, тахайюлоти бикр дар мазмунсозиву маъниофаринй, риояи фасохату балогат дар сухан, бардошт аз во;еоти зиндагй ва руйдодхои заминиву самой, корбасти сураву ояхои Куръониву аходиси набавй, бахрагирй аз рузгори ашхоси асотириву таърихй дар ифодаи афкори фалсафиву ирфонй, истифода аз санооти бадеии лафзиву маънавй, ба вижа тамсилу ирсоли масал дар шеър, интихоби авзони мувофик дар баёни мазомини ишкиву ирфонй ва ичтимоиву ахлокй аз чумлаи умдатарини вежагихои ашъори ин суханвари номй ба хисоб мераванд. Хоса, касрати корбасти саноеи тамсилу ирсоли масал ва их,ому талмех, дар шеър ва дафъатан даст ёфтан дар мазмунсозиву маънипардозй тавассути ин санъат^ои бадей ашъори шоирро аз осори манзуми суханварони хдмахдаш имтиёз мебахшад. Ин хусусиятх,оро, чуноне ки дар боло ишора рафт, метавонем хангоми баррасию тахлили ашъори хакимонаи суханвар низ ба хубй пай бибарем.

Ашъори Соиб, хоса, газалиёти у саршор аз акоиду андешахои ахлокй буда, хонандаи хешро аз бахри беканори амсолу хикам файзёб мегардонад. Аз лобалои ашъораш маълум мешавад, ки Соиб худ_инсоне поктинат, равшанзамир, назарбаланд, хайрандеш ва хушахлоку покизарузгор будааст. У фардест чашмсеру бениёз аз неъматхои зиндагй, ки гуфта:

Рузии моро зи хони серчашми додаанд, Бениёз аз нозу неъматхои алвонем мо [ 13,с.51 ].

Хдмчунин:

Неъмате чун серчашми нест дар хони вучуд, Бениёз аз ба^р дорад оби ин гав^ар маро [ 13, с.55].

Хдмин ;аноатмандии суханвар сабабгори аз такдир ризоманд будани шоир гардидааст. У ифтихоромез таъкид менамояд, ки аз бениёзию каноатгузинй миннат аз чарх нахохад кашид, зеро дар талоши чомаи алвон несту каъбавор соле ба кабое - чомаи Каъба - иборат аз атласи сиёх,, ки аз Каъба хочиён барои табаррук оранд (8,с.457), ;онеъ аст:

Аз чарх миннати пари ко^е намекашам, Гар устухон зи дард шавад тутиёмаро... Хун дар талоши чомаи алвон намехурам, Соле бас аст каъбасифат як цабо маро [ 13,с.70].

Аз хамин лихоз, Соиб талкин намуда, ки инсон набояд дар талаби ризк шаъни хешро паст намояд, бо хдр касу нокас сарукордор бишавад, назди инсон^ои бемурувват даст пеши бар орад, аз он ки оби рафтаро ба чуй баргардонидан имкон надорад. Чунончи:

Марез оби рухи худ барои нон, к-ин об Чу рафт навбати дигар ба чу намеояд [ 13,с.507].

Суханвар чои дигар таъкид намудааст, ки махз каноат нига^бони обруи одамй асту вайро дар ин чахон аз оби чашмаи Кавсар файзёб мегардонад:

р ки Соиб, aз к^ноит шрд %ифзи обру, Дaр %aмин цо об aз сaрчaшмaи Kaвсaр тшид [ 13, с.505].

Ба андешаи Соиби Табрезй оне, ки каноатпеша несту хамвора дар талоши тааллукоти души хастист, насиб аш танхо аз хору хас иборат асту бас, аз он ки чашми тамаъ хеч гох сериро нахохдд дид, шабехи магасе, ки чун ширинй ё чизи дигареро пайдо кард, хдргиз аз он чудо шуданро нахохдд:

То ту мелaрзй 6u тору пуди стй %aмчу мaвц, K,исмaт aз дaрëи гaв%aр хору xac бошaд туро... Чaшми бешaрми ту сериро нaмедонaд, ки чист, Дaр ттоши ризк то %ирси мaгaс бошaд туро [ 13, с.56J.

Мирзо Соиб аз гайбати хал; бархазар буданро талкин намуда, таъкид месозад, ки инсон бояд кому забони хешро аз он пок дорад ва тамсил мезанад ба садафи дарё ва пурдур шудани онро аз покии дахони садаф медонад, ки абри найсон бар ивази ин фазилати некаш насиб гардонидааст. Покии дах,они хешро садаф аз хдмнишинй бо оби мусаффо х,осил намудааст:

Бувaд гaйбaти хтк мурдорхорй, Битрдоз aз ин лукмa кому зaбонро. Зи гaв%aр ди%aд лукмaaт aбри нaйсон, Aгaр чун сaдaф пок созй дa%онро [13,с.129].

Суханвар мардумро аз гайбати хамдигар нигох дошта, чунин мехисобад, ки айбу нуксони якдигарро рyёрy гуфтан хунар аст ва аз айббини хеш ранчидан камоли нодонист. Чунончи:

Kaсе, ки uü6u туро пеши чaшм бингорaд, Бибус дидaи уро, ки бaр ту %aK дорaд [13,с.250].

Соиби Табрезй инсонест равшандилу дидавар, ки он аз файзи хоксорй насибаш гардида ва мисоли гавхар аз гарди ятимй шиквае надорад, зеро хамин хусусият (дурри ятим - гавхари якто, ки мислаш набошад-М.У) онро равнаке дода:

Хоксорист мaро рaвшaнии дидaву дил,

Шиквa aз гaрдиятимй чу гу^р нест мaро [ 13,с. 127].

Шоир дигаронро низ талкин менамояд, ки хоксорй пеша намоянд, то сарбаландй насибашон гардад. Аз он ки дона низ зимни гузидани батни хок ба нахли пойдоре мубаддал гардида:

Зи фaйзи хоксорй донa нaхли пойдоре шуд, Ту гaр aз по дaрой, шa%сaворе мешaвaд пaйдо [13,с.194J.

Мирзо Соиб пири хирад аст, аз ин ру, таъкид намуда, ки инсон бояд хасмро бо нармиву мехрубонй адаб намояд, зеро хокистар низ аз нармй оташи сузонро зердасти худ гардонидааст, яъне аз оташи фурузон танхо хокистар бокй мемонаду халос. Чунончй:

Бa %aмворй aдaб кун хaсми сaркaшро, ки хокистaр, Sa трмй зердaсти хешмегaрдонaд отaшро [13,с.53].

Ё чои дигар мегуяд, ки инсони сохибдил бояд душмани хунхорро ба хайру эхсон дасткутох созад ва тамсил мезанад ба хдйвони дарранда - шер зеро барои шер аз шикамсерй дида каманди устуворе нест:

Душмaни хунхорро кyтa% 6u э^сон соз дaст, %еч зaнцире бе% aз серй нaбошaд шерро [13, с.102].

Соиби Табрезй чун инсони нармдилу хушзабон андешае дорад, ки ин зумраи инсонхо калби сангин надоранд, ки ба василаи он хар лахза теги забонро бурротар намоянд. Дуруштию дагалй ва теззабониву мардумозорй хоси сангиндилон аст, аз он ки фасон (кайроксанг- М.У.) бо сахтиаш барои рехтани хун дар корзор шамшерро тез месозад:

Фaсон шaмшерро дaр хуннишонй тез месозaд,

Нaбошaд чун дили сaнгин, чй aз теги зaбон хезaд [ 13,с.479].

Лекин шоир чун инсони соибтачриба чонибдори он аст, ки чое, ки нармию хушзабонй кор намекунад, аз дуруштию дагалй гурез нест, зеро ки гуфтаанд: «Ч,ои гул гул бошу чои хор хор». Таваччух карда шавад:

Мекунaд %aмвор су^он теги но%aмворро,

р куцо бояд дуруштй шрд, %aмворй чй суд? [13, с.317].

Суханвар рахмдилиро аз хислатхои хамидаи инсонй медонад ва агар он нисбати зердастон зохир гардад, оромишу осудагие бар чисми забардаст хохад овард, аз он ки хдр нафаре, ки нисбати одамони камтавон нармиву рах,мдилй зохдр менамояд, нахуст таравдум бар х,оли худ

хохад овард. Инсони сохибчахлу чафопеша, дар тамсили сyханвар, шереро мемонад, ки оташ дар найистон афканда ва ба газанди он гирифтор афтода:

Бар заифон раум кардан, раум бар худ кардан аст, Вой бар шере, ки оташ дар найистон афканад [ 13, с.324J.

Дyшманро очизу нотавон шyморидан камоли нодонист, зеро дар иттифок онон кувваи азиме хоханд гардид ва барои нишон додани шабеху назир тамсил ишора менамояд ба ;атори мурчагон, ки аз дур ба назар мисли мор метобад:

%азар кун зинуор аз иттифоки душмани оциз,

Ки чун пайваста гардад мур бо уам мор мегардад [13,с.364J.

Хомушй аз фазилатхои хуби инсонист, ки Мавлоно Соиб онро писандида ва таъкид намуда, ки аз нутк дида хомушй файзбахши дилхо аст. Суханвар барои исботи фикр байни нозу неъматхои дастархону нут; ва сарпуши ону хомушй таносуби хуберо пайдо намуда, мазмуни чолиберо ба хам меорад:

Зи муури хомушй дил файз меёбад зи нутк, афзун, Зи неъмат беш сарпуши хон бар хешмеболад [13,с.315].

Ба андешаи суханвар хомушй низ меъёру мавриде дорад, хамгоми зарурат сухан кардан ба манфиати шахс хохдд буд. Зеро дар сурати изхор надоштани озурдагй аз касе он окибат боиси кулфат низ хохад гардид:

Соиб, аз уар кас, ки дорй ранцише изуор кун,

Шиква чун дар дил гирау шуд, доги кулфат мешавад [13,с.514].

Мирзо Соиб хирадмандона андешаронй карда мегуяд, ки шиква бурдан аз захми забони мардум нишони сабукист ва бехтарин сипар аз забоноварии мардум гушро гарон овардан аст, ки дар мисраи дувум бо ифодаи хуби шоиронаи "худро аз гуши гарон дар ;алъаи оханй хифз намудан" ифода гардидааст:

Шиква аз захми забон кардани мардум сабукист, Цалъаи оуанй аз гуши гарон кун худро [13,с.163]. ^алби инсони сохибдил на танхо аз захми забони мардуми пастфитрату фурумоя тира мегардад, хатто нигохи каче боиси озурдахотирии вай мешавад, монанди он хор, ки дар назар хеле ночизу хакир аст, чун бар чашм меафтад аз сузан хам батар хохад буд:

Дили нозук ба нигоуи каце озурда шавад, Хор дар дида чу афтод, кам аз сузан нест [ 13,с.216J.

Аз ин боис Соиби Табрезй кайд менамояд, ки чудо аз хамдигар умр ба сар бурдани мардум вачхи ширинии дидори онхо бар хамдигар хохад гардид, шабехи он ки аз сабаби дорои хонахои алохида будан занбурони асал ба хам дусту тифо;анд:

То чу занбури асал дар чашми уам ширин шаванд, Беу, ки бошад хонауои дустон аз уам цудо [13, с. 79].

Шоир файласуфона аз гузашти умр хадс зада, изхор медорад, ки аз рафтани ин "корвон" -истиораи умр дилгарон будан нашояд, зеро оби равони умр аз истода хуштар аст, зеро хаёт барои инсон арсаи санчишу имтихон аст дар рохи бакои абадй ёфтан ва табиист, ки ёрон низ рафтагонро хамвора ба накуй ёд мекунанд:

Ёрони рафтаро ба накуй кунанд ёд, Гар умр мегузарад дилгарон мабош. Оби равони умр зи истода хуштар аст, Озурда аз гузаштани ин корвон мабош [ 13,с.547J.

Дар тангнои умр ин шоири инсондуст хамвора инсонхоро ба рохи рост хидоят карда, мехохад, ки эшонро хакшиносу хакпараст бинад. Аз ин лихоз, аксар андешаву афкори ахлокиаш бо масоили ирфон имтизоче пайдо намуда чилои тозае касб менамоянд. Зеро гараз аз тасаввуфу ирфон низ хамоно тарбияи инсони комил аст.

Х,амин тарика, газалиёти Соиби Табрезй саршор аз афкору андешахои хакимона буда, кироати хар як такбайти суханвар хонандаро ба андешахои амик водор месозад. Х,укм кардан сахв аст, ки ин андешаву гуфтахои суханвар хама тозаву бикранд, зеро то Мавлоно Соиб низ перомуни масоили зикршудаи хикамй хеле андешахо арзёбй гардидаанд. Фазилатхои мумтози суханвар андешаронихои ин суханвари номй дар мазмунсозиву ибораорой, хаёлпардозиву пахлугардонихои сухан ва истифода аз орояхои бадеист. Шоир тавонистааст хар як андешаву афкори хешро тавассути мушохидахои ягон лавхаи зиндагй собит намуда, шабеху назир ва ё сабабу иллати онро ба намоиш гузорад. Х,амин хунари сухангустарии Мирзо Соиби Табрезй аст, ки ахдофи тарбиявиву ахло;иашро дар зехни хонанда пайрезй менамояд ва дар калби вай майли мутолиаву маърифат ва хифзи ашъорашро бештар менамояд. Хул;у атвори хешро дар

тарозуи акли хеш андоза мегузорад, хар чизи арзандаро сара месозад ва хар чизе, ки арзиш надорад, берун месозад. Метавон афзуд, ки махз хамин тарзу шеваи баёни андеша ва хунари сухангустарии Мавлоно Соиби Табрезй дар риштаи ахлоку хикам низ ашъори уро байни мухлисони ашъораш махбуб гардонида, мактаби шеъру хунари шоирии варо идомат бахшидааст.

ПАЙНАВИШТ:

1. Девони Соиби Табрезй. Бо эхтимоми Чдхонгири Мансур. Иборат аз ду чилд. - Техрон: Муассисаи интишороти Нигох, 1384.-1896 с.

2. Зехнй, Туракул. Санъати сухан / Т. Зехнй. - Душанбе: Ирфон, 1979.- 279 с.

3. Маонй, Ахмад Гулчин. Фарханги ашъори Соиб /Ахмад Гулчини Маонй. Иборат аз се чилд. -Техрон: Муассисаи мутолиот ва тахкикот,1365.- 1652 с.

4.Мухаммадзода, Сиддик.Шархи газалхои СоибиТабрезй/С.Мухаммадзода.-Техрон,1370.- 456 с.

5.Насриддинов, А. Сехри мубин / А.Насриддинов. - Хучанд, 1996.- 196 с.

6.Нуруллоева, М. Соиби Табрезй (пажухише дар хунари шоирй) / М.Нуруллоева. -Хучанд: Нури маърифат, 2005. -78 с.

7.Пригарина, Н.И. Индийский стиль и его место в таджикско-персидской литературе / Н.И.Пригарина. -М., 1991.- 212 с.

8.Ромпурй, М. F.. «Бахори борон» - шархи «Гулистон» / М^.Ромпурй. - Лакхнав: 1906. - 442 с.

9.Саъдиев, С. Адабиёти точик дар асри ХУП / С.Саъдиев. - Душанбе: Дониш, 985. - 284 с.

10.Саидчаъфаров, О. Соиби Табрезй ва вусъати мазмун дар газал / О. Саидчаъфаров. -Душанбе: ДДМИТ, 2020. - 250 с.

11.Соиб ва сабки хиндй дар густураи тахкикоти адабй. Бо кушиш ва эхтимоми Мухаммад Расули Дарёгашт.- Техрон,1371.- 456 с.

12.Соиби Табрезй. Куллиёт. Бо мукаддима ва шархи холи шоир аз Мухаммад Аббосй. -Техрон: Исфанд,137.- 1834 с.

13.Соиб. Мунтахабот / Соиби Табрезй. - Душане: Ирфон, 1980. - 703 с.

14.Урунова,М.Килки гавхарбор /М.Урунова.-Хучанд:Андеша,2012.-110 с.

15Дотамй, А.Пажухише дар сабки хиндй ва давраи бозгашти адабй/АДотамй.-Техрон,1342.-234 с.

16.Шамисо,С.Сабкшиносии шеър/С.Шамисо.-Техрон,1346.-420 с.

REFERENCES:

1. Soib Tabrezi's Devon. Under the editorship of Jahongir Mansur. In two volumes. - Tehran: Nigoh Publ, 1384. - 1896 p.

2. Zehni, Turakul. Art of speech / T. Zehni. - Dushanbe: Cognition, 1979. - 279 pp.

3. Maoni, Ahmad Gulchin. Dictionary of Soib's Poetry / Ahmad Gulchini Maoni. In three volumes. -Tehran: Institute of Studies and Research, 1365. - 1652 p.

4. Muhammadzoda, Siddiq. Commentary for SoibTabrezi's ghazals / S.Muhammadzoda. - Tehran, 1370. - 456 p.

5.Nasriddinov, А. The Holy magic / A. Nasriddinov. - Khujand, 1996. - 196 pp.

6.Nurulloeva, М. Soibi Tabrezi (research in the art of poetry) / M.Nurulloeva. -Khujand: Light of Enlightenment, 2005. - 78 p.

7.Prigarina,N.I. Indian style and its place in Tajik-Persian literature/N.I. Prigarina. - M., 1991. - 212 p.

8.Rompuri, M. G. "Spring Rain" - review of "Guliston" / M. G.Rompuri. - Lucknow: 1906. - 442 p. 9.Sadiev, S. Tajik literature in the XVII-th century/ S.Sadiev. - Dushanbe: Knowledge, 985. - 284 p.

10. Saidjafarov, O. Soibi Tabrezi and the expansion of content in his ghazal / O. Saidjafarov. -Dushanbe, 2020. - 250 p.

11. Soib and the Indian style in the scope of literary research / under the editorship of Muhammad Rasul Daryagasht. - Tehran, 1371. - 456 p.

12. Soibi Tabrizi. Collection of compositions. With introduction and biography of the poet from Muhammad Abbas. - Tehran: Isfand, 137.- 1834 p.

13.Soib, T. Selected Works / S.Tabrezi. - Dushane: Cognition, 1980. - 703 p.

14.Urunova, M. Kilki gavharbor / M.Urunova. - Khujand: Andesha, 2012. - 110 p.

15. Hotami, A. Research in the Indian style and the period of literary return / A. Hotami. - Tehran, 1342. - 234 p.

iНе можете найти то, что вам нужно? Попробуйте сервис подбора литературы.

16. Shamiso, S. Poetic Stylistics / S. Shamiso. - Tehran, 1346. - 420 p.

i Надоели баннеры? Вы всегда можете отключить рекламу.