CC BY
159
НОМАИ ДОНИШГОҲ» УЧЁНЫЕ ЗАПИСКИ» SCIENTIFIC NOTES»
№4(41) 2014
УДК 8Т2
М.А. ЭШОНОВА
ТАСВИРИ ҶАНБАҲОИ МИЛЛИИ СИМОИ МОДАР ДАР ШЕЪРИ МИРЗО ТУРСУНЗОДА
Вожаҳои калидй: М.Турсунзода, зан, модар, шоир, инъикос, характери миллй, услуб, шеър, эцодиёт, сарчашма
Масъалаи ҷанбаҳои миллии адабиёт вақтҳои охир беш аз пеш таваҷҷӯҳи адабиётшиносон, файласуфон ва намояндагони адабу фарҳангро ба худ ҷалб карда истодааст, ки ин бесабаб нест. Дар ҳеҷ замоне чун дар асри мо миллатҳо, халқиятҳо ва намояндагони ҷудогонаи он ба ҷараёни пайвандҳои иҷтимоиву сиёсӣ, фарҳангӣ ва идеологӣ, ки ба инкишофи миллатҳо бетаъсир нест, ҷалб нашудаанд ва ин тамоюл ба ташаккули худшиносии миллӣ низ мусоидат менамояд. Аз ин назар масъалаи худшиносии миллӣ ва ҳифзи арзишҳои он пураҳамият буда, паҳлӯҳои назарӣ ва амалӣ дорад. Вай ба талоши табии инсон барои дарёфти худ дар контексти суннатҳои меросӣ, расму оин, фарҳанг ва гайра пайванд мехӯрад, ки ба наҳве барои таҳаққуқ ёфтани асолати ва , фардияти миллӣ ёрӣ мерасонад.
Таҳқиқи ҷанбаҳои миллӣ дар адабиёт, ба хусус дар мисоли осори шоиру нависандагони ҷудогона яке аз вазифаҳои муҳими адабиётшиносӣ буда, худхосагии миллии адабиётро, ки на фақат барои соҳибони он, балки барои башар низ арзишманд аст, таъйид мекунад. Дар ҳамин замина таҳқиқи масъалаи ҷанбаҳои миллии осори Мирзо Турсунзода муҳим буда, ба кашфи хусусиятҳои адабиёти мо мусоидат хоҳад кард.
Воқеан ҳам? Мирзо Турсунзода бузургтарин шоири миллии мост, ки ҳуввияти миллӣ ва асолати тоҷикӣ дар ҳамаи навиштаҳои ӯ назаррас буда, тадқиқоти ҷудогонаро тақозо мекунад. Доманаи ин масъала васеъ буда, мавзӯъҳои гуногунро дар бар мегирад, ки шинохти зан-модар ва фарогирии худхосагиҳои чашмандози шоир оид ба ин масъала вижагиҳои тафаккури миллии шоирро нишон медиҳад.
Масъалаи шинохти ҷанбаҳои миллӣ ва ҳувиятшиносии тоҷикӣ, ки осори дар васфи зан-модар навиштаи шоирро фаро мегирад, дар адабиётшиносии мо ҳанӯз ба тариқи ҷудогона мавриди тадқиқ ва арзёбӣ қарор нагирифтааст. Вале дар мақолаҳо ва рисолаҳои ҷудогона муҳаққиқон бештар ба моҳияти иҷтимоӣ ва гоявии ин масъала таваҷҷӯҳ кардаанд. Дар ин замина метавон аз мақолаҳо ва рисолаҳои М. Шукуров (М. Шакурӣ) «Анъана, халқият ва маҳорат» , Н. Маъсумӣ «Достони табаддулоти ҳаёт» , А. Сайфуллоев «Модарномаҳои шоир», «Таронаҳои муҳаббат» , А. Кӯчаров «Турсунзода: Маҳорат ва садоқат» ва гайра ёд кард. Дар мақолаҳо ва рисолаҳои зикршуда муҳаққиқон бештар ба моҳияти иҷтимоии масъала, ки фарогири мушкилоти озодии занон низ мебошад, таваҷҷӯҳ кардаанд ва шохисаҳои миллии тасвири мавзӯъро дар шеъри Мирзо Турсунзода сарфи назар кардаанд.
Зимнан бояд таъкид кард, ки аз нахустин даврони пайдоиши адабиёти форсӣ-тоҷикӣ то ба имрӯз масъалаи худшиносии миллӣ, тафаккури миллӣ ва ҳувиятшиносии тоҷикӣ яке аз муҳимтарин мавзӯъҳо ва рисолати азалии аҳли қалам шинохта шудааст. Бо вуҷуди тагйири сиёсатҳо инқилобҳои таърихиву таҳоҷуми фарҳангии аҷнабиён ин мавзӯъ меҳварияти худро дар матни адабиёти гузашта ва навини мо ҳифз намудааст.
То Инқилоби Октябр асолати ин мавзӯъ дар матни адабиёту фарҳанги суннатии мо риоят шудааст. Мутаассифона, сиёсати табақотии замони шӯравӣ пояҳои эътиқодоти миллиро то ҷое суст кард. Ин сиёсат, ки бар пояи ҷаҳонбинии моддӣ ва даҳрӣ асос ёфта буд, ба давлат ва сарнавишти миллат танҳо ба унвони як пораи ҷугрофиёӣ дар ҳудуди шӯравӣ менигарист. Солҳои тӯлонӣ барои ин сиёсат ва дастандаркорони он дигар сарзамини ниёгони мо ҳамчун як фарҳанг, як маънавият, як тамаддун, як суннати шинохташудаи миллӣ ба ҳисоб намеомад. Дар тӯли мавҷудияташ ин ҳукумат то ҷое ба тазъифи ҳувияти миллии тоҷикӣ мусоидат кард. Вале, ба бахти миллати мо, дар ҷараёни омезиши иҷбории халқҳои шӯравии собиқ ва адабиёту фарҳанги онҳо тоҷикон тавонистанд ҳувияти миллӣ, таърихӣ ва фарҳангии худро ҳифз кунанд. Ҳарчанд аз ин гирудор пайкараи ҷомеи миллат беосеб берун наомадааст, вале дар маҷмӯъ миллати тоҷик тавонист ҳастии ҷомеи таърихӣ ва фарҳангии худро ҳифз кунад. Дар ҷараёни эҳё ва ҳифзи ҳувияти миллӣ, таърихӣ ва фарҳангии тоҷикон хидмати шоиру нависандагон, аз ҷумла устод М. Турсунзода хеле бузург аст.
НОМАИ ДОНИШГОҲ* УЧЁНЫЕ ЗАПИСКИ* SCIENTIFIC NOTES*
№4(41) 2014
Аслан, адабиёт ва намунаҳои беҳтарини он таҷассуми бадеии зиндагиномаи миллат ва таърихи пуршебу фарози он аст. Инъикоси хислату характер ва паҳлӯҳои хоси ҳаёти халқ меъёри аслии хусусияти миллии осори ин ё он адиб мебошад. Шоир ё нависанда ҳар қадар амиқтар ба умқи зиндагии миллат сар фурӯ барад ва беҳтарин суннатҳои маънавӣ ва ахлоқии онро ошкор сохта, дар осораш инъикос намояд, ҳамон қадар ҷанбаи миллии осори ӯ қавитар ва таъсири зебоишинохташ бештар мегардад. Амалӣ сохтани ин нияти эҷодӣ ба истеъдод, ҷаҳонбинӣ, таҷриба ва ҳунари эҷодкор вобаста мебошад (8,76).
Мирзо Турсунзода дар айёми кӯдакӣ дар муҳити фарҳангӣ ва ҷаҳони қадимии миллӣ зиндагӣ намуда, «аз ҳамин иҳота ва русуми зотии фарҳангию адабии суннатӣ ва мардумӣ баҳра гирифта ва бо завқи таҷриба ва тарбияти таърихии худ хӯ пазируфта ва парвариш ёфтааст(6,325). Аз ин назар, табиист, ки тафаккури миллӣ ва андешаи бадеии шоир низ дар ҳамин замина парвариш ва рушд ёфта, дар тасвир ва шинохти зан-модар хусусияти хос дорад. Яке аз ин хусусиятҳо тасвири махсусиятҳои миллии чеҳраи зан-модар мебошад, ки ифодагари ҷанбаи миллии осори шоир мебошад.
Дар заминаи осори шоир метавон гуфт, ки вай дар тарсими ин мавзӯъ ба ду меъёри намунаи бадеии тасвири симои зан таваҷҷӯҳ кардааст, ки яке шахсӣ ва маҳрамона буда, як паҳлӯи ҳастии зан-чеҳраи фардӣ, шахсӣ ва воқеии онро нишон медиҳад ва дигаре таълимӣ буда, симои умумӣ, таърихӣ, иҷтимоӣ ва армонии зан-модарро муҷассам месозад. Алоқамандии ин ду ҷанбаи шахсияти зан хусусияти хоси ҷанбаи миллии осори М. Турсунзодаро муайян мекунад, ифодагари мухтассоти адабиёти давраи зиндагии шоир низ ҳаст. Бинобар ин ҳам барои муайян кардани ҷанбаи миллии шеъри ба зан-модар бахшидаи шоир омилҳои замонӣ ва тафаккури таърихии суннатиро, ки аз овони наврасӣ ва баъд ӯро фаро гирифтааст, набояд нодида гирифт. Зеро дар ин замина мактаби аввалини завқу маърифати адабии М. Турсунзода, албатта, ҳамон муҳити фарҳангӣ ва оини зиндагии миллии аҷдодӣ будааст. Ҳақиқат ин аст, ки шоир заминаҳои омӯзиш ва парвариши хоси миллӣ дар хонадон дошт, ки ҷанбаҳои миллии ин мавзӯъро дар зеҳнаш шакл дод ва минбаъд рушд бахшид.
Ҷанбаи миллии шеъри ба мавзӯи зан бахшидаи шоир пеш аз ҳама дар тарзи тасвир ва офариниши хӯю хислатҳо, фарогирии расму оинҳо ва унсурҳои фарҳанги миллӣ зоҳир мешавад. Дар ин замина наметавон омилҳои иҷтимоӣ, таърихӣ ва фарҳангиро низ сарфи назар кард, ки ҷанбаи миллии шеърҳои дар ин мавзӯъ эҷодкардаи шоирро тақвият бахшидаанд.
Мавзӯи зан яке аз муҳимтарин мавзӯоти мавриди таваҷҷӯҳи М. Турсунзода буда, дар осори ӯ зан, пеш аз ҳама бештар ба сифати як модар чеҳра менамояд. Дар ин равиш наметавон аз таъсири унсурҳои эътиқодӣ ва сиёсиву иҷтимоӣ дар ҷаҳонбинӣ ва шаклгирии ҷанбаи миллии тасвиркориҳои ӯ дар тавсифи зан-модар сухан нагуфт. Вале тамоюли фитрии шоир, ки дар заминаи унсурҳои фарҳанги миллӣ такомул ёфтааст, монеи ташхис ва шинохти асолати миллӣ ва тақвияти ҷанбаи миллии осори ӯ нагардидааст. Ҳамин тамоюли солими фитрӣ асли андешаи ӯро дар боби шинохти ҳувияти миллии зан-модар муайян мекунад. Дар ин равиш асли фитрати ҷӯё ва дарро, ки шоир дар сабти ҷанбаи миллии ашъори ба ин мавзӯъ бахшидааш дар он шеърҳое падидор мешавад, ки ӯ дар бораи азизтарин гавҳар ва масдари ҳастӣ - модар гуфтааст. Дар ин гуна шеърҳо ӯ бар асли қареҳа, фитрат ва тафаккури миллӣ мерасад. Фосилаҳои иҷборӣ ва маснӯии дар ин замина эҷодшударо фурӯ гузошта, аслу асолати чеҳраи воқеӣ, таърихӣ, фарҳангӣ ва миллии модарро таҷассум менамояд, ки умқ ва решаҳои аслии эҳсосу афкор ва армони миллии ӯро ифода мекунад.
Аввалин шеъри М. Турсунзода дар ин мавзӯъ «Ба модарон» (1933), ном дошт ва он дар маҷаллаи «Барои адабиёти сотсиалистӣ» нашр гардида буд. Пеш аз ин шоир дар ҳикояҳои «Байроқи зафар», «Ғалаба» ва «Видоъ» симои занони тоҷики муборизро дар матни воқеияти сиёсию иҷтимоии солҳои сиюм офарид. Заҳро, Маҳбуба ва Малика дар он навиштаҳо типи занони озодихоҳ ва мубориз буданд. Азму иродаи ин гуна занон, ки барои мавқеи инсонии худ дар ҷомеа талош меварзиданд, симои миллии онҳоро дар матни воқеияти иҷтимоии замона нишон медод. Ҳикояҳои ҳамноми Назокат ва Ҳамида низ чунин хусусият доштанд.
Вале шеъри «Ба модарон» ҷанбаи хоси андеша ва армони миллии шоирро, ки ифодагари ифтихори миллии модарони он рӯзгор аст, таҷассум менамояд. Ин шеър ба мушоҳидаи муҳаққиқи тоҷик А. Сайфуллоев шаклан низ нав буда, аз ҷустуҷӯҳои эҷодии шоир дарак медиҳад(4,221). Он чӣ ба ҷанбаи миллии ин шеър арзиш медиҳад, масъалаи бакоргирии суннатҳои миллӣ дар тарбияи наслҳо ва ба ин васила таъсир гузоштан ба симои маънавии инсон мебошад.
НОМАИ ДОНИШГОҲ» УЧЁНЫЕ ЗАПИСКИ» SCIENTIFIC NOTES»
№4(41) 2014
Мо дар боло ба ду меъёри намунаи бадеии тасвири симои зан дар осори шоир ишора кардем. Дар тавзеҳи ин масъала метавон афзуд, ки меъёри аввали ин намуна тасвири сарнавишти пурфоҷеаи таърихии зан-модар дар матни воқеияти таърихӣ ва рӯзмарраи солҳои сиюми асри гузашта мебошад, ки чеҳраи фардӣ, шахсӣ ва воқеии зан-модарро таҷассум кардаанд. Симои модар дар «Водии Ҳисор», шеъри «Модарам» ба ҳамин намунаи ашъори ба модари мазлум бахшидаи шоир дохил мешаванд. Дар ин гуна шеърҳо шоир чеҳраи модарро дар матни замони таърихие офаридааст, ки замони фарҳангии миллат низ ҳаст. Воқеияти сарнавишти зани тоҷик ҷанбаи иҷтимоӣ ва миллӣ дорад.
Ангезаҳои ҳиссию маърифатӣ, ки мояи миллӣ доранд, дар шеър ҷаҳони маънавии гӯяндаро шакл додаанд. Тасвири ситами саросарии миллӣ ва нақши фоҷиабори он дар сарнавишти зан ормони созандаи миллии шоирро муайян мекунад.
Меъёри дигари намунаи тасвири бадеии симои зан инъикоси чеҳраи умуми гардонидашуда, таърихӣ, иҷтимоӣ ва ормонии он аст, ки ангезаҳои хоси маънавию миллӣ дорад. Агар шеърҳои «Хайр, модари азиз!» ва «Ризои модар» намунаи аввали ин гуна офаридаҳо бошанд, шеърҳои «Модарам» (1966) ва «Дасти модар» (1967) таҷрибаи шоирро дар ин замина такмил бахшидаанд. Ба ифодаи Чингиз Айматов вай нафақат «вақти гап задан дар бораи яке аз мавзӯъҳои дӯстдоштааш дар бораи занон боназокат буд»(4,229-230), балки дар шеъраш низ назокат ва хӯю хислати хоси миллии зани тоҷикро акс карда тавонист. Дар ин гуна шеърҳо шоир тавонистааст, ки бо истифода аз фарҳанг, забон, анъана таърих ва аносири дигар ҷанбаҳо ва хусусиятҳои хоси миллии осори ба ин мавзӯъ бахшидаашро қавӣ созад. Дар бисёр ҳолатҳо хусусияти тарҷумаиҳолии ин гуна шеърҳо ба амалӣ шудани ниятҳои эҷодии шоир мусоидат намудаанд.
Шеъри «Модарам» ифодагари сарнавишти ҷомеи модари тоҷик буда, шоир бо тасвири дақиқ ва падид овардани саҳнаҳои тасвирии иҷтимоию маишӣ ҳол ва хӯю хислати таъмимии хоси модари тоҷикро таҷассум кардааст. Дар ин шеър ва дигар шеърҳои ба модар бахшидаи шоир эҳтиром ба модар меъёри олии ахлоқӣ таъбир мешавад, ки ифодагари хусусияти миллии тафаккури бадеии муаллиф аст.
Дар ин шеър на танҳо чеҳраи зебо ва қомати мавзуни модари кӯҳистонӣ, ки кӯза бар сар ба лаби чашмасор барои об меомад, тасвир ёфтааст ва ин манзара зуҳуроти самимияти комили фарзанд нисбат ба модар мебошад, балки як контрасти иҷтимоӣ низ таъкид шудааст (4,229-230).
Шоир дар ин шеър на фақат вазъи идтимоии рӯзгори модари тодикро мушаххас тасвир кардааст, балки бо тавсифҳои шоирона, ифодаю таъбирҳои балег чеҳраи миллии қаҳрамонашро офаридааст, ки мушаххасоти миллӣ дорад. Дар симои ин зан мо хӯю хислатеро мебинем, ки аз обу ранги миллӣ саршор аст.
Хусусият ва заминаи миллии тасвир дар ин гуна шеърҳои шоир ниҳоят қавӣ буда, данбаи хоси миллияти тасвирро ошкор мекунад, ки ифодагари фардияти эдодии ӯ низ ҳаст. Ҷанбаи миллии шеърҳои ба модар бахшидаи Мирзо Турсунзода он чунон қавист, ки ин гуна шеърҳои ӯ аз ашъори ҳамсони шоирони дигар ба куллӣ фарқ доранд. Ин фарқият, пеш аз ҳама, дар заминаҳои миллии таърихию фарҳангӣ ва кашфи хӯю хислати қаҳрамонони зани шоир, аз думла модарон ифода гардидааст.
Муҳаққиқи эронӣ Алиасгари Шеърдӯст дар боби шеърҳои ба модар бахшидаи шоирони тодик сухан карда, рӯйкарди густурда ва ҳамагонии шоирон ба ин мавзӯъро аз назари таърихӣ решадор намеҳисобад, ки ба ин ақидаи ӯ наметавон розӣ шуд.(7,82) Таваддӯҳи зиёди шоирони тодик ба ин мавзӯъ на фақат зери таъсири густариши башардӯстӣ ва инсонмеҳварӣ сурат гирифтааст, балки ба тақозои воқеияти таърихӣ ва хостори миллӣ низ будааст ва вазъи идтимоии сарнавишти таърихӣ ва фарҳангии модар аз огоз ин гуна шеърҳои шоирони тодикро марсиягуна кардааст, ки яке аз аввалин ва беҳтарин намунаҳои он шеъри «Дили модар»-и Мирзо Турсунзода аст.
Ин шеър заминаи хоси миллӣ дошта, данбаҳои амиқи фарҳангиро, ки эҳсосу андешаҳо шоирро дар бораи модар шакл додаст, дар бар мегирад. Шоир дар ин шеър симои модареро офаридааст, ки сарнавишташ аз матни таърихи миллат дудо нест. Шоир заҳмат ва ранди модарро аз забони худи ӯ бозгӯй мекунад, ки ин то дое ифодагари гурури миллии шоир дар ҳифзи асолати зан низ мебошад. Шеър дар тавсифи эҳсоси поки инсонӣ, ки хоси модари тодик аст, гуфта шуда, дар шеъри тодикӣ бесобиқа мебошад:
Агар аз гиря кардан об мешуд дил, дили ман буд,
Ба сели ашк мешуд гарц манзил, манзили ман буд.
Агар осон намегардид мушкил, мушкили ман буд,
Ба зери мавци даре монда соҳил, соҳили ман буд (5,29).
НОМАИ ДОНИШГОҲ* УЧЁНЫЕ ЗАПИСКИ* SCIENTIFIC NOTES*
№4(41) 2014
Дар заминаи ин шеър ва бисёр шеъри дигари ба модар бахшидаи Мирзо Турсунзода, ҳамчунин симои модарону заноне, ки шоир дар достонҳояш офаридааст, метавон ба чунин натида расид, ки дар ин гуна шеърҳо хӯйую хислат, истифодаи расму ойин, майишат, забон, анъана, таърих, фарҳанг ва ниҳоят шакли осор ифодагар ва таҳкимбахши данбаи хоси миллии шеъри шоир буда, чеҳраи ҳунарии ӯро ҳамчун шоири миллӣ муайян мекунад.
ПАЙНАВИШТ:
1. Айтматов, Ч. Шахсияти беназир /Ч.Айматов// «Турсунзода дар ёдҳо» - Д: Адиб, 2011. - 480с.
2. Кӯчаров, Аламхон. Турсунзода: маҳорат ва садоқат / А.Кӯчаров. - Душанбе, 2011.-187с.
3. Маъсумӣ,Носирдон. Ҷаҳонбинӣ ва маҳорат / Н.Маъсумӣ. - Душанбе: Ирфон, 1966. - 226с.
4. Сайфуллоев Атахон. Мирзо Турсунзода / А.Сайфуллоев. - Худанд, 2004. - 399с.
5. Турсунзода, М.Куллиёт; иборат аз 6 д./ М.Турсунзода.- Душанбе, Ирфон, 1971. - 326с.- 1ҷ.
6. Шарифов, Х. Сухан аз адабиёти миллӣ: мадмӯи мақолаҳо / Х.Шарифов. - Душанбе, 2009.-476c.
7. Шеърдӯст, А.Чашмандози шеъри имрӯзаи тодик/А,Шеърдӯст. - Душанбе, Адиб, 1997.- 272с.
8. Шодиқулов, Ҳ. Хусусиятҳои миллӣ ва умумиинсонии назми Турсунзода//Ҷашнномаи Мирзо Турсунзода / Ҳ.Шодиқулов. - Душанбе: Ирфон, 1979.- 262
9. Шукуров, М. Анъана, халқият ва маҳорат/М.Шукуров-Душанбе: Нашрдавтод, 1964. - 230с.
REFERENCE:
1. Aitmatov, Ch. An incredible personality/Ch.Aitmatov//“Tursunzoda in memories”-Dushanbe: Adib, 2011. -480p.
2. Kucharov, Alamkhon. Tursunzoda: skill and loyalty / A.Kucharov. - Dushanbe, 2011. - 187p.
3. Ma’sumi, Nosirjon. Outlook and skill / N.Ma’sumi. - Dushanbe: Irfon, 1966.-226p.
4. Saifulloev, Atakhon. Mirzo Tursunzoda / A.Saifulloev. -Khujand, 2004.-399p.
5. Tursunzoda, M. Collection of works; 6 volume / M.Tursunzoda. -Dushanbe, Irfon, 1971.-326p.
6. She’rdust, A. Review of modern Tajik poem / A.She’rdust. -Dushanbe, Adib, 1997.-272p.
7.Sharifov, Kh. Talking about a national literature; collection of papers/ Kh.Sharifov. -Dushanbe, 2009.
8. Shodikulov, H. The national and all-human features of Tursunzoda’s poems//Anniversary of Mirzo tursunzoda/ H.Shodikulov. -Dushanbe: Irfon. 1979.
9. Shukurov, M. Tradition, folk and skill/ M.Shukurov -Dushanbe: Nashrdavtoj, 1964.-230p.
Отражение образов и национального характера в творчестве М. Турсунзаде
М.А.Эшонова
Ключевые слова: М. Турсунзаде, женщина, мать, поэт, отражение, национальный характер, метод, стих, поэзия, источник
Стихи М. Турсунзаде имеют национальную почву и освещают различные стороны культуры народа, что в данном случае выразилось в отражении автором образа матери. Поэт показывает в своих стихах образ матери, судьба которой тесно связана с историей нации, её трудолюбие, трудности её жизни, что является выражением национального патриотизма. М. Турсунзаде - это великий народный поэт, в произведениях которого видим яркие национальные черты, что делает его творчество особенным.
The reflection of images and national character in works of Mirzo Tursunzade
М.A.Eshonova
Key words: M. Tursunzade, woman, mother, poet, reflection, national, character, poetry, source The poems M. Tursunzade nave a national base and reflectl various aspects of Tajik culture that in our case reflected in mother’s image. The poet reflectes mother’s image, whose fate is closely connected with the history of nation. Her problems have shown from her sayings, she works hard and all difficulties in her life were overcome, which is a sign of national patriotism ofpoet in defending of «mothers».
Mirzo Tursunzade is the greatest people poet. We can see vivid national features in his poetry, wich work specific.
Маълумот дар бораи муаллиф:
Эшонова Мутрибахон Асадхоновна, аспиранти Институти забон, адабиёт, шарқшиносӣ ва мероси хаттии ба номи А.Рӯдакии Академияи илмҳои Ҷумҳурии Точикистон (Ҷумҳурии Тоцикистон, ш. Душанбе) E- mail: eshonova m@mail.ru.
Сведения об авторе:
Эшоновой Мутрибахон Асадхоновна, аспирант Института языка, литературы, востоковедения и письменного наследия имени А.Рудаки Академии наук Республики Таджикистан (Республика Таджикистан, г. Душанбе), E mail: eshonova m@mail.ru.
Information about the author:
Eshonova Mutribakhon Asadkhonovna, post-graduate student the Institute of Language, Literature, Oriental studies and Written Heritage named after. A.Rudaki, Tajik Academy of Sciences (Republic of Tajikistan, Dushanbe), E mail: eshonova m@mail.ru.
