Psalterz dawidów Jan Kochanowski (ян Кохановский)* Текст научной статьи по специальности «Искусствоведение»

PSALTERZ DAWIDOW

Jan Kochanowski (Ян Кохановский)*

Cz^sc pierwsza — c. 198 ^s. 1: Beatus vir, qui non abiit in consilio impiorum — c. 198; ps. 2: Quare fremuerunt gentea — c. 198; ps. 3: Domine, quid multiciplicati sunt, qui tribulant me — c. 198; рs. 4: Cum invocarem, exaudivit me Deus — c. 199; рs. 5: Verba mea auribus percipe — c. 199; рs. 6: Domine, ne in furore Tuo arguas me — c. 200; рs. 7: Domine Deus meus, in Te speravi — c. 200; рs. 8: Domine Dominus noster, guam admirabile — c. 200; рs. 9: Confitebor Tibi, Domine, in toto corda meo — c. 201; рs. 10: Ut quid, Domine, recessisti longe — c. 202; рs. 11: In Domino confido, quomodo dicitis animae meae — c. 202; рs. 12: Solvum me fac, Domine, quoniam defecit — c. 203; рs. 13: Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem — c. 203; рs. 14: Dixit insipiens in corde suo; non est Deus — c. 203; рs. 15: Domine, quis habitatit in tabernaculo Tuo — c. 204; рs. 16: Conserva me, Domine, quoniam speravi in Te — c. 204; рs. 17: Exaudi, Domine, iustitiam meam — c. 204; рs. 18: Diligam Te, Domine, fortitudo mea — c. 205; рs. 19: Coeli enarrant gloriam Dei — c. 206; рs. 20: Exaudit te Dominus in die tribulationis — c. 207; рs. 21: Domine, in virtute Tua laetabitur rex — c. 207; рs. 22: Deus, Deus meus, respice in me — c. 207; рs. 23: Dominus regit me et nihil mihi deerit — c. 208; рs. 24: Domini est terra et plenitudo eius — c. 209; рs. 25: Ad Te, Domine, levavi animam meam — c. 209; рs. 26: Judica me, Domine, quoniam ego — c. 210; рs. 27: Dominus illuminatio mea et salus — c. 210; рs. 28: Ad Te, Domine, clamabo, Deus meus, ne sileas a me — c. 211; рs. 29: Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino — c. 211; рs. 30: Exaltabo Te, Domino, quoniam suscepisti me — c. 211; рs. 31: In Te, Domine, speravi, non comfundar — c. 212; рs. 32: Beati, quorum remissae sunt iniquitates — c. 213; рs. 33: Exultate, lusti, in Domino, rectos decet — c. 213; рs. 34: Benedicam Dominum in omni tempore — c. 214; рs. 35: Judica, Domine, nocentes me — c. 214; рs. 36: Dixit iniustus, ut delinquat in semetipso — c. 215; рs. 37: Noli aemulari in malignantibus — c. 216; рs. 38: Domine, ne in furora Tuo arguas me — c. 217; рs. 39: Dixi, custodiam vias meas — c. 218; рs. 40: Expectans expectavi Dominum — c. 218; рs. 41: Beatus, qui intelligit super ege-

num — c. 219);

Cz^sc wtora — c. 219 ^s. 42: Ouemadmodum desiderat cervus — c. 219; рs. 43: Iudica me, Deus, et discerne causam meam — c. 220; рs. 44: Deus, auribus nostris audivimus — c. 220; рs. 45: Eructavit cor meum verbum bonum — c. 221; рs. 46: Deus noster refugium et virtus — c. 222; рs. 47: Omnes gentes, plaudite manibus — c. 222; рs. 48: Magnus Dominus et laudabilis nimis — c. 222; рs. 49: Audite haec, omnes gentes, auribus percipite — c. 223; рs. 50: Deus deorum Dominus locutus est — c. 224; рs. 51: Miserere mei, Deus, secundum — c. 225; рs. 52: Quid gloriaris in malitia, qui potens es — c. 225; рs. 53: Dixit insipiens in corde suo: non est Deus — c. 225; рs. 54: Deus, in nomine Tuo salvum me fac — c. 226; рs. 55: Exaudi, Deus, orationem meam — c. 226; рs. 56: Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo — c. 227; рs. 57: Miserere mei, Deus, miserere mei — c. 227; рs. 58: Si vere utigue iustitiam loquimini — c. 227; рs. 59: Eripe me de inimicis meis, Deus — c. 228; рs. 60: Deus, repulisti nos et destruxisti nos — c. 228; рs. 61: Exaudi, Deus, orationem meam — c. 229; рs. 62: Nonne Deo subiecta erit anima mea? — c. 229; рs. 63: Deus, Deus meus, ad Te de luce vigilo — c. 229; рs. 64: Exaudi, Deus, orationem meam, cum deprecor — c. 230; рs. 65: Te decet hymnus, Deus, in Sion — c. 230; рs. 66: Iubilate Deo, omnis terra — c. 231; рs. 67: Deus misereatur nostrI et benedicat — c. 232; рs. 68: Exurgat Deus et dissipentur inimici Eius — c. 232; рs. 69: Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquae — c. 233; рs. 70: Deus, in adiutorium meum intende — c. 234; рs. 71: In Te, Domine, speravi, non confundar — c. 234; рs. 72: Deus, iudtcium Tuum regi da — c. 235);

* Ян Кохановский (1530-1584), один из ярчайших представителей эпохи европейского гуманизма, дарования которого оказали влияние буквально на все стороны польской поэзии — ее «...содержание, обогащенное раскрытием богатства человеческих переживаний, и жанры, среди которых были т вовсе неизвестные перед этим в Польше, и обновившиеся под пером великого поэта, и средства поэтического выражения. Новым был стиль Кохановского, его поэтический почерк, его легкий, изящный стих, доведенный до высокого совершенства польский литературный язык. Считал поэзию главным делом жизни, формой своего служения Отечеству, Кохановский укоренил в Польше понятие литературного труда, основанного на глубоких знаниях, образованности и вкусе... Он стал не только великим польским поэтом: имя его украсило мировую поэзию. Читатель его стихов чувствует в нем талант той высокой меры, который остается живым во все времена» (см. Разумовская Л.В, Стахеев Б.Ф. Ян Кохановский // История польской литературы. Т. 1. М., 1968. С. 61-76).

См. современные публикации сочинений Я. Кохановского — интернет-доступ: http://www.intratext.com/IXT/POL0102/; http://univ.gda.pl/~literat/jkpsalm/index.htm

Czçsc trzecia — c. 235 (ps. 73: Quam bonus Israhel Deus — c. 235; ps. 74: Ut quid, Deus, repulisti in finem — c. 236; ps. 75: Confitebimur Tibi, Deus, confitebimur — c. 237; ps. 76: Notus in Iudaea Deus — c. 237; ps. 77: Voce mea ad Dominum clamavi — c. 237; ps. 78: Attendite, popule meus, legem meam — c. 238; ps. 79: Deus, venerunt gentes — c. 239; ps. 80: Qui regis Israhel, intende — c. 240; ps. 81: Exultate Deo, adiutori nostro — c. 240; ps. 82: Deus stetit in synagoga deorum — c. 241; ps. 83: Deus, quis similis erit Tibi? Ne taceas — c. 241; ps. 84: Quam dilecta tabernacula Tua, Domine — c. 242; ps. 85: Benedix-isti, Domine, terram Tuam — c. 242; ps. 86: Inclina, Domine, aurem Tuam — c. 243; ps. 87: Fundamenta Eius in montibus sanctis — c. 243; ps. 88: Domine Deus, salutis meae — c. 244;

ps. 89: Misericordias Domini in aeternum cantabo — c. 244); Czçsc czwarta — c. 245 (ps. 90: Domine, refugium factus es nobis — c. 245; ps. 91: Qut habitat in adiutorio Altissimi — c. 246; ps. 92: Bonum est confiteri Domino — c. 246; ps. 93: Dominus regnavit, decorem indutus est — c. 247; ps. 94: Deus, ultionum Domine — c. 247; ps. 95: Venite, exultemus Domino — c. 248; ps. 96: Cantate Domino canticum novum — c. 248; ps. 97: Dominus regnavit, exultet terra — c. 249; ps. 98: Cantate Domino canticum novum — c. 249; ps. 99: Dominus regnavit, irascentur populi — c. 250; ps. 100: Iubilate Deo, omnis terra — c. 250; ps. 101: Misericordiam et iudicium cantatabo — c. 250; ps. 102: Domine, exaudi orationem meam — c. 251; ps. 103: Benedic, anima mea. Domino — c. 251; ps. 104: Benedic, anima mea. Domino — c. 252; ps. 105: Confitemini Domino et invocate nomen Eius — c. 253; ps. 106: Confitemini Domino, quoniam bonus — c. 254);

Czçsc pi^ta — c. 255 (ps. 107: Confitemtni Domino, quoniam bonus — c. 255; ps. 108: Paratum cor meum, Deus — c. 256; ps. 109: Deus, laudem meam ne tacueris — c. 256; ps. 110: Dixit Dominus domino meo — c. 257; ps. 111: Confilebor Tibi, Domine, in toto cordem — c. 257; ps. 112: Beatus vir, qui timet Dominum — c. 258; ps. 113 [Gdzie zarze wschodz^. i gdzie zapadaj^J Laudate, pueri, Dominum — c. 258; ps. 114: In exitu Israhel de Aegypto — c. 258; ps. 115: Non nobis, Domine, non nobis — c. 259; ps. 116: Dilexi, quoniam, exaudiet Dominus — c. 259; ps. 117: Laudate, Dominum, omnes gentes — c. 260; ps. 118: Confitemini Domino, guoniam bonus — c. 260; ps. 119: Beati immaculati in via — c. 260; ps. 120: Ad Dominum, cum tribularer, clamavi — c. 263; ps. 121: Levavi oculos meos in montes — c. 263; ps. 122: Laetatus sum in hic, quae dicta sunt mihi — c. 263; ps. 123: Ad Te levavi oculos meos — c. 264; ps. 124: Nisi quia Dominus erat in nobis — c. 264; ps. 125: Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion — c. 264; ps. 126: In convertendo Dominus captivitatem Sion — c. 264; ps. 127: Nisi Dominus aedificaverit domum — c. 265; ps. 128: Beati omnes, qui timent Dominum — c. 265; ps. 129: Saepe expugnaverunt me a iuventute mea — c. 265; ps. 130: De profundis clamavi ad Te, Domine — c. 266; ps. 131: Domine, non est exaltatum cor meum — c. 266; ps. 132: Memento, Domine, David — c. 266; ps. 133: Ecce quam bonum et quam iucundum — c. 266; ps. 134: Ecce nunc benedicite Domino — c. 267; ps. 135: Laudate nomen Domini — c. 267; ps. 136: Confitemini Domino, quoniam bonus — c. 267; ps. 137: Super flumina Babylonis — c. 268; ps. 138: Confitebor Tibi, Domine — c. 268; ps. 139: Domine, probisti me et cognovisti ms — c. 268; ps. 140: Eripe me, Domine, ab homine malo — c. 269; ps. 141: Domine, clamavi ad Te, exaudi me — c. 269; ps. 142: Voce mea ad Dominum clamavi — c. 270; ps. 143: Domine, exaudi orationem meam — c. 270; ps. 144: Benedictus Dominus, Deus meus — c. 271; ps. 145: Exaltabo Te, Deus, meus rex — c. 271; ps. 146: Lauda, anima mea, Dominum — c. 272; ps. 147: Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus — c. 272; ps. 148: Laudate Dominum de coelis — c. 273; ps. 149: Cantate Domino canticum novum — c. 273; ps. 150: Laudate Dominum in sanctis Eius — c. 273)

JEGO MILOSCI MEMU MILOSCIWEMU PANU PANU PIOTROWI MYSZKOWSKIEMU Z LASKI BOZEJ BISKUPOWI KRAKOWSKIEMU ETC.

Zniwa swego pierwszy snop tobie ofiarujç, Cny Myszkowski, ktörego dobrodziejstwem czujç Uwi^zane swe serce; bo komu jest tajna Twa laska przeciwko mnie i chçc niezwyczajna?

Jedenes ty nalezion, u ktörego mialy Miejsce Muzy wzgardzone i twarz wdziçczn^. znaly; Jedenes ty rozumial, ze moje Kameny Mogly jednak byc godne jakiejkolwiek ceny.

Tymzes mi serca dodal, zem siç rymy swymi Wazyl zetrzec z poety co znakomitszymi I wdarlem siç na skalç piçknej Kalijopy, Gdzie dotychmiast nie bylo znaku polskiej stopy.

I teraz ci z Libanu nios? Dawidow Zlote g?sli, a przy nich polskie piesni nowe: Psalterza pi?c ksi^zeczek, ktorym ty laskawy Wzrok ukaz, twej nieowszem niegodnym zabawy.

CZ^SC PIERWSZA Psalm l

Beatus vir, qui non abiit in consilio impiorum

Szcz?sliwy, ktory nie byl miedzy zlymi w radzie Ani stop swoich torem grzesznych ludzi kladzie Ani siadl na stolicy, gdzie tacy siadaj^, Co si? z nauki zdrowej radzi nasmiewaj^;

Ale to jego umysl, to jego staranie, Aby na wszytkim pelnil Pazskie przykazanie; Dziez li po niebie wiedzie, noc li swoje konie, On ustawicznie w Pazskim rozmysla zakonie.

Taki podobien b?dzie drzewu porzecznemu, Ktore przynosi co rok owoc panu swemu, Liscia nigdy nie trac^c, choc zla chwila przydzie; Temu wszystko, co pocznie, na dobre wynidzie.

Ale zli, ktorzy Boga i wstydu nie znaj^, Tego szcz?scia, tej nigdy zaplaty nie maj^: Rowni plewom, ktore si? walaj^. przy ziemi, A wiatry, gdzie jedno chc^, wsz?dzie wladn^. jemu.

Dla czego przed s^dem byc musz^. pohazbieni Ani w liczbie z dobrymi b?d^. policzeni; Pan bowiem sprawiedliwych na wszelki czas broni, A przewrotne, zle ludzi cicha pomsta goni.

Psalm 2

Quare fremuerunt gentea

Co za przyczyna tego zamieszania? Co wzi?li przed si? ludzie nieobaczni? Ksi^z?ta mozne i krolowie znaczni Schodz^. si? w rad?, chciwi rozerwania.

Wszyscy przeciwko Panu si? buntuj^, Wszyscy na Jego jad^. wybranego, Mowi^c: «Co czyniem? Zrzucmy z karku swego Ich ci?zkie jarzmo, niech nam nie panuj^».

Ich rozumowi smieje si? glupiemu Bog z wysokosci, ktory wszytko widzi; Smieje si? sprawom, z ich proznego szydzi Starania, ktore czyni^. przeciw Jemu.

Ale poruszy potym gniewu swego, Zmyli im szyki; na koniec objawi, Ze na Syjonie poswi?conym stawi R?k^. sw^. króla niezwyci?zonego.

Jam jest, mój Boze, król ten, który Tobie Tak si? spodobal; przez mi? b?dzie wiedzial Swiat Twe wyroki, bos mi w glos powiedzial: «Tys mój syn, jam ci? dzis umnozyl sobie.

Z^daj mi?, ocz chcesz, a otrzymasz snadnie; Dam ci w dziedzictwo wszytko ludzkie plemi?, B?dziesz panowal, b?dziesz rz^dzil ziemi? I tam, gdzie wschodzi, i gdzie slozce padnie.

Lask? zelazn^. b?dziesz mial nad nimi, A który twego glosu nie poslucha, Jako skorupa, jako ziemia sucha B?dzie si? padal przed r?kami twymi».

A tak o sobie, wy królowie, czujcie, Wy, którym wladza do r^k jest podana; Ogl^dajcie si? w swych sprawach na Pana, Tego si? bójcie i Tego szanujcie!

Oblapcie syna, by was wi?c nie wlozyl W liczb? straconych; bo jesli straszliwy Gniew Jego kiedy wsplonie, to szcz?sliwy Tylko, kto w Nim sw^. nadziej? polozyl.

Psalm 3

Domine, quid multiciplicati sunt, qui tribulant me

Mocny Boze, jakoz ich wiele powstalo, Jakoz si? ich przeciw mnie sila zebralo! A tym serca nawi?cej dodaj^. sobie, Jakobych ja juz prawie zw^tpil o Tobie.

Mylq. si?: Tys jest, Panie, moja zaslona, Tys moja czesc i mojej glowy korona; Kiedym Ci? kolwiek wzywal w swojej potrzebie, Zawzdym ucho laskawe nalazl u Ciebie.

Przetoz i dzis b?d? spal na to bezpiecznie, Bo Pan zywota mego strzeze koniecznie; Nie ustrasz^. mi? wozy kosami tknione, Nie ustrasz^. mi? groty ku mnie zlozone.

Powstaz, Panie, a broz mi? w mej niewinnosci; Zaden mój nieprzyjaciel Twojej srogosci Nigdy wytrzymac nie mógl; biles je w g?by, A oni w krwawym piasku zbierali z?by.

Sam Ty, niebieski Panie, zdrowiem szafujesz I w ostatnich przygodach snadnie ratujesz; Od ciebie wszytko dobre na swiecie mamy, Którzy si§ kolwiek ludem Twym ozywamy.

Psalm 4

Cum invocarem, exaudivit me Deus

Wzywam Ci§, Boze, swiadku mojej niewinnosci, Którys mi§ zwykl wywodzic zawzdy z mych

trudnosci;

Chciej si§ teraz nade mn^. troskliwym smilowac I moje smutne prosby laskawie przyjmowac!

A wy, o niezyczliwi, o zapami^tali, Dlugoz si§ na m^. slaw§ b^dziecie targali? Dlugoz rzeczy znikomych nasladowac chcecie? I leda wiatru, glupi, chwytac si§ b^dziecie?

Takze wiedzcie: kogo Pan sobie ulubuje, Tego w zadnej przygodzie juz nie odst^puje; Nie odst^pi mnie mój Pan, zawzdy z laski swojej Dawal miejsce i dawa, i da prosbie mojej.

Radz§ tedy, zebyscie przed oczyma mieli Pazsk^. bojazz a gniewac wi^cej go nie chcieli; Co noc, to rozbierajcie dnia przeszlego sprawy: Tom przystojnie uczynil, tum Bogu nieprawy.

Wi§c nie baranem ani wolem Go blagajcie, Ale przedez sumnienie czyste przynaszajcie; Co gdy b^dzie, juz pewni tego byc mozecie, Ze si§ na swych nadziejach nic nie zawiedziecie.

Mówi^. drudzy: «Dobrego mienia nam potrzeba». O Panie, Ty chciej tylko swoim okiem z nieba Na mi§ pojzrzec grzesznego: to s^. osiadlosci, To skarby, to pociechy i moje radosci.

Inszy niechaj szpichlerze nawiezione maj^, Niechaj wszytkie piwnice winem zastawiaj^; Ja w nadziej^ laski Twej b§d§ spal bezpiecznie, Bo mi§ Ty sam, Panie mój, opatrujesz wiecznie.

Psalm 5

Verba mea auribus percipe

Przypusc, Panie, w uszy swoje Slowa i wolanie moje; Wysluchaj mój glos placzliwy, Kólu i Boze prawdziwy!

Ledwie z gl^bokiego morza Ukaze si§ rana zorza, A ja juz wolam do Ciebie Smutne oczy maj^c w niebie:

Tys Bóg swi^tobliwy prawie; Nie kochasz si§ w zadnej sprawie, Gdzie by si§ zlosc przymieszala, A cnota maly plac miala.

Prózno zly ma tuszyc sobie, Aby mial zmieszkac przy Tobie; Niesprawiedliwy nie stanie Przed oczyma Twymi, Panie.

Nieprzyjacielem Ci§ maj^, Którzy falszem narabiaj^; A nieprawd^ tak rad placisz, Ze koniecznie klamc§ stracisz.

M^z okrutny, r§ki krwawej, Nigdy twarzy Twej laskawej Nie ma uznac; tegoz, Boze, I przewrotny czekac moze.

A ja milosierdziu Twemu Ufaj^c niewymownemu, Nawiedz^ Twe swi^te progi I dam czesc Bogu nad bogi;

Tylko, abych byl bezpieczny Od zlych ludzi, Panie wieczny, Prowadz mi§ sam z laski swojej, Niechaj slucham wolej Twojej!

Ich usta s^. nieprawdziwe, Serce chytre i zdradliwe; Ich gardlo — grób otworzony, A j^zyk — pochlebca plony.

Karz je, Panie, prze ich zdrady, Zamieszaj ich wszytki rady; Odrzuc je wiecznie od siebie, Bo Pana miec nie chc^. Ciebie.

A ci, co Tobie ufaj^, Niech wesela uzywaj^; A radosc ich trwala b^dzie, Bo Twa laska z nimi wsz^dzie.

Bçd^. siç Tob^. chlubili, Którzy Twoje imiç czcili; A Ty pomozesz kazdemu Czlowiekowi poboznemu.

Okryjesz go lask^. swoj^ Jako napewniejsz^. zbroj^; Zbroj^, która krom swej skazy Moze wytrwac wszelkie razy.

Psalm 6

Domine, ne in furore Tuo arguas me

Czasu gniewu i czasu swej zapalczywosci Nie racz miç, Panie, karac z moich wszetecznosci, Ale siç raczej smiluj nade mn^. strapionym A ulzy nieco bólu kosciom udrçczonym! Cialem i dusz^. stçkam, ledwe izem zywy, Dok^d miç chcesz zapomniec, Ojcze litosciwy, Odmiez umysl a wejzrzy na moje ciçzkosci, Nawróc duszç od progu ostatniej ciemnosci; Bo po smierci kto na Ciç wspomienie? Kto w grobie Polozony bçdzie mógl dziçki czynic Tobie?

Juzem ustal, wzdychaj^c do Ciebie, mój Boze! Na kazd^. noc umyjç lzami swoje loze, Posciel placzem napojç; placzem wyplynçly Oczy, a krzywdy ludzkie silç mi odjçly. Odstçpcie precz ode mnie, którzy zle czynicie, Odstçpcie, upadkiem siç mym nie nacieszycie! Bo Pan glos placzu mego przyj^l w uszy swoje I laskawie wysluchal smutne prosby moje; A ludzie niezyczliwi zapalac siç musz^, Widz^c na oko, ze siç prózno o miç kusz^.

Psalm 7

Domine Deus meus, in Te speravi

W Tobie ja samym, Panie, czlowiek smutny, Nadziejç kladç; Ty racz o mnie radzic! Nieprzyjaciel mój, jako lew okrutny, Szuka mej dusze, aby j^. mógl zgladzic; Z jego paszczeki jesli miç, mój Boze, Ty sam nie wyrwiesz, nikt miç nie wspomoze.

Jesli miç, Panie, slusznie oszacowal Zly czlowiek, a ma do mnie jak^. winç; Jeslim przyjazni nieszczyrze zachowal, A do zlej chçci dal z siebie przyczynç: Niech nieprzyjaciel gó^ ma nade mn^, Niech miç w proch zetrze i moje czesc ze mn^!

Powstaz, o Panie wieczny, w gniewie Twoim Przeciw zlych ludzi niepoboznej radzie! A powstaz z pomst^, jak^s prawem swoim Opisal; oto lud w wielkiej gromadzie Wyroku Twego czeka: jesli zlemu, Czy upasc przed Twym s^dem cnotliwemu?

Przeto, o Sçdzia, Sçdzia wiekuisty, Chciej na wysokiej siesc stolicy swojej, A jeslim jest praw i przed Tob^. czysty, Os^dz miç wedla niewinnosci mojej! Zlego zlosc zniszczy, a czlowiek cnotliwy Jest w opiece Twej, Boze sprawiedliwy!

Boze, przed ktorym tajne byc nie mog^ Mysli czlowiecze, w Twej stoj^c obronie, Przed zadn^. nigdy nie uciekç trwog^, Bo szczyre serce w Twojej jest zaslonie. O sprawiedliwy Sçdzia, Ty kazdego Sprawnie oddzielasz wedla zaslug jego.

Jesli siç czlowiek zly nie pohamuje, Pan swoj miecz ostry, Pan luk nalozony Na rçku trzyma i strzaly gotuje Smiertelne. Zapadl w zazdrosc czlowiek plony, Niesprawiedliwosc nosi, klam urodzi, Dol pod nim kopa, a sam wez ugodzi.

Sam siç upçta w chytrym sidle swoim; Naz siç obal^. wszytki jego zlosci; A ja, podparty milosierdziem Twoim, Prozen i troski, i niebezpiecznosci, S^d sprawiedliwy i Twe imiç, Panie, Wyznawac bçdç, poki dusze zstanie!

Psalm 8

Domine Dominus noster, guam admirabile

Wszechmocny Panie, wiekuisty Boze, Kto siç Twym sprawom wydziwowac moze? Kto rozumowi, ktorym niezmierzony Ten swiat stworzony?

Gdziekolwiek slozce miece strzaly swoje, Wszçdy jest zacne swiçte imiç Twoje, A slawy niebo ogarn^c nie moze Twej, wieczny Boze!

Niech zli, jako chc^, Ciebie mierzi^. sobie; Z ust niemowl^tek roscie chwala Tobie Ku wiçtszej hazbie i ku potçpieniu Zlemu plemieniu.

Twój czyn jest niebo, Twoich r^k robota Gwiazdy jasniejsze wybranego zlota; Ty coraz nowym swiatlem zdobisz wdzi^czne Kolo miesi^czne.

A czlowiek co jest, ze Ty, niestworzony Wszytkiego twórca i Pan niezmierzony, Raczysz j i pomniec? Czym jest syn czlowieczy Godzien Twej pieczy?

Takes go uczcil i przyoch^dozyl, Zes go z anioly telko nie polozyl; Postawiles go panem nad zacnymi Czyny swoimi.

Dales w moc jego wszytki bydla polne, Dales i lesne zwierz^ta swowolne, On na powietrzu ptastwem, pod wodami Wladnie rybami.

Wszechmocny Panie, wiekuisty Boze, Kto si§ Twym sprawom wydziwowac moze? Kto rozumowi, którym niezmierzony Ten swiat stworzony?

Psalm 9

Confitebor Tibi, Domine, in toto corda meo

Ciebie b§d§, Boze prawy, Calym sercem wyznawal, Twoje wszystki dziwne sprawy B§d§ swiatu podawal.

B§d§ wesól w Twej obronie, B§d§ wszechnaswi^tszemu Przy lagodnej spiewal stronie Imieniowi Twojemu.

Nieprzyjaciel mój strwozony Podal tyl nieuczciwy I padl strachem ogarniony Widz^c Twój wzrok straszliwy.

Ty litujesz krzywdy mojej, Tys k woli niewinnosci Zasiadl na stolicy swojej, S^dzia sprawiedliwosci!

Przepadli ziemi§ przekl^ci Na Twe slowa fukliwe; Wytarles z ludzkiej pami^ci Ich imiona chlubliwe.

Zly czlowiecze, spustoszyles Pola nieprzerodzone; Zwojowales, wywróciles Miasta piçknie sadzone.

Ich pamiçc pospolu z nimi Na wieki zaginçla, Ale Pazska moc wiecznymi Czasy bçdzie slynçla.

On stolicç sw^. narz^dzil, On ludzkie nieprawosci I wszytek swiat bçdzie s^dzil Podlug sprawiedliwosci.

On jest ucieczka ubogich, On dodaje ratunku Polozonym w krzywdach srogich I w zalosnym frasunku.

Wszyscy, którzy Go poznali, Jemu niechaj ufaj^; Nigdy siç nie oszukali, Którzy w Nim ufnosc maj^.

Mieszkaj^cemu spiewajcie Na wysokim Syjonie; Jego moc opowiadajcie Narodom w kazdej stronie!

Pomscil siç Pan sprawiedliwy Krwie niewinnej rozlania; Uslyszal placz zalobliwy I ubogich wolania.

Uzyj nade mn^. litosci,

Boze nieogarniony,

Patrz, w jakiej niebezplecznosci

Jestem dzis polozony l

Chciej miç z r^k srogich wybawic Smierci nieublaganej, Abych Twe sprawy mógl slawic W cerkwi Twojej wybranej.

Jam smutny tak lamentowal, A Tys uslyszal w niebie; Teraz siç bçdç radowal Maj^c obrozcç z Ciebie.

W tym siç dole potopili, Który sami kopali; W tym siç sidle polowili, Które sami stawiali.

Nie darmo Bóg sprawiedliwy Po wszytki wieki slynie; Uplótl siç czlowiek zdradliwy W swoich r^k wlasnych czynie.

Upad wisi nad grzesznymi, Upad nieuchroniony, Nad narody przeklçtymi, Kçdy Bóg zapomniony.

Nie na wieki Pan przebaczy Upadlego czlowieka; Ich nadzieja (tak Pan raczy) Wazna bçdzie do wieka.

Powstaz, wieczny nasz Obrozca, Nie daj siç zmocnic zlemu; Twój s^d niech bçdzie do kozca Swiatu jawny wszytkiemu,

Ogarni strachem pogany, Niech siç ludzmi byc znaj^; Którzy dzis mog^. byc pany, Jutro z chudym zrównaj^!

Psalm 10

Ut quid, Domine, recessisti longe

Czemus, Panie, odst^pil? Czemus twarz swoje Odwrócil precz ode mnie w doleglosc mojç? Gdy zly czlowiek przewodzi, gdy jarzmo kladzie Na ubogie, bodaj sam zgin^l w swej radzie!

Sk^d pocznç? Gdzie dokonam? Nie Bóg u niego Ani przystojnosc wazna; ale co jego Duszy milo, co cialu jego smakuje, To chwali, to nawiçtszym dobrem szacuje.

Takim bçd^c z takimiz i spólki wiedzie; Zadna muzyka, zadna piesz przy biesiedzie Wdziçcznej mu w uchu nie brzmi jako bluznienie Przeciw Panu: to slyszec — jego zbawienie.

Pychy pelen, nie tylko ludzmi brakuje, Ale i Boga sobie lekce szacuje; Bezbozne mysli jego, sprawy brzydliwe, Bo nie pomni na s^dy Twe sprawiedliwe.

Nieprzyjaciela swego, szczçsciem pijany, Dmuchnieniem chce porazic: wiek nieprzetrwany Nie ruszy miç (powiada), tak mocno stojç; Szczçscia, przygod, odmiany nic siç nie bojç.

Usta jego przeklçctwa pelne i zdrady; Jçzyk roztyrki sieje i krwawe zwady; Malo na tym, ale i drogi zasiada, Gdzie jako inny zbojca niewinne zbada.

Upatruje chudzinç, a w cieniu skryty Strzeze, jako w jaskini lew jadowity; Czyha, jakoby porwal nçdznika zdradnie, I porwie, jesli jako w jego sak wpadnie.

Lezy za sieci^, ze go nie znac przy ziemi; Sila chudych polowil fortelmi swemi I mowi, ze Bog prosto zapomnial swiata Ani pojzrzy ku ziemi na wieczne lata.

Powstaz, Panie, a wynies rçkç sw^. k woli Niewinnej krwi ubogiej! Przebog, dlugo li Zly czlowiek ma doswiadczac Twej cierpliwosci Mowi^c: «Nie ma Bog w mysli niczyich zlosci»?

Myli siç, bo Ty widzisz i smutnych mçkç, I hardych okruciezstwo — toc wpadnie w rçkç. Ale czlowiek upadly, czlowiek niewinny Laskç pozna; Ty sirot bronisz, nie inny.

Zetrzy niepoboznego, zetrzy w proch, Panie, Czyz s^d o jego zbytkach; nigdy nie stanie! Pazskie krolestwo bçdzie na wieki slyn^c, A grzeszni w Jego ziemi musz^. zagin^c.

Toc nasze prosby, Panie, to Ty chciej duszy Naszej k mysli uczynic, to przyj^c w uszy: Broz sirot, broz upadlych; niechaj ubogim Czlowiek smierci podlegly nie bçdzie srogim!

Psalm 11

In Domino confido, quomodo dicitis animae meae

Panu ja ufam, a wy mowicie: miedzy gory Uciekaj co nadalej jako ptak prçdkopiory; Twoj nieprzyjaciel luk wzi^l, strzalç ma na ciçciwie, Mysl^c, jakoby z cienia dobre strzelal zdradliwie.

Prawa zgola upadly, nie masz sprawiedliwosci, Czlowiek dobry prózno ma ufac swej niewinnosci. Przedsiç Bóg jest na niebie, a stamt^d wszystko

widzi,

Sprawiedliwych doswiadcza, nieprawymi siç hydzi:

Na zle ludzi wyleje deszcz gor^cy, siarczany, Wyleje wçgle zywe i grom z wichrem zmieszany; Bo bçd^c sprawiedliwym sprawiedliwosc miluje, A dobre ludzi okiem laskawym opatruje.

Psalm 12

Solvum me fac, Domine, quoniam defecit

Zachowaj miç, o Sprawco niebieskiego domu! Prawdy nie masz na ziemi, nie masz ufac komu! Nie uslyszysz, jedno klam; usty-c pochlebiaj^, A w chytrym sercu jadu smiertelnego taj^.

Bodaj zle zgin^l kazdy czlowiek nieprawdziwy, Kazdy chytry pochlebca i kazdy chelpliwy; Mówi^ bowiem: «Z ust naszych dobrze siç miec mamy;

Kazdy w swej gçbie wolen, my pana nie znamy».

A Pan zas, slysz^c ludzi nçdznych narzekanie I placz nieutulony, i ciçzkie wzdychanie: «Powstanç ja — powiada — na ratunek smutnych A wyrwç je z niewolej tyranów okrutnych».

Pazskie slowa s^. czyste i prózne przygany, Pazskie slowa brant szczery, siedm kroc przelewany. Panie, Ty nas zachowaj od ludzi zdradliwych; Zlych zewsz^d pelno, kiedy wladza jest zlosliwych.

Psalm 13

Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem

Dok^d miç chcesz zapomniec? Dok^d swiçt^. swoje Twarz przede mn^. kryc bçdziesz? Dok^d duszç moje Frasunki trapic bçd^, Ojcze dobrotliwy? Dok^d miç deptac bçdzie czlowiek zazdrosciwy?

Dosyciem znal dotychmiast uszy Twe zamknione, Dosyciem znal i nazbyt oczy odwrócone; Chciej na miç kiedy wejzrzec, chciej uprzejme moje Prosby, o wieczny Panie, przyj^c w uszy swoje!

Rozswiec moje ciemnosci swym nieogarnionym Swiatlem, abych nie zasn^l snem nieprzebudzonym; Niechaj tej ze mnie nie ma nieprzyjaciel chluby, Aby mial rzec: «Jam go zstarl i przywiódl do zguby».

Upad mój wielka rozkosz przeciwnikom moim, Ale ja, Panie, ufam w milosierdziu Twoim, Ze miç Ty nie opuscisz, a ja w glosne strony Bçdç imiç Twe slawil, Boze niezmierzony!

Psalm 14

Dixit insipiens in corde suo; non est Deus

Glupi mówi w sercu swoim: «Nie masz Boga, przecz siç boim?» W tymze cnota zgasla blçdzie A nierz^du pelno wszçdzie.

Pan z niebieskich wysokosci Pojzrzal na ziemskie niskosci: Byl li by gdzie rozum caly Albo kto na Boga dbaly.

Nie mógl ujzrzec i jednego, Tak siç wszyscy jçli zlego; Wszyscy Boga zapomnieli, Dosyc by siç sprzysi^c mieli.

Tedy siç juz nie uznaj^, Którzy w zlosciach rozkosz maj^, Którzy brzuchy swe niemierne Tucz^. jedz^c ludzi wierne?

Nigdy nie wzywali Boga, Przeto przyjdzie na nie trwoga, Gdy ujzrz^. oczyma swymi, Ze Pan trzyma za dobrymi.

W smiech to sobie obracali, Gdy smutni Boga wzywali; Ale Pan kazdego broni, Kto siç pod ciez Jego skloni.

Gdzie to ta poz^dna zorza Wyniknçla rychlo z morza, Gdy tez nas z ciçzkiej niewoli Pan nasz i Bóg nasz wyzwoli!

Psalm 15

Domine, quis habitatit in tabernaculo Tuo

Kto bçdzie w Twoim mieszkaniu przebywal? Kto bçdzie Twego palacu swiçtego, Wieczny mój Boze, wesela zazywal? Czlowiek niewinny, czlowiek uprzejmego Serca, który sprawiedliwosc miluje, Który nie mówi slowa falszywego, Który blizniego swego nie szacuje, Nie szuka z cudz^. szkod^. swej korzysci, Przeciw obmowcom s^siada ratuje, Ma niepobozne ludzi w nienawisci, Dobrym, gdzie moze, pomocy dodawa, A co przyrzecze, by naciçzej — zisci; Pieniçdzy w lichwç nikomu nie dawa, Nie bierze darów przeciw niewinnemu: Kto siç tak rz^dzi, kto przy tym zostawa, Smiele niech ufa pokojowi swemu.

Psalm 16

Conserva me, Domine, quoniam speravi in Te

O, który siedzisz na wysokim niebie, Ja nie mam inszej nadzieje krom Ciebie; Ty miç chcieJ wspomóc w mojej doleglosci, Boze litosci!

Tys moim Panem; acz Ty poslug moich Nie potrzebujesz, jednak wiernych Twoich Trzymac siç bçdç i czasy wiecznymi Przestanç z nimi.

Jaka okwitosc tych omylnych bogów, Jaka (o blçdzie!) cizba do ich progów! Ode mnie ofiar nie odnios^, ani Bçd^. wzywani.

Pan czçsc wlasnosci, Pan czçsc mej nagrody, W opiece Jego nie bojç siç szkody; Nie mógl na miç dzial przypasc poz^dniejszy Ani piçkniejszy.

Panu ja wielce i wielce dziçkujç, Którego radç w sercu swoim czujç; Czujç j^. we dnie; zgasn^. li tez zarze, Duch miç mój karze.

W kazdej swej mysli i w kazdej swej sprawie Mam Pana zawzdy przed oczyma prawie; On przy mnie stoi, abych z zadnej strony Nie byl wzruszony.

St^dze mi roscie radosc osobliwa, Serdeczna, ktorej jçzyk nie pokrywa; Imo to zawzdy brzmi okolo ucha Dobra otucha.

Bo Ty, moj Panie, z wiecznej laski swojej Nie przepamiçtasz w grobie dusze mojej Ani dopuscisz doznac skazy Twemu Ulubionemu.

Ty do zywota drogç ukazujesz; Ty nieprzebranym weselem szafujesz; Wiecznych rozkoszy plyn^. zywe zdroje Przez rçce Twoje.

Psalm 17

Exaudi, Domine, iustitiam meam

Placz sprawiedliwy i skargç mojç Przypusc przed swiçt^. oblicznosc swoje; Uslysz, o Sçdzia nienaganiony, Ust nieobludnych glos niezmyslony!

Do Twego s^du ja siç uciekam I sprawiedliwej skazni Twej czekam; Ty swym krzywego upatruj okiem, A najdzi prawdç swoim wyrokiem!

Zmacales serca i mysli skrytej, Zszedles miç w nocy nieznakomitej; Doswiadczyles miç, by w ogniu zlota, A nie nalazles, jedno co cnota.

Ludzkich wywrotow nie naszladujç, To usty mowiç, co w sercu czujç; Slow Twoich strzeg^c, slow swiçtobliwych, Mijalem zawzdy sciezki zlosliwych.

Raczze miç trzymac na swojej drodze, Aby nie przyszlo upasc mej nodze; Wysluchales miç w zle czasy moje, Proszç, i dzis mi daj ucho swoje!

Objaw nade mn^. niewyslowione Swe milosierdzie; Tobie zwierzone Nadzieje nigdy nie omylaj^; Stlum, co siç rçkom Twym przeciwiaj^!

A mnie racz jako zrzenice bronic I cieniem swoich skrzydel zaslonic, Abych w nadziejç Twojej opieki Mogl siç zlych ludzi nie bac na wieki:

Ludzi rozkosznych, którzy tak styli, Ze ledwie brzucha znios^. po chwili; Usta wszeteczne, ich jçzyk hardy Pelen bluznierstwa, pelen i wzgardy.

Ze wszytkich miç stron w kolo zawarli I oczy swoje na miç rozdarli Mysl^c, jakoby mogli miç pozyc A równo z ziemi^. kiedy polozyc.

Taki wiçc bystrym lew zjçty jadem Ciek^. po puszczy zwierzçcym sladem; Takie wiçc szczeniç lwice szalonej Czyha w jaskini nieupatrzonej.

Uprzedz go, Panie, pobij samego, A duszç moje od okrutnego Wyzwól czlowieka; czlowieka, który Jest mieczem Twoim i ma moc z góry.

Niechaj nade mn^. wladze nie maj^ Ci, co siç w marnym swiecie kochaj^ Przestaj^c na tym wieku doczesnym, A tylko z^dzom sluz^c cielesnym.

Których Ty chciwe, bezdenne brzucha Z wielkiego karmisz ziemskiego rucha, Daj^c im skarby, daj^c im dziatki, Którym zostawi^. swe niedojadki.

A ja, mój Panie, w tej niewinnosci Ujzrzç twarz (da Bóg!) Twej wszechmocnosci; Bçdç syt, kiedy na jawi prawie Stawisz siç w swiçtej swojej postawie.

Psalm 18

Diligam Te, Domine, fortitudo mea

Ciebie ja, póki mi jedno zywota stanie, Milowac ze wszytkiej dusze bçdç, mój Panie! Tys moc jest i sila moja; Tys jest zaslona, Tys zamek i twierdza, Tys jest moja obrona. Ciebie chwal^c, Twej wzywaj^c moznej obrony Zawzdym z r^k nieprzyjacielskich byl wyzwolony. Juz miç byla sroga zewsz^d smierc otoczyla; Juz miç byla wód piekielnych powódz strwozyla; Juzem prawie swój grób widzial; juz na miç byla Smierc swoje nieuchronione sidla wrzucila. W tym niebezpieczezstwie bçd^c ja polozony Ucieklem siç do ostatniej Pazskiej obrony.

A On miç wysluchac raczyl siedz^c na niebie I przypuscil moje smutn^. skargç do siebie. Trzçsla siç w swym gruncie ziemia na wszytki strony Trzçsly siç góry, bo Pan byl gniewem wzruszony. Dym siç kurzyl z nosa Jego, oczy palaly Zywym ogniem, a z oblicza wçgle strzelaly. Schylil nieba i spuscil siç: cma nieprzejzrzana, Ogromna pod nogi Jego byla poslana. Siedzial na lotnym cherubie, na niezscignionych Skrzydlach latal akwilonów nieu jezdzonych. Oblókl siç w noc, sw^. stolicç mglami osadzil, Chmury wkolo i ogromne burze zgromadzil. Ale zebranych ciemnosci cmç zapalaly Lyskawice; grad i zywe wçgle padaly. Zagrzmial niebem Pan i wyrzekl slowo straszliwe, Grad lecial, a z gradem wçgle padaly zywe. Ruszyl gromów i wypuscil ogniste strzaly A wnet okryl wszytki pola martwymi cialy. Gniew Twój, Panie, rozd^l morza, gniew przerazliwy Rozsadzil ziemiç i odkryl jej grunt leniwy. Milosiern^. rçkç swoje z wysoka sci^gn^l, A mnie z posrzodka powodzi bystrych wyci^gn^l. Wyrwal miç z nieprzyjacielskich r^k niepoboznych, Nie mogla mi nigdy szkodzic wasz ludzi moznych. Zbiezeli miç nagle byli w przygodzie mojej, Ale miç Pan wnet ratowal z litosci swojej. Wywiódl miç z ciasnego miejsca na plac przestrony, Wybawil miç, bom u Niego nie jest wzgardzony. Hojnie sprawiedliwosc moje placic mi raczy, Niewinnosci mysli moich On nie przebaczy; Bom ja zawzdy swiçtych Jego dróg naszladowal A nigdym od Boga swego nie odstçpowal. Zakon Jego przed oczyma zawzdy byl mymi, Anim wzgardzil ustawami Jego swiçtymi. I zostanç wiecznie przy Nim w tej statecznosci, I bçdç siç strzegl, pókim zyw, wszelakiej zlosci. A Pan sprawiedliwosc moje oddac mnie raczy, Niewinnosci mysli moich On nie przebaczy. Swiçtemu Ty swiçty bçdziesz, dobry dobremu, Chytry przeciw obludnemu, zly przeciw zlemu. Ty czlowieka pokornego na gó^ sadzasz, A hardego niepoczesnie na dól sprowadzasz. Tys rozpalil lampç moje, Tys me ciemnosci Rozswiecil, mój Boze, ogniem swojej swiatlosci; Przez Ciç-m ja wojska porazil niezwyciçzone, Przez Ciç-m ja mury ubiezal niedoskoczone. Swiçtobliwe drogi Twoje, slowa brant prawy, Tys obrozca wszytkich Twoich wiernych laskawy. Kto pan jest, krom Pana tego, Pana wiecznego? Kto Bóg jest, krom Boga tego, Boga naszego?

Ten sil^. i mçznym sercem mnie opatruje, Ten mój wedla przystojnosci zywot sprawuje; Dal mi prçdkosc, ze z jeleniem porównac mogç, A na skale naiwysszej postawiç nogç. Nauczyl miç broni^. wladac, nieprzelomiony Luk zelazny pod moimi skoczyl ramiony. Twoja mnie tarcz, Twoja rçka mozna wspierala, Twoja wieczna dobrotliwosc mnie pomnazala. Utwierdziles krok mój, a nikt nie byl tej sily, Komu by plac kiedy moje stopy puscily. Gonilem nieprzyjaciela i dogonilem; Chcialem go za jedn^. drog^. stlumic — stlumilem. Bilem je, a oni powstac nie mogli zgola I polozyli na ziemi harde swe czola. Tys mi serca i dzielnosci dodal w bój srogi, Tys dal grzbiet nieprzyjacielski pod moje nogi. Wolali, a nie byl, kto by byl ich ratowal; Wolali do Pana, a Pan ich nie zalowal. Zstarlem je, jako proch wiatry tr^. ustawiczne; Wdeptalem je równie, jako bloto uliczne. Z rozterku i trwóg domowych Tys miç wybawil I nad ziemskimi narody glow^. postawil. Lud, któregom nigdy nie znal, czolem mi bije; Na sluch tylko w posluszezstwie praw moich zyje; Obcy ku mnie twarz chçtliw^. sobie zmyslaj^, Naslabieli i zamkom juz nie dowierzaj^. B^dz pochwalez, o mój Boze niezwyciçzony, Twoja moc niech bçdzie jawna na wszytki strony! Tys obrozca zdrowia mego; Ty pomstç dawasz W rçkç moje i w moc pazstwa wielkie podawasz. Tys miç z nieprzyjaciól moich znacznie wybawil I mój zywot od zlych ludzi bezpieczny sprawil. Przeto Ciç miçdzy narody bçdç wyznawal, Bçdç imiç Twoje swiatu w piesniach podawal. Wielk^. laskç Pan okazal królowi swemu, Wielk^. milosc Dawidowi pomazanemu. A nie tylko jemu, lecz i potomstwu jego Blogoslawi az do wieka nieskozczonego.

Psalm 19

Coeli enarrant gloriam Dei

Glupia m^drosci, rozumie szalony, Gdys na umysle tak jest zaslepiony, Ze Boga nie znasz, tym cielesnym okiem, Pojzrzy przynamniej po niebie szerokiem!

Jest kto, krom Boga, o kim bys rozumial, Zçby albo mógt, albo wiçc i umial Ten sklep zawiesic nieustanowiony, Zlotymi zewsz^d gwiazdami natkniony?

Dziez ustawicznie nocy naszladuj^c, Noc takze dniowi wzajem ustçpuj^c Opatrznosc Pazsk^. jawnie wyznawaj^; Toz i porz^dne nieba powiadaj^,

Nie ludzkim glosem, ktory nie jest taki, Aby go czlowiek mogl slyszec wszelaki, Lecz spraw^. swoj^, ruchem jednostajnym, Ktory wszytkiemu swiatu nie jest tajnym.

St^d wdziçczne swiatlo na wszytek swiat daje Ogiez sloneczny, ktory kiedy wstaje, Jako z loznice nowy oblubieniec, Nios^c na glowie swietny zloty wieniec.

A gdy w bieg jego pojzrzysz przyrodzony, Nie jest tak prçdki obrzym niewsci^gniony, Kiedy do kresu przed wszytkimi biezy, Gdzie dar zwyciçzcy obiecany lezy.

Od wschodnich granic wynika ku biegu, A zostawa siç na zachodnym brzegu; Jako swiat wielki, nie masz miejsca tego, Gdzie by siç schronic przed promiezmi jego.

Ale porz^dek i ozdoba rzeczy Nie tak za sob^. ci^gn^. wzrok czlowieczy, Jako pobozny zakon Pazski snadnie Duszç nawraca i myslami wladnie.

Jego swiadectwa prozne obludnosci Dziateczkom malym dodaj^. m^drosci; Serce weseli jego Pazskie zdanie, Oczy rozswieca jasne przykazanie.

Swiçta rzecz bojazz Pazska; poki swiata, Nie uszczerbi^. jej zazdrosciwe lata. Wyroki Pazskie wszytki s^. prawdziwe, Wszytki stateczne, wszytki sprawiedliwe.

Miod nie tak slodki, zloto w takiej cenie I perly nie s^, i drogie kamienie; Z nich Twoje wolq. sluga Twoj poznawa, Pewien nagrody, gdy przy niej zostawa.

Kto grzechow swoich liczbç wiedziec moze? Z tajemnej zmazy oczysc miç, moj Boze! Pozbaw miç pychy; tak oczyscion bçdç I grzechu ze wszech brzydliwszego zbçdç.

Daj, Boze, aby ust moich spiewanie, Takze i serca mego rozmyslanie G mysli Twej bylo, o Pocieszycielu I Twierdzo moja, o mój Zbawicielu!

Psalm 20

Exaudit te Dominus in die tribulationis

Wsiadaj z dobrym sercem, o królu cnotliwy, I w dobr^. godzinç na swój koz chçtliwy; Zajedz drogç smiele nieprzyjacielowi A zastaw siç o swój lud poganinowi!

Wyslucha ciç (da Bóg!) Pan czasu trudnosci I obroni rçk^. swojej wszechmocnosd; Siedz^c na Syjonie oka swego z ciebie Nie spusci a w twojej wesprze ciç potrzebie.

Bçdzie pomnial na twe wszytki przeszle dary I sam ogiez spusci na twoje ofiary; Wszytko to On zdarzy, co w twym sercu czuje, I szczçsliwy skutek radzie twej gotuje.

Wrychle ciç zdrowego (da Pan Bóg!) ujzrzemy I powinne Panu dziçki uczyniemy. B^dz dobrej nadzieje a spusc siç na Pana; Twoja prosba, królu, bçdzie wysluchana!

Niedlugi czas temu (a kaz na to smiele!), Ze znacznie porazisz swe nieprzyjaciele I wyslucha ciç Pan z wysokiego nieba, I bçdzie przy tobie wszçdy, gdzie potrzeba.

Oni w swoje wozy i ufaj^. w konie, A my w Pazskiej kladzmy nadziejç obronie. Oni upasc musz^, a my powstaniemy I zwyciçstwa znaki slawne podniesiemy.

Zdarz to, wieczny Boze, z Pazskiej swej litosci, A my b^dzmy pewni, ze Król z wysokosci Slyszy prosby nasze, a ócz go z^damy, Wszytko z laski Jego zawzdy otrzymamy.

Psalm 21

Domine, in virtute Tua laetabitur rex

Panie, za Twoj^. zawzdy pomoc^. król bije Nieprzyjaciela swego, przeto tez uzyje Niesmiertelnej radosci; bo jaka byc moze Wiçtsza uciecha, jedno laska Twa, mój Boze?

Dales mu, czego pragn^l, a oczkolwiek prosil, W zadnej rzeczy odmiotu nigdy nie odnosil. Uprzedziles lask^. sw^, Panie, mysli jego, Wlozyles naz koronç z kamienia drogiego.

0 zdrowie prosil, a Tys dni jego przedluzyl, Aby nieprzezytego wieku wiecznie uzyl. Wielka czesc Jego, Panie, z Twojej zyczliwosci, Wielkiej na wszytki strony prze Ciç jest zacnosci.

Postawiles go wzorem Twego pozegnania, W radosciach swych na wieki nie uzna przerwania. W tobie krol sw^. nadziejç kladzie, wieczny Boze, A bçd^c w Twej opiece szwankowac nie moze.

Przed Tob^. nieprzyjaciel Twoj siç nie uchroni; Twoja rçka Twe wszytki przeciwniki zgoni. Jako w ognistym piecu plomienie palaj^, Tak oni w Twoim gniewie nieznosnym zgoraj^.

1 z korzeniem je wyrwiesz; a ich plemiç, Panie, Tak wygladzisz, ze ani pami^tka zostanie. Przeciw Tobie szaleni buntowac siç smiej^; Rozczçli radç, ale min^. siç z nadziejç.

Bo na wet tyl podadz^. sromotnie, a w oczy Twoj luk nieuchroniony przedsiç im zaskoczy. Okaz, Panie, silç sw^, a my lagodnymi Twoje moc niechaj slawiem piesniami swoimi!

Psalm 22

Deus, Deus meus, respice in me

Boze, czemus miç, czemus miç, moj wieczny Boze, opuscil w moj czas ostateczny? Zw^tpiony moj swiat, zywot oplakany, Nie ma siç czego czlowiek j^c stroskany.

Caly dziez wolam, Boze moj, do Ciebie, A Ty prosb nie chcesz przyj^c mych do siebie. Cal^. noc wolam, lecz wolanie moje Nieprzejednane mija ucho Twoje.

Ale, o Panie, Panie dobrotliwy, Tys on mieszkaniec i stroz niew^tpliwy Miasta swiçtego, sk^d na wszytki strony Brzmi glos Twej chwaly niezastanowiony.

Przodkowie naszy Tob^. siç szczycili, A zawzdy przez Ciç wspomozez! byli. K Tobie wolali, a s^. wysluchani; W Tobie ufali, a niezasromani.

Ale ja com jest? Com jest, prze Bóg zywy? Robak, nie czlowiek, robak nieszczçsliwy! Smiech tylko ludzki, wzgarda ostateczna Podlego gminu i przygana wieczna.

Kto potka, kazdy ze mnie siç nasmieje, Nos marszczy, gçb^. krzywi, glow^. chwieje: Bogu ten ufa, niechze go ratuje, Niech go wyzwoli, kiedy go miluje.

Tys miç z zywota wywiódl matki mojej, Jeszczem u piersi ufal w lasce Twojej; Jeszczem w pieluchach garn^l siç ku Tobie I obralem Ciç Bogiem wiecznym sobie.

Nie chciejze miç dzis w ostatniej potrzebie, Mój wieczny Panie, odrzucac od siebie! Smierc przed oczyma i nieznosne mçki, A nie masz, kto by za mn^. podniósl rçki.

Wilcy miç zewsz^d srodzy otoczyli, Zewsz^d miç wilcy zawarli otyli; Paszczeki na miç rozdarli straszliwe, Jako lew srogi zwierzç lupi^c zywe.

Rozplyn^lem siç jako woda prawie, Kosc nie zostala zadna w swoim stawie. Jako wosk plynie, kiedy slozce grzeje, Tak moje serce w tçsknicy niszczeje.

Moc moja wszytka i sila wrodzona Wyschla tak jako skorupa spalona. Na poly zmartwial jçzyk upragniony; Grób swój przed sob^. widzç otworzony.

Zaskoczyla miç wscieklych psów gromada. Obegnala miç niecnotliwa rada; Przebili rçce, nogi mi przebili, Wszytki me kosci przez skóгç zliczyli.

Mysl nacieszywszy pas^. oczy swoje, Na nieslychane patrz^c mçki moje. Podzielili siç moimi szatami, O sukni^. moje miotali kostkami,

Ty miç, mój Panie, nie racz odstçpowac, Tys moja sila, Ty miç chciej ratowac! Szabli okrutnej, psom wscieklym, lwom srogim, Obroz miç bystrym zwierzom jednorogim!

A ja Twe imiç bracie j swej objawiç, W posrzodku zboru chwalç Tw^. rozslawiç: O, którzy Panu w bojazni sluzycie I Jakubowym domem siç liczycie,

Czyzcie czesc Panu, Jego moc wyznajcie, Jego w swych sercach bo jazz zachowajcie; Bo Ten nie gardzi prosb^. ubogiego Ani przede mn^. skryl oblicza swego.

Uslyszal placz mój, gdym ratunku prosil; Przeto go bçdç na wszytek swiat glosil; Przed zborem Jego, przed Jego wiernymi Uiszczç Mu siç obiatami swymi.

Bçd^. jesc ludzie glodem utrapieni, Ale i bçd^. hojnie nasyceni; Dadz^. czesc Panu, którzy Go szukaj^. Ich serca w cale wieczny wiek przetrwaj^.

Swiat siç obaczy, jako ziemia wielka, Poda siç Panu w moc kraina wszelka, Wszytki narody przed Nim bçd^. padac; Pazska jest zwierzchnosc: Ten ma swiatem wladac.

Bogacze ziemscy za stól Jego siçd^ I dobrowolnie holdowac Mu bçd^. Owa ktokolwiek winien cialo w ziemiç, Da chwalç Panu; po nim jego plemiç.

I tak do kozca, póki swiata zstawac, Bçd^. to sobie przez rçce podawac. Bçd^. ci zawzdy, którzy w kazdym wieku Chçc opowiedz^. Pazsk^. ku czlowieku.

Psalm 23

Dominus regit me et nihil mihi deerit

Mój wiekuisty Pasterz miç pasie, Nie zejdzie mi nic na zadnym wczasie; Zawiódl miç w pasze niepospolite, Nad zdroje zywej wody obfite.

Wrócil miç z dziwnych oblçdliwosci Na sciezkç jawnej sprawiedliwosci; Postanowil miç na drodze prawej Z chçci ku sludze swemu laskawej.

By dobrze stala smierc tuz przede mn^, Bac siç nie bçdç, bo Pan mój ze mn^. Twój prçt, o Panie, i laska Twoja W niebezpieczezstwie obrona moja.

Posadziles miç za stol kosztowny, Sk^d nieprzyjaciel boleje glowny; Wlos mi moj wszytek balsamem plynie, Czasza oplywa w rozkosznym winie.

Ufam Twej lasce, ze miç na wieki Nie spuscisz, Panie, z swojej opieki; I bçdç mieszkal w Twym swiçtym domu Nie ustçpuj^c laty nikomu.

Psalm 24

Domini est terra et plenitudo eius

I ziemia, i cokolwiek na niej siç najduje, I co pod niebem mieszka, i co siç buduje, Wszytko Panu nalezy; On rçkami swemi Grunt na morzu zalozyl niewzruszonej ziemi.

Kto dost^pi Twej gory, o wszechmocny Panie, Albo na miejscu Tobie poswiçconym stanie? Ten, kto rçkç niewinn^. i serce zachowal, Ten, kto klamstwa i krzywych przysi^g siç warowal.

Taki blogoslawiezstwo od Pana odnosi I ma laskawe ucho, o cokolwiek prosi. Tymi stopniami Gory swiçtej dost^piemy I twarz Pazsk^. (da Pan Bog!) na oko ujzrzemy.

Otworzcie siç, wysokie, niedobyte brony, Krol wieczny siç przybliza, krol niewyslowiony. Ktory niewyslowiony, ktory to krol wieczny, Pan mocny i szerokiej wladze, Pan waleczny.

Otworzcie siç, wysokie, niedobyte brony, Krol wieczny siç przybliza, krol niewyslowiony. Ktory niewyslowiony, ktory to krol wieczny, Krol wieczny, Pan zastçpow i Sprawca waleczny.

Psalm 25

Ad Te, Domine, levavi animam meam

Do Ciebie, Panie, wzdycha serce moje, W Tobiem polozyl ja ufanie swoje; Za co niech wstydu i zalosnych, proszç, Nieprzyjacielskich smiechow nie odnoszç.

Nikt nie zelzony, ktokolwiek w potrzebie I w swych trudnosciach uciekl siç do Ciebie; Ci niechaj bçd^. pohazbieni wiecznie, Ktorzy z umyslu wolq. zyc wszetecznie!

Mnie okaz, Panie, drogi swiçtobliwe, Mnie okaz sciezki swe nieoblçdliwe Prowadz miç wedla szczerej prawdy swojej, Bo comkolwiek jest, jestem z laski Twojej.

Wspomni na swoje milosierdzie wieczne, A mej mlodosci postçpki wszeteczne Wygladz z pamiçci; uczyz laskç ze mn^ Prze dobroc swoje swiatu nietajemn^!

Nieprozno proszç: Pan to dobrotliwy, Pan szczery; przeto gosciniec prawdziwy Ukaze grzesznym: rozum da cichemu, Drogi objawi swoje pokornemu.

Litosc a prawda Pazskie s^. wlasnosci, Tym jawne, ktorzy maj^. w uczciwosci Testament Jego; Panie, grzechy moje Nieprzeliczone zgladz prze imiç swoje!

Jest kto na ziemi, co by zyl prawdziwie W bo jazni Pazskiej? — Taki niew^tpliwie Ma wodzem Pana, ktory go sprawuje Tymi drogami, co je sam lubuje.

Tam troski miejsca niewdziçczne nie maj^, Ale rozkoszy wieczne przebywaj^; Tam dziatek mnostwo, podpora starosci I pewny dziedzic piçknych osiadlosci.

Pan tajemnice temu swe odkryje, Ktokolwiek w Jego posluszezstwie zyje; Temu objawi mysl swego przymierza, Kto tam, gdzie Jego rozkazanie, zmierza.

W Nim tedy oczy, w Nim mysli mam swoje, A On wyzwoli z pçta nogi moje. Panie, Ty miç racz wzi^c do swej obrony, Bom od wszytkiego swiata opuszczony.

Pelne mam serce nieznosnej zalosci, Ty miç sam, Panie, wyrwi z tych trudnosci; Wejzrzy na ciçzkosc, wejzrzy na me troski, Zahacz mych grzechow, uskrom gniew swoj boski!

Nieprzyjaciel moj na miç wojska zbiera, Krwie mojej pragn^c, ledwie nie umiera. Ty b^dz mym strozem; niech siç zly nie smieje, Zem ja polozyl w Tobie swe nadzieje.

Szczyrosc i cnota niech miç ma wspomoze, A naprzód, ze ja Tobie ufam, Boze! Niechaj nad sob^. Tw^. obronç znaj^, Którzy Twych ustaw swiçtych przestrzegaj^.

Psalm 26

Judica me, Domine, quoniam ego

Panie, uczyz s^d o mnie, a tam ujzrzysz moje Niewinnosc; póki ja ufnosc swoje W Tobie pokladac bçdç, zawzdy mi dostanie Statku i prawdy. Doswiadcz miç, Panie!

Wlóz w ogiez serce moje; jako kruszec zloty Plawi^, tak i Ty spróbuj mej cnoty! Mnie-c zawzdy przed oczyma milosierdzie Twoje; Twój zakon swiçty to sciezki moje.

Nie wiodç towarzystwa z ludzmi wszetecznymi, W drogç nie pójdç z niepoboznymi. Nie mam serca i nigdy ku zlym miec nie bçdç, A z naganionym ani zasiçdç.

Cnocie-m ja przyjacielem i w tej niewinnosci Oltarz Twój swiçty kolem radosci Otoczç (da li Pan Bóg!), a tam, Boze prawy, Opowiem swiatu Twe dziwne sprawy.

Slów tak wiele w jçzyku swoim nie najdujç, Jako ja, Panie, Twój dom milujç; Ci^gnie miç chwaly Twojej przybytek do siebie: Niechze ma miejsce mój glos u Ciebie!

Nie dopuszczaj mi umrzec w tej nieszczçsnej ziemi, Miçdzy pohazcy niepoboznemi, Którzy nie maj^. w swoim okruciezstwie miary, A zdechli prawie na cudze dary.

Panie, Tys dobry swiadek mojej niewinnosci, Raczze miç zbawic wszytkich trudnosci! Strzeglem jako zyw cnoty i tej-em nadzieje, Ze w zborze wspomniç Twe slawne dzieje.

Psalm 27

Dominus illuminatio mea et salus

Pan ogniem swojej swiatlosci Rozswieca moje ciemnosci; Pan strózem mego zywota — Sk^d siç ja mam bac klopota?

Kiedy na miç wszytki zbroje, Wszytki zniesli rady swoje, Sami zli ludzie upadli W sidle, które na miç kladli.

Niech widzç wojska zniesione, Niech widzç drzewa zlozone; Ufaj^c Pazskiej pomocy, Nie bojç siç zadnej mocy.

0 to proszç Pana swego, Abych mieszkal w domu Jego, Daj^c mu czesc, póki wieku Dostawac bçdzie czlowieku.

On w niebezpieczezstwie moim Skryl miç pod namiotem swoim; Uwiódl miç i stawil w cale Na niedost^pionej skale.

1 dzis mi tak Pan mój tuszy, Ze miec gó^ mojej duszy, A ja w swiçtym domu Jego Wyznawam Go byc Boga mego.

Uslysz, Panie, prosbç moje A okaz mi laskç swoje. K Tobie mysli me wzdychaj^, Ciebie oczy me szukaj^.

Nie kryj przede mn^. swej twarzy Ani miç swym gniewem karzy, Ale miç w mojej trudnosci Wspomagaj, Boze litosci!

Rodzice zapamiçtali, Przyjaciele zaniedbali; Ale miç Pan nie przebaczyl, Owszem, ogarn^c miç raczyl.

Zjaw mi, Panie, drogi swoje, Nawiedz miç na sciezki Twoje, Z których by zepchn^c mej nogi Nie mógl nieprzyjaciel srogi.

Nie daj miç na pewne mçki Do zlych ludzi krwawej rçki; Widzç swiadki nieprawdziwe, Slyszç na siç klamstwo zywe.

Juz by miç w troskach nie zstalo, By serce w tym nie ufalo, Ze ma wynic z tych trudnosci A uzyc jeszcze radosci.

Przeto Pana oczekawaj A nieszczçsciu siç nie dawaj; Pan utwierdzi serce twoje, Temu porucz rzeczy swoje!

Psalm 28

Ad Te, Domine, clamabo, Deus meus, ne sileas a me

Krolu niebieski, zdrowie dusze mojej, Do Ciebie wolam, a Ty twarzy swojej Nie kryj przede mn^. albo miç juz z temi Licz, co s^. w ziemi!

Slysz prosby moje, ktore w kazdej dobie Posyla czlowiek zalosny ku Tobie, Z placzem podnosz^c rçce ku jasnemu Domowi Twemu.

Nie kladz miç w poczet z ludzmi nieprawymi, Nie zatracaj miç pospolu z grzesznymi, Ktorzy jçzykiem chçc opowiadaj^, Sercem zdradzaj^.

Zaplac im wedla ich uczynkow, Panie. Uczyz nagrodç, ktora za ich stanie; Niech laskç, jak^. zasluzyli sobie, Znaj^. po Tobie.

Nie chc^. rozumiec Pazskiej rady Twojej, Ze miç podwysszasz Ty sam z laski swojej: Przeto je zniszczysz, a za Twoj^. ran^ Juz nie powstan^.

Panu b^dz chwala, u ktorego byly Wazne me prosby; to tarcz, to me sity; K Temu siç za wzdy moje serce kloni, A On miç broni.

St^d duszy mojej wesela dostawa, St^d lutnia moja Panu chwalç dawa. Pan lud swoj chowa, Pan jest nieprzebitem Krolowi szczytem.

Miej na swej pieczy, Ojcze milosierny, Dziedzictwo swoje i wszytek lud wierny; Zyw je w dostatku i w wadze u swiata Na wieczne lata!

Psalm 29

Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino

Niescie chwalç, mocarze, Panu mocniejszemu, Niescie chwalç, krolowie, Krolowi wiçtszemu; Jego ze wszech naswiçtsze imiç wyznawajcie, Jemu w kosciele swiçtym Jego siç klaniajcie!

Glos Pazski deszcze leje, glos Pazski grom srogi I okrutne pobudza na powietrzu trwogi; Pan na morzu podnosi straszne nawalnosci, Glos Pazski wielkiej wladze i wielkiej moznosci.

Glos Pazski cedry lamie i dçby przewraca A wielkimi gorami tak snadnie obraca, Jako wiçc to tam, to sam jednorozcowymi Wesola mlodosc miece cielçty pustymi.

Na glos Pazski z oblokow ognie wyskakuj^, Pustynie drz^. arabskie, lanie dzieci truj^, Lasy padn^; wielmoznosc Jego znaczna wszçdzie I, dok^d swiata, zawzdy wyznawana bçdzie.

Pan na swym tronie siedzial, gdy potop swiat psowal, Pan na swym tronie bçdzie na wieki krolowal. Tenze serce i silç ludu swemu daje I ziemi blogoslawi na jej urodzaje.

Psalm 30

Exaltabo Te, Domino, quoniam suscepisti me

Bçdç Ciç wielbil, moj Panie, Poki miç na swiecie zstanie, Bos miç w przygodzie ratowal I smiechow ludzkich uchowal.

Panie, wolalem ku Tobie, A Tys miç wsparl w mej chorobie; Dodales mi swej pomocy, Zem nie ujzrzal wiecznej nocy.

Zborze Pazski, spiewaj swemu Obrozcy napewniejszemu; Uczyz czesc powinna z chçci Jego naswiçtszej pamiçci!

Gniew Jego nie trwalszy piany, A laski wiek nieprzetrwany: Kogo wieczór zafrasuje, Tego rano umiluje.

Mnie po prawdzie szcz çs cie by lo Tak dalece juz zblaznilo, Zem smial rzec: w tej klubie stojç, Ze siç odmiany nie bojç.

Panie, Twoja laska byla Mnie tak mocno utwierdzila; Ale skoros twarz odwrócil, Wnet-es moje hardosc skrócil.

Cózem ja mial pocz^c sobie, Jedno glos podniesc ku Tobie? Co za korzysc, mocny Boze, Mego zginienia byc moze?

Zalic proch czesc bçdzie dawal Albo Tw^. dobroc wyznawal? O Panie, racz siç smilowac A mnie smutnego ratowac!

Uzyles zwyklej litosci, Obróciles placz w radosci; Zdj^les ze mnie wór zalobny, A wlozyles plaszcz ozdobny.

Przeto Ciç wesola wszçdzie Lutnia moja wielbic bçdzie; Twoja chwala, wieczny Panie, W usciech moich nie ustanie!

Psalm 31

In Te, Domine, speravi, non comfundar

W Tobie ufnosc sw^. kladç, Boze niezmierzony, A ty nie daj, abych byl kiedy zawstydzony! Prze dobroc swoje racz miç z trudnosci wybawic, Uslysz mój glos, a chciej miç na swobodzie stawic!

Wezmi miç w sw^. obronç, niezwalczony Panie, A to za tward^. skalç i zamek mi zstanie. Tys mój wal, Tys mój zamek; a prze imiç swoje Prowadz miç i opatruj liche zdrowie moje!

Pomóz mi z sidel, które na miç zastawila Przeklçta zazdrosc; Tys jest wszytka moja sila. W Twoje rçce poruczam zywot swój teskliwy; Ty miç broz, jako zawzdy, Boze mój prawdziwy!

Przyjaciela ci ze mnie na wieki nie maj^, Którzy w rzeczach niepewnych pewnosci szukaj^. Ja sw^. nadziejç kladç w Twej, Panie, litosci, A Ty miç zawzdy cieszyc raczysz w mej trudnosci.

Raczyles siç uzalic mego udrçczenia, Pomogles duszy mojej z ciçzkiego trapienia. Tys miç z nieprzyjacielskich srogich r^k wybawil I na miejscu przestronym nogi me postawil.

Raczze siç mnie uzalic i dzis, wieczny Panie, Bo w tych frasunkach moich ledwie ze miç zstanie. Wzrok-em stracil od placzu, serce mi struchlalo, Mlodosc przed czasem zbiegla, sil w kosciach

nie zstalo.

Smieje siç nieprzyjaciel, s^siedzi siç smieje, Powinowaci do mnie przyst^pic nie smieje, Który zajzrzy, ucieka; rowniem tak wyplyn^l Z ich pamiçci, jakobych juz na wieki zgin^l.

Jaki na smieciach lezy z domu wyrzucony Wiotchy czyn, takem ja jest od ludzi wzgardzony. Ci miç jawnie sromoc^, drudzy siç zmawiaj^, Którym ksztaltem o zdrowie przyprawic miç maj^.

A ja w tej wzgardzie ludzkiej i w tym strachu srogiem Tobie ufam, o Panie, Tys jest moim Bogiem. W Twoje rçce s^. lata i bieg mego wieka, Ty miç racz wyswobodzic z r^k zlego czlowieka!

Rozswiec sw^. dobrotliw^. twarz nad slug^. swoim, Okaz swe milosierdzie w tym ucisku moim. Niechaj za to, Boze mój, wstydu nie odnoszç, Ze Ciç w swych doleglosciach o ratunek proszç.

Niechaj siç niepobozni ludzie zapalaj^, Niechaj swego upadku niedlugo czekaj^! Bodaj usechl i upadl zly jçzyk wszeteczny, Cnoty skazca i dobrych nieprzyjaciel wieczny!

Jako wiele dóbr, Panie, które Ty gotujesz Wiernym swoim i które tu juz okazujesz; Kryjesz je przy swej twarzy przed ludzmi srogimi, Bierzesz je przed jçzyki w dom swój wszetecznymi.

Blogoslawion b^dz, Panie, ktorys miç wybawil Z mych trudnosci i w miejscu obronnym postawil. Jaciem juz byl bez mala zw^tpil w lasce Twojej. Ales Ty nie przebaczyl przecie skargi mojej.

Wierni, Pana milujcie; wierne Pan miluje, A z hardymi wedla ich pychy postçpuje. B^dzcie stali, ktorzyscie w Panu polozyli Ufnosc swoje, a serca wasze On posili.

Psalm 32

Beati, quorum remissae sunt iniquitates

Szczçsliwy, komu grzechy odpuszczono I w niepamiçci, zlosci ponurzono. Szczçsliwy, komu nie przyczetl Pan wady Ani siç zadnej w nim domacal zdrady.

Dok^d-em tail swoich nieprawosci, Ledwiem mogl nosic swe mizerne kosci. A niewidome sumnienia szczypanie Budzilo we mnie jawne narzekanie.

Dziez li na niebie swiecil, noc li wstala, Twoja miç ciçzka rçka dolegala; Gorzalem w ogniu, ledwie tak goraj^ Sloneczne kola, kiedy Lwa mijaj^.

Wolalem tedy, Boze litosciwy, Swoj grzech przed Tob^. objawic brzydliwy, Nie chcialem dalej pokrywac swej zlosci, A Tys odpuscil moje wszetecznosci.

Przeto gdy czlowiek cokolwiek do siebie Takiego bçdzie czul, niech prosi Ciebie; By dobrze ziemiç morze zalac chcialo, Za Tw^. pomoc^. on zostanie calo.

Ty miç w przygodach moich bronic raczysz; Ty miç w trapieniu ciçzkim nie przebaczysz; Ty w usciech moich wzbudzisz wdziçczne pienie, Jako gdy czlowiek czuje wyzwolenie.

To byly ku mnie, Boze moj laskawy, Twe slowa: «Dam ja tobie rozum prawy, Okazç-c drogç, ktorej siç masz trzymac, A oka swego z ciebie nie chcç zymac.

Nie b^dzze tedy tym, co jest koz, ani Tym, co mul; bo ci w rozum s^. obrani I potrzebuj^. muzsztuku i wodze, Aby je czlowiek mial po woli w drodze».

Sila jest biczów na grzesznego, ale Pobozny czlowiek bçdzie zawzdy w cale; Przeto w nadziejç Pazsk^. uzywajcie Wesela dobrze i wdziçcznie spiewajcie!

Psalm ЗЗ

Exultate, lusti, in Domino, rectos decet

Pana sercem wesolym wspomiezcie, cnotliwi,

Pana przystojnie chwal^. uczciwi.

Wspomiezcie Go na cytrze i na wielostronej

Dziçki Mu czyzcie harfie zloconej!

Przyniescie Mu now^. piesz, now^. nieslychan^,

Tr^bcie Mu w glosn^. tr^bç miedzian^. l

Abowiem kazde slowo Pazskie jest prawdziwe,

Wszytki uczynki s^. swiçtobliwe;

Sprawiedliwosc miluje, kocha siç w szczyrosci,

Pelna jest ziemia Jego litosci.

Slowem Pazskim jest wielkie niebo zawieszone

I wzorem zlotych gwiazd ozdobione.

Ten morze nieprzebyte zawarl, jako w bani,

W skarbie polozyl wodne otchlani.

Gdzie wieczór slozce gasnie, gdzie wschodzi po ranu,

Wszyscy niechaj siç klaniaj^. Panu;

Bo jedno slowo wyrzekl, tak wszytko stançlo,

Co kazal, wszytko wnet skutek wziçlo,

Rady wielkich monarchów Pan wniwecz obraca,

Pan ludzkie mysli opak wywraca.

Ale co sam uradzi, co sam postanowi,

To wiek podawac bçdzie wiekowi.

Nader szczçsliwy naród, z którym Pan przestawa,

Który dziedzictwem swoim wyznawa.

Pan tylko z Nieba pojzrzy na ziemskie niziny

A wszytki ludzkie ogl^da syny.

Widzi z palaców swoich, ile nas na ziemi

Zywota wspiera pracami swemi.

Widzi i sprawy nasze, i mysli zamknione,

Bo przezez serca nasze stworzone.

Slaba nadzieja wojsko nawiçtsze królowi,

Slaba nadzieja moc obrzymowi;

Czçsto czasu przygody, czasu strasznej trwogi

Nie uniósl pana koz wiatronogi.

Oko Pazskie jest zawzdy nad bogobojnymi,

Oko nad ludzmi sprawiedliwymi,

Aby od nich nagl^. smierc oddalil w przygodzie, Aby je zywil w naciçzszym glodzie. W nim jest wszytka nadzieja nasza polozona, On nasza pomoc, On jest obrona. Bçdziem (da Bog!) radosci prawej uzywali, Bosmy na wszelki czas w Nim ufali. Niechaj, Panie, Tw^. litosc nad sob^. poznamy Tak, jako w Tobie nadziejç mamy.

Psalm 34

Benedicam Dominum in omni tempore

Jakokolwiek szczçscie ku mnie siç postawi, B^dz radosci, b^dz miç frasunku nabawi — Panu ja dziçkowac bçdç ze wszystkiego, W usciech moich ustac nie ma chwala Jego.

Panem siç ja chlubiç, skromni niech sluchaj^ A moim przykladem w dobrej mysli trwaj^. Ze mn^. wszyscy Pana, ze mn^. wyslawiajcie, Imiç Jego swiçte wzgorç wynaszajcie!

Szukalem Go, a On ucho ku mnie sklonil I we wszytkich trwogach moich miç obronil; Wez patrzcie, bçdziecie prawie rozswieceni, A byc nie mozecie nigdy zawstydzeni.

Ten ubogi wolal, a Pan go ratowal I w nieszczçsciu jego w cale go zachowal. Wkolo bogobojnych Pazski aniol stawi Oboz niedobyty i ten je wybawi.

Skosztuj, kto chce tego: Pan to dobrotliwy; Ktokolwiek w Nim ufa, czlowiek to szczçsliwy. Wazcie Pana, wierni, wedlug powinnosci: Nie masz niedostatku, gdzie Pan w uczciwosci.

Lwi drapiezni, ktorzy silom swym ufaj^, Czçsto niedostatku i glodu doznaj^; Ale tym, co klad^. sw^. nadziejç w Panie, Z Jego laski zawzdy wszytkiego dostanie.

Do mnie przydzcie, dziatki, a tu posluchacie, Z jak^. uczciwosci^. Panu sluzyc macie. Sluchaj miç, kto pragnie dlugiego zywota A chce wieku swego zazyc bez klopota.

Zachowaj swoj jçzyk od wszetecznej mowy A nie mysl inaczej, nizli mowisz slowy; Porzuc zlosc wszelak^, sprawuj siç przystojnie, Szukaj, jakobys mogl zywot wiesc spokojnie.

Patrz^. Pan na dobre okiem milosiernym, Ani ucha zamknie przed czlowiekiem wiernym; Patrz^. i na grzeszne oczyma srogiemi, A ich pamiçc wszytkç wygladzi na ziemi.

Wolal sprawiedliwy, a Pan ucho sklonil I w kazdej przygodzie znacznie go obronil. Blisko Pana maj^. ludzie utrapieni, Smutni z laski Jego bçd^. pocieszeni.

Sila na pobozne frasunkow przychodzi, Ale je zo wszytkich sam Pan wyswobodzi; Pan ich kosci strzeze od wszelkiego razu, Jedna z nich zadnego nie ma uznac skazu.

Zlego zlosc pobije, a kto zajzrzy cnocie, Wszytko zgubi i sam zniszczeje w klopocie; Pan slug swoich broni, szkody nie uznaj^, Ktorzykolwiek w Jego lasce ufnosc maj^.

Psalm 35

Judica, Domine, nocentes me

Obrozca wieczny ludzi utrapionych, Do ciebie w swoich krzywdach niezliczonych Ja siç uciekam.

Zastaw siç o miç, daj odpor gwaltowi, Porwi broz i tarcz, pomoz czlowiekowi Ucisnionemu!

Zast^p, dobywszy ostrej szable swojej. Mym przesladowcom; rzeczze duszy mojej: «Jam zdrowie twoje».

Niechaj wstyd najd^, ktorzy miç szukaj^, Niechaj sromotnie nazad uciekaj^, Co mi zle mysl^.

Jako gwaltowny wicher niezgoniony Proch po powietrzu niesie, tak i ony Aniol niech pçdzi!

Niech slizawice i cmy niespçdzone Ich drogi bçd^, a ony strwozone Aniol niech zenie!

Bo na miç sidla bez winy stawiaj^, Bez winy doly zdradliwe kopaj^ Zdrowie me lowi^c.

Bodajze siç w swych sieciach polowili, Bodaj siç w tychze dolach potopili, Ktore kopali!

A ja (da Pan Bog!) pozbywszy trudnosci Dnia wesolego uzyjç, a kosci Wszytki me rzek^:

«Panie, kto Tobie rowien? Ty ubogich Trapic mozniejszym nie dasz; Ty z r^k srogich Nçdzne wyrywasz».

Niestety na zle ludzi niewstydliwe l Wiod^. to na miç, o czym me poczciwe Serce nie mysli.

Uprzejmosc moje zlosci^. mi oddali, Miasto ratunku samiz zasiadali Na gardlo moje.

A jam w ich zly czas w parcie (moj Bog to wie) Chodzil i poszcz^c Pana za ich zdrowie Prosil ustawnie.

Tak przyjaciela przyjaciel zaluje, Tak brata placze brat, tak lamentuje Syn po swej matce.

A oni siç w mej pladze weselili I schadzki o mnie tajemne czynili, Chasza nikczemna:

Glodni pochlebcç czci mi uwlaczali, Mn^. sobie gçby dworni wymywali Darmojadowie.

O Panie, kiedyz wejzrzysz? Pozbaw miç tych Posmiewcow kiedy a broz od przeklçtych Lwow dusze mojej,

Abych Tw^. dobroc przy wielkim wyznawal Ludzi zebraniu i Tobie oddawal Chwalç powinna.

Niechaj radosci zadnej nie uzywa Zly czlowiek ani sob^. pochutnywa Patrz^c na moj zal.

Cokolwiek mowi^, wszystko uszczypliwie, A w sercu mysl^, jakoby zdradliwie Podyc dobrego.

Gçby do uszu na miç rozdziewili Mówi^c: «Owasmy przecie nacieszyli Chciwe swe oczy».

Widzisz, o Panie, jawn^. krzywdç moje, Nie racz jej milczec; okaz bytnosc swoje Przy mnie, swym sludze!

Wstaz a rozci^gni swój s^d sprawiedliwy, A uznaj, kto z nas praw jest, a kto krzywy, Mój wieczny Boze!

Os^dz miç wedlug swej sprawiedliwosci, A nie daj, Panie, przeklçtej zazdrosci Pociechy ze mnie!

Niechaj nie mówi^: «Lubuj, duszo, teraz, Oto nam w rçce wpadl, czegosmy nieraz Sobie zyczyli».

Bodajze jawnej nie uszli sromoty, Którym nieszczçscie i moje klopoty Dobr^. mysl czyni^!

Bodaj zelzywosc i wieczny odniesli Hazbç na sobie, którzy siç podniesli Hardzie przeciw mnie!

A ludzie, którzy cnocie mej zyczyli Bçd^. siç jeszcze (da Bóg!) weselili I rzek^. potym:

«Chwala b^dz wieczna Bogu nawysszemu, Który dopomóc raczyl sludze swemu W trudnosciach jego».

Jçzyk mój takze bçdzie szerzyl, Panie, Tw^. sprawiedliwosc ani poprzestanie Twej chwaly wiecznie.

Psalm З6

Dixit iniustus, ut delinquat in semetipso

Zywot niepoboznego za swiadka mi stoi,

Ze on o Bogu nie wie ani siç Go boi,

Wiçc jeszcze w swychze zlosciach sobie pochlebuje,

Za co boz^. i ludzk^. nienawisc zyskuje.

Jego slowa szczera zlosc, szczery klam i zdrada, Nie ma tam nigdy miejsca zadna zdrowa rada. W nocy mysli, w jakiej dziez strawic wszetecznosci, Cnotç wzgardzil umyslnie — przyjacielem zlosci.

0 Panie, dobroc Twoja do nieba przestala, Prawda obloków siçga, góry przerównala Sprawiedliwosc, a s^dów i Twojej m^drosci Taz jest miara, która jest morskich glçbokosci.

Z Twych r^k czlowiek, z Twych r^k zwierz maj^.

zdrowie swoje; Nieprzeplacone, Panie, milosierdzie Twoje; Jako ptak liche dziatki skrzydly swymi kryje, Tak czlowiek pod zaslon^. laski Twojej zyje.

Hojnosci^. domu Twego bçdziem nasyceni

1 strumieniem rozkoszy Twoich napojeni; U Ciebie zdrój zywota, Ty nasze ciemnosci Rozswiecisz, a wnet ujzrzem dziez prawej swiatlosci.

Okryj, Panie, lask^. sw^. tych, którzy Ciç znaj^, Którzy cnoty w kazdej swej sprawie przestrzegaj^; Niechaj miç hardy czlowiek nie depce nogami, Niechaj miç niepobozny nie tyka rçkami!

Aczci tak dlugo bçd^. na dobrych przewodzic I niewinne wszelakim obyczajem szkodzic, Ze przeciç czasu swego przyplac^. swych zlosci A nie ujd^. Twej pomsty, Panie, i srogosci.

Psalm 37

Noli aemulari in malignantibus

Nie obruszaj siç, ze kto niewstydliwie W grzechu siç kocha i wszetecznie zywiç, Bo ci leda w dziez tak upadn^. snadnie, Jako za kos^. trawa prçdko padnie.

Miej ty nadziejç w Panu a cnotliwie Swój zywot sprawuj; bçd^. niew^tpliwie Twoje na ziemi lata przedluzone, A twe nadzieje nie mog^. byc plonç.

Kochaj siç w Panu, Ten wszytko da tobie Czego ty kolwiek bçdziesz zyczyl sobie; Porucz Mu zywot i wszytkie twe sprawy, A uznasz, ze On tobie jest laskawy.

Jasna jest zorza, jasno slozce pala, Tak bçdzie i twa cnota okazala. Tylko b^dz skromny, a w swej doleglosci Czekaj cierpliwie do Pazskiej litosci!

Nie obrazaj siç, jesli w oczu twoich Zly czlowiek w szczçsciu dni uzywa swoich; Ujmi gniew, ujmi swe zapalczywosci, Abys nie przystal i sam ku ich zlosci.

Bo to rzecz pewna, ze ludzie zlosliwi Zagin^c musz^, ani ich Bóg zywi, A ci, co w Bogu nadziejç sw^. maj^, Ziemiç w dziedzictwo pewne otrzymaj^.

Potrwaj, a zlego wnet nie bçdzie; przyjdziesz Na miejsce jego, juz go nie nadyjdziesz; Ale pokorni, ci ziemiç osiçd^ I zyc w pokoju wszytek swój wiek bçd^.

Niesprawiedliwy zle mysli dobremu, Zçbami zgrzyta sprosnie przeciw jemu, A Pan na niebie siedz^c z niego szydzi, Bo upad nad nim nieuchronny widzi.

Miecze wyjçli, luki nalozyli, Aby ubogie i dobre niszczyli, Ale ich miecze w ichze serca wpadn^, A luki w rçku samy siç przepadn^.

Lepsza dobremu trocha majçtnosci Niz niepoboznym ich szyrokie wlosci, Bo niepoboznych wladza starta bçdzie, A Pan obrozc^. swoich wiernych wszçdzie.

Pan ma na pieczy skromne i stateczne, A ich dziedzictwo jest na ziemi wieczne, Bçd^. bez trwogi w kazdej zlej przygodzie, Bçd^. miec co jesc i w naciçzszym glodzie.

Ale upadku nie ujd^. zlosliwi, A którykolwiek Panu siç przeciwi, Jako lój tlustej ofiary zniszczeje, A prosto z dymem zaraz wywietrzeje.

Pozycza czlowiek zly, a nie oddaje, Dobry daruje, a przecie mu zstaje; Kto dobrym zyczy, i sam szczçsliw bçdzie, A nieprzyjaciel nçdznik taje wszçdzie.

Pan cnotliwego postçpki sprawuje I drogi jego w sercu swym lubuje; Jesli upadnie, Pan mu nie dopusci Stluc siç szkodliwie, bo go z r^k nie spusci.

Bylem dzieciçciem, a dzisiem juz siwy, A nie widzialem, aby sprawiedliwy Byl opuszczony albo bylo trzeba Potomstwu jego zebrac kiedy chleba.

Kazdy dziez ludziom upadlym uzycza Ubóstwa swego, drugiego pozycza, A przecie Pan Bóg tak mu blogoslawi, Ze wszytko spelna potomstwu zostawi.

Przeto zlosc porzuc; czyz, co radzi cnota, A juz b^dz pewien dlugiego zywota, Bo sprawiedliwosc wielce Pan miluje A wierne swoje zawzdy opatruje.

Zlych zasluzona zaplata nie minie, A ich potomstwo do gruntu zaginie, A dobrzy bçd^. na ziemi mieszkali I swoje wlasnosc synom podawali.

Z ust poboznego szczera m^drosc plynie, A jçzyk prawd^. miçdzy ludzmi slynie; Zakon w swym sercu Pazski ugruntowal, Przeto tez nigdy nie bçdzie szwankowal.

Nieprzyjacielem glównym zly — dobremu, Ale go zawzdy Pan wyrwie z r^k jemu, Ani da, zeby bçd^c potwarzony Mial od sçdziego wynisc przes^dzony.

Ufaj ty Panu, a swe wszytki sprawy Tak sprawuj, jako Pazskie brzmi^. ustawy; Ten ciç wyniesie, Ten ciç ubogaci I zle przed twymi oczyma zatraci.

Widzialem zlego w szczçsciu tak wynioslym, Ze byl libazskim rówien cedrom roslym; Obejzrzalem siç, a juz bylo po nim; Szukam, nie umial nikt powiedziec o nim.

Przypatrz siç rzeczom ludzi bogobojnych, Ze lat na koniec uzyj^. spokojnych, A niepobozni, kiedy siç zdac bçd^ Nalepiej kwitn^c, dóbr i zdrowia zbçd^.

Bezpiecznosc swoje i stalosc w trudnosci Cnotliwi Pazskiej powinni litosci; On je wspomoze, On z nich jarzmo zdejmie Zlych ludzi, bo Mu dufali uprzejmie.

Psalm З8

Domine, ne in furora Tuo arguas me

Czasu gniewu i czasu Twej popçdliwosci Nie racz miç, Panie, karac z moich wszetecznosci; Tkwi^. we mnie strzaly Twoje, a nieuchroniona Rçka nade mn^. Twoja zmocniona.

Zdrowia nie masz w mym ciele prze strach

gniewu Twego, Kosciom nie masz pokoju dla wystçpu mego; Stan^l mi grzech nad glow^. i cisnie miç w ziemiç Jako nieznosne, naciçzsze brzemiç.

Blizny znowu mych dawnych ran siç odnowily, Zatajone plugastwa znowu przyst^pily; Skurczylem siç, nieborak, znçdznialem okrutnie, Caly dziez chodzç wzdychaj^c smutnie.

Wszytki we mnie wnçtrznosci goraj^, a cialo Od wierzchu glowy do stóp ostatnich schorzalo; Udrçczonym, wzgardzonym; owa ryczec muszç Maj^c tak barzo strwozon^. duszç.

Jawna jest zadosc moja Tobie, wieczny Boze, I placz mój uszom Twoim tajny byc nie moze. Trwoga serce me zdjçla, gasn^. we mnie sily; Oczy, i te swe swiatlo stracily.

Bliscy moi z daleka na mój ból patrzali, Powinowaci zgola wszyscy miç nie znali, A zly czlowiek tym czasem czynil o mnie radç I mówil, co chcial, i zmyslal zdradç.

A ja, jako kto gluchy albo komu mowa Nie sluzy, anim sluchal, anim przerzekl slowa: Bylem jako gluch albo ten, co dotknion slowy, Nie ma nieszczçsny w usciech odmowy.

Panie, w Tobie nadziejç kladç, Bogu swoim, Ty b^dz laskaw mej prosbie, a nie daj miç moim Nieprzyjacielem w posmiech; w tym oni lubuj^, Gdy moje nogi namniej szwankuj^.

Otom ja zawzdy gotów na wszelkie karanie, Gotowem krwi^. sw^. blagac Twoje rozgniewanie, Wyznawam swoje zlosci; slusznie miç, mój Panie, Nawiedzac raczysz i karac za nie.

A nieprzyjaciel moj zyw i bierze moc jawnie, Ktory mi§ w nienawisci ma (da Bog!) niesprawnie; Ch^c mi niech^ci^. oddal i dzis mi§ sromoci, Zem przyjacielem zawzdy dobroci.

Ty sam, o wieczny Panie, o Boze litosci, Nie racz mi§ odst^powac w ostatniej trudnosci; Dzwigni mi§ co narychlej z ci^zkiego klopota, Obrozca wieczny mego zywota!

Psalm 39

Dixi, custodiam vias meas

Do tegom byl mysl sw^. sklonil, Abych si§ byl zawzdy chronil Nie tylko uczynku zlego, Ale i slowa bystrego.

Przeto, gdy mi§ zly strofowal, Jam swoj j^zyk tak hamowal, Ze, nie chc^c rzec slowa zlego, Nie mowilem i dobrego.

Ale zal moj zatajony Tym wi^cej byl obj^trzony, Serce mi w gniewie palalo, Az si§ slowo rzec musialo.

Przebog, Panie moj, dlugo li Czlowiek b^dzie w tej niewoli? Racz mi kres dni mych objawic, Kiedy przydzie swiat zostawic.

Ty zywiesz czas nieprzezyty, A moj wiek jest w garsci skryty; Lata mojej smiertelnosci Mniej nizli nic ku wiecznosci.

Bl^d (mog§ rzec sprawiedliwie), Bl^d jest czlowiek, a co zywi§, Podobno to ku marnemu Snu nocnemu, nieznacznemu.

Prozne jego frasowanie, Prozna praca i staranie; Zbiera, gromadzi, skupuje, A nie wie, komu gotuje.

Czegoz czekac, o moj Boze? Kto mi§ w nieszcz^sciu wspomoze? Prozno gdzie indziej slac sobie; Wszytka jest nadzieja w Tobie.

A Ty z Pazskiej swej litosci Racz zapomniec moich zlosci; Nie daj miç w posmiech glupiemu Czlowiekowi nikczemnemu!

Nieprzyjaciel miç strofowal, A jam jçzyk swój hamowal Wiedz^c, ze to zlorzeczenie Bylo Twoje nawiedzenie.

Zdejmi ze mnie plagi swoje, Bo prze ciçzkie razy Twoje Wszytka moc i wszytki sily Zgola miç juz opuscily.

Kogo prze grzech zafrasujesz, Tak go niewidomie psujesz, Jako szatç mól tajemny; Bl^d jest czlowiek, bl^d nikczemny.

Skloz laskawe uszy swoje Na placzliwe prosby moje; Przychodziez-ciem ja na ziemi Ze wszytkimi przodki swemi.

Sfolguj, a daj siç ochlodzic, Póki nie przyjdzie wychodzic Na drogç, z której czlowieka Juz nie ujzrzec az do wieka.

Psalm 40

Expectans expectavi Dominum

Czekalem z cierpliwosci^, a Pan miç obaczyl

I prosby moje wysluchac raczyl.

Wywiódl miç moc^. swojej zwyciçznej prawice

Z blot nieprzebytych i z trzçsawice,

Nogi moje na twardej opoce postawil,

I drogç, gdziem mial chodzic, objawil.

Tenze i ku spiewaniu usta me sposobil,

Zem nowym rymem moc Jego zdobil.

Niechaj siç na mnie Pazskim s^dom przypatruj^,

Którzy fortunie rz^d przypisuj^

Wszytkich na swiecie rzeczy; musz^c sob^. trwozyc

I swe nadzieje w Panu polozyc.

Blogoslawiony czlowiek i fortunny zywiç,

Który ma ufnosc w Panu prawdziwie,

Ze ani oka swego sklonil za hardymi,

Ani siç udal za wszetecznymi.

Sila, wszechmocny Panie, Twych dziwów od wieku

I znaków chçci przeciw czlowieku.

Mysl nie ogarnie, jçzyk nie wymówi tego;

Nie masz, o Panie, Tobie równego.

Ofiar za grzech nie pragniesz; tos mi wlozyl w uszy,

Ze Ciç ofiara zadna nie ruszy.

A jam rzekl: «Oto idç i jestem gotowy,

Jako brzmi Pismo jasnymi slowy,

Woli Twej dosyc czynic, Boze nieprzezyty!»

Twój zakon w moim sercu jest ryty.

Opowiadalem swiatu sprawiedliwosc Twoje

I dzis nie milczç, sam znasz chçc moje.

Nie krylem w sercu swoim Twej sprawiedliwosci,

Slawilem prawdç i Twe litosci.

Jawne jest na wszytek swiat milosierdzie Twoje,

Jawna i prawda przez usta moje.

Nie raczze miç opuszczac, o mój Boze wieczny,

B^dzze mym strózem w dziez niebezpieczny!

Mçki miç, których liczby nie masz, ogarnçly,

Troski miç, których nie przej zrzec, zjçly.

Ledwie tak wiele wlosów na glowie najdujç;

Prosto i serca w sobie nie czujç.

Raczze miç, mocny Panie, z laski swej pocieszyc

A ku ratunku memu pospieszyc!

Niechaj hazbç odnios^, niech siç zapalaj^,

Którzy upadku mego szukaj^!

Niech id^. wspak ich rady, niech siç jawnie wstydz^,

Którzy nieszczçscie me radzi widz^;

Bodaj za moje wzgardç obelzenie mieli,

Którzy mi mówi^: «Tegosmy chcieli».

A cnotliwi bodaj dni dobrych uzywali

I zawzdy Pazsk^. moc wyznawali!

Jaciem zebrak ubogi, prawie ciez czlowieczy,

Ale miç jednak Pan ma na pieczy.

Tys obrona i zdrowie, Panie, dusze mojej,

Nie odwlócz, proszç, pomocy swojej!

Psalm 41

Beatus, qui intelligit super egenum

Szczçsliwy, który ludzi upadlych ratuje, Pan tez w jego nieszczçsciu nad nim siç smiluje; Pan go w cale zachowa i zdrowia nabawi, I w szczçsciu nieodmiennym z laski swej postawi.

Nigdy go nieprzyjaciel jego nie zholduje, A jesli kiedy w zdrowiu odmianç poczuje, Pan go w przypadku jego laskawie wspomoze I swoj^. wlasn^. rçk^. bçdzie mu slal loze.

Przelóz i ja, okrutn^. chorob^. zlozony, Do Ciebiem siç uciekal, Boze nieskozczony! Uzyj, Panie mój, uzyj nade mn^. litosci, Uzdrów duszç, która zna do siebie swe zlosci!

By w chçc nieprzyjacielsk^, dawnom ja zginiony: «Bçdziez — mowi^. — ten kiedy dziez blogoslawiony, Ze go lez^c na marach ostatnich ujzrzemy A tym wdziçcznym widziadlem oczy napasiemy?»

A jesli ktory kiedy nawiedzac miç przyszedl, W serce niechçtne jadu nazbierawszy wyszedl I podawal miç ludziom; o mym zlem szeptali, Na moje smierc juz, jako na pewn^, kazali.

«Znac — powiada — ze go Pan za grzechy chce skarac I on nçdznik o zdrowie prozno siç ma starac; W tak dobr^. siç godzinç obalil na loze, Ze z niego zadn^. miar^. powstac juz nie moze».

Az i ten, ktoregom ja tak byl umilowal, Zem jako nablizszego brata go szacowal, W ktorym-em mial nadziejç, ktory chleb moj jadal, Ten w radzie nieprzyjaciol moich jawnie siadal.

Ale Ty siç sam smiluj. Ty miç dzwigni, Panie! Owa im tez odmierzç, jako za ich stanie. To byl moj glos; a st^d znam, ze miç liczysz swoim, Zes miç nieprzyjaciolom nie dal w posmiech moim.

Ales za niewinnosci^. moj^. miç wybawil I przed oczyma swymi na wieki postawil. Niechaj Bog izraelski na wszytek swiat slynie, Poki kolem niemylnym dziez za noc^. plynie!

CZÇSC WTÖRA

Psalm 42

Ouemadmodum desiderat cervus

Jako na puszczy prçdkimi psy szczwana Strumienia szuka lani zmordowana, Tak, mocny Boze, moja dusza licha Do Ciebie wzdycha.

Ciebie, zywego, wieczny Boze, zdroja, Upracowana pragnie dusza moja; Przyjdzie wzdy ten czas, ze ja sw^. osob^ Stanç przed Tob^?

Lzy moja karmi^, potrawy placz wieczny, Kiedy miç coraz pyta lud wszeteczny: «Gdzie teraz on twoj, nçdzniku wygnany, Bog zawolany?»

To czlowiek slysz^c umiera na poly Pomni^c na on krzyk ludzi swych wesoly Które prowadzic zwykl byl az do proga Zywego Boga.

Czemu siç smçcisz, duszo moja, czemu Omdlewasz? Panu ty ufaj, któremu Jeszcze ja bçdç z radosci^. dziçkowal, Ze miç zachowal.

Niech siç, jako chce, trwozy dusza moja, Wieczna jest, Panie, we mnie pamiçc Twoja; Tego i Jordan, i hermozskie skaly Bçd^. sluchaly.

Na huk Twych progów wszech przepasci sily Jedna za drug^. nurty swe zlozyly; Wszytki Twe duchy i wszytki Twe waly W miç uderzaly.

Ale dziez idzie, kiedy Pan nade mn^ Litosc okaze, a ja piesz przyjemn^ I wposrzód nocy zaspiewam moznemu Obrozcy swemu.

A teraz rzekç: Czemus miç, mój wieczny Boze, zapomnial, kiedy miç wszeteczny Czlowiek frasuje, a serce troskliwe Juz ledwo zywe?

W jedne miç prawie kçsy rozbieraj^, Kiedy miç coraz zli ludzie pytaj^: «Gdzie teraz on twój, nçdzniku wygnany, Bóg zawolany?»

Czemu siç smçcisz, duszo moja, czemu Omdlewasz? Panu ty ufaj, któremu Jeszcze ja bçdç z radosci^. dziçkowal, Ze miç zachowal.

Psalm 43

Iudica me, Deus, et discerne causam meam

Niewinnosc, Panie, mojç Przyjmi w obronç swojç Przeciw potwarzy zywej I powiesci falszywej; Chciej siç przy mnie zastawic, Mnie z r^k srogich wybawic!

Panie, w którym obrona Moja jest polozona, Czemu miç troskliwego Pchasz od oblicza swego? Czemu chodz^c narzekam, Nieprzyjaciól siç lçkam?

Niech Twej pomocy, Panie, Swiatlo prawdziwe wstanie, Za którym i ja pójdç, I Twych wysokich dojdç Palaców, gdzie mieszkanie, Gdzie Ty masz przebywanie.

Tam d'oltarza swiçtego Pójdç przed Pana mego, Pana, moje kochanie, Któremu dam wyznanie, Graj^c w lagodne strony, Ze Bóg niezwyciçzony.

Duchu mój, czemu mdlejesz, Czemu we mnie truchlejesz? Ufaj Panu, któremu, Jako Bogu wiecznemu, Jeszcze ja mam dziçkowac, Ze miç raczyl zachowac.

Psalm 44 Deus, auribus nostris audivimus

0 Panie, w swoje wlasne uszysmy slychali, Ojcowie jeszcze naszy nam opowiadali

Sprawy Twej dziwnej mocy, sprawy bóstwa Twego, Cos Ty poczynal za ich wieku dawniejszego. Tys sam. Panie, utrapil i wygnal pogany, A onys postanowil na ich miejscu pany; Nie przez miecz bowiem ziemie tak piçknej dostali Ani za swoj^. sil^. zywot zachowali. Twoja rçka i Twoja za nie moc czynila,

1 ona zwykla laska, która z nimi byla.

Tys jest król mój, Tys pan mój, który wierne swoje Masz na dobrym baczeniu w kazde niepokoje. Nieprzyjaciele nasze przy Tobie zetrzemy, A w imiç swiçte Twoje harde podepcemy. Bowiem ja nie pokladam nadzieje w swej broni Ani miç moja strzelba w potrzebie obroni; Tys nas, Panie, z ciçzkiego trapienia wybawil, Tys przeciwnik! nasze o lekkosc przyprawil. Przeto Ciç i klad^c siç, i wstaj^c chwalemy

I po wszytek zywot nasz wyznawac bçdziemy. Ale teraz (niestety!) prostos nas zahaczyl Anis przed wojskiem naszym okazac siç raczyl. Tw^. nielask^. siç zstalo, zesmy tyl podali I niewiernym poganom w rçce siç dostali. Jestesmy jako owce na rzez odl^czone; Rozprószyles nas miçdzy pogazstwo zelzone, Zaprzedales nas, lud swój, prawie niebogato, Abowiemes nagrody zadnej nie wzi^l za to. Wzgardç zewsz^d odnosim, szyderstwa cierpimy, Prawie wszytkim na kozcu jçzyka siedzimy. Wstyd oczom nie dopusci po j zrzec wzgó^ smiele Widz^c zewsz^d nasmiewce i nieprzyjaciele. To cierpi^c azasmy Ciç, Panie, zahaczyli Albo przeciw ustawom Twoim wyst^pili? Nie szlo wspak serce nasze ani z Twojej drogi Prawdziwej ust^pily namniej nasze nogi. A tos nas miçdzy smoki zamkn^l okrutnymi I okryl ciemnosciami prawie smiertelnymi. Jeslibychmy imienia Twego przebaczyli Albo cudzemu bogu ofiarç palili, Azaby to przed Tob^. tajno bylo, który Serca nasze i mysli wszytki widzisz z góry? Dla Ciebie mordy cierplem, a Twoje niewinne Slugi równie tak bj, jako owce inne. Powstaz, Panie, a ten sen zetrzy z oczu swoich Ani wiecznie oddalaj od siebie slug Twoich! Czemu sw^. twarz odwracasz? Czemus swej litosci Zapomnial w tej okrutnej naszej doleglosci? Serce w nieszczçsciu taje i mysli strapione, Ciala, sily pozbywszy, lez^. obalone. Powstaz, Panie, a wyzwól smutne wiçznie swoje; Prosim Ciç przez wrodzone milosierdzie Twoje!

Psalm 45

Eructavit cor meum verbum bonum

Serce mi kaze spiewac panu swemu, A sercu jçzyk posluszny pelnemu Odbiera slowa i nowy rym dzieje; Ledwie tak prçdko pisarz pismo leje.

Zaden, o królu, zaden twej urody Nie dojdzie miçdzy ludzkimi narody, Zaden wdziçcznosci piçknej twarzy twojej: Hojnie-c uzyczyl Pan Bóg laski swojej.

Przypasz do boku swój miecz uzlocony, Cny bohatyrze, miecz na wszytki strony Slawny i znaczny; z tym siç ty rusz smiele I grom niechçtne swe nieprzyjaciele!

Prawda i ludzkosc twój wóz niech sprawuje, A sprawiedliwosc wodzami szafuje; Za tych powodem, o królu cnotliwy, Bçdziesz poczynal rçk^. swoj^. dziwy.

Twe ostre strzaly s^. nieuchronione, Tymi ugodzisz w serca za j^trzone Swych nieprzyjaciól, a strachem twej zbroje Mozne narody przyjm^. jarzmo twoje.

Stolicy twojej, o niezwyciçzony Królu, zaden kres nie jest zalozony; Laska rozmiaru, laska prostowania Jest laska, królu, twego panowania.

Umilowales sprawiedliwosc swiçty, Masz w nienawisci bezboznosc przeklçt^; Przeto ciç Pan twój znaczny przed inszymi Uczcil powag^. rówienniki twymi.

Pizmem i mirr^. pachn^. drogo tkane Twe szaty, w skrzyniach sloniowych chowane; Zewsz^d ci rozkosz plynie, miçdzy swymi Córy królewskie masz ulubionymi.

Otóz i pannç dawno poz^dan^ Masz wedla siebie zlotem przyodzian^. Sluchaj miç, zacna królewno, a moje Zyczliwe slowa wlóz pod serce swoje.

Juz teraz matki i milej rodziny, Juz zapamiçtaj ojczystej krainy; Król ciç ulubil sobie przed wszytkimi, A ty go zwyciçz poslugami swymi!

Tobie bogata Tyros, o królowa, Juz dawno zacne upominki chowa; Lubo kto skarby, lub kto hard dzielnosci^, Wszyscy przed tob^. padn^. z uczciwosci^.

Perly a zloto i drogie kamienie — Ubiór tej zacnej panny i odzienie, Ale przy twarzy gasnie ubiór zloty, A zas urodç przewazaj^. cnoty.

Taka, o królu wszech mozniejszy, zona Dnia dzisiejszego tobie przyniesiona; Z пщ orszak panien, krewnych liczba wielka, Bçbny i tr^by, i muzyka wszelka.

Lecz i ty, panno, nie szukaj przyczyny Lez niepotrzebnych; wrychle (da Bog!) syny Miasto rodzicow ogl^dasz, a zatem Doczekasz, ze i wladac bçd^. swiatem.

Zdrow b^dz, o krolu, ciebie ja wdziçcznymi Nie przepamiçtam nigdy rymy swymi; A poki harfa palcow sluchac bçdzie, Zacna byc musi twoja slawa wszçdzie.

Psalm 46

Deus noster refugium et virtus

Bog wszechmocny, Bog prawdziwy, Obrozca nasz niew^tpliwy: On w uciskach nas ratuje, Niech nam bojazz nie panuje.

Nie trwozmy siç, chocia wszçdzie Z gruntu ziemia trz^sc siç bçdzie, Chocia gory niewzruszone Bçd^. w morze przeniesione.

Huczy morze popçdliwe, Bijq. waly w brzegi krzywe. Groz^. upadem opoki Wyniesione pod obloki.

Miasto, ktore Pan miluje I przybytkiem swym mianuje, Rzeka odnogami swymi Weseli przejzrzoczystymi.

Temu gwalt i grozna zbroja Nie moze przerwac pokoja, Bo tam sam Pan przemieszkawa I w potrzebach ratunk dawa.

Niechaj siç pazstwa mieszaj^, Krolowie wojska zbieraj^; Niechaj ogiez z nieba pada, A ziemia siç w gl^b rozsiada:

Pan, ktory zastçpy wladnie, Zawzdy nas obroni snadnie; Bog Abramow z nami wszçdzie I ten walczyc za nas bçdzie.

Sam, co zywo, sam bywajcie A Pazskie sprawy poznajcie, Sprawy dziwne, nieslychane: Zaniosl wojny oplakane

Na kraj swiata ostateczny, Skruszyl tçgi luk waleczny, Potlukl zbroje niepozyte, Spalil tarcze nieprzebite.

Bystrosc — mowi Pan — hamujcie A ostrze siç przypatrujcie, Zem ja Bog; narod miç wszelki I swiat wyzna, jako wielki.

Pan, ktory zastçpy wladnie, Zawzdy nas obroni snadnie; Bog Abramow z nami wszçdzie I ten walczyc za nas bçdzie.

Psalm 47

Omnes gentes, plaudite manibus

Kleszczmy rçkoma wszyscy zgodliwie, Wszyscy spiewajmy Panu chçtliwie, Panu nad pany, Panu groznemu, Krolowi wszego swiata moznemu.

Ten niedobyte podal nam grody, Ten pod nas mozne podbil narody, Dal nam w dziedzictwo i w uzywanie Wlosc Jakubowç, swoje kochanie.

Oto w swoj kosciol w wesolym pieniu, Oto wstçpuje w glosnym tr^bieniu; Dajcie czesc Panu, dajcie naszemu, Spiewajcie Bogu, Bogu wiecznemu!

Ten wladnie swiatem sam niezmierzonym, Temu spiewajcie pieniem uczonym; Wszytkim narodom Ten rozkazuje I wiecznie na swym tronie kroluje.

Mocarze ziemscy k Niemu przystali, Krolowie krolem swym Go wyznali; Wielka czesc Jego, czesc niezmierzona, Niebem nie moze byc ogarniona.

Psalm 48

Magnus Dominus et laudabilis nimis

O Panie, ktory nie masz nic rownego sobie, Slusznie oddawa chwalç Syjon Tobie, Syjon, kwiat gor wysokich, rozkosz swiata wszego, Boki polnocne, dwor krola wielkiego.

Miasto jerozolimskie swiadectwo dac moze, Zes Ty obrona pewna, wieczny Boze! Mozni bohatyrowie sil Twoich doznali, Prozno siç na Twoj wierny lud zbierali.

Ujzrzeli, zdziwili siç i zaraz zw^tpili, Barziej o biegu niz potce myslili. Myslili a pirzchali; a strach wielkooki W tyl nacieraj^c chwytal je za boki.

Tam bolesc na nie przyszla, jaka wiçc przychodzi Na bial^glowç, kiedy dziatki rodzi. A Tys je tak rozproszyl, jako nieujçty Wiatr morzolotne roztrz^sa okrçty.

Cosmy tedy od swoich starszych wiçc slychali, Tosmy oczyma swymi ogl^dali; Ogl^dalismy w miescie Pazskim niedobytym, Ktorego Bog sam strozem znakomitym.

Ciebie my w swych uciskach, Panie nasz, wzywamy I Twe oltarze swiçte oblapiamy. Wielkie jest imiç Twoje, chwala niesmiertelna, Sprawiedliwosci rçka Twoja pelna.

Niech siç wierzchy syjozskiej rozraduj^. gory, Niech siç wesel^. izraelskie cory; Bo co sprawiedliwszego, wiekuisty Boze, Nad Twoje swiçte wyroki byc moze?

Podzcie, obydzcie wkolo to miasto wysokie, Wieze i waly pomierzcie szerokie. Przypatrujcie siç murom i palacom zlotym, Abyscie mogli opisac je potym;

Bo Pan, ktoremu to jest miejsce poswiçcone, Bogiem na czasy nam jest nieskozczone; Ten nas z laski swej szczyrej opatrowac bçdzie, Poki zywota czlowiekowi zbçdzie.

Psalm 49

Audite haec, omnes gentes, auribus percipite

Sluchaj, co zywo, wszytki ziemskie kraje Naklozcie uszu, i kçdy dziez wstaje, I kçdy gasnie, i ktorym sloneczny Promiez dojmuje, i ktorym mroz wieczny.

Sluchaj miç, b^dz kto miçdzy podlym gminem, B^dz siç kto pisze bohatyrskim synem; Studia j, chudzino, i ty sluchaj, komu Pieni^dze lez^. nieprzebrane w domu!

Zdrojów zakrytej m^drosci dobçdç I rozum szczyry opowiadac bçdç; Ku przypowiesci i sam ucho zlozç, A gadkç swoje przy lutni wylozç.

Przecz siç ja mam bac albo sob^. trwozyc W nieszczçsn^. chwilç? Jest siç czym zalozyc; Nieprózno czlowiek lakomie nabywal I nad swym bliznim fortelów uzywal.

Szaleni ludzie, którzy w swym wladaniu Nadziejç klad^. albo i w zebraniu, Brat rodzonego nie odkupi brata, Kiedy juz przyjd^. zamierzone lata.

Droga na okup dusza jest czlowiecza; Prózne staranie, prózna o tym piecza, Aby kto smierci mógl siç uwarowac I zyc na wieki, a w grób nie wstçpowac.

I m^dry umrze, a umrze i glupi, Jednako z dusze smierc obudwu zlupi, A ich osiadlosc i wielkie zebranie Przyjdzie na koniec w obcych szafowanie.

Palace wielkim kosztem wystawiaj^, Budownym zamkom swe imiona daj^ Tusz^c, ze to trwac az na wieki bçdzie, A ich pami^tka musi slyn^c wszçdzie.

Plocha czesc ludzka i chluba znikoma, Abowiem skoro przyjdzie smierc lakoma, Hardego snadnie z powagi wyzuje I tymze torem, co bydlo, zajmuje.

Ale glupiego trudno wynicowac; Az wiçc i dzieci b^dów naszladowac Ojcowskich zwykly, wiçc tez w brzydkiej ziemi Jako barany smierc siç karmi jemi.

I bçd^. dobrzy wrychle tymi wladac, A oni wladze musz^. swej postradac. Dól ich dom bçdzie, a ja ufam Tobie, Boze mój, ze Ty mnie przyjmiesz ku sobie.

Nic to, ze kogo fortuna wystawi, Zlota i srebra, czci ludzkiej nabawi, Bo go smierc sroga za wszytkiego zwlecze, A czesc obludna za dusz^. uciecze.

Uzywa wczasów, z^dzom swym folguje, A tenze zywot i drugim cukruje; Przeto tez musi ujzrzec niskie kraje, Gdzie noc ogromna nigdy nie ustaje.

Niechaj, jako chce, czlowiek w szczçsciu plywa, Niechaj powagi, jakiej chce, uzywa; Jesli z fortune rozum siç nie sprzçze, Takiejze smierci, co bydlo, podlezç.

Psalm 50

Deus deorum Dominus locutus est

Bóg wieczny, który wszytkim rozkazuje Ziemskim tyranom, mówic siç gotuje; Pozowie ziemiç od wschodniej granice Az do slonecznej póznej loznice.

Twarz jasn^. swojç na syjozskiej skale Jawnie pokaze; bçdziem doskonale Glos Jego slyszec; idzie Bóg prawdziwy, Grom wkolo Niego i ogiez zywy.

Przyzuwie nieba i ziemie przyzowie Chc^c, aby byli przy Jego rozmowie, Któr^. natenczas chce miec z ludem swoim. «Dajcie plac — rzecze — wybranym-moim,

Którzy przymierze wieczne ze mn^. maj^ I pewny sposób, jako miç blagaj^». S^d Jego swiçty slawic bçd^. nieba, Bo gdzie Ten s^dzi, w^tpic nie trzeba.

«Sluchaj, potomstwo cnego Izraela, Któremu laska i moja chçc z wiela Wieków nietajna, ani potrzebujesz Swiadectwa na to, jesli siç czujesz.

Nie bçdç ciç st^d karal ani winil, Zebys mi ofiar umownych nie czynil; Zawzdy siç kurz^, zawzdy s^. oblane Oltarze moje i krwi^. pijane.

Nie chcç ja, nie chcç z twej obory wolu, Nic chcç i kozla z twojego okolu; Wszytek zwierz mój jest: i co w lesiech tyje, I co po górach skalistych zyje.

Ptak oku memu zaden nie ulezç, Gdziekolwiek jedno nachytrzej siç leze; Bestyje dzikie i doma mnozone Mam jako palce swoje zliczone.

Bçdç li glodzien, nie rzekç nic tobie; Moj jest kr^g ziemski i co zamkn^l w sobie. Jaz bych to miçso mial wolowe jadac Albo nad czasz^. krwie kozlej siadac?

Ofiaruj ty mnie chwalç, mnie wyznawaj, Mnie dziçki wedle winnosci oddawaj; Wzowze miç w trosce, a ja dzwignç ciebie, A ty mnie bçdziesz wazyl u siebie».

A zlego Bog zas potkal tymi slowy: «Jako ty wspomniec Pazskie smiesz umowy? Jako w plugawe smiesz brac usta swoje Naswiçtobliwsze przymierze moje?

A ty wycierpiec nie mozesz karania Ani przyjmowac chcesz napominania: Nauka moja i swiçte ustawy W smieciach u ciebie, Zakon smiech prawy.

U ciebie rady szukac zlodziejowi, Z tob^. siç znaszac cudzoloznikowi; Bluznierstwo szczere w usciech twych panuje, Jçzyk zdradliwy fortele knuje.

Powinowactwo zadne, bliskosc zadna W twej uszczypliwej mowie nie jest wladna: Czci nic zostawisz na bracie, niecnota, Choc z tegoz poszedl z tob^. zywota.

Tos czynil, a jam nic nie mowil tobie I tys miç st^d juz kladl podobnym sobie; Zles miç rozumial; obliczç-c siç z tobq, I ujzrzysz wrychle swoj grzech przed sob^».

Rozumiejciez to, wy, co pospolicie Na Boga w swoich sprawach nie pomnicie, Aby wiçc kogo Pan nie porwal srogi, A poratowac nie bçdzie drogi.

«Ofiara u mnie nawdziçczniejsza: chwala; Ta mnie za wszytki woly bçdzie stala; A kto poboznie swoj zywot sprawuje, Ten moje laskç zawzdy uczuje».

Psalm 51

Miserere mei, Deus, secundum

Boze w milosierdziu swoim nieprzebrany, U Twych nóg upadam ja, czlowiek stroskany; Smiluj siç nade mn^, zetrzy moje zlosci, Omy j miç, oczysc miç z moich wszetecznosci!

Znam swój grzech do siebie, a widzç go prawie, I Tobie nie tajny; ale Ty laskawie Racz siç ze mn^. obejc, abys w slowiech swoich Zawzdy praw nalezion i czyst w s^dziech Twoich.

Mnie-c jeszcze zlosc w matce przeklçta zastala, Mnie-c grzech jeszcze w mleku matka podawala.

0 Panie, Ty szczerosc serdeczn^. milujesz

1 skarb swej m^drosci takim okazujesz.

Pokrop miç hysopem, a oczyscion bçdç, Omyj miç, a snieznej jasnosci nabçdç; Zeszli mi poselstwo wesole, a kosci Twym gniewem strapione uzyj^. radosci.

Odwróc od mych grzechów surow^. twarz swoje Ani chciej pamiçtac na nieprawosc moje; Stwórz we mnie, mój Panie, serce bogobojne, A w oziçblych piersiach mysli wskrzes przystojne!

Nie odmiatajze miç od swej oblicznosci, A nie bierz ode mnie ducha swej m^drosci; Przywróc mi dobr^. mysl, prze mój grzech odjçt^, A podbij pod rozum zl^. z^dz^. przeklçt^!

A ja, w swym upadku przez Ciç podzwigniony, Bçdç zlym na przyklad jawnie wystawiony, Aby w milosierdziu Twoim nie wqtpili, Ale siç do Ciebie raczej nawrócili.

Wybaw miç z przeklçctwa mej niepoboznosci, Aby mógl mój jçzyk slawic Twe litosci, Otwórz, wieczny Boze, nieme usta moje, A ja opowiadac bçdç chwaly Twoje.

Bys ofiar poz^dal, palilbych ofiary, Ale wiem, ze malo dbasz o takie dary; Ofiara przyjemna Bogu — duch strapiony, Serce unizone, umysl ukorzony.

B^dz laskaw na miasto swoje, wieczny Panie. Ze tym rychlej w piçknych swoich murzech stanie: Tam przyjmiesz ofiarç cnoty, tam kladzione Na Twój oltarz bçd^. cielce poswiçcone.

Psalm 52

Quidgloriaris in malitia, qui potens es

Co siç chlubisz, niewstydliwy, Z niecnot swoich? Jest Bóg zywy, Który swiat i ludzkie rzeczy Ustawicznie ma na pieczy.

Mysli twoje s^. zdradliwe I postçpki niewstydliwe; Jçzyk ostrej brzytwie równy Nieprzyjaciel dobrym glówny.

Niecnotç cnocie przekladasz, Imo prawdç klam powiadasz; A cokolwiek ludzi gubi, To samo twe ucho lubi.

Przeto ciç tez Bóg na ziemi Nie scierpi miçdzy zywemi, Ale ciç i z domem twoim Wykorzeni w gniewie swoim.

A dobrzy patrz^c z daleka Na upad zlego czlowieka Bçd^. siç tym wiçcej bali, Ale bçd^. siç i smiali.

«Otóz — rzek^. — on, co w zlocie I co ufal w swej niecnocie, A w Bogu nie kladl nadzieje, Dzis widzim, co siç z nim dzieje».

A ja jako osobliwy W domu Pazskim krzak oliwy Kwitnqc bçdç, bom na wieki Wdal siç do Pazskiej opieki.

Miej dziçkç, dobrych obrozca A zlych skazca! Ja do kozca Chcç czekac Twej laski swiçtej, U Twych wiernych zawzdy wziçtej.

Psalm 53

Dixit insipiens in corde suo: non est Deus

Glupi mówi w sercu swoim: «Nie masz Boga, przecz siç boim?» W tymze cnota zgasla blçdzie, A nierz^du pelno wszçdzie.

Pan z niebieskich wysokosci Pojzrzal na ziemskie niskosci: Byl li by gdzie rozum caly Albo kto na Boga dbaly.

Nie mógl ujzrzec i jednego, Tak siç wszyscy jçli zlego; Wszyscy Boga zapomnieli, Dosyc by siç sprzysi^c mieli.

Tedy siç juz nie uznaj^, Którzy w zlosciach rozkosz maj^, Którzy brzuchy swe niezmierne Tucz^. jedz^c ludzi wierne?

Nigdy nie wzywali Boga, Przeto przyjdzie na nie trwoga: Choc nie bçdzie nic strasznego, Bçd^. siç bac cienia swego.

Pan niebieskich wysokosci Zetrze ich przeklçte kosci; Bçd^. wstydem ogarnieni, Bo u Pana s^. wzgardzeni.

Gdziez to ta poz^dna zorza Wyniknçla rychlo z morza, Gdy tez nas z ciçzkiej niewoli Pan nasz i Bóg nasz wyzwoli!

Psalm 54

Deus, in nomine Tuo salvum me fac

Moc^. imienia swego i swej wszechmocnosci Wybaw miç, slugç Twego, z mych niebezpiecznosci! Uslysz modlitwy moje, Boze niezmierzony, A przyjmi w uszy swoje glos mój utrapiony!

Bo siç na miç zwasnili ludzie zazdrosciwi, By miç gardla zbawili, na to samo chciwi. Na Boga nic nie dbaj^, lecz miç Ten ratuje I tych, co mnie sprzyjaj^, lask^. opatruje.

Obróc wszytko zle na nie; w tez, co na miç doly Kopali, wpraw, o Panie, me nieprzyjacioly, A ja Tobie chçtliwie niech ofiarç dawam I dok^d czlowiek zywie, imiç Twe wyznawam,

Imiç wzywania godne, imiç swiçtobliwe, Imiç dobrym lagodne, ale zlym straszliwe. Tys miç z moich trudnosci, Panie, wyswobodzil I upadem zazdrosci oko me ochlodzil.

Psalm 55

Exaudi, Deus, orationem meam

Obrozca ucisnionych, Boze litosciwy, Uslysz modlitwç moje i glos zalosciwy; Nie proszç-c, ale wolam, takem ja dzis z strony Nieprzyjaciela swego wielce zatrwozony.

Wszytki swoje fortele na miç obrócili, Wszytkç sw^. popçdliwosc na miç wyrzucili; A serce we mnie taje, sila odstçpuje, Smierc przed oczyma lata, a mnie strach zdejmuje.

I mów^ czasem sobie: Gdziez to czlowiekowi Wolno bylo tak latac jako golçbiowi, Lecialbych co nadalej miçdzy gluche lasy I tam bych swój wiek trawil i przetrwal zle czasy.

Zamieszaj, wieczny Panie, ich rady zlosliwe, Rozdziel na mowy rózne jçzyki klamliwe! Widzç miasto ich w rz^dzie na poly zginione, Miasto na zbytki zgodne, w myslach roztargnione.

We dnie i w nocy mury swawola obchodzi, Z rynku niesprawiedliwosc i ucisk nie schodzi, W domiech siedzi wszetecznosc, a zas ulicami Lichwa chodzi, ludzkimi umoczona lzami.

By miç byl nieprzyjaciel jawny mój szacowal, By miç byl ten, co mi zle mysli, przeszladowal, Nigdy by mi tak ciçzkie jego zlorzeczenie Nie bylo ani jego zla chçc i trapienie.

Ale ty na miç jedziesz, któregom ja z wiela Obral sobie i zawzdy mial za przyjaciela; Obaswa swych tajemnic sobie siç zwierzala I do Pazskiego domu w milosci chadzala.

Bodaj zdrajcç kazdego zla smierc nie minçla, Aby go ziemia zywo rozstçpna polknçla. Ja siç bçdç uciekal, Panie mój, do Ciebie, A Ty mej niewinnosci miejsce dasz u siebie.

Rano bçdç i wieczór, i w poludnie prosil, Bçdç swój glos placzliwy do nieba podnosil, A Ty, Panie, wysluchasz i obronisz snadnie, Choc na miç nagle wojsko nawiçtsze przypadnie.

Wysluchasz (mam nadziejç pewn^) i obronisz, A ludzie niecnotliwe swoj^. pomst^. zgonisz. Prózno siç tam spodziewac kiedy obaczenia: Ludzie to niepobozni i zlego sumnienia.

Rzucil siç na niewinne, zapomnial umowy, Powiesc jego miodowa, a umysl bojowy; Slowa tak mu z ust plyn^, jako olej cichy, Ale kto chce uwazyc, s^. smiertelne sztychy.

Wlóz na Pana swój ciçzar, a On ciç ratuje, Sprawiedliwego nigdy Pan nie odstçpuje; Chytrego upad czeka, w pól wieku zostanie MçZobójca — ja w Tobie mam nadziejç, Panie!

Psalm 56

Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo

Smiluj siç nade mn^, Boze litosciwy, Bo miç prawie w ziemiç wbil czlowiek zlosliwy; Nie mam odpoczynku, nie mam i wytchnienia Od jego potwarzy i jego trapienia.

Wdeptali miç w ziemiç ludzie niezyczliwi, A wojskami chodz^, którzy krwie mej chciwi; Ale kiedykolwiek strach miç jaki zejmie, Tobie ja, o Panie mój, ufam uprzejmie.

Pazskie slowa u mnie s^. wielkiej zacnosci, Naz siç ja spusciwszy jestem tej ufnosci, Ze kiedy siç na miç nabarziej nasadzi, Nigdy mi smiertelny czlowiek nie zawadzi.

Co wyrzekç, wszytko opak wywracaj^; By mi jedno szkodzic, na to piecz^. maj^; Schadzki o mnie czyni^, radz^, naprawuj^, Gdzie siç jedno ruszç, wszçdy miç szlakuj^.

I nie wezmie zlosc ich pomsty? Byc nie moze; Wylejesz Ty swój gniew na nie, wieczny Boze! Masz Ty policzone uciekania moje, A lzy oczu moich wiadro chowa Twoje.

Jest to w ksiçgach Twoich, a mnie serce tuszy, Ze mój nieprzyjaciel wrychle nazad ruszy, Bo kiedym siç kolwiek uciekal do Ciebie, Zawzdym poznal, ze Ty slyszysz miç i w niebie.

Pazskie slowa u mnie s^. wielkiej zacnosci, Naz siç ja spusciwszy jestem tej ufnosci, Ze kiedy siç na miç nabarziej nasadzi, Nigdy rni smiertelny czlowiek nie zawadzi.

Pomniç slub swój, Panie, i bçdçc dziçkowal, Zes miç naglej smierci laskawie uchowal; Uchowales szwanku, abych [w] liczbie zywych Po Twych, Panie, chodzil szciezkach swiçtobliwych.

Psalm 57

Miserere mei, Deus, miserere mei

Smiluj siç, Panie, czasu mego niepokoja, W Tobie ufanie kladzie dusza moja. Niechaj ulçgç w pewnej Twych skrzydel zaslonie, Az bystra zapalczywosc i niechçc oplonie.

Ciebie wzywam, Boze mój! Ty iscisz me prosby, Ty z nieba pomoc mnie zeslesz, a grozby Zlych ludzi w smiech obrócisz; dobroc wieczny Boze I prawda Twoja nigdy plon^. byc nie moze.

Mieszkam nie miedzy ludzmi, ale lwy srogimi, Miedzy zwierzçty mieszkam okrutnymi, Których jçzyk szkodliwiej miecza siecze, których Zçby oszczepów srozsze i strzal p^dkopiórych.

O, latom niepodlegly i wieku zadnemu, Staz w wierzchu nieba, a swiatu wszystkiemu Okaz swoje wielmoznosc; rozpostrzy szeroko Slawç swoje, niech bçdzie widoma na oko!

Sieci na miç miotali i tak miç trapili, Ze duszy nieraz ciçzko uczynili. Doly brali pode mn^, ale ciz, co brali, Zdarzyl Bóg, ze na koniec sami w nie wpadali.

Ochotn^. mysl, ochotne serce w sobie czujç, Nowy psalm Panu, now^. piesz gotujç. Powstaz, moje kochanie, powstaz, lutni moja! Ruszwa rézanorçkiej zarze z jej pokoja.

Ciebie, Panie, po wszytkim swiecie przed wszytkimi Narody slawic bçdç rymy swymi, Abowiem Twoja dobroc do nieba przestala, A prawda nad obloki glowç ukazala.

O, latom niepodlegly i wieku zadnemu, Staz w wierzchu nieba, a swiatu wszytkiemu Okaz swoje wielmoznosc; rozpostrzy szeroko Slawç swoje, niech bçdzie widoma na oko.

Psalm 58

Si vere utigue iustitiam loquimini

Najdzie siç kiedy chwila tak szczçsliwa, Ze prawdç rzeczesz, rado niezyczliwa? Skazesz co kiedy sprawiedliwie? Czyli, Kto na to czeka, barzo siç omyli?

Na sercu zazdrosc i nienawisc maj^, Rçkoma ludziom krzywdç odwazaj^, Zle na swiat padli, tak Bogiem wzgardzili, A za nieprawd^. zaraz siç rzucili.

Swym ostrym jadem podobni do zmije, Ktora zamknione uszy w ziemiç kryje, Aby nie sluchac, kiedy nauczony Czarownik nad пщ zacznie rym nieplony.

Ty sam wszeteczne potlucz gçby, Panie, Az w nich zadnego zçba nie zostanie; Ty sam lakome i sprosne paszczeki Nienasyconym lwom zatkaj na wieki.

Niech si^kn^. jako woda, niech zmierzaj^, A strzaly z ciçciw ulomne padaj^; Niech tajq. jako slimak narazony, Niech zwiçdn^. jako plod niedonoszony.

Pierwej, niz w czernie latoroslki nowe Albo wyrost^. w galçzi glogowe, Niech je surowo i z korzeniem zywym Wicher wykrçci duchem popçdliwym.

A widz^c pomstç, napasie swe oczy I stopy we krwi zlych dobry omoczy; I rzek^: «Przedsiç cnocie jest zaplata, Przedsiç Bog s^dzic nie zapomnial swiata».

Psalm 59

Eripe me de inimicis meis, Deus

Boze, ktory slug nigdy nie przepomnisz swoich, Wyrwi miç z r^k okrutnych nieprzyjaciol moich, Broz miç przeciw zuchwalcom i jawnogrzesznikom Ani miç w moc podawaj bezecnym glownikom.

Oto na gardlo moje tajemnie czyhaj^, Oto radç i schadzki co dziez o mnie maj^, Nie zebych co wyst^pil albo co przewinil; Jakom zyw, zadnemu z nich zle nic nie uczynil.

Ale Ty, ktory wladasz zastçpy zbrojnemi, Ty miç ratuj, a pojzrzy okiem swym ku ziemi; Pokarz jawnie przewrotne, zle ludzi, zadnemu Nie cierp ani okazuj laski niezboznemu!

Skoro wieczor, ci schodz^, drudzy nastçpuj^, Wszytki jako psi glodni ulice krzyzuj^; Slowa ich (az i sluchac strach czlowieka) krwawe, Jadowite, smiertelne, wszytko miecze prawe.

Ale wszytka ta grozba za smiech Tobie stanie, A ja na Ciç moc jego zachowam, mój Panie! Ty mój zly czas uprzedzisz milosierdziem swoim I nad nieprzyjacielem dasz mi gó^ moim.

Wszakze nie trac ich zaraz ani nazbyt skoro, Aby nie bylo ludziom zapomniec tak sporo Twojej sprawiedliwosci, ale je zraz swemi Rçkoma i po wszytkiej rozprósz blçdne ziemi.

Prze hard^. mysl a prze ich klamstwo niewstydliwe, Prze ich krzywe przysiçgi i bluznieistwo zywe Wyniszcz je w gniewie swoim, niechaj siç swiat czuje, Ze Bóg, na niebie siedz^c, wszystkiemu panuje.

Skoro wieczór, ci schodz^, drudzy nastçpuj^, Wszytki jako psi nocni ulice krzyzuj^; Ale bçd^c krzyzowac chleba upraszaj^c Niedawno, a pójd^. spac brzucho glodne maj^c.

A ja Twoje moc bçdç i dobroc wyznawal, Bos Ty przy mnie w przygodzie, Boze mój

przestawal.

Boze mój, obrozca mój, ucieczko i zbroja, Tobie spiewac na wieki lutnia bçdzie moja!

Psalm 60

Deus, repulisti nos et destruxisti nos

Rozproszyles nas, Boze, Boze niezmierzony,

Skaziles nas, naszymi grzechy obrazony;

Smiluj siç kiedy, a gniew porzuciwszy

Nawróc siç do nas teskliwych zyczliwszy!

Ruszyles z gruntu ziemie, podac siç musiala,

Laski Twojej potrzeba, jesli ma byc cala;

Okazales gniew jawny swój nad nami,

Dales nam trunek na poly ze lzami.

Dawales Ty niedawno chor^giew swym wiernym

Iszcz^c siç w slowie swoim; i dzis milosiernym

Okiem na swój lud wejzrzy u trapiony

A przyjmi znowu nas do swej obrony!

M ó wi l Pan w przybytku swym, a mnie uweseli l:

«Sznurem zmierzç Sichimç, Sukot bçdç dzielil,

Mój jest Galaad, mnie Manasses sluzy,

Moc mojej glowy jest Efraim duzy.

W mym posluszezstwie Judas, prawodawca chwalny,

Hardy Moabczyk — to mój szaflik umywalny.

Pólka trzewików moich Idumea

I ty mnie czolem uderz, Filistea!»

Kto mi do rçku poda miasto niedobyte?

Kto miç zawiedzie w pola idumskie obfite? Nikt oprócz Ciebie, którego dzis znamy Gniew na siç ani wodzem swych wojsk mamy. Dopomóz nam w trudnosciach naszych,

wieczny Boze Nikt bezpieczen w nadziejç ludzk^. byc nie moze; Za Twym powodem serce siç nam wróci, A nieprzyjaciel prçdko tyl obróci.

Psalm 61

Exaudi, Deus, orationem meam

Uslysz me prosby, Boze wladze wiecznej, A obróc ku mnie swiçte uszy swoje; Z granice prawie swiata ostatecznej Do Ciebie wzdycha smutne serce moje.

Postaw miç na niedost^pionej skale, Gdzie bych siç juz mógl nie bac zadnej trwogi; W Tobiec nadzieja; Ty miç sam masz w cale Zachowac, gdy miç trapi czlowiek srogi.

Mniec serce tuszy, ze w namiocie Twoim Wiecznie mam mieszkac pod skrzydlami Twemi, Bos ty byl zawzdy laskaw prosbom moim I dajesz dobrym dziedzictwo na ziemi.

Dni ku dniom bçdziesz królowi przykladal Opatruj^c go nieprzebranym wiekiem; Na oczu Panskich wiecznie bçdzie siadal, A Ty go lask^. i swym szczyc opieklem.

Tam wolen bçd^c od wszelkich trudnosci, Harf^. i rymem bçdç Ciç wyznawal, Abych tak Tobie wedle powinnosci Dlug obiecany dziez po dziez oddawal.

Psalm 62

Nonne Deo subiecta erit anima mea?

Bogu dusza ufa moja, To mój zamek, to ma zbroja; W nadziejç Jego zaslony Nie bojç siç z zadnej strony.

Dok^d na miç pojedziecie? Sami wrychle tak padniecie Jako pochylone sciany Albo jako plot zachwiany.

Rada wasza dobrym szkodzic A w trudnosci je przywodzic, Usty przyjazz ofiarowac, A w sercu jad szczyry chowac.

Ufaj Bogu, duszo moja, To mój zamek, to ma zbroja; W nadziejç Jego zaslony Nie bojç siç z zadnej strony.

Ze czlowiek zdrowia uzywa, Ze o nim slawa uczciwa, Ze duz ani sob^. trwozy, Pan to daje, dar to bozy.

W tym nadziejç pokladajcie, Temu serca otwarzajcie; W nieszczçsciu i w kazdej trwodze Nasza ufnosc zawzdy w Bodze.

Lekki naród jest czlowieczy, Nie masz tam nic, co by grzeczy; By na wagç nast^pili, Pióra by nie przewazyli.

Nikt nie ufaj swiatu temu Ani rozumowi swemu; Bogactwem ciç Bóg twój nadal, Strzez, bys serca nie przykladal.

Raz Pan wyrzekl: «Ta rzecz dwoj^, Wladza i litosc, jest moja, A jako kto zasluguje, Takim plajc^. miç uczuje».

Psalm 63

Deus, Deus meus, ad Te de luce vigilo

Ku sluzbie Twojej, Boze, mój obrozca, Wstajç ranego nie czekaj^c slozca; Pragnie Ciç dusza, pragnie cialo moje Jako dzdza ziemia w srogie letne znoje.

Acz mieszkam miedzy piaski nieplodnemi W suchej, bezwodnej, upragnionej ziemi, Przedsiç, jakobych byl w kosciele Twoim, Tak Twój przybytek widzç okiem swoim.

Drozsza niz zywot Twoja litosc, Panie! Przetoz, póki mi lat moich dostanie, Bçdç Ciç chwalil, bçdç Ciç wyznawal I rçce swoje ku Tobie podawal.

Zaden tak cialu pokarm nie smakuje, Dziwnych dróg szukali,

Jak^. uprzejma dusza rozkosz czuje, By dobre tepali,

Gdy Pana chwali; Ciebie ja i w nocy, A na co zasiedli,

I rano wielbiç, swiadom Twej pomocy. Wszytkiego dowiedli.

W cieniu Twych skrzydel, prózen wszech trudnosci Serc ludzkich zmacali,

Jeszcze ja (da Bóg) uzyjç radosci. Mysli wyszperali,

Za Tob^. wszçdy patrz^. dusza moja, Lecz na nie z ciçciwy

A tez mi upasc nie da rçka Twoja. Pchnie strzalç Bóg zywy.

A ci, co mego upadu szukaj^, Zastrzal to smiertelny,

Sami niedawno pomstç odniesc maj^; A jçzyk piekielny

Wyleje dusze na okrutne miecze, Dla swojegoz jadu

A martwe czlonki zwierz glodny rozwlecze. Przyjdzie do upadu.

A król, nadziejç maj^c w swoim Panie, Strach ludzi ogarnie

Radosc odniesie; kazdy czci dostanie, Patrz^c, jako marnie

Kto naz przysiçga; potwarce przeklçci Gin^. niepobozni,

Gçby swe stulq. naglym strachem zjçci. I bçd^. ostrozni.

Psalm 64 Bçd^. powiadali,

Bçd^. uwazali

Exaudi, Deus, orationem meam, cum deprecor Sprawy Pazskie swiçte,

Boze litosciwy, S^dy niepojçte.

W mój czas nieszczçsliwy Pazskiej ludzie swiçci

Racz modlitwy moje

Przyj^c w uszy swoje! Pewni bçd^c chçci

Bçd^. siç chlubili

Jestem pelen trwogi, I w radosci zyli.

Ano czlowiek srogi

Na to siç usadzil, Psalm 65

Aby miç zagladzil. Te decet hymnus, Deus, in Sion

Zbaw miç strachu tego, Królu na ziemi i na wielkim niebie,

Nie szczçsc rady jego; Chwala w Syjonie wdziçczna czeka Ciebie;

Uzycz mi pomocy Tam obietnice Tobie poslubione

Przeciw jego mocy! Bçd^. iszczone.

Ich jçzyk dotkliwy Do Ciebie, który prosbami ludzkiemi

Miecz jest przerazliwy, Nie gardzisz, przyda wszyscy, co po ziemi

Slowa — strzaly zywe, Okr^glej chodz^, uczesnicy wiecznych

Niewinnym szkodliwe. Darów slonecznych.

Tymi je strzelaj^, Teraz (niestetyz) dawne nasze zlosci

Bojazni nie znaj^, Nas dolegaj^, ale w Twej litosci

Ich schadzki, ich rada Nadziejç mamy, ze nam, choc nieprawym,

Falsz tylko a zdrada. Bçdziesz laskawym.

Sieci swe zdradliwe Szczçsliwy, kto siç upodobal Tobie

Stawi^. na cnotliwe I kogos obral przyjacielem sobie,

Mówi^c: «Dobrze patrzy, Aby przebywal w Twoim domu swiçtym

Kto ten wnik upatrzy». Czlowiekiem wziçtym.

I my Twej wiecznej dobroci ufamy, Ze w Twym kosciele wrychle stan^c mamy I uzywiemy rozkoszy piçknego Palacu Twego.

Okazesz laskç i swe smilowanie Dziwne nad ludem swoim, o ufanie Wszech ziemskich granic i nieprzebytego Brodu morskiego!

Ty, wielowladny, gory niezmierzone W ich gruncie trzymasz. Ty morze szalone I ludzkie burdy krocisz, mieni^c boje W lube pokoje.

Twych gromow srogich ludzie siç lçkaj^, Ktorzy w nadalszych krainach mieszkaj^; Ty uweselasz rany swit pozorny I mirzk wieczorny.

Za Twym dozorem wilgosci dostaje Obfitej ziemi na jej urodzaje, Rzeki wod pelne, sk^d wszytko stworzenie Ma swe zywienie.

Ty nocn^. rossç na suche zagony Spuszczasz i wczesny deszcz nieprzeplacony, Ty blogoslawisz nieprzeliczonemu Plodu ziemskiemu.

Rok wszytkorodny wieniec znakomity Niesie na glowie Twoj^. lask^. wity, A gdzie Ty kolwiek stopç sw^. polozysz, Obfitosc mnozysz.

Pustynie kwitn^, gory siç raduj^, W polach stad mnostwo, zbozem obfituj^ Niskie doliny, a pelen nadzieje Oracz siç smieje.

Psalm 66

Iubilate Deo, omnis terra

Wszytka ziemia, wszytki kraje, I gdzie jasne slozce wstaje, I gdzie w bystre, szumne morze Zapadaj^. pozne zorze,

Wykrzykniçte w slodkim pieniu G woli Pazskiemu imieniu; Slawç Jego wynaszajcie, Dobrodziejstwa wyznawajcie!

Mowciez: «Komu slow dostanie Twoje silç slawic, Panie? Twoj strach Tobie wszytki sciele Pod nogi nieprzyjaciele.

Tobie niechaj chwalç daje Wszytka ziemia, wszytki kraje; Tobie niechaj bije czolem, Cokolwiek swiat obszedl kolem!

Ku mnie wszyscy siç podajcie A sprawy Pazskie poznajcie; Dziwny to Pan, dziwnie radzi

0 swej na swiecie czeladzi.

Morze w twardy grunt obraca, Bystre rzeki na wspak wraca; Anichmy stop omoczyli, A brody wielkie przebyli.

On swiatem, jako chce, toczy, Nad wszytkimi trzyma oczy, Zmiennikom uciera rogi: Nie rozumiej, by s byl srogi.

Wyznawajcie imiç Pazskie, Wszytki narody pogazskie! Niech po swiecie pelno wszçdzie Jego zacnej chwaly bçdzie!

Ten nas z swej dobroci zywej Obj^l smierci ukwapliwej, Ten uchowal, w ciçzkie trwogi, Szwanku nasze liche nogi».

Prawies nas, o wieczny Boze, Ogniem sprobowal; nie moze Srebra lepiej nikt doznawac

1 ognia wiçcej dodawac.

Wegnales nas w dol pokryty, Wlozyles ciçzar niezbyty Na grzbiet nasz upracowany, A na glowç ciçzkie pany.

Przez ogiez, przez wody srogie Szlichmy, a Tys nas ubogie Krom urazu i krom szkody Przyprowadzil do ochlody.

Przetoz, o Boze prawdziwy, Nawiedzç Twoj dom szczçsliwy I oltarze krwi^. napojç Iszcz^c obietnicç swojç.

Tobie padnie zarzezany Koziel i baran wybrany; Juz cielce i tluste woly Gotuj^. siç na Twe stoly.

Spiesz siç do mnie, wierny zborze, Co sluzysz Panu w pokorze, A uslyszycie w swe uszy, Jako laskaw Pan mej duszy.

U tegom ja w swym frasunku, W swych troskach szukal ratunku, A serce dobrze tuszylo, Bo tam falszu nic nie bylo.

Kto w swym sercu zakal nosi, Taki Pana prozno prosi; Mnie dal wedlug mej nadzieje; Niech Mu siç czesc wieczna dzieje!

Psalm 67

Deus misereatur nostrI et benedicat

Pokryj swym milosierdzim, Panie, nasze zlosci A racz nam blogoslawic z ojcowskiej milosci; Rozswiec nas swiatlem swoim, abychmy poznali Drogi Twoje i wieczny laskç otrzymali.

Tobie, Panie, wszystek swiat niechaj chwalç daje, Niechaj siç wszytki ziemskie wesel^. rodzaje, Bo ty wszytki narody sprawiedliwie s^dzisz, Ty jako Pan wszechmocny okr^g ziemski rz^dzisz.

Tobie, Panie, wszystek swiat niechaj chwalç daje, Twoje dary s^. plodnej ziemie urodzaje. Raczze nam blogoslawic, Boze nasz, do kozca; Ciebie niechaj siç boi wschod i zachod slozca!

Psalm 68

Exurgat Deus et dissipentur inimici Eius

O, ktory swiatem wladasz i krolujesz wiecznie, Powstaz, Panie, a musz^. tyl podac koniecznie Nieprzyjaciele Twoi; wszyscy, ktorzy smiej^ Upor wiesc przeciw Tobie, do czysta zniszczej^.

Tak zniszczej^, jako dym na powietrzu ginie Albo jako topni^cy wosk od ognia plynie; A sprawiedliwym serce zakwitnie w radosci, Troski musz^. ust^pic i wszytki trudnosci. Panu, o wierny zborze, ochotnie spiewajcie, Panu chwalç powinna i wdziçczny psalm dajcie! Panu, ktory na wierzchu nieba nawysszego Stolicç sw^. zasadzil; Tworca imiç Jego. Ten, na niebie mieszkaj^c, okiem litosciwym Patrz^. na ludzkie troski, sierotom teskliwym Ten jest ojcem, Ten smçtne opatruje wdowy, Ten nieplodnym potomstwo daje, Ten okowy Ciçzkie z wiçzniow zejmuje, ale wiarolomnym Pola pustoszy ogniem i mieczem ogromnym.

0 Panie, kiedys jawnie przed swym ludem chodzil, Kiedys swoje wybrane pustyniami wodzil, Twym strachem ziemia drzala, a nieba topnialy, Trzçsly siç niezwyczajne gor wysokich skaly. Ales pogodnym deszczem swoj grunt polubiony Napoil i ochlodzil zamarle zagony;

Tamzes raczyl naznaczyc miejsce stadu swemu

1 okazales wielk^. laskç ubogiemu.

Za Twym zdarzeniem maj^. co spiewac uczciwe Panienki, wyslawiaj^c rycerstwo cnotliwe. Pierzchnçli wielowladni krolowie, pierzchnçli, A nieznaczni bogat^. korzysc osiçgnçli. Byscie wy miçdzy garncy w szczyrych sadzach spali, Przedsiç wy swoj^. kras^. bçdziecie rownali Z golçbiem nasliczniejszym, od ktorego szyje Malowanej to srebrny, to zloty blask bije. Toc jest ona kraina, dla ktorej Bog sila Moznych tyranow pobil; a ona, co byla Niedawno wielce brudna, tak siç jasn^. stala, Ze sniegom na Zalmonie naprzod nic nie dala. Gora Pazska jest gora rodna i obfita, Gora niedost^piona, gora znamienita, Co siç prozno wspinacie, gory zazdrosciwe, Przeciwko Pazskiej gorze? Tu Bog osobliwe Mieszkanie sobie obral i nie chce na wieki Tego miejsca wypuscic z Pazskiej swej opieki. Jego wojska niezliczne, wozow nieuchronnych Cmy nieprzejzrzane stoj^. i aniolow konnych. A sam Pan w posrzodku ich, jaki w dawnym lecie Na Synajcu byl widzian albo w swym namiecie. Ubiegles, mozny krolu, miejsce niedobyte, Dostales wiçzniow, wzi^les dary znamienite, Okroczyles odstçpnie, a Pan pomogl tobie, Bo ten kosciol na wieki ulubowal sobie. Przetoz Temu dziçkujmy dziçkami wiecznymi, A On nas niech okrywa dobrodziejstwy swymi.

Bog nasz, nadzieja nasza; to szafarz zywota, Ten ma w swoim wladaniu czarnej smierci wrota. Ten swe nieprzyjacioly skruszyl, a zuchwali Ziemiç plugaw^. zçbem smiertelnym k^sali. «Wrocç was — Pan powiedzial — z granic

ostatecznych

Bazazskich; wrocç i z wod morskich niebezpiecznych. We krwi nieprzyjacielskiej nogç omoczycie I psy swoje obfitym scierwem nakarmicie». Wierne, Panie, Twe slowo; Twoj chod ogl^dali Nieprzyjaciele naszy i Twych sil doznali. A my z tryumfem idziem wesolym przed nami. Postçpuj^. trçbacze z bçbny i z tr^bami. Brzmi^. lutnie, brzmi^. piszczalki, a panny uczciwe W uszy ludzkie podaj^. piosnki osobliwe. Blogoslawcie po zborzech swego Zbawiciela, Ktorzy plyniecie z zrzodel cnego Izraela. Tu wodz Benijaminow, tu judzkie paniçta, Tu zabulozskie, tu s^. neftalskie ksi^zçta. Panie, Tys nam dal w boju silç. Ty zaczçtym Blogoslaw' sprawom naszym; Twym kosciolem

swiçtym

Slynie Jerozolima; tu Tobie z uklony Dary krolowie dadz^, a Ty niezwalczony Rozgrom zbrojne harcerze i grozne hetmany, Niech srzebro w sztukach nios^; chciwe walk pogany Nakarm boju; u Twych nog upasc Egiptowi I zafarbowanemu slozcem Murzynowi. Krolestwa swiata tego, Pana wyslawiajcie, Panu chwalç powinna i wdziçczny psalm dajcie, Panu z wiekow na niebie przebywaj^cemu! Ten swym glosem jest straszny stworzeniu kazdemu; Tego moc wyznawajmy; Temu, co zy wiemy I cokolwiekesmy s^, przypisac musiemy. Grozny Pan w swej swi^tnicy, On nam sily wszçdzi; I serca zwykl dodawac; niech pochwalez bçdzie!

Psalm 69

Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquae

Ratuj miç, Panie, bo zlych przygod nawalnosci

Siçgaj^. we mnie ostatnich kosci.

Topiç siç w srogim blocie; powodz miç porwala

I scalonymi welny zalala.

Oniemialem juz prawie ratunku wolaj^c;

Stracilem oczy w niebo patrzaj^c.

Ledwie tak wiele wlosow na glowie najdujç,

Jako nieprzyjaciol wiele czujç.

Wziçli moc, ktorzy trapi^. nçdzn^. moje duszç;

Nicem nie wydarl, a placic muszç.

Ty wiesz moje prostotç, wiekuisty Boze,

Tobie mój grzech byc tajny nie moze!

Niechaj siç, mocny Panie, za miç nie wstydaj^,

Którzy na Twoje pomoc czekaj^.

Prze Ciç ja ur^ganie i sznupki odnoszç,

Prze Ciç wstyd wieczny na twarzy noszç.

Bracia siç mnie zaprzeli, matki mej synowie,

Ten cudzoziemcem i ów miç zowie;

A ja cierpiec nie mogç, kiedy lud przeklçty

Lekce uwaza Twój zakon swiçty.

Twój posmiech, Twoja wzgarda na miç siç wracaj^,

Mnie serce trapi^, mnie zapalaj^.

Jeslim plakal, jeslim swe postem drçczyl cialo,

Wszytko mi to smiech u nich jednalo.

Jesli miç w grubym chodz^c worze upatrzyli,

Przypowiesc ze mnie wnet uczynili.

Mn^. jçzyka naczosac w bramie posadzonym;

Jam jest wieczorna piesz opojonym.

W tym frasunku ja przedsiç garnç siç do Ciebie,

A Ty miç, Panie, przyjmi do siebie!

Wysluchaj miç podlug swej niezmiernej litosci

I nieodmiennej swej statecznosci!

Wyrwi miç z blot, wybaw' miç z rçku niepoboznych,

Nie daj mi ton^c w powódz rzek moznych!

Wielkie jest, Boze wieczny, milosierdzie Twoje,

Skloz ku mnie ucho laskawe swoje.

Nie kryj twarzy przed slug^. swoim, bom okrutnie

Jest utrapiony; uslysz miç chutnie,

Przyb^dz duszy na ratunk, aby niezmiçkczony

Mój nieprzyjaciel byl zawstydzony.

Nie jest u Ciebie tajne moje ur^ganie,

Moje przymówki, me zapalanie.

Wszytki Ty znasz, którzy miç trapic nie przestaj^,

A we mnie serce i sily taj^.

A nie byl, kogo by mój rzewny placz rozkwilil,

Nie byl, kto by miç slówkiem posilil;

I owszem, miç zli ludzie zólci^. nakarmili

I w upragnieniu octem poili.

Niechze im tez ich pokarm kosci^. w gardle stanie,

A sk^d pociechy szukaj^, Panie,

Niechaj smutek odnoszç; zaslepze im oczy,

A grzbiety zawzdy ku ziemi tloczy!

Wylej na nie straszny gniew swej zapalczywosci,

Niechaj nie ujd^. Twojej srogosci!

Dwury niech pusto stoj^, a pod ich namioty

Niech paj^kowe wisz^. roboty;

Bo kogos Ty uderzyl, oni dobijaj^,

A rannym jeszcze ran przyczyniaj^.

Lecz Ty, Panie, zlosc zawzdy przykladaj do zlosci;

Niech nie uznaj^. Twojej litosci!

Wymaz je z ksi^g zywotnych; niechaj zly nie bçdzie

Polozon w jednym z dobrymi rzçdzie!

Nad miç czlowiek troskliwszy juz ani byc moze,

Przeto Ty miç sam opatrz, mój Boze!

A ty wiçc, moja lutni, pomni chwalç dawac

I Pazsk^. laskç wiecznie wyznawac!

Co Pan tak wdziçcznie przyjmie, ze nigdy tak drogi

Przed Nim nie bçdzie wól zlotorogi.

Na miç patrz^c, ubodzy i ludzie strapieni

Bçd^. na sercach swych ucieszeni.

W Panu trzeba miec ufnosc, a Ten nie omyli

I w kazdej trwodze duszç posili.

Pazskie ucho otwarte zawzdy jest ubogim,

Pomni On na swe w wiçzieniu srogim.

Niebo, ziemia i morze Temu niech czesc dawa,

I cokolwiek dusz w tym przemieszkawa;

Bo ten na gród syjozski wspomni w krótkim czesie

A judzkie miasta z rumów wyniesie.

I bçd^. puste miejsca znowu osadzone,

I dawnym panom zas przywrócone.

Po nich wdziçczne potomstwo w swej

wlasnosci siçdzie, U których wazna czesc Pazska bçdzie.

Psalm 70

Deus, in adiutorium meum intende

Boze wiecznej mocy,

Twej z^dam pomocy;

Chciej siç pospieszyc ku ratunku memu,

Nie daj miç w rçce czlowiekowi zlemu!

Zamieszaj ich rady,

Odkryj falsz i zdrady;

Niechaj siç wstydz^, niech nazad pirzchaj^,

Którzy niewinnej dusze mej szukaj^.

A ludzie cnotliwi,

Ludzie sprawiedliwi

Niech siç wesel^, niechaj naswiçtszemu

Uczciwosc czyni^. imieniowi Twemu.

Panie, z kazdej strony

Jestem utr^piony;

Ale Ty nie daj niszczyc miç do kozca, A nie odkladaj, wieczny mój obrozca!

Psalm 71

In Te, Domine, speravi, non confundar

W Tobie ufnosc sw^. kladç, Boze niezmierzony, A Ty nie daj, abych byl kiedy zawstydzony! Prze dobroc swoje racz miç z trudnosci wybawic, Uslysz mój glos, a chciej miç na swobodzie stawic!

Wezmi miç w sw^. obronç, niezwalczony Panie, A to za tward^. skalç i zamek mi stanie. Wybaw' miç z r^k czlowieka niesprawiedliwego, Wyrwi miç z okruciezstwa czlowieka ciçzkiego! Tys jest moja pociecha w kazdej mej trudnosci, Tys nadzieja od mojej napierwszej mlodosci. Jeszczem u piersi wisial nçdznej matki swojej, A juzem byl w opiece, liche dziecko, Twojej. Ciebie zawzdy mój glos brzmi; niech miç

palcem sobie, Jako chc^, ukazuj^, ufnosc moja w Tobie. Zaden dziez bez Twej chwaly u mnie nie przeminie, Zadna noc bez pami^tki Twojej nie uplynie; Nie porzuca j ze miç wiçc w moim zeszlym wieku Ani opuszczaj, gdy sil nie stanie czlowieku! Nieprzyjaciele moi o mnie radç maj^, Na miç wszytki fortele swoje obracaj^ Serce sobie tym czyni^c: «Juz go i Bóg — prawi — Opuscil; gozcie, wi^zcie, nikt go nie wybawi!» Ty miç, Boze mój wieczny, nie racz odstçpowac, Ale nad ich nadziejç chciej miç poratowac, Aby za swoje radç wstydac siç musieli, A hazbç ze mnie zdjçt^. na sobie widzieli. A ja wiçc, prózen strachu i w mysli bezpieczny, Tobie now^. piesz zacznç, o mój Boze wieczny! Wyznam Ciç w obietnicach Twoich nieomylnym, Wyznam Ciç ojcem sirot i obrozc^. silnym. Liczby nie masz laski Twej; kto kiedy moznosci Równe slowa wynajdzie i Twojej litosci? Jeszczes miç z mlodu cwiczyl, a ja, Boze zywy, I dzis wyznawani Twoje niepodobne dziwy. Raczze miç w lasce i w swej zachowac obronie Az do póznego wieku i do bialej skronie, Abych silç Twoje mógl tak terazniejszemu Opowiadac wiekowi, jako i przyszlemu. Twej dobroci, spraw Twoich slawa, mocny Boze, Nieba siçga; któz kiedy z Tob^. zrównac moze? Tys miç byl prawie w morze trosk

rozlicznych wprawil, Potym, uzaliwszy siç, snadnies miç wybawil. Wróciles mi powagç i miejsce uczciwe, Pocieszyles z laski swej serce frasowliwe. Przeto Ciç, o mój Boze, Boze nieskozczony, Na wieki spiewac bçd^. moje wdziçczne strony; Bçd^. Ciç wyznawaly w powiesci statecznym I obrozc^. Twojego Izraela wiecznym. Usta moje, jçzyk mój bçdzie siç radowal, Bçdzie za dobrodziejstwa obfite dziçkowal, Nie zamilczy na wieki Twej sprawiedliwosci, Gdy siç zly czlowiek bçdzie wstydat

swych sprosnosci.

Psalm 72

Deus, iudtcium Tuum regi da

Daj swe baczenie, Boze, krolowi, Daj sprawiedliwosc krolewicowi, Aby w porz^dku Twoj lud sprawowal, Jednako z pany chude szacowal.

Gory (da Pan Bog) pokoj rozplodz^, A sprawiedliwosc pagorki zrodz^; Ten wesprze chudych, ten sirot bçdzie Bronil, a wytknie potwarcç wszçdzie.

I bçdzie jogo imiç na ziemi Miçdzy narody straszne wszytkiemi Tak dlugo, poki straz czujna swiata, Miesi^c i slozce ponios^. lata.

Spadnie jako deszcz nieprzeplacony Na upragnione suche zagony; Spadnie perlowej podobien rosie Na l^kç gol^. po ostrej kosie.

Zakwitnie cnota, pokoj siç zrodzi, Ktoremu zaden boj nie przeszkodzi, Aby nie mial trwac, poki kr^g wdziçczny I rosc, i nikn^c bçdzie miesiçczny.

Morze z tej strony, morze i z drugiej Strzec bçdzie jego granice dlugiej; Od glçbokiego brodow Eufrata Bçdzie panowal do kraju swiata.

Tego, upadszy na swe kolana, Wyzna gor^cy Murzyn za pana; Nieprzyjaciele jego zuchwali Plugaw^. ziemiç bçd^. lizali.

Krolowie, ktorzy morzem wladaj^ I wyspom morskim prawa dawaj^, Dary ponios^; daz Arabczycy Placic mu bçd^. i Sabcjczycy.

Owa, cokolwiek wodami swemi Ocean zawarl, wszytki na ziemi Narody Temu bçd^. holdowac I rozkazanie kazde przyjmowac.

A Ten da ucho ukrzywdzonemu I dopomoze wstac upadlemu; Zdejmie z nich lichwç, zamierzy srog^ Pomstç, kto by krev przelal ich drog^.

Przedluzy mu Pan tedy zywota I arabskiego nabierze zlota; Bçd^. zaz wszyscy Boga prosili, Bçd^. mu wszyscy blogoslawili.

Z garsci ziarn taki urodzaj wstanie, Ze jaki z cedrow szum na Libanie, Taki chrzçst klosow po gorach wszçdzie I po nizinach obfitych bçdzie.

Po wsiach, po miesciech kwitn^cej mlodzi Taki dostatek jego wiek zrodzi, Jaka na przysciu wiosny przyjemnej Trawy wiçc bywa obfitosc ziemnej.

Imiç na wieki jego nie zgasnie, Dok^d sloneczny gore kr^g jasnie; Ten krol na wszytek swiat szczçscie wniesi I sam od swiata chwalç odniesie.

B^dz pochwalony, Boze prawdziwy, Ktory na swiecie sam czynisz dziwy; Imiç Twe swiçte niechaj brzmi wszçdzie, Niechaj Twej chwaly swiat pelen bçdzie!

CZÇSC TRZECIA

Psalm 73

Quam bonus Israhel Deus

Niech co chce bçdzie, zyw Pan ludu swemu I zna, kto szczerym sercem sluzy Jemu. Jaciem, po prawdzie, o wlos nie szwankowal, Moj nierozumny rozum to sprawowal. Bo kogo (prze Bog zywy!) nie pobudzi I ten wczas, i ten dostatek zlych ludzi? Oni przeciwnej fortuny nie znaj^ I w dobrej sile dlugie lata trwaj^. W ludzkich frasunkach nie s^. polozeni Ani z drugimi bywaj^. drçczeni. Przeloz je pycha zewsz^d otoczyla. Falsz, okruciezstwo, niezboznosc przykryla. W rozkoszach lez^, na to siç podali, By jeno woli swej dosyc dzialali; Niewinne drçcz^, mowy nie hamuj^, Przeciwko Bogu sprosnie wystçpuj^. Sw^. wszetecznosci^. i nieba siçgaj^, Jçzykiem stanu kazdego ruszaj^; Niebaczni ludzie cisn^. siç za nimi, Napijaj^c siç tegoz blçdu z nimi, I mowi^: «Zac to s^. boskie zabawy, Przypatrowac siç, jakie ludzkie sprawy?

Oto zli ludzie co za szczçscie maj^, W jakim dostatku dni swych uzywaj^!» Proznom ja tedy warowal siç zlosci, Proznom zachowal rçce w niewinnosci, Cierpialem niewczas, przenaszladowanie, Podejmowalem caly dziez karanie. Jeslibych tak rzekl w glupim sercu swoim, Wzgardzilbych, Panie, wiernym ludem Twoim, A chc^c w tej mierze co pewnego stawic Nie moglem ludzkim rozumem siç sprawic, Azem wszedl, Panie, do przybytku Twego, Tamem obaczyl przyszly czas kazdego. Inaczej tego powiedziec nie mogç: Na sliskim gruncie polozyli nogç. Niepewne skarby posiedli na ziemi, Bo skoro zagrzmi Twa pomsta nad niemi, I pan, i pazstwo znikn^. w ocemgnieniu, Prosto jako sen na pierwszym ocknieniu. A ich wladania, ich wysady, Panie, Smiech tylko ludzki w miescie Twym zostanie. Ale nizli to serce me pojçlo, Sila troskania, sila mysli wziçlo. A wszytko prozno, bo dlugo mysliwszy, Co dalej, tymem jeszcze byl w^tpliwszy, Tak zem tez byc mogl przed oczyma Twymi Poczytan miçdzy bydlçty sprosnymi. Wszakzem od Ciebie, Panie, nie zachodzil; Tys miç z laski swej sam za rçkç wodzil. Miales na pieczy wszytki moje sprawy, Sk^dem ja dosi^gl niesmiertelnej slawy. Kto jest na ziemi, kto na wielkim niebie, Kogo bych ja mial chwalic okrom Ciebie? Po Tobie, Panie, serce me truchleje, Bo z Ciebie wisz^. wszytki me nadzieje. Wszyscy zagin^, ktorzy Ciç nie znaj^, Wszytki zatracisz, ktorzy Ciç mijaj^; A ja przy Tobie, moj Panie, zostanç, Ufac Twej lasce nigdy nie przestanç I bçdç zawzdy mial Ciç za co slawic I ludzkie uszy Twoj^. chwalç bawic.

Psalm 74

Ut quid, Deus, repulisti in finem

Takze nas juz na wieki, Boze nasz, opuscisz I srogim wilkom drapac stado swe dopuscisz? Wspomni na swe dziedzictwo i na swoj lud wierny, Z ktoregos Ty zdj^l jarzmo w jego czas mizerny! Wspomni na piçkn^. skalç poswiçcon^. Tobie Syjozsk^, gdzies Ty obral byl mieszkanie sobie. Powstaz kiedy a rozgrom swe nieprzyjaciele, Od ktorych tak wiele szkod widzisz w swym kosciele.

Pelne Twoje bóznice huku, pelne zbroje. Wposrzód placu chor^gwie roztoczyli swoje; Ozdobç domu Twego, kosztowne roboty Obuchami potlukli i twardymi mloty.

Sciany padn^, ziemia grzmi, jako kiedy wal^ W lesie surowe dçby tward^, ostr^. sztal^; Swi^tnica Twoja gore, namiot roztargany Lezy w prochu szkaradzie nogami wdeptany.

Calego nic zostawic nie chc^; ogiez srogi Wszytki w popiól obrócil Pazskie synagogi. Co gorsza: znaków zadnych, zadnego nie znamy Proroka, zeby wiedziec, póki w tym trwac mamy.

Dlugoz siç pastwic bçd^. ci sprosni poganie Nad nami? Dlugoz maj^. Ciebie bluznic, Panie? Czemu tak dlugo kurczysz mozn^. rçkç swoje? Podnies wzdam kiedy wzgórç, podnies praw^. Twoje!

0 Panie, jeszcze z wieku znaczna zawzdy byla Twoja laska nad nami, znaczna Twoja sila. Tys wposrzód morza drogç szerok^. osuszyl

A srogim smokom w wodzie harde glowy skruszyl.

Skruszyles i samemu leb wielorybowi

1 dales go na pastwç górnemu sçpowi.

Na Twoje rozkazanie zdrój wyskoczyl z skaly, A rzeki nieprzebyte wody ostradaly.

Twój dziez jest i noc Twoja; swiatlo niezgaszone Slozca górnolotnego przez Ciç jest stworzone. Tys morze z ziemi^. zspoil i mocnie ustawil, Tys lato swym dowcipem i zimç naprawil.

Pomni swe ur^ganie, pomni, wieczny Panie, Jako imiç Twe lzyli nieszczçsni poganie. Sinogarlice swojej bestyjom nie dawaj, Stada swego w niepamiçc wieczny nie podawaj!

Wejzrzy na swe przymierze: nie mamy ubodzy Glów gdzie sklonic — posiedli wszytko ludzie srodzy. Nie daj, aby upadly wstyd odniósl na sobie, Owszem mógl za Tw^. laskç podziçkowac Tobie.

Wstaz, Panie, a wezmi siç za sw^. krzywdç; pomni, Jako Ciç lz^. kazdy dziez bluznierce nieskromni. Nie zamilczaj przegrózek i wszetecznej mowy, Na co Twój nieprzyjaciel zawzdy jest gotowy.

Psalm 75

Confitebimur Tibi, Deus, confitebimur

Ciebie my wiecznie wyznawac bçdziemy I Twoje cuda swiatu opowiemy, A Ty nam szczçscic bçdziesz nasze sprawy, Boze laskawy!

«Kiedy siç skozcz^. zamierzone lata — Pan opowiada — przyjdç s^dzic swiata; Tam placic bçdç dobrze cnotliwemu, Zle nieprawemu.

Strwozona ziemia wespolek i z temi Bçdzie topniala, którzy s^. na ziemi, Ale zas przez miç jej slupy zw^tlone Bçd^. zmocnione».

Kajcie siç grzechów — upominam — kajcie Ani porozem nazbyt potrz^sajcie; Bóg niech ma pokój, ani mówcie hardzie Jemu ku wzgardzie.

Prózno siç slawy albo ode wschodu, Albo spodziewac od slozca zachodu; Ani z poludnia przyjdzie, ani ona Od Akwilona.

Bóg panem swiata i sam wszytkim wlada, Hardego z miejsca wysokiego zbada, A niewolnika posadzi w koronie Na zlotym tronie.

U Pana w rçku pelna czasza stoi Przykrego moszczu; tym zle ludzi poi Lej^c im drozdze i jad niewidomy W gardziel lakomy.

A ja Tw^. dobroc, Boze, wyznam wiecznie I swego czasu hardemu koniecznie Przylomiç rogów, tam prazna klopota Ozywie cnota.

Psalm 76

Notus in Iudaea Deus

Znaczny jest Bóg w zydowskiej krainie, W Izraelu Jego imiç slynie; Namiot Jego w Salem jest rozbity, Na Syjonie palac znakomity; Tam pokruszyl tarcze, miecze, zbroje, A za morze krwawe cisn^l boje.

Mçzniej szys Ty niz górni hetmani: Oto zacni mçze zwojowani Zasnçli w sen twardy, nieockniony, R^k nie mogli podniesc do obrony. Strachem, Boze wieczny, Twojej grozy Staly wryte i konie, i wozy.

Strasznys Ty Pan; nie korzysta w duszy, Kto by czekal, kiedy Ciç gniew ruszy. Twój ogromny wyrok zagrzmial z nieba A ziemia siç trzçsla, jako trzeba. Umilkla, gdys na s^d siç gotowal, Abys dobre w cale byl zachowal.

Twoja to czesc — ludzka zapalczywosc, Tobie roscie z ich gniewu poczciwosc. Sluby czyzcie Panu i oddajcie, Znamienite dary przynaszajcie Panu, który ducha odejmuje Moznym królom i swiatu panuje!

Psalm 77

Voce mea ad Dominum clamavi

Pana ja wzywac bçdç, dok^dem zywy, A On w uszy swe przyjmie mój glos placzliwy. Do Tegom siç ja uciekl czasu trudnosci, Do Tegom rçce sci^gal w nocne ciemnosci.

Dusza na ten czas ani cieszyc siç dala, Ale do Pana tylko z placzem wzdychala; Wolawszy, narzekawszy glosu nie zstaje; Sen, troski widz^c, indziej skrzydla podaje.

Przychodzily mi na mysl dawniejsze lata, Co dla swych za pierwszego Pan czynil swiata; Wspominalem swe wdziçczne piesni, któremi Litosc Pazska nade mn^. znaczna ma ziemi.

I myslilem w sercu swym: «Takzem na wieki Juz wypadl ja nieszczçsny z Pazskiej opieki? Ani siç juz da przywiesc, aby smutnemu Laskç jeszcze okazal sludze swojemu?

Czyli juz milosierdzie Jego ustalo, Czy siç wiekuistego slowa przebralo? Czy zgola Pan zapomnial, co to zalowac, Ani laski w gniewie swym chce okazowac?»

Co mów^? Rçka Pazska niesie odmiany, Ja przedsiç, jakomkolwiek jest sfrasowany, Nie zapomniç wyznawac Twojej m^drosci, Twoich czynów ozdobnych, Twej wielmoznosci.

Wspomionç Twoje sprawy niewyslowione, Sprawy dawne, rozumem nieogarnione; Bçdç rozwazal Twoje postçpki swiçte, Bçdç powiadal s^dy Twe niepojçte.

Swiçtobliwe Twe drogi, wszechmocny Boze! Tobie swiat nic równego podac nie moze; Okazales sw^. moznosc i dziwne sily, Kiedys z Egiptu wywiódl swój naród mily.

Widzialy Ciç, o Boze, wody, widzialy I lçkly siç, a morskie przepasci drzaly. Chmury z hukiem linçly deszcz nieslychany, Linçly grad gwaltowny z wichrem zmieszany.

Twoje ogniste strzaly, Twe straszne gromy Lataly a niebieskie trzaskaly domy. Roily siç po niebie w kr^g lyskawice, A strach zejmowal wszystki ziemskie granice.

Na morzu szciezki Twoje, na wodach drogi, Ale nie poszlakowa! zaden Twej nogi; Przewiodles jako stado za Mojzeszowym I za powodem lud swój Aaronowym.

Psalm 78

Attendite, popule meus, legem meam

Sluchaj, wierny mój zborze, otwórz uszy swoje A do serca powazne przypusc slowa moje! Dziwne gadki wam powiem, dziwne przypowiesci, Lecz jako dziwne, tak tez i prawdziwe wiesci, Czegosmy siç od ojców naszych nasluchali, Kiedy silç i cuda Pazskie wyznawali. Wola Jego tak byla: to prawo wszytkiemu Potomstwu jest podane Izraelowemu, Aby ojcowie synom wiecznie winni byli Dzieje Pazskie przekladac, a ci siç uczyli Pana w potrzebach szukac, sprawy pamiçtali I Jego swiçtobliwych ustaw przestrzegali. Aby nie byli ojcom podobni, spornemu Narodowi i laski Pazskiej niewdziçcznemu, Którzy niedobrze siç w swej czuli powinnosci Ani postçpowali z Bogiem w uprzejmosci. Synowie Efrajmowi, mçze doswiadczeni I lukiem nieomylnym wladac nauczeni,

W potrzebie tyl podali; czemu? Bo wzgardzili Przymierzem Pazskim ani praw posluszni byli. Dobrodziejstwa i cudów Jego zapomnieli, Które ich starszy w polach egipckich widzieli: Morze na poly przedarl, one przeprowadzil, Wodç i st^d, i zow^d jako wal usadzil; Przydal im wodze: na dniu oblok znakomity, A w nocy nieprzejzrzanej ogiez niepokryty. Tward^. skalç przerazil, a oto z kamienia Zdrój przezrzoczysty wypadl nowego strumienia; A ci tam wiçc pragnienie wod^. ugasili, Ale Pana przeciwko sobie zapalili Kusz^c go w sercach swoich, a niehamownemu Poz^daj^c pokarmu brzuchowi swojemu. «To juz — powiada — lask^. uderzyl, a z skaly Zdrój wystrzelil i bystre strumienie wezbraly: Bçdzie li tez chleba mógl takze nagotowac I glodne ludzi swoje miçsem opatrowac?» To Pan slysz^c wielkim jest gniewem poruszony, Wielki na niewdziçczny lud ogiez zapalony Przeto, ze wszechmocnosci Jego nie dufali Ani w Nim swej nadzieje, glupi, pokladali. I zebral plodne chmury, i otworzyl nieba, I spuscil im dostatek niebieskiego chleba. Chleb anielski czlowiek jadl; jeszcze malo na tym: Rozkazal Eurom stan^c, wiatr z poludnia zatym Cmç wielk^. ptastwa przygnal, jakie wiçc zamieci W piaszczystych polach pçdzi, gdy pierzchliwy leci. W obóz prosto i wkolo namiotów padali Ptacy nieprzeliczeni, a ci uzywali, Uzywali do sytu; chçc przedsiç zostaje, A Pan wedla lakomstwa dostatku dodaje. Jeszcze jedli, jeszcze im w gçbie miçso tkwialo, Gdy siç Pazskie przeklçctwo na nich okazalo: Ludzie co naprzedniejszy, ludzie znakomici We wszytkim Izraelu nagle s^. pobici. Imo to wszytko przedsiç ani nie przestali Swych zlosci, ani dziwów Pazskich uwazali; Wiçc tez w rozlicznych troskach strawili swe lata I przed czasem nçdznego dokonali swiata. Przygodami, nieszczçsciem dziwnym utrapieni A prawie widomymi plagami dotlenieni, Dopiero niebozçta do Pana wzdychali, Dopiero siç do Niego z placzem uciekali. I wspomionçli, ze Pan ich jest zbawicielem, Ze Bóg ze wszech nawysszy ich odkupicielem. Wiçc sobie twarzy smutne i mowç zmyslali Nabozn^, ale serca nic nie przykladali Ani Panu w przymierzu zachowali wiary. Ale Pan, który nie ma w milosierdziu miary, Sam z chçci swej zatlumil i zatarl ich zlosci

Ani siç dal rozwodzic swej zapalczywosci; Wspomion^l, ze s^. cialo i duch niewrocony, Kiedy raz bçdzie z swego mieszkania ruszony. Jako wielekroc oni Pana obrazili W pustyniach twardych i do gniewu przywodzili Szemrz^c przeciwko Jemu i z swej nikczemnosci Miarkuj^c Jego silç i Jego moznosci, Nie pomnieli, jako Pan dziwnie je wybawil I polamawszy pçta na swobodzie stawil. Jako cuda niezwykle, cuda nieslychane W Egiptcie okazowa!: rzeki nieprzebrane W krew' obrocil; krwi^. wszytki strumienie plynçly, A w nieznosnym pragnieniu ludziom usta schnçly; To je mszyce rozliczne i muchy k^saly, To zaby po palacach mierzione czolgaly, To chrz^szcze, to szarazcza zboza polne zarly, Mrozem winnice wiçdly, mrozem sady marly; Grad woly, grad wielbl^dy na ziemiç obalil, A jesli co grad min^l, to grom srogi spalil. Gniew Pazski na nie przyszedl, przyszlo udrçczenie I ciçzkie niewidomych szatanow trapienie. A smierc nie proznowala jednako morzçcy, Okrutna, wieki ludzkie i rodzaj bydlçcy. Plod we wszytkim Egiptcie pierworodny zbila I kwiat rzezwiej mlodosci nagle posuszyla. A Pan lud swoj wybrany zaj^l jako owce I przeprowadzil w cale, a ich przeszladowce Bystre morze pozarlo; wiodl je pustyniami Az do kraju, ktory wzi^l sam swymi rçkami I wyrzucil im g'woli pohazce butliwe A miçdzy nie podzielil wlosci osobliwe. I mieszkali w ich zamcech, a przedsiç nie byli Wdziçczni tak znacznej laski; przedsiç odst^pili Ustaw Pazskich i takze jako ich ojcowie Nie wytrwali statecznie w podanej umowie. Obrocili siç na zad jako luk zdradliwy Za naglym wyci^gnionej spadaniem ciçciwy. Bogow sobie z kamienia nowych nakowali I nikczemnym szaleni slupom siç klaniali. Co Pan widz^c na oko wielce siç zapalil I chçc od Izraela wszytkç sw^. oddalil. Namiotem i oltarzmi wzgardzil silozskiemi, Gdzie byl mieszkanie sobie ulubil na ziemi. Arkç nieprzyjaciolom, znak swej wielmoznosci, Podal w rçce, podal swej pami^tkç zacnosci. On swoj lud ulubiony i dziedzictwo swoje Przywiodl na ostre miecze i na ciçzkie boje; Mlodz wysieczono, panny szlubu nie czekaly, Kaplani zbici, wdowy pogrzebu nie mialy. Ocucil siç Pan, jako gdy kto snem zmorzony Wyspal wino wczorajsze i wstal wytrzezwiony,

I zadal sromotny raz nieprzyjacielowi, I podal go na posmiech wszytkiemu wiekowi. Ale wladze i rz^du ani Jozefowym, Ani zacnym potomkom zlecil Efrajmowym; Judzie zlecil, syjozskie umilowal skaly, Na ktorych kosciol sobie zbudowal tak trwaly Jako ziemia lub niebo, ktore tak stworzone, Ze starosci^. na wieki nie bçdzie zw^tlone. Wiçc Dawida, co teraz za owcami chodzil, Obral krolem, aby lud izraelski wodzil, A ten je z pilnosci^. pasl i m^drze sprawowal, Jako urz^d pasterski jego potrzebowal.

Psalm 79

Deus, venerunt gentes

Pohazcy, o Boze zywy, Wojuj^. Twoj kraj wlasciwy: Kosciol Twoj zesromocili, Miasto z gruntu wywrocili.

Na powal lez^. po ziemi Trupy slug Twoich, ktoremi Karmi siç ptastwo brzydliwe I bestyje drapiezliwe.

Krew' po drogach zywa plynie, Jako gdy deszcz wielki linie; A nie masz, kto by z litosci Piaskiem nakryl biedne kosci.

Nasz przypadek nieszczçsliwy S^siad widz^c zazdrosciwy Oczy pasie, duszç cieszy, Sobie i z swym rownym smieszy.

Rychloz, wiekuisty Panie, Twoj przeciw nam gniew ustanie? Gniew pozarowi srogiemu Rowny nieugaszonemu.

Na tych uzyj swej srogosci, Ktorzy zadnej wiadomosci O Tobie, Bogu, nie maj^ Ani Ciç w troskach wzywaj^.

Ci przez ogiez, przez miecz srogi Zniszczyli Twoj lud ubogi; Miasta i zamki budowne Polozyli z ziemiç rowne.

Nie chciej pomniec naszych zlosci, Ale uzyj swej litosci Nad nami utrapionymi, Slugami, o Panie, Twymi.

Obydz siç z nami laskawie, A to g'woli swojej slawie; Prze imiç swe zawolane Przyjmi nas za przejednane!

Nie daj, aby mial slyszany Ten glos byc miçdzy pogany: «Gdzie teraz ich on Bog slawny, Ich obrozca i stroz dawny?»

Chciej przed oczyma naszymi Okazac pomstç nad tymi, Ktorzy krew slug Twych przelali I niewinne mordowali.

Uslysz krzyk wiçzniow ubogich A wybaw' je z okow srogich; Oddal od nich smierc gotow^, Ktor^. widz^. tuz nad glow^.

S^siadom plac siedmiorako, Ktorzy nie tak nam sn^c, jako Tobie, Panie, ur^gali, Sznupki sprosne zadawali.

A my, Twojej lud opieki, Bçdziem Ciç slawic na wieki; Nie zamilczem Twojej chwaly, Poki nieba bçd^. staly.

Psalm 80

Qui regis Israhel, intende

Slysz, Pasterzu izraelski, nasz glos zalosciwy, Ktory jako stado wodzisz narod swoj wlasciwy. Okaz siç, ktory nad lotnym siedzisz cherubinem, Przed Efrajmem, przed Manassem, przed

Benijaminem.

Chciej poruszyc sily swojej i swej zwyklej mocy A przyb^dz nam utrapionym rychlo ku pomocy; Przywroc nas ku lasce swojej, niezwalczony Panie, Okaz sw^. twarz, a wszytko siç nam po mysli stanie!

Wieczny Boze, ktory wladniesz zastçpy mocnymi, I dlugo li bçdziesz gardzil prosbami naszymi? W placzu ciçzkim (ach, niestety) chleb

troskliwy jemy,

Wino zalosne na poly ze lzami pijemy.

S^siedzi o lupy nasze zwady zaczynaj^, A nieprzyjacielskie smiechy zalu nam dodaj^. Przywroc nas ku lasce swojej, niezwalczony Panie, Okaz sw^. twarz, a wszytko siç nam po mysli stanie l

Winnicçs z Egiptu przeniosl, poganys wygladzil, Onçs swoj^. mocn^. rçk^. po swej mysli wsadzil, Uprawiles dla niej ziemiç, wkopales glçboko Jej korzenie, tak ze siç wnet rozrosla szeroko.

Gory wielkie, niezmierzone cieniem swym zakryla, A wysokich galçziami cedrow dost^pila. Rozwiodles jej plodne rozgi do morza samego A jej piçkne latorosli do brodu wielkiego.

Czemuzes jej plot rozrzucil? Czemu j^. targaj^, Ktorzy w drogç kolwiek id^c imo nie mijaj^? Wieprz j^. lesny, wieprz okrutny srodze powojowal, Zwierz j^. polny, zwierz lakomy do czysta zepsowal.

Porusz siç, o mozny Panie, z swej swiçtej stolice A racz na j zrzec do tej biednej, skazonej winnice! Uzal siç jej, bos j^. jednak swoj^. rçk^. sadzil, Miej na pieczy krzaki, ktores nad inne wysadzil!

Wysieczone w ogniu lez^, nie masz kto ratuj^c, A z gruntu prawie niszczej^. gniew Twoj na siç czuj^c; Miej swoje niezwyciçzon^. rçkç nad czlowiekiem, Ktoregos Ty sobie obral przed niemalym wiekiem.

A my nigdy z Twojej swiçtej drogi nie zejdziemy; Ty nas bçdziesz zywil, a my wzywac Ciç bçdziemy, Przywroc nas ku lasce swojej, niezwalczony Panie! Okaz sw^. twarz, a wszytko siç nam po mysli stanie!

Psalm 81

Exultate Deo, adiutori nostro

Radujcie siç Bogu nawysszemu, Dobrodziejowi naszemu; Bijcie w bçbny, w instrumenty grajcie A psalmow nie zaniechajcie!

Tr^bcie w tr^by, tr^bcie, a to slowie Na piçknym miesi^ca nowie; Dziez to swiçty, zwyczaj to umowny I porz^dek Pazski slowny,

Ktory podal narodowi swemu, Potomstwu izraelskiemu, Na pami^tkç wieczny wyzwolenia Z Egiptckiego udrçczenia.

Tam glos Pazski przedtym nieslychany Ojcom naszym jest podany: «Jam to sprawil, ze wolny grzbiet macie Ani w glinie r^k trzymacie.

Wzywaliscie miç w swej doleglosci, A jam was zbawil ciçzkosci. Strzeglem was w grom, doswiadczalem statku W przykrym wody niedostatku.

Slucha j ze miç, cnego Izraela Potomku, wybrany z wiela! Tç umowç teraz miçdzy tob^ Stanowiç a miçdzy sob^:

Bçdziesz li strzegl moich slow statecznie Ani siç dasz uwiesc wiecznie, Bys mial z bogi obcymi przestawac A balwanom chwalç dawac;

Lecz mnie tylko Bogiem wyznasz swoim, Ktoryc w ucisnieniu twoim Do wolnosci pomogl; wyrzecz slowo, A wszytko masz miec gotowo.

Nie sluchali, a me slowa prozne Rozniosl wiatr na morza rozne; Przetom je tez puscil na sw^. wolq, Niechaj id^, kçdy wol^.

A by byli slow moich sluchali I nauki przestrzegali, Wrychle bych byl ich wszytki okrocil Przeciwniki i obrocil

Rçkç swoje na sprosne pogany, Zeby musieli za pany Wyznac byli wierne slugi moje, W chçc ubrawszy twarze swoje.

A zadnej by wiecznie juz odmiany Nie znal byl mój lud wybrany; Lój by byli na zbozu zbierali, Miód z opoki twardej zsali».

Psalm 82

Deus stetit in synagoga deorum

Królowie s^dz^. poddane, A króle koronowane Sçdzia wiekuisty s^dzi, Który wszytkim swiatem rz^dzi.

«Dlugoz — powiada — zlosliwy Wasz bçdzie znal s^d zyczliwy? A dobry w swej doleglosci Nie dojdzie sprawiedliwosci?

Miejcie wzgl^d na ukrzywdzone, S^dzcie sieroty scisnione; Brozcie od krzywdy ubogich, Wyzwólcie smutne z r^k srogich!

Prózno radzç, nie sluchaj^ Ani mego glosu znaj^; Droga ich wszytka zacmiona, Ziemia z gruntu poruszona.

Bogi-m was nazwal: mniemacie, Ze tym smierci znikn^c macie? Jako komu nalizszemu, Tak umrzec i z was kazdemu.

Zloto i drogie kamienie W malej s^. u smierci cenie; Jedno to u niej: gburowie I jedwabni tyranowie».

O Sçdzia nienaganiony, Ty sam racz na wszytki strony Ziemie s^dzic prawem swoim, Bo swiat jest dziedzictwem Twoim.

Psalm 83

Deus, quis similis erit Tibi? Ne taceas

Nie milcz ani odkladaj, nie cierp', Boze wieczny: Oto przeciwko Tobie powstal lud wszeteczny. Nieprzyjaciele Twoi hardzi wznosz^. rogi A dziwnych rad szukaj^. na Twój lud ubogi.

«Pódzmy — prawi — zgladzmy ten naród nienadany,

Niech Izrael nie bçdzie wiecznie mianowany!»

I spiknçli siç z sob^. mozni Idumczycy,

Ismaelscy, Moabscy i Agarezczycy;

Z nimi Gabel i Amon, i Mamaluchowie,

I mieszkaniec Sydozski, i Filistynowie;

I Assur ku potrzebie tejze byl gotowym,

Przyci^gn^l ku pomocy potomkom Lotowym.

Ale Ty, o nasz Panie, tak poczynaj z nimi,

Jakos pocz^l z Sizar^, i z madyjazskimi

Zastçpy, i z Jabinem, kiedy zbite glowy

Niósl po wodzie szarlatny strumiez Cisonowy,

Kiedy trupy na powal po rolach lezaly

A pola gnojów inszych nie potrzebowaly.

Gdzie Zeb i Oreb polegl, gdzie zacni hetmani

Zebea i Salmana s^. zamordowani.

Tak i tych odpraw', Panie: niechaj zmierz^. sob^

Kraj zydowski, którego dostac chc^. pod Tob^.

Jako kolo, z myslami niech siç krçc^. swemi;

Jako zdzblo, któremu wiatr nie da pasc na ziemi,

Jako straszliwy ogiez, jako pozar, który

Gçsty las pustoszy i odziane góry.

Tak i Ty przepusc na nie swoje lyskawice,

Swoje ogromne gromy i swe trzaskawice.

Wlóz hazbç na ich twarzy, niechaj siç pytaj^

Twego imienia, Panie, niechaj siç wstydaj^,

Niech sob^. wiecznie trwoz^. i tak utrapieni,

Niechaj bçd^. do kozca z ziemie wygladzeni!

Tam dopiero poznaj^, ze Pan imiç Tobie,

A jako swiat jest wielki, nie masz równia sobie.

Psalm 84

Quam dilecta tabernacula Tua, Domine

Boze nasz, u którego w rçku wszytki boje, Jako s^. wdziçczne palace Twoje! Tych pragnie, do tych wzdycha dusza utrapiona, Tam serce i mysl wszytka skloniona.

Wróble maj^. swe domy, jaskólki swe maj^ Gniazda, gdzie dziatki wychowywaj^. Boze niezwyciçzony, dom i gniazdo moje S^. wszech naswiçtsze oltarze Twoje.

Szczçsliwi, którzy w Twoim kosciele mieszkaj^ I Tobie chwalç winn^. oddaj^; I ci nie mniej, co w Tobie sw^. moc polozyli I Twój nawiedzic dom umyslili.

Suchym padolem id^c bçdç miec zdrojowej Dostatek wody i wody d z d z owej. Ze wczasu na wczas pojd^, az siç wszyscy stawi^ I swe przed Panem obchody sprawi^.

O Panie, u ktorego w rçku wszytki boje, Przyjmi laskawie dzis prosby moje; Wejzrzy na pomazazca swego milosiernym Okiem, o wszytkim ucieczko wiernym!

Dziez jeden u mnie w Twoim palacu strawiony Lepszy niz indziej wiek niezliczony; Wolç wrot domu Twego strzec, nizli ze zlymi Pod dachy mieszkac pozlocistymi.

Tys jest slozce. Tys jest tarcz; Ty slaw^. szafujesz Ty dobrym dobr ich nie odejmujesz. O Boze wladogromy, szczçsliwy w swej radzie, Ktokolwiek w Tobie nadziejç kladzie!

Psalm 85

Benedixisti, Domine, terram Tuam

Owa czas, Panie, przyszedl poz^dany; Pocieszyles kraj swoj upodobany: Pomogles z okow potomkowi cnemu Jakubowemu.

Odpusciles nam nasze wszetecznosci, Pokryles swoim milosierdziem zlosci; Pusciles gniew i zapalczywosc one Swoje na stronç.

Obrocze serca nasze juz ku sobie, A gniew Twoj dawny niechaj zgasnie w Tobie, Gniew, ktoregos Ty nie zwykl niesc do wieku Przeciw czlowieku.

Ty nas ozywic masz nçdz^. zmorzone, Ty uweselic w smutku polozone; Okaz sw^. litosc, niechaj laskç znamy, Ktorej czekamy!

Slucham ja, czym miç moj Pan odprawuje; Pokoj nad ludem swoim obiecuje, A ci przestan^. glupich (trzymam o ich Statku) spraw swoich.

W^tpic nie trzeba, tylko na ustawy Pazskie pomnimy: bçdzie On laskawy I wskrzesi znowu one Jakubow^ Slawç domow^.

Oto wzi^wszy siç za rçce spolecznie Prawda i milosc po polach bezpiecznie Chodz^; wrócil siç wstyd, wrócily cnoty I pokój zloty.

Pan ziemi raczy blogoslawic, a ta Przyniesie zyzne i obfite lata; A sprawiedliwosc, gdzie On st^pi, wszçdzie Przy boku bçdzie.

Psalm 86

Inclina, Domine, aurem Tuam

Nakloz, o Panie, uszu swoich A nie zarzucaj modlitw moich; Jestem czlowiekiem utrapionym, Od wszego swiata opuszczonym.

Sam strózem mego b^dz zywota. Wszakzec nie tajna moja cnota. Wspomóz miç, Panie, w mej ciçzkosci; Nadzieja wszytka w Twej litosci.

Smiluj siç, smiluj! Twej pomocy Od rana wolam az do nocy. Uwesel duszç zasmucon^, W Twoje opiekç poruczon^.

Ciebie laskawym, Ciebie, Boze, Wlasciwie dobrym nazwac moze. Tys Panem wielce milosiernym, Gdy wzywan bçdziesz sercem wiernym.

Sklozze, o Panie, uszy swoje Na unizone prosby moje; Zawzdym Ciç wzywal w swym frasunku, A Tys dodawal mnie ratunku.

Niech swiat wymysla bogi sobie, Zaden nie bçdzie rówien Tobie, Ksztaltu Twych czynów, wieczny Boze, Potrafic zaden smysl nie moze.

Przetoz te jeszcze przyda lata, Ze Ciç narody wszego swiata Wyznaj^. swoim stworzycielem, Swym Panem i swym zbawicielem.

Tys ani wiekiem okreszony, Ani w swej mocy zamierzony; Dziwne s^. czyny, dziwne sprawy Twoje; to prózno — Tys Bóg prawy.

Nawiedz miç na szlak drogi swojej, A nie puszczç siç prawdy Twojej; Sposób' me serce; niech zostanie Swiata a Tobie sluzy, Panie!

Ciebie ja, Boze niestworzony, Wyznawac bçdç na wsze strony; Imienia Twego nie przestanç Wielbic, az kiedy sam ustanç.

Wielka nade mn^. laska Twoja: Prawies miç wrócil od podwoj^ Piekielnej furty, abych wieczny Ogl^dal jeszcze kr^g sloneczny.

Lecz oto znowu na miç wstali Swowolni ludzie i zuchwali, Chc^c miç pozbawic dusze mojej, A tam bojazni nie masz Twojej.

Ale Ty wielce dobrotliwy Ty milosierny, litosciwy! Ty — mów^ — sk^py w rozgniewanie A nieprzebrany w litowanie!

Ty wejzrzy na miç a w trudnosci Dodaj mi serca i stalosci. Pomóz mi, Panie, sludze swemu, Niewolnikowi pomóz Twemu!

Wlóz na miç jawny znak swej chçci, Na który patrz^c, niech przeklçci Ludzie siç gryz^, zes ratowal I mnie tyrazstwa ich zachowal.

Psalm 87

Fundamenta Eius in montibus sanctis

Pan miçdzy wszytkimi

Miasty zydowskimi

Piçkne syjozskie umilowal brony,

Ich grunt na górach swiçtych zalozony.

Pazskie mury dawne,

Imiç wasze slawne!

«I Egipt — mówi Pan — i Babilonç

Jeszcze ja miçdzy swoimi wspomionç». Oto Palestyna I tyrska kraina,

I Murzynowie slozcem przypaleni

Przyznawac bçd^, ze tu s^. zrodzeni.

Jako swiat jest wielki,

Czlowiek na nim wszelki

Syjozczykiem siç bçdzie rad mianowal;

To miasto Bóg sam nawysszy budowal.

Nie uczyni temu

Nikt dosyc; samemu

Przyjdzie narody Panu porachowac,

Którzy siç bçd^. z Syjonu mianowac.

Wszyscy poetowie,

Wszyscy muzykowie

Slawic Ciç bçd^; jest li w glowie mojej

Tez co takiego, wszytko ku czci Twojej.

Psalm 88

Domine Deus, salutis meae

Boze, moja nadziejo i moja pomocy!

Do Ciebie wolam we dnie i w nocy:

Niechaj miejsce u Ciebie maj^. prosby moje,

Skloz ku mnie ucho laskawe swoje!

Nieszczçscie duszç trapi, troski nie masz miary,

Zywot juz widzi prawie swe mary.

Cialo zgola juz martwe, sil nie czujç w sobie,

Mysl moja wszytka tylko o grobie,

Lezç jako zabity, pod ziemiç wlozony,

Od Ciebie i od swiata wzgardzony.

Ponurzyles miç w srogiej otchlani podziemnej,

Ponurzy les miç w przepasci ciemnej.

Zmocnily siç nade mn^. Twe zapalczywosci,

Przywiodles na miç swe nawalnosci.

Odraziles ode mnie przyjacioly wszytki,

Jestem w ich oczu na podziw brzydki,

Siedzç jako w okowach, wyszcia nie na j duj ç,

Oczu prze zbytni swój placz nie czujç.

Przedsiç ja, Panie, dok^d swieci dziez na niebie,

Wolam i rçce sci^gam do Ciebie.

Czy umarlym cuda chcesz okazowac? Czyli

Umarli wstawszy bçd^. Ciç czcili?

Czy dobroc Twoja w grobiech bçdzie powiadana

Albo pod ziemiç prawda wyznana?

Czy Twoje sprawiedliwosc i Twe sprawy dziwne

Wspominac mog^. kraje niezywne?

Ciebie ja przedsiç wzywam, do Ciebie, mój Panie,

Nigdy mej prosby glos nie ustanie.

Boze mój, przecz odrzucasz smçtn^. duszç mojç

I twarz ode mnie odwracasz swojç?

Troski miç z lat namlodszych moich naszladuj^, Twoje miç ciçzkie strachy zejmuj^. Twój miç gniew, zapalczywosc Twoja miç scisnçla I jako powódz zewsz^d zamknçla. Odstrychn^les ode mnie krewne i znajome, Wszytkich okryly cmy niewidome.

Psalm 89

Misericordias Domini in aeternum cantabo

Twe milosierdzie, Twoje prawdç, wieczny Panie, Wyslawiac mój rym bçdzie, póki swiata stanie. A pierwej swiat (rzecz pewna) wniwecz siç obróci, Nizli siç Pazskie Twoje slowo nazad wróci. Które to bylo: «Sludze Dawidowi swemu Obiecujç, a on niech ufa slowu memu: Póki morza i ziemie, póki nieba zstawac, Plemiç nie ma i jego stolica ustawac».

0 Panie, cuda Twoje wyznawaj^. chory Anielskie, prawdç Twoje slawi^. ludzkie zbory. Kto na ziemi porówna z Tob^, kto na niebie? Wszytki rzesze niebieskie lçkaj^. siç Ciebie; Wszyscy mocarze ziemscy Tobie bj czolem, A jasnosc prawdy Twojej obeszla Ciç kolem. Ty pychç morsk^. krócisz, Ty nieujezdzone Waly jego hamujesz pod niebo wzniesione, Tys hardego tyrana plag^. sw^. uskromil

1 wojska nieprzyjaciól swych wszytkich rozgromil. Twe jest niebo. Twa ziemia, wszytko musi Tobie Przypisac, cokolwiek swiat wielki zamkn^l w sobie. Poludnie i pólnocy, wschód slozca rózany

I zachód Twym dowcipem stoi zbudowany. Mozna jest rçka Twoja, wysoka prawica, Na s^dzie a na prawie Twoja tkwi stolica. Litosc a prawda boku Twego przestrzegaj^. Szczçsliwi ludzie, którzy glos Pazskich tr^b znaj^; Ci ducha Twego, Panie, swiatlem rozswieceni W zadny bl^d nie mog^. byc nigdy zawiedzieni; Ci z uznania prawdy Twej bçd^. siç kochali I twq. lask^. slawy swej bçd^. nadstawiali. Tys nasza moc, od Ciebie posilek miec mamy. Pazska tarcz i król Jego, którym siç wspieramy. Tys w widzeniu powiedzial prorokowi swemu: «Naznaczylem ja króla juz ludowi memu. Dawid, sluga mój wierny, ten jest powolany Na ten urz^d tak zacny, ten jest pomazany; Temu ja serca bçdç i sily dodawal, W kazdej potrzebie jego z nim bçdç przestawal. Nigdy go nieprzyjaciel jego nie pozyje. Lub naz fortelem pójdzie, lub naz wojska zbije. Ja sam nieprzyjacioly jego chcç wojowac

I przeciwniki jego do gruntu zepsowac. Prawda i litosc moja z nim zawzdy, a z strony Imienia bçdzie mego wielce podwysszony. Rçkç jego polozç na morzu szerokim, Drug^. na Eufratowym strumieniu glçbokim. W potrzebach swoich do mnie zawzdy siç uciecze: «Tys mój ojciec, Tys mój Bóg i obrozca!» — rzecze. A ja go pierworodnym u siebie polozç I wszytkim swiata tego tyranom przelozç. W lasce mojej na wieki nie uzna odmiany, W przymierzu poszlubionym bçdzie zachowany. Potomek w domu jego nigdy nie zaginie Ani stolica, póki dziez torem swym plynie. A gdzie by dzieci jego Zakon mój wzgardzily Ani posluszne memu rozkazaniu byly, Onic kazni nie ujd^. za swe wszetecznosci I odnios^. zaplatç godn^. swoich zlosci. Ale jemu zachowam milosierdzie swoje A nie bçd^. omylne nigdy slowa moje. Nie zgwalcç ja przymierza swego; glos, podany Z ust moich, w odmiennosci nie bçdzie uznany». Raz-em ja Dawidowi na statecznosc swoje, Sludze wiernemu, przysi^gl i przy tymze stojç: Nie ma ustac potomstwo w domu jego slawnym Ani zacny tron jego, póki szlakiem dawnym Prçdkie slozce poleci i nieuchodzony Kr^g miesiçczny, a isciec na niebie nieplony. Terazes siç obruszyl. Panie, przeciw jemu, Jawn^. nielaskç sludze okazujesz swemu: Wywróciles przymierze, zepchn^les koronç Z glowy jego, odj^les wszelak^. obronç. Mury, parkany lez^, zewsz^d go targaj^, Zewsz^d szczypi^, a zalosc smiechem podniecaj^. Nieprzyjacioly jego nadez-es wystawil I ludzi zazdrosciwe radosci nabawil. Przytçpiles miecz jego, a w swojej potrzebie Nie mial obrozcç ani pomocnika z Ciebie. Ozdoba wszytka jego i swietnosc zacmiona, A stolica nogami wzgó^ wywrócona. Ukróciles lat jego kwitn^cej mlodosci, Oczu podniesc nie moze, pelen zelzywosci. Bçdzie wzdam koniec kiedy tej nielasce? Stanie Wzdam Twój srogi gniew kiedy, niesmiertelny

Panie?

Wspomni sobie, jako kres ciasny mego wieka: Izalibys Ty prózno stworzyc mial czlowieka, Zçby i ten lichy czas w troskach mial polozyc? Bo kto smierci mógl znikn^c albo z martwych ozyc? Gdzie teraz ono Twoje milosierdzie dawne? Gdzie, Panie, zwykla dobroc i przymierze slawne Z Dawidem uczynione? Nakloz oczu swoich

Pazskich, a ur^ganiu slug siç przypatrz Twoich. Pelne lono mam sznupek, pelne obelzenia Sluchaj^c rozmaitych narodow hazbienia, Ktorym nieprzyjaciele naszy nas zelzyli Ani pomazazcowi Twemu przepuscili. B^dz na wieki pochwalon, wiekuisty Panie, A co jest wola Pazska Twoja, niech siç stanie!

CZÇSC CZWARTA

Psalm 90

Domine, refugium factus es nobis

Krolu na wysokim niebie, Nie ma indziej, okrom Ciebie, Czlowiek nieszczçsciem strapiony Ucieczki ani obrony.

Pierwej, nizli gory wstaly, Niz ziemia, niz okazaly Kr^g niebieski jest stworzony, Tys jest, Boze nieskozczony!

Jestes i bçdziesz do wieku; Ale biednemu czlowieku Co dziez zawzdy lat ucierasz, Az go na wet w ziemiç wpierasz.

Tysi^c lat, o Niezmierzony, Z Twoj^. wiecznosci^. zlozony Mniej niz dziez wczorajszy wazy, Mniej niz chwila nocnej strazy.

Jako woda si^knie w ziemiç, Tak niszczeje ludzkie plemiç; Podobnismy ku marnemu Snu nocnemu, nikczemnemu.

Jako rossy trawa syta, Z poranku piçknie zakwita, Wieczor kos^. podsieczona Lezy na ziemi wzgardzona —

Taki nasz wiek, tak wiçdniemy I w nielasce Twojej schniemy; Tobie jawne i kryjome Zlosci nasze s^. wiadome.

Przeto, dla swych nieprawosci Lçkaj^c siç Twej srogosci, Tak prçdko dni swe trawiemy Jako slowa, co mowiemy.

Wiek ludzki jest lat siedmdziesi^t; Duzy, kto trwa d'osmidziesi^t; Tç trochç troski mieszaj^, A lata siç umykaj^.

Kto Twój, niesmiertelny Boze, Gniew straszliwy poj^c moze? Kto w bojazni Twej zyc umie, Ten, co Twój gniew jest, rozumie.

Raczze nam z laski swej zyczyc, Bychmy tym sposobem liczyc Ploche lata swe umieli A m^drosci szukac chcieli.

Wejzrzy na swe slugi, Panie! Dlugoz siç masz gniewac na nie? Wejzrzy okiem litosciwym A ochlódz serca troskliwym.

Nasyc nas owocem swego Milosierdzia obfitego, A my do swego zywota Nie uznamy juz klopota.

Daj nam za troskliwe lata Wesolego uzyc swiata; Nagrodz nam placz pociechami, Okaz dobroc sw^. nad nami.

Okaz nad slugami swymi I nad ich syny lichymi; Zdarz nam wszytki nasze sprawy, Zdarz, o Boze nasz laskawy!

Psalm 91

Qut habitat in adiutorio Altissimi

Kto siç w opiekç poda Panu swemu A calym prawie sercem ufa Jemu, Smiele rzec moze: «Mam obrozcç Boga, Nie bçdzie u mnie straszna zadna trwoga».

Ciebie on z lowczych obierzy wyzuje I w zarazliwym powietrzu ratuje; W cieniu swych skrzydel zachowa ciç wiecznie, Pod Jego pióry ulçzesz biezpiecznie.

Statecznosc Jego tarcz i puklerz mocny, Za którym stoj^c na zaden strach nocny, Na zadn^. trwogç ani dbaj na strzaly, Którymi sieje przygoda w dziez bialy.

St^d wedla ciebie tysi^c glow polezç, St^d drugi tysi^c; ciebie nie dosiçze Miecz nieuchronny, a ty przedsiç swymi Oczyma ujzrzysz pomstç nad grzesznymi.

Izes rzekl Panu: «Tys nadzieja moja», Iz Bog nawysszy jest ucieczka twoja — Nie dost^pi ciç zadna zla przygoda Ani siç najdzie w domu twoim szkoda.

Aniolom swoim kaze ciç pilnowac, Gdziekolwiek st^pisz, ktorzy ciç piastowac Na rçku bçd^, abys id^c drog^ Na ostry krzemiez nie ugodzil nog^.

Bçdziesz po zmijach bezpiecznie gniewliwych I po padalcach deptal niecierpliwych; Na lwa srogiego bez obrazy wsiçdziesz I na ogromnym smoku jezdzic bçdziesz.

Sluchaj, co mowi Pan: «Iz miç miluje, A przeciwko mnie szczerze postçpuje — Ja go tez takze w jego kazd^. trwogç Nie zapamiçtam i owszem wspomogç.

Glos jego u mnie nie bçdzie wzgardzony, Ja z nim w przygodzie; ode mnie obrony Niech pewien bçdzie, pewien i zacnosci, I lat szedziwych, i mej zyczliwosci!»

Psalm 92

Bonum est confiteri Domino

Sluszna rzecz, Panie, Tobie chwalç dawac I Twoje swiçte imiç wyznawac. Dziez li po niebie swiatlo swe rozleje, Noc li swiat plaszczem czarnym odzieje, Dziez miç uslyszy litosc wyznawaj ^c, Noc prawdç Twoje opowiadaj^c Nie tylko slowy, ale i gçslami, Ale i lutni^, i skrzypicami.

Serce mi kwitnie, pelenem radosci Patrz^c na sprawy Twej wszechmocnosci. O sprawy dziwne a niewyslowione, O mysli w twardej nocy zamknione! Niem^dry na to nigdy nie napadnie, Tçpy do smierci tego nie zgadnie. Zli zakwitn^wszy, jako kwitn^. ziola, Uwiçdn^. prçdko i zgin^. zgola.

Ty wszytki wieki przetrwasz, mozny Panie; Twych nieprzyjaciol szczçt nie zostanie, Zniszczej^. wszyscy, ktorzy lubi^. zlosci, A Ty moc moje z swojej zycznosci Wyniesiesz jako rog jednorozcowy. Czlonki mi przej^l sok balsamowy I ujzrzç upad nieprzyjaciol swoich, I taz wiesc przydzie do uszu moich.

Palmie podobien i cedrom libazskim Cnotliwy kwitnie szczep, ktory w Pazskim Rozkosznym bçdzie palacu wsadzony, Zawzdy kwitn^cy, zawzdy zielony I czerstwy bçdzie, i rodny w starosci; A to, zeby w swej sprawiedliwosci Pan, twierdza moja, byl opowiadany, Ktory nie nosi zadnej przygany.

Psalm 93

Dominus regnavit, decorem indutus est

Pan chce krolowac: odzial siç zacnosci^, Okryl siç mçstwem wszytek i dzielnosci^; Pan, przez ktorego kr^g nieporuszony Ziemski stworzony.

Stolica Jego od pocz^tku swiata Jest zalozona, a On wszytki lata Uprzedzil; ale i wiekow nie zstanie, A On zostanie.

Niech hucz^. rzeki, niechaj glosne waly Swym gçstym szykiem uderzaj^. w skaly; Grozniejszy morza i wszech nawalnosci Bog z wysokosci.

Chybic nie moze, co Ty kiedy swoim Slowem wyrzeczesz; przeto w domu Twoim Wieczna powaga, wieczna czesc zostanie, Prawdziwy Panie!

Psalm 94

Deus, ultionum Domine

Boze, ktoremu pomsta nalezy sprawnie, Okaz wszytkiemu swiatu wladz^. sw^. jawnie l Ockni siç, sçdzia wiecznej sprawiedliwosci, A ludziom hardym zaplac ich wszetecznosci!

Dlugoz, o wieczny Boze, ludzie zuchwali Na szczçscie tak bezpiecznie bçd^. kazali? Dlugoz siç swym lotrostwem bçd^. chlubili, Którzy wstyd i cnotç sw^. na szrót puscili?

Twój lud trapi^, dziedzictwo Twoje pl^druj^, Goscia, wdowç, siroty nçdzne morduj^ I mówi^: «Nie widzi Bóg; plonç nadzieje, By mial rozumiec, co siç na swiecie dzieje».

Uwazcie to, szaleni, u siebie tedy, A wy rozum, o glupcy, miejcie wzdam kiedyl Kto umial ucho stworzyc i oko, temu Jako byc gluchym albo slepym samemu?

Kto swiat karze za jego wszeteczne sprawy, Waszym zlosciam jako byc moze laskawy? Kto ludziom rozum daje, tenze czlowieczy Rozmysl i skryte rady zna, ze nie g'rzeczy.

Szczçsliwy, którego Ty uczniem swym liczysz, Boze wieczny, i w swoim Zakonie cwiczysz. Taki w powszechn^. trwogç pokój uczuje, Zaczem niepoboznemu dól siç gotuje.

Abowiem swoich wiernych Pan nie opusci Ani dziedzictwa swego szarpac dopusci; Jeszczec i sprawiedliwosc bçdzie placila, I najdzie siç na swiecie cnotliwych sila.

Kto na miç tak jest laskaw i na me zdrowie, Ze siç przeciwko grzesznym przy mnie opowie? By mnie byl Pan nie dodal sam swej pomocy, Dawno bych juz byl w wiecznej pogrçzon nocy.

By siç namniej pode mn^. noga zachwiala, Twoja miç laska, Panie, wnet zadzierzala; Jako miç barzo troski moje suszyly, Tak miç wdziçczne pociechy Twoje chlodzily.

Spólnego nic przewrotni z Tob^. nie maj^, Którzy prawem tyrazstwo swe nakrywaj^; Którzy przeciw cnotliwym praktyki kuj^ A niewinne nad prawo jawne skazuj^.

Panie, Tys moja skala, Tys mój obrozca; Ty mnie strzec, jakos pocz^l, bçdziesz do kozca I oddasz niepoboznym ich nieprawosci A okrutni bçd^. Twej syci srogosci.

Psalm 95

Venite, exultemus Domino

Pódzmy z ochot^, Panu chwalç dajmy I Jego laskç wieczny wyznawajmy! Stawmy siç przed Nim, zbawc^. wszech trudnosci, Szafarzem zdrowia i trwalych radosci. Spieszmy siç k'Niemu, spieszmy siç z dziçkami I z wdziçcznym lutez dzwiçkiem, i z piesniami.

Pan to jest wielki, król niezwyciçzony, Nad insze wszytki bogi przelozony; W Jego s^. rçku ziemskie glçbokosci I niedostçpne górne wysokosci; Jego jest morze i On je sam sprawil, I wszytkorodn^. ziemiç On postawil.

Pódzmy zci^gn^wszy rçce swe do Pana, A nie mieszkajmy upasc na kolana Przed majestatem Jego wielmoznosci: To jest nasz Twórca, to jest Pan litosci; A my lud Jego, o których On wczasie Zawzdy przemysl^. i które sam pasie.

Dzis, jesli w uszy swoje uslyszycie Naswiçtobliwszy glos Jego, pomnicie Serca przylozyc: «Nie swych ojców wzorem, Którzy miç szczerym na puszczy uporem Sluchac nie chcieli, ale doswiadczali Moznosci mojej, a tez jej doznali.

Przez lat czterdziesci ten lud miç frasowal, Któremum ja tez tak dlugo folgowal, Zem rzekl na koniec: ci ludzie szalej^ Ani uwazyc moich slów umiej^. Przetom tez przysi^gl, gniewem zapalony, Ze ich mial min^c pokój namieniony».

Psalm 96

Cantate Domino canticum novum

Zacznicie now^. moznemu Piesz monarsze niebieskiemu; Spiewaj Mu z mieszkazcy swemi, Wielka, niezmierzona ziemi!

Spiewajcie Mu, wynoscie Go, Chwalcie swiçte imiç Jego! Niechaj laska Jego slynie Tak, jako dziez po dniu plynie.

Niechaj brzmi w uszu pogazskich Slawa chwalebnych spraw Pazskich; Gdziekolwiek ludzie mieszkaj^, Niech cudów Jego sluchaj^!

Pan to bowiem wladze wielkiej, Pan to chwaly wysszy wszelkiej; Pan nad wszytki insze bogi, Pelen grozy, pelen trwogi.

Wszytko to bl^d, nie bogowie, Co pogazstwo bogi zowie; Ale Pan niebo z gwiazdami Wlasnymi stworzyl rçkami.

Powaga przed Nim oblicznie I czesc stoi ustawicznie; Dom Jego swieci zacnosci^, Ozdobiony wielmoznosci^.

Przyznajcie, o ziemskie kraje, Przyznajcie, wszytki rodzaje, Wladz^. i moznosc wiecznemu Jednowlajcy niebieskiemu.

Przyznajcie chwalç królowi, Jaka ma byc imieniowi Wedla powinnosci dana Wielkiego, moznego Pana.

Dary znamienite niescie A do bran siç Jego spiescie; Bijcie czolem przed swym Panem W domu Jego zawolanem.

Niechaj strachem Pazskiej grozy Wszytka sob^. ziemia trwozy; Niech wszytek swiat ten glos czuje: Pan na królestwo wstçpuje.

A On z ziemie strachy zlozy, Ze sob^. wiçcej nie trwozy; Sprawiedliwosc swiatu wróci, A krzywdç i gwalt okróci.

Smiej siç, niebo, tazcuj, ziemi, Zagrzmi, morze, waly swemi! Skaczcie, pola, pl^szcie, lasy: Blisko s^. z^dane czasy.

Idzie, idzie Bog prawdziwy, Idzie sçdzia sprawiedliwy; Ten swiat prawnie bçdzie s^dzil A lud wedle prawdy rz^dzil.

Psalm 97

Dominus regnavit, exultet terra

Pan nasz, Bog nasz panuje! Niech siç ziemia raduje I wyspy niezliczone, Z wod morskich wynurzone!

Chmury okolo Niego I cmy srogie, a Jego Majestat wielmoznosci Jest na sprawiedliwosci

I s^dzie zalozony; Ogiez nieugaszony Przed Nim, ktory nie zywi, Kto siç kolwiek przeciwi.

Jasne niebieskie domy Rozswiecily siç gromy Ognistymi; ujzrzala Ziemia i strachy drzala.

Wysokie gorne skaly Tak jako wosk tajaly Od oblicza Pazskiego, Sprawce krçgu ziemskiego.

Nieba piçknego sily Jego swiçty slawily Sprawiedliwosc, a ziemi Byl znaczny cudy swemi.

Niech siç wszyscy sromaj^, Co czesc balwanom daj^, A chlubi^. siç szaleni Bogi swymi z kamieni.

Wszyscy, jako was zowie Ten glupi swiat, bogowie, Wszyscy pozdrowcie Pana Upadwszy na kolana.

Slysz^c Syjon, ze wszçdy Prawdzie daj^. plac blçdy, Wesolych niew^tpliwie Z tej wiesci dni zazywie.

Miast zydowskich osady Bçd^. serdecznie rady Patrz^c na niepojçte Postçpki Twoje swiçte.

Bos Ty Pan niezmierzony, Nad wszytko wyniesiony; Na ziemi i na niebie Nie masz Boga procz Ciebie.

My tedy, co pragniemy Laski Pazskiej a chcemy Upodobac siç Jemu, Przeciwiajmy siç zlemu.

Pan strzeze sprawiedliwych I broni od zlosliwych; A kto zyl w poboznosci, Pewien trwalej radosci.

Radujcie siç, cnotliwi! A dok^d nas Pan zywi, Znac wesolymi rymy Jego laskç pomnimy.

Psalm 98

Cantate Domino canticum novum

Nowy monarsze moznemu Rym zacznicie niebieskiemu; On sam, jako Bog prawdziwy, Niepodobne czyni dziwy.

Rçk^. to sw^. tylko sprawil, Ze nas z niewolstwa wybawil; Jego to moc, Jego sila Niewyslowiona sprawila.

Okazal, co moze bojem, Wojuj^c za ludem swojern; Dal znac, jako sprawiedliwym, Mszcz^c siç zlych spraw na zlosliwym.

Ziscil siç w slowie zacnemu Domowi izraelskiemu; Dobrodziejstwo Jego wielkie Ogl^daly kraje wszelkie.

Panu g'woli, wielka ziemi, Spiewaj z mieszkazcy swojemi; Panu g'woli w lutnie grajcie I kornet z trqbq. sprz^gajcie!

Niechaj zagrzmi morze slone I dusze w morzu zrodzone; Niech siç kr^g ziemski raduje I co siç na nim najduje.

Niech przed Pazsk^. oblicznosci^ Rzeki kleszcz^, niech z radosci^ Gory Pana przywitaj^: Czasy wdziçczne nadchadzaj^.

Idzie, idzie Bog prawdziwy, Idzie sçdzia sprawiedliwy; Ten swiat prawnie bçdzie s^dzil, A lud wedle prawdy rz^dzil.

Psalm 99

Dominus regnavit, irascenturpopuli

Pan kroluje, ktory wlada anioly lotnemi: Lçkajcie siç, pazstwa wielkie, boj siç, wszytka ziemi! Wielki to Pan na Syjonie, Pan niezwyciçzony, Nad krolestwa swiata tego wszytki wyniesiony.

Imiç Twoje niech na wieki bçdzie pochwalone, Imiç wielkie, imiç grozne i blogoslawione. Ty milujesz sprawiedliwosc, Tys ludowi swemu Prawa podal i porz^dek spisal wybranemu.

Panu czesc, Bogu naszemu winn^. chwalç dajcie, Podnozkowi (bo jest swiçty) Jego siç klaniajcie! Temu Moj zes i Aaron ofiary palili, I Samuel z tejze liczby, co Jemu sluzyli.

Wzywali Go, a On sluchal uszyma wdziçcznymi I z obloku okr^glego umawial siç z nimi: A to, ze nad wszytko Pazskich ustaw przestrzegali A w przymierzu nieodmienn^. wiarç zachowali.

Panie, zawzdys je wysluchal, zawzdys im folgowal I znacznie nad upornymi krzywdy ich wetowal. Panu czesc, Bogu naszemu winn^. chwalç dajcie, Gorç Jego (bo jest swiçty Bog nasz) uwazajcie!

Psalm 100

Iubilate Deo, omnis terra

Wszyscy, ktorzy po ziemi chodzicie, Ku czci Panu wesolo krzyknicie, W radosci Mu sluzcie i z ochot^, A nawiedzcie Jego cerkiew zlot^!

On sam jest Bog; co zywiem, co tchniemy, On sprawuje w nas, a pewnie nie my. Mychmy Jego nçdzne s^. stworzenie I z r^k Jego mamy pozywienie.

Wnidzcie w kosciol, niescie dziçki Paau, Dajcie winn^. chwalç Jego mianu. Wdziçczny to Pan, milosierdzia miary Nie masz Jego, nie masz kozca wiary.

Psalm 101

Misericordiam et iudicium cantatabo

Ciebie, o Boze niezmierzony, Brzmiec bçd^. moje wdziçczne strony, Ciebie, dobrego nad dobrymi, A surowego nad grzesznymi.

Do tegom zawsze byl chçtliwy, Jakoby zywot wiesc uczciwy; Zdarz tylko, Panie, sludze swemu A chciej dopomoc ku dobremu!

Serce niewinne chcç zachowac I wszelkich siç spraw zlych warowac. Przewrotni laski mej nie maj^, Prozno siç na miç ogl^daj^.

Niepoboznego nienawidzç, Zloczyzc^, jako zyw, siç brzydzç; Nieprzyjacielem miç poczuje, Kto pok^tnie o ludziech zuje.

Z hardym nie wytrwam ani z tymi, Ktorzy brakuj^. podlejszymi. Cnotliwy pray mym boku sledzie, Niewinny, ten mnie sluzyc bçdzie.

Miejsca w mym domu nie zagrzeje, Kto falszem robi; tej nadzieje Klamca niech bçdzie, ze z mej strony Nie ma byc nigdy powazony.

Koniecznie na to siç usadzç, Ze wszytki grzeszne z swiata zgladzç, A miasto Pazskie tak umiotç, Ze nie zostawiç, jeno cnotç.

Psalm 102

Domine, exaudi orationem meam

Uslysz prosby moje, Boze litosciwy, A niechaj Ciç moj glos dosiçze teskliwy; Nie odwracaj czasu zlej przygody mojej Ode mnie smutnego swiçtej twarzy swojej!

Ale nakloz ucha, Ojcze dobrotliwy, A nie opuszczaj miç w moj dziez nieszczçsliwy; Kiedykolwiek wolam scisniony frasunkiem, Przyb^dz, proszç, Panie, przyb^dz [z] swym

ratunkiem!

Jako dym, tak lata moje ulecialy, Kosci jako glownia moje wygorzaly; Na chleb nie pomyslç, a tez serce moje Uschlo jako trawa w srogie letne znoje.

Prze ciçzkie wzdychanie, prze moj placz serdeczny, Prze nieznosn^. zalosc i frasunek wieczny Krwie w sobie nie czujç, nie masz na mnie ciala, Kosci tylko biedne a skora zostala.

Jestem jako w lesiech pelikan schowany, Jestem jako puchacz w pustyni^. wmieszkany; Nie smutniej narzeka wrobi na gniazdzie maly, Kiedy go maciory ploche odbiezaly.

Nieprzyjaciel patrz^c cieszy duszç swoje A szydz^c przysiçga przez osobç moje; A ja, miasto chleba, szczyrym zyw popiolem I lzy zywe pijç siedz^c za swym stolem.

Prze Twoj gniew surowy (bos mn^. zapalczywy Z gory dal o ziemiç) wiek moj nieszczçsliwy Chyn^l siç ku nocy jako ciez wieczorny I usechlem prawie jako kwiat ugorny.

Ale Ty na wieki trwac bçdziesz, o Panie, A pami^tka Twoja nigdy nie ustanie. Ty siç nad Syjonem jeszcze masz smilowac, A sn^c juz czas przyszedl, zeby go ratowac.

Juz ku rumom jego serce obrocili Sludzy Twoi, juz siç pustyz uzalili. I bçd^. siç Ciebie wszytki kraje baly. I wszyscy krolowie lekna siç Twej chwaly.

A to, ze Ty znowu miasto swe naprawisz I w swym majestacie widomie siç stawisz, A gardzic nie bçdziesz pokornych prosbami Ani serca wielce strapionego lzami,

Niech to pismem bçdzie napisano zlotym Dla wieku przyszlego, aby swiat na potym Mial pami^tkç Pazskiej dziwnej Opatrznosci, A slawa slynçla Jego ku wiecznosci.

Abowiem na niebie siedz^c Pan wysoko Raczyl swe ku ziemi na dól spuscic oko, Aby placz uslyszal w^zniów okowanych I ratowal na smierc ostatni^. podanych.

Aby na Syjonie ciz Mu dziçkowali I moc w Jeruzalem Jego wyznawali W ten czas, gdy lud wszytek, wszyscy przelozeni K'woli sluzbie Pazskiej bçd^. zgromadzeni.

Teraz, acz miç strapil dlugimi drogami I lat moich biednych skrócil frasunkami, Przedsiç k'Niemu wolam: nie bierz miç, czlowieka Smutnego, mój Panie, w polowicy wieka!

Twe lata s^. wieczne, Tys niebo zbudowal I ziemiç rçkoma swymi ugruntowal; To wszytko zaginie, a Ty w swej calosci, Boze mój, trwac bçdziesz na wszytki wiecznosci.

Wszytko to zwiotszeje, by .plaszcz pochodzony, I odmianç wezmie — Tys nieodmieniony I lat nieskozczonych, których uczesniki Uczynisz, bez chyby, swoje milosnik!

Psalm 103

Benedic, anima mea. Domino

Blogoslaw', duszo moja, Panu swojemu, Blogoslaw' imieniowi Jego swiçtemu! Blogoslaw', duszo, Panu; Jego obfite Dary niech zawzdy bçd^. w sercu twym ryte!

Który odpuszcza wszytki twe nieprawosci I zabiega chorobom i twej krewkosci, Zywot smierci lakomej twój odejmuje A ciebie milosierdziem swym koronuje,

Który ciç wszelakich dóbr hojnie nabawia I twoje mlodosc jako orl^. odnawia, Obrozca nieomylny zle obwinionych I sçdzia sprawiedliwy wszech ukrzywdzonych.

Ten opowiedzial drogi swe Mojzeszowi I wol^. sw^. ukazal Izraelowi, Pan wielce milosierny, Pan dobrotliwy, Na gniew nieprçdki, barziej do laski chciwy.

Nie umie, nie zwykl siç On wiecznie frasowac Ani do kozca swojej srogosci chowac; Nie wedle spraw przeciwko nam postçpuje Ani siç z nami wedle zaslug rachuje.

Której nad ziemiç niebo jest wysokosci, Takiej On ku slugom jest swoim litosci; Jako wschód od zachodu daleko pala, Tak On od nas daleko grzech nasz oddala.

Jako laskawy ojciec synów lituje, Tak równie swoich wiernych slug Pan zaluje; Czynu bowiem naszego samze swiadomy I pomni, zechmy ziemia i ciez znikomy.

Trawie podobien czlowiek, któr^. ostrymi Leda w dziez kosa przytnie zçbami swymi; Podobien kwiatu, który gdy siç rozwin^l Nalepiej, dusznym wiatrem zmorzony zgin^l.

Pazska laska jest wieczna i nieprzebrana, Wiernym, cnotliwym ludziom nagotowana; Tej uczesniki bçd^. i prawnukowie Tych, którzy w Jego bçd^. kochac siç slowie.

Pan na ognistym niebie dwór swój wysoki Zasadzil, sk^d panuje na swiat szeroki. Chwalcie, o aniolowie, mçzni, chwalcie Go, Którzy slowne nosicie poselstwa Jego.

Wszytki niebieskie wojska i slug zebranie, U których Jego wazne jest rozkazanie, Wszytko po wszytkich k^ciech królestwa Jego Stworzenie i ty, duszo, chwal Pana tego!

Psalm 104

Benedic, anima mea. Domino

Duszo, spiewaj Panu piesz: O nieogarniony Nieba i ziemie sprawco, wielces uwielbiony! Ciebie obeszla wkolo czesc i swietna chwala, Ciebie jasnosc, jako plaszcz ozdobny, odziala; Tys niebo jako namiot rozbil rçk^. swoj^; Nad nim wody za Twoim rozrz^dzeniem stoj^. Chmury — Twój wóz; Twe konie — wiatry

niescignione; Duchy — poslazcy; sludzy — gromy zapalone; Twym rozumem tak miernie ziemia usadzona, Ze na wieki nie bçdzie nigdy poruszona.

Na tej jako powloka przepasci lezaly, A góry niezmierzone wody zakrywaly; Ale skoros rzekl slowo, a niebo zagrzmialo, Wody spadly, a morze na dól uciekalo; Skaly ku górze poszly, pola rosci^gnione Opanowaly miejsca przez Ciç naznaczone. Zamierzyles kres pewny morzu, ze wiecznemi Czasy wezbrac nie moze ani szkodzic ziemi. Ty w skale ukazujesz drogç zdrojom nowym, Które posilek nios^. rzekom krysztalowym: Tu siç wszelki zwierz chlodzi, który w polu zyje; Tu los, mieszkaniec lesny, upragniony pije; Tamze placy mieszkaj^. a w krzakach zielonych Nie przestaj^. powtarzac piesni ulubionych. Ty z palaców swych swiçtych, Ojcze uwielbiony, Spuszczasz na nisk^. ziemiç deszcz nieprzeplacony, A ona, nieprzebranej laski Twojej syta, Wszytkiego wszytkim starczy: st^d trawa obfita Bydlu ku pozywieniu; st^d ziola ogrodne I wszelki rodzaj zboza; st^d wino lagodne, Dobrej mysli naczynie; st^d chleb, który snadnie Silç twierdzi; st^d olej, po którym twarz gladnie. Taz wilgotnosc i lasy zywi niezmierzone, I cedry na Libanie Tw^. rçk^. szczepione. Tam wróble gniazda nosz^; jodla bocianowi, Sarnom góra mieszkanie, skala królikowi. Tys na znak czasów sprawil blçdn^. twarz miesiçczn^, Ty nieposcignionego slozca lampç wdziçczn^ Prowadzisz do zachodu; w tym nocne cmy wstaj^, W ten czas lesne bestyje wszytki siç ruszaj^; Lwiçta rycz^, pokarmu z^daj^c od Ciebie. Skoro zas jasna zorza zakwitnie na niebie, Zwierz do jaskiz uchodzi, ludzie nastçpuj^ Na roboty, gdzie takze do mroku pracuj^. Zacne s^. Twoje sprawy i wielkiej m^drosci; Pelna jest wszytka ziemia Twej szczodrobliwosci, Pelne, Panie, i wody; kto wyliczyc moze Wszytki rybie rodzaje, które zywi morze? Tam zaglem rozpuszczonym okrçty biegaj^, Tam swe igrzyska srodzy wielorybi maj^. Wszytko to, co jest w morzu, wszytko, co na ziemi . I co siecze powietrze pióry pirzchliwemi, Oczy ku Tobie wznosi, który siedzisz w niebie, I oczekawa zwyklej zywnosci od Ciebie. Kiedy rçkç otworzysz — wszyscy nasyceni, A kiedy twarz odwrócisz — wszyscy zasmuceni. Jesli im ducha wezmiesz, w proch siç wnet obróc^; Jesli im ducha natchniesz, na swiat siç zas wróc^. Wieczna jest Pazska chwala, a On z tak modrego Nie przestanie siç kochac nigdy czynu swego:

Pan, ktory kiedy pozrzy, ziemia drzy; Pan, ktory Kiedy rçk^. gor dotknie, dymem pojd^. gory. Dok^d mi tedy mego zywota dostanie, Glos moj Panu i lutnia spiewac nie przestanie. Tylko Jemu niech wdziçczne bçd^. piesni moje, Bom ja wszytko polozyl w nim wesele swoje. Bodaj wszyscy zlosliwi zagubieni byli Tak, zeby siç na wieki juz nie poprawili. A ty, o duszo moja, daj czesc Panu swemu, Dajcie wszytki narody winn^. chwalç Jemu.

Psalm 105

Confitemini Domino et invocate nomen Eius

Chwalcie Pana, imienia Jego wzywajcie I sprawy Jego swiatu opowiadajcie! Jemu rym, Jemu sluzcie, wesole strony, Jego cuda roznoscie na wszytki strony! Inszej chluby nad Jego imiç nie macie; Trwalszej radosci prozno indziej szukacie. Pana i twarzy Jego, i sil szukajcie; Cuda, ktore uczynil, w sercu chowajcie; Chowajcie i naukç, o Abramowe Potomstwo wiernych Jego i Jakubowe! Pan nasz to jest Bog prawy, Jego wyroki Wi^z^. wszytek swiat, jako w sobie szyroki. Pomni na ligç swoje i wszytki rzeczy Ma w umowie zamknione na dobrej pieczy. Co z Abrahamem zatarl, co Izakowi Przysiçg^. sw^. utwierdzil, co Jakubowi Miasto statutu podal, w czym na czas wieczny Izraela upewnil, w slowie stateczny, Obiecuj^c za czasem kraj dziwnie sliczny Chananejski podac im w pomiar dziedziczny. Gdzie w malej liczbie bçd^c i nieznacznymi, Przychodnie nieznajomi miçdzy obcymi Nosz^c siç to tam, to sam, dzis w tej dziedzinie, Jutro namiot swoj stawiac w inszej krainie; Przecie zawzdy bywali w Pazskiej obronie, A zuchwale tyrany Pan gromil o nie: «Pomazazcow — ja radzç — mych nie tykajcie I proroki w pokoju me zachowajcie!» Potem, maj^c glod wzbudzic po wszytkiej ziemi I wszelk^. zywnosc odj^c, posla przed niemi Do Egiptu wyprawil: «Syn oplakany Twoj, Jakubie, w niewol^. jest zaprzedany. Tam mu pçta na nogi ciçzkie wlozono I zelazem niezlomnym grzbiet obci^zono». I tak dlugo byl trzyman w wiçzieniu srogim, Az go Pan wesprzec raczyl duchem swym drogim.

Duch Pazski go wyswiadczyl, ze w nim okazal Dar taki, za którym król puscic go kazal, I poruczyl mu dwór swój, i dal w szafarstwo Wszytkç majçtnosc swoje, wszytko swe carstwo, Aby starosty jego, gdy zechce, sadzal Do wiçzienia, a radzie mçdrszy doradzal. Zatym pozegnawszy siç z krajem ojczystym Syn Izaków nad Nilem siadl przezrzoczystym, Gdzie Pan lud swój tak wielce rozmnozyl, ze go Silniejszym nieprzyjaciól uczynil jego. St^d im zazdrosc urosla, st^d tyran srogi Niszczyc je coraz nowe na j dowal drogi. Az Mojzesza z Aronem Pan swe poslazce Za czasem zeslal miedzy harde pohazce. Którzy moc^. slów Pazskich cuda czynili, Króla strachu i jego dwór nakarmili. Kazal Pan, a w poludnie noc gçsta wstala, Która dziez z oczu ludzkich nagle zagnala. Krwi^. zdroje, krwi^. plynçly rzeki szarlatne Miec^c po brzegach zdechle ryby nieplatne. Ziemia tak^. zab sprosnych hojnosc zrodzila, Ze i królewska posciel bez nich nie byla. Potem wojska much spadly nieprzeliczone, A wszy stady lataly niewygubione. Miasto dzdza z nieba padal grad kamienisty, A z gradem nieslychany wicher ognisty. Zaczem wszytki winnice opustoszaly, A sady zagluszone plód pomiotaly. Przyszla szarazcza, przyszedl chrz^szcz wielonogi, Zboze wyjadl, co byl grad omin^l srogi. Na koniec plód wszelaki pierworodzony Jednej nocy po wszytkim pazstwie zgladzony. Dopiero cudzym zlotem ubogaceni Bez wszelakiej trudnosci s^. wypuszczeni; I owszem, wszytek Egipt radzi ich zbyli, Bo przed strachem ledwie juz przy duszy byli, A Pan nad nimi oblok miasto zaslony We dnie wieszal, a w nocy slup rozpalony. Gdy prosili, ptacy im w obóz padali, A po ziemi niebieski pokarm zbierali. Tym g'woli wodç laly twarde krzemienie, A po suchych pustyniach ciekly strumienie. Pan bowiem swoich swiçtych slów nie przebaczyl, Co kiedy Abramowi poslubic raczyl. Przetóz lud swój z okrutnej rçki wybawil I na piçknej swobodzie wesole stawil, I uczynil je pany wielkiej krainy, I posiedli przychodnie obce dziedziny, A to, zeby ustawy Pazskie chowali A wedle wolej Jego postçpowali.

Psalm 106

Confitemini Domino, quoniam bonus

Chwalcie Pana prze dobroc Jego nieprzebran^, Chwalcie prze litosc wiekom zadnym niepoddan^! Kto tak w slowa bogaty, kto tak jest wymowny, Aby w powiesci dziejom Jego mógl byc równy? Szczçsliwi, którzy swój wiek poboznie sprawuj^ A we wszech sprawach swoich cnoty naszladuj^ Pomni na miç, mój Panie, w onej dawnej chçci, Któr^. ludzie znawali w oczu Twoich wziçci. Nawiedz miç w lasce swojej, abych miçdzy Twymi Cieszyl siç, radowal siç spólnie wybranymi. Zli ojcowie, zle dzieci, wszyscysmy zgrzeszyli, Wszyscysmy przeciw Tobie sprosnie wyst^pili. Glupi ojcowie naszy nie porozumieli W Egiptcie cudów Twoich; niedlugo pomnieli Wielkiej Twej laski, bo wnet nad Morzem

Czerwonym Szemrali niepotrzebnie przeciw przelozonym. Przeciçs Ty swoje mozn^. rçkç mial nad nimi Chc^c, aby byla miçdzy narody wszytkimi Znaczna Twoja wielmoznosc; Twym fukiem

surowym

Morze wyschlo, a oni goscizcem gotowym Miçdzy dwa wodne mury slony bród przebyli Tak, jakoby po suszy nalepszej chodzili. Tam z nich dopiero jarzma ciçzkie s^. zlozone, A ich nieprzyjacioly tropem zagonione Wracaj^c siç na miejsce swe morze zalalo Tak, iz ani poslazca z klçski nie zostalo. Ci tez dopiero slowom Pazskim uwierzyli I moc Jego w piesniach swych do nieba wznosili. Urychlili zas nazbyt, prçdko zapomnieli Dobroci Jego ani rady czekac chcieli. Dali siç niebozçta uwiesc swej chciwosci I doswiadczali Pazskiej w pustyniach moznosci. A Pan wszytko uczynil wedle ich z^dania, Ale przedsiç na koniec nie uszli karania Ciz ruszeni zazdrosci^. przeciw Mojzeszowi I mówili surowie przeciw Aronowi. Ale zbór niespokojny i sprzeczne hetmany Czçsci^. ziemia pozarla, czçsci^. nieslychany Ogiez niebieski spalil. Tak znaczne przyklady Gniewu Pazskiego widz^c prze swe ploche rady, Nic siç nie polepszyli i owszem ulali Zlotego cielca sobie, przed którym klçkali. Klçkali (co winna rzecz tylko byla Panu) Przed wolem, wola glupszy, który przywykl sianu.

Zapamiçtali Boga, który je wybawil, Który cuda w Egiptcie nieslychane sprawil, Który nieujezdzone w poly przeci^l morze, Jedny przewiódl, a drugie zalal w tymze torze. Wiçc tez Pan sprawiedliwym gniewem poruszony Chcial je koniecznie zgubic, by byl z drugiej strony Mojzesz, wybrany Pazski, nie prosil za nimi A gniewu nie hamowal modlitwami swymi. Nawet i krajem onym poz^dnym wzgardzili, I Pazskim obietnicom prosto nie wierzyli. Rozruch w okopie wielki, wielkie zamieszanie Uczynili, zlamali Pazskie rozkazanie. A Pan rçkç sw^. podniósl, ze tamze w piaszczystych Pustyniach polec mieli i w górach skalistych. A ich naród miçdzy niezyczliwe pogany Po róznych k^ciech swiata mial byc rozstrzelany. I podali siç w jarzmo Baal Fegorowi, I palili ofiary zdechlemu trupowi, Co Pan widz^c gniewowi swemu wodze puscil A na lud nieposluszny srog^. kazz przepuscil. Nie cierpial krzywdy bozej Fineas cnotliwy, Ale mieczem zle karal; tymze Pazski msciwy Gniew usmierzyl, a sobie i potomstwu swemu Zjednal czesc niepodlegl^. wiekowi zadnemu. Znowu przy spornej wodzie Pana obrazili, Mojzesza o nielaskç takze przyprawili, Bo frasuj^c siç starzec na ich ploche sprawy Tak mówil, ze w rzeczy swej nie byl Bogu prawy. K'temu, nad wol^. Pazsk^, pohazców nie bili I owszem siç szaleni do nich przyl^czyli, Sk^d i spraw naszladowac, i ryte ich bogi Chwalic jçli na swój zal i upadek srogi, Syny bowiem i córki swe ofiarowali Diabelstwu, krew' niewinn^, krew', mówiç, przelali Wlasciwych dziatek swoich, zalosne ofiary Przed chananejskie klad^c niegodne maszkary. Ziemiç krwi^. napoili, sami siç zmazali, Wszetecznicom w sprawach swych naprzód

nic nie dali. Pan tez ostatnim prawie gniewem zapalony Lud swój omierzil sobie i kraj ulubiony I dal je w rçce prawie niewiernym poganom, Ze siç klaniac musieli nieznajomym panom, Którzy je obyczajmi dziwnymi trapili I pod nielutosciwe jarzmo swe podbili. Co ich Pan poratowal, znowu na kiel wziçli, Znowu tez coraz glçbiej w zlosciach swych tonçli. A pan przedsiç mial litosc nad utrapionymi Ani zamykal ucha przed obci^zonymi.

Pomnial na swe przymierze, a ich wszytki zlosci Puscil imo si§ z wielkiej swej dobrotliwosci. I zmi^kczyl ludzkie serca, ze ich litowali I ci sami, u ktorych w niewoli mieszkali.

0 Panie, o Boze nasz, Ty chciej o nas radzic, Chciej nas, bl^dne, zebrawszy pospolu zgromadzic, Abychmy Twe chwalebne imi§ wyznawali

1 Twoje dobrodziejstwa wielkie wspominali. Niechaj Bog izraelski na wiek wiekom slynie,

A Ty wi§c AMEN zatem mow', zebrany gminie!

CZ^SC Р1ДТА

Psalm 107

Confitemtni Domino, quoniam bonus

Chwalcie Pana prze dobroc Jego niewymown^, Chwalcie prze litosc wiecznosci rown^! A wy wi§c naprzod, coscie z r^k wyswobodzeni Nieprzyjacielskich i zgromadzeni;

Jedni st^d, k§dy slozce wyst^puje z morza, Drudzy, gdzie gasnie wieczorna zorza, Ci z krajow Akwilonom podleglych, a owi Z pol naklonionych ku poludniowi.

Ktorzy po nieswiadomych puszczach si§ bl^kali, Gdzie stopy ludzkiej nie najdowali, To glodem, to pragnieniem ci^zkim utrapieni, To ustawiczn^. prac^. zemdleni;

Ci do Pana wolali, a Pan w ich frasunku Pr^dkiego smutnym dodal ratunku I nawiodl na gosciniec prawy obl^kane, Ze ogl^dali wsi budowane.

Niechaj ze wielk^. Jego dobroc wyznawaj^ I sprawy swiatu opowiadaj^, Ze nakarmil obficie glodem utrapione I dzwign^l wszytkim uposledzone.

Ktorzy w ci^zkich okowach na gardlo siedzieli, A to, ze Boga nizacz nie mieli. A On je tez nieszcz^sciem takowym zholdowal, Ze nie byl zaden, kto by ratowal.

Ci do Pana wzdychali, a Pan w ich frasunku Pr^dkiego smutnym dodal ratunku I wywiodl je z wi^zienia, i strach smierci srogiej Zlozyl z troskliwej dusze ubogiej.

Niechajze wielk^. Jego dobroc wyznawaj^ I sprawy swiatu opowiadaj^, Ktory wrota zelazne i nieprzekowane Wylamal snadnie progi spizane.

Ktorzy za to, ze wiek swoj niemiernie trawili, Zdrowie i silç marnie stracili, Tak, iz ani pomyslic na pokarm nie mog^ A w dole prawie juz jedn^. nog^;

Ci do Pana wolali, a Pan w ich frasunku Prçdkiego smutnym dodal ratunku; Slowem swoim ich wszytki choroby okrocil I mdle ku zdrowiu pierwszemu wrocil.

Niechajze wielk^. Jego dobroc wyznawaj^ I sprawy swiatu opowiadaj^; Niech mu wdziçcznosc okaz^. imiç Jego chwal^c I zasluzone ofiary pal^c.

Ktorzy w przewaznym drewnie po morzu zegluj^ A swe potrzeby plawem sprawuj^, Ci umiej^. powiedziec o Pazskiej moznosci I cudach Jego na glçbokosci.

Kiedy kaze, wnet wiatry wstan^. popçdliwe, Alic juz morze skacze gniewliwe, A nawç to do nieba welny wymiataj^, To zas w przepasci slepe spuszczaj^.

Zeglarzom twarzy bladn^, serce zj^l strach srogi,

Odj^l i rçce, odj^l i nogi;

Taczaj^. siç pijanym podobni; m^drosci

Nie zstawa przeciw morskiej srogosci.

Ci do Pana wolali, a Pan w ich frasunku Prçdkiego smutnym dodal ratunku; Stan^l wiatr, morze spadlo, zeglarze ozyli, Nawç do portu zdrow^. przybili.

Niechajze wielk^. Jego dobroc wyznawaj^ I sprawy swiatu opowiadaj^;

Niech Go chwalç, gdzie ludu zbor nawiçtszy bçdzie; Niech Go nie milcz^, gdzie rada siçdzie.

Tenze rzeki osusza i zbiegle strumienie Niewymacanym ponikiem zeniç, I obraca prze zbytek ludzki grunty plodne W piasek i w slone pola nierodne.

Kiedy zas chce, pustyni^. w piçkn^. rzekç mieni I piasek w l^kç peln^. strumieni, Gdzie potem utrapiony glodem lud prowadzi A oto zacne miasto siç sadzi.

Pola nakolo siej^, winnice kopaj^, Pozytki bior^, zywnosc znaszaj^, Pan zdarzyl, ze i sami wnet siç rozrodzili, I wielkie mnóstwo stad rozmnozyli.

Bóg odwrócil swe oko, az ich barzo malo Z onej wielkosci pierwszej zostalo: Owi glodem, a drudzy morem okróceni, Wielka troskami czçsc porazeni.

Na pany wzgarda przyszla, ze siç kryc musieli, A z pustych lasów wyzrzec nie smieli, A ubogiego zas Pan w przypadku zalozyl I jako stado owiec rozmnozyl.

Na to patrz^c w poboznym sercu radosc roscie, A zlemu gçbç by zaszyl proscie. Kto ma rozum, to wszytko uwazy a wszçdzie Laskawosc Pazsk^. najdowac bçdzie.

Psalm 108

Paratum cor meum, Deus

Ochotn^. mysl, ochotne serce w sobie czujç, Nowy psalm Panu swemu, now^. piesz gotujç. Powstaz, uciecho, powstaz lutni moja, Ruszwa rózanej zarze z jej pokój a!

Ciebie, Panie, po wszytkim swiecie, przed wszytkimi Narody opowiadac bçdç rymy swymi, Bo dobroc Twoja do nieba przestala, A prawda glowç z obloki zrównala.

0 latom niepodlegly i wieku zadnemu, Podnies siç wysszej nieba, a swiatu wszytkiemu Okaz wielmoznosc swoje, zbaw' trudnosci,

A wysluchaj nas w naszej doleglosci!

Mówil Pan w przybytku swym, a mnie uweselil: «Sznurem zmierzç Sichimç, Sukot bçdç dzielil, Mój jest Galaad, mnie Manasses sluzy, Moc mojej glowy jest Efraim duzy;

W mym posluszezstwie Judas, prawodawca chwalny, Hardy Moabczyk — to mój szaflik umywalny, Pólka trzewików moich Idumea,

1 ty mnie czolem uderz, Filistea!»

Kto mi do rçku poda miasto niedobyte? Kto miç zawiedzie w pola idumskie obfite? Nikt, oprócz Ciebie, którego dzis znamy Gniew na siç ani wodzem swych wojsk mamy.

Dopomóz nam w trudnosciach naszych, wieczny Boze ! Nikt bezpieczen w nadziejç ludzk^. byc nie moze. Za Twym powodem serce siç nam wróci A nieprzyjaciel prçdko tyl obróci.

Psalm 109

Deus, laudem meam ne tacueris

Boze, którego chwala w mych usciech wieczna, Nie chciej krzywdy mej milczec: oto wszeteczna Gçba na miç siç targa; jçzyk falszywy Ludziom zywot mój hydzi, da Bóg, uczciwy.

Nienawisc na m^. skazç zewsz^d dociera

I wszytki swe fortele na miç wywiera;

To za swoje zyczliwosc i chçc odnoszç,

Nie ciesz, Panie, zlych ludzi, nie ciesz mn^, proszç!

Ci, którzy dobrodziejstwo z r^k moich brali, Teraz mi to wszytkim zlym, zdrajcç, oddali; Kogom ja wielce wazyl, kogom milowal, Ten mi to nienawisci^. dzis obdarowal.

Niechaj ze mu tez za to tyran panuje, A boku nieprzyjaciel nie odstçpuje; U s^du niechaj bçdzie krzyw naleziony, A jegoz niech mu barziej szkodz^. obrony !

Niech na ziemi nie bçdzie wiek jego dlugi, A po nim dostojezstwo bierze kto drugi! Sierotami niech jego dzieci zostan^, A zona nieszczçsliwa wdow^. stroskan^!

Synowie dom od domu chleba niech prosz^, A przed nçdz^. z ojcowskich pustek siç nosz^! Niechaj go z majçtnosci lichwnik wyzuje, A obcy w jego pracy sobie lubuje!

Niechaj go nikt nie wesprze w jego trudnosci Ani ma nad potomstwem jego litosci! Wszytek naród niechaj miecz razem powinie, A ich imiç niech z nimi pospolu ginie!

Niechaj Pan wystçp ojca jego pamiçta I co kiedy zgrzeszyla matka przeklçta, Niechaj to przed oczyma bçdzie Pazskiemi, Który pamiçc ich wszytkç zgladzi na ziemi.

A to, ze i on w swojej popçdliwosci Zapamiçtal wszelakiej zgola ludzkosci Upadlego zebraka przenaszladuj^c I smierc utrapionemu jawnie gotuj^c.

Poniewaz tak przeklçctwo tedy miluje, Niechajze je zly czlowiek na sobie czuje; Iz go blogoslawiezstwo wielce mierzialo, Daj to, Panie, aby go wiecznie mijalo,

Jako drugi czlonki swe okryl odzieniem, Tak on zewsz^d oblozon jest zlorzeczeniem; A to tez jako woda w jego wnçtrznosci I jako tlusty olej wpilo siç w kosci.

Bodajze siç tym plaszczem wiecznie nakrywal I tegoz pasa na swe boki uzywal: Tç pomstç, to przeklçctwo, da Bog, uczuje, Ktokolwiek bez mej winy na miç foldruje.

Boze moj, Ty b^dz ze mn^, prze imiç swoje Ty miç ratuj, bo wielkie s^. laski Twoje! A jam czlowiek upadly, czlowiek wzgardzony I na sercu nieznosnym zalem strapiony.

Jako ciez pochylony, gdy slozce gasnie, Tak i ja, nieszczçsliwy, niszczejç wlasnie. Tak siç umykam, tak siç kryjç po swiecie Jako konik czuj^c chrzçst bliskich nog lecie.

Od glodu ledwe nogi wloczç, a cialo Uschlo, jako wilgosci w kosciach nie zstalo; Przyszedlem do wszech niemal ludzi w ohydç; Glow^, widzç, kiwaj^, gdziekolwiek idç.

Wspomoz miç, mocny Boze, a w mej zalosci Podeprzy miç z onej swej dawnej litosci! Niech rçkç Twoje znaj^, niechaj siç dowie Zly czlowiek, zes Ty laskaw na moje zdrowie.

Niech on klnie, Ty blogoslaw; niech siç morduje, A darmo; sluga zas Twoj niech siç raduje. Niechaj lekkosc jako plaszcz na siç oblecze, Niech hazbç wzuje ten, kto falsz na miç wlecze.

A ja wiçc Panu dziçki bçdç oddawal I Jego chwalç w gçstym ludzie wyznawal, Ktory czasu potrzeby stal przy ubogim I bronil go przeciwko tyranom srogim.

Psalm 110

Dixit Dominus domino meo

Rzekl Pan do pana mego swym glosem laskawym: «Si^dz mi po boku prawym, Az twe nieprzyjacioly zlupione ze zbroje Jako inszy podnozek dam pod nogi twoje.

Na kraj swiata rozci^gnç z Syjonu wielkiego Wladzç krolestwa twego, A ty na wszytki strony uzywaj praw swoich Rozkazuj^c w posrzodku nieprzyjaciol twoich.

Czasu ruszenia twego przy tobie, swym panie, Twoj lud chçtliwie stanie: Lud w cnotach okazaly, swietny w poboznosci, Rosa rozanej zarze, krew twojej mlodosci».

Przysi^gl Pan, a za Jego zal nie chodzi slowem; Tys Melchizedechowem

Porz^dkiem kaplan wieczny; Pan przy boku twoim Na wieki, Pan tyrany zetrze w gniewie swoim.

S^d swoj rozci^gnie, pola trupami okryje, Ksi^zç mozne zabije,

Krwi^. plyn^c^. bçdzie pil wodç patokow^, Przeto nieba dosiçze wysokiego glow^.

Psalm 111

Confilebor Tibi, Domine, in toto cordem

Pana ja zawzdy miçdzy cnotliwymi Chçtnie wspominac bçdç rymy swymi. Chwalne s^. sprawy Jego; wielk^. czuje Rozkosz, kto siç im pilnie przypatruje.

Co pocznie, wszytko pelno jest zacnosci, Pelno powagi; wiek sprawiedliwosci Jego nie przetrwa zaden a na ziemi Wiecznie pamiçtny bçdzie cudy swemi.

Pan dobrotliwy, Pan to milosierny; Nieprzyjacielskim lupem swoj lud wierny Hojnie bogaci, na swe stanowienie Wiecznymi czasy bçdzie mial baczenie.

Moc sw^. okazal, gdy wygnal pogany A swe postawil w ich krolestwie pany. Sprawy r^k Jego prawd^. miarkowane, Sprawiedliwosci^. prawa prostowane.

Te siç na wieki zadnych lat nie boj^, Bo na szczerosci i na prawdzie stoj^. Pan slugi swoje z niewolej wybawil I tym swoj wieczny testament zostawil.

Pan imiç niesie wielce swiçtobliwe, A nieposlusznym za raz i straszliwe. Przedniejsza m^drosc, kto siç boi Boga, To do rozumu i do slawy droga.

Psalm 112

Beatus vir, qui timet Dominum

Szczçsliwy czlowiek prawdziwie, Kto w bo jazni Pazskiej zywiç, A jego ma rozkazanie Za osobliwe kochanie.

Jego potomstwo na ziemi Porowna zawzdy z moznemi; Plemiç dobrych ludzi wszçdzie Z laski Pazskiej kwitn^c bçdzie.

W Jego domu na czas wszelki Najdzie siç dostatek wielki; Jego uprzejmej dobroci Wiek nadluzszy nie okroci.

Niechaj cma, jaka chce, wstanie, Dobrym swiatla zawzdy zstanie; Pan o cnotliwym narodzie Piecz^. ma w kazdej przygodzie.

Dobry, prçdki do litosci, Udziela swej majçtnosci; A slowa swe tak miarkuje, Ze w nich plochosc nie panuje.

Wiçc gdy nieszczçscie przypadnie, Kazdemu wytrzyma snadnie, A jego szczodrobliwosci Pami^tka trwa ku wiecznosci.

Zle jçzyki go nie trwoz^; Bezpieczen w nadziejç boz^ I pewien, ze w krotkim czçste Zly czlowiek pomstç odniesie.

Ubogim dawa obficie, A tez slawa znakomicie Jego uczynnosci slynie I chwala nigdy nie zginie.

Na to patrz^c zly boleje, Gniewem i zazdrosci^. mdleje; Taki, co w glowie uradzi, Do skutku nie doprowadzi.

Psalm 113 [Gdzie zarze wschodz^. i gdzie zapadaj^J

Laudate, pueri, Dominum

Dziatki niewinne, panienki uczciwe, Spiewajcie imiç Pazskie swiçtobliwe; To niechaj zawzdy w usciech ludzkich slynie, Poki pamiçtny wiek swym torem plynie.

Gdzie zarze wschodz^. i gdzie zapadaj^, Wszçdy niech imiç Pazskie wyznawaj^! Ten ma narody wszytki pod nogami, A Jego slawa buja nad gwiazdami.

Kto kiedy z Panem tym porowna, ktory Dziwnie wysoko siedz^c przecie z gory I co na niebie, i co jest na ziemi Oczyma widzi nieuchronionemi?

Ten ubogiego wzi^wszy z gnoju prawie Umie posadzic na ksi^zçcej lawie; Ten mac nieplodn^. i zjçt^. troskami Lubymi cieszy za czasem dziatkami.

Psalm 114

In exitu Israhel de Aegypto

Na ten czas, gdy Zydowie dostawszy swobody Bystre Nilowe zegnali wody, Wielka tam na nich laska Pazska siç znaczyla I niepodobna ku wierze sila.

Morze patrz^c ucieklo; takze Jordanowy Obrocil siç wspak strumiez do glowy. Gory capom podobne wesolym, a skaly Jako jagniçta mlode skakaly.

Morze, czemus ucieklo? Przeczes, Jordanowy Strumieniu, wspak siç wrocil do glowy? Gory, czemuscic capom podobne skakaly? A wy, by mlode jagniçta, skaly?

Bytnosc Pazsk^. i góry, i rzeki szalone, I morze czulo nieu jezdzone, Który z krzemienia zdroje, a z twardej opoki Mocen wycisnqc strumiez glçboki.

Psalm 115

Non nobis, Domine, non nobis

Nie nam, nasz Panie, stworzeniu podlemu, Ale czyz slawç imieniowi swemu! Niechaj wiadome, niechaj znaczne wszçdzie Twe milosierdzie, Twoja prawda bçdzie! Niechaj pohazcy sprosni nie pytaj^: «Gdzie teraz ich Bóg, któremu dufaj^?» Nasz Bóg na niebie; cokolwiek zamysli, Wszytko siç musi stac po Jego mysli. A ich balwany ze srebra, ze zlota Nic nie s^, jedno ludzkich r^k robota. Gçb^. nie mówi^, okiem nie patrzaj^, Uchem nie slysz^, nosem nie w^chaj^, Rçk^. nic scisn^, nie post^pi^. nog^, Gardlem zadnego glosu dac nie mog^. Bodaj tak i ci, którzy je dzialaj^, A owszem, którzy w nich nadziejç maj^! Izrael w Panu niech nadziejç stawi, A On go wszelkich trudnosci pozbawi; Niech siç na Pana dom Aronów spusci, A On go z laski swojej nic opusci. Niech mu dufaj^, którzy siç Go boj^, Bo krom w^tpienia w lasce Jego stoj^. Pan o nas pomni, Pan nam blogoslawi I znacznie naród zydowski wystawi, Wszytkim On laskaw, którzy sluz^. Jemu, Tak w malym wieku, jako doroslemu. Pan laskç swoje rozmnozy nad wami I nad waszymi takze dziateczkami, Pan wam na wieki wieczne blogoslawil, Ten, który niebo i ziemiç postawil. Niebo wysokie Jego jest mieszkanie, A ziemiç ludziom podal w uzywanie. Nie martwi, Panie, bçd^. Ciç chwalili Ani ci, którzy pod ziemiç wst^pili, Ale my, którzy na swiecie zywiemy, Wiecznymi czasy slawic Ciç bçdziemy.

Psalm 116

Dilexi, quoniam, exaudiet Dominus

Mam przecz Pana milowac, który z laski swojej Raczyl uslyszec glos prosby mojej; Dal mi ucho laskawe — Tego bçdç wzywal, Póki duch we mnie bçdzie przebywal.

Juz mi na szyjç prawie smierc okrutna byla Swe nieuchronne sidla wrzucila; Juz miç byly piekielne klopoty scisnçly I trwogi prawie ostatnie z jçly.

W takiej przygodzie bçd^c, czlowiek nieszczçsliwy, Wzywalem Pana: Boze prawdziwy, Do Ciebie siç uciekam, a Ty z laski swojej Chciej smutnej duszy dopomoc mojej.

Pan wielce milosierny, wielce sprawiedliwy I nad upadlym Pan lutosciwy, Pan — mowiç — stroz prostoty, mnie udrçczonemu Pomogl z nieszczçscia sludze swojemu.

Wroc siç do wczasu swego, duszo utrapiona, Gdys z laski Pazskiej oswobodzona. Dusza od smierci wolna, lzy w oczach stançly, Nogi zadnego szwanku nie wziçly.

I bçdç nad mniemanie ludzi niezyczliwych Jeszcze policzez w rejestrze zywych, Wszytkç sw^. mysl prostuj^c ku celowi temu, Abych siç Panu podobal swemu.

Wierzylem slowom Jego i tozem wyznawal, Aczem juz w troskach prawie ustawal, Mowilem uciekaj^c: nadzieja w czlowiecze Prozna, Bog tylko zisci, co rzecze.

Jakiez ja tedy Tobie, Panie, dac mam dziçki Za te tak szczodre dary Twej rçki? Czaszç zbawienn^. wezmç i czesc naswiçtszemu Uczyniç sluszn^. imieniu Twemu.

Tobie przy wszytkim zborze, o Boze laskawy, Chcç w obietnicach swoich byc prawy. Drogo Ty krew' u siebie slug swoich szacujesz I wszelkiej krzywdy srodze wetujesz.

Jam sluga Twoj, jam jest syn niewolnice Twojej, Tys miç obronil w przygodzie mojej. Tobie ja wdziçczne serce bçdç ofiarowal I Twe z wielk^. czci^. imiç mianowal.

Tobie przy wszytkim zborze, o Boze laskawy, Chcç w obietnicach swoich byc prawy; Chcç byc praw przy powszechnym ludu

Twego zborze

W Twym swiçtym miescie, w Twym zacnym dworze.

Psalm 117

Laudate, Dominum, omnes gentes

Wszelki naród, wszelkie plemiç, Coscie w kr^g obsiedli ziemiç, Pana z chçci^. wyznawajcie, Jemu czesc i chwalç dajcie.

Abowiem nas umilowal, Hojnie lask^. sw^. darowal, A jego prawda stateczna Nie moze byc, jeno wieczna.

Psalm 118

Confitemini Domino, guoniam bonus

Chwalcie Pana prze dobroc Jego niewymown^

I prze litosc wiekom równ^.

Izrael niechaj powie, ze Pazskiej dobroci

Wszytkokrotny wiek nie kroci;

Dom Aronów niech powie, ze Pazskiej dobroci

Wszytkokrotny wiek nie kroci.

Sludzy Pazscy niech mówi^, ze Jego dobroci

Wszytkokrotny wiek nie kroci.

Wzywalem Go w przygodzie, a On w mej ciçzkosci

Uzyl nade mn^. litosci.

Maj^c Pana po sobie, juz ja z ludzkiej strony

Nie mogç byc uszkodzony;

Maj^c Pana obrozcç upad ujzrzç swema

Nieprzyjacielski oczema.

Bezpieczniej Bogu dufac nizli czlowiekowi,

Niz nawiçtszemu królowi.

Wielki lud miç byl obiegl, ale prosz^c Boga

Nie uszla ich ani noga.

Zewsz^d miç byli prawie, zewsz^d obegnali,

Bóg mi zdarzyl, ze przegrali.

Obsiedli miç, by pszczoly, zgasli, by surowy

Zapalony krzak czerniowy.

Nie sil siç, zly czlowiecze, bo jeslim szwankowal,

Wnet miç mój Pan poratowal.

On jest moja potçznosc, On wesele moje,

Jemum winien zdrowie swoje.

Dobrych, poboznych ludzi wszytki s^. mieszkania

Pelne wdziçcznego spiewania.

Silna jest rçka Pazska, sila dokazuje,

Silna i silnie wojuje.

Smierci, prózno mi grozisz, nic mi niestraszliwe

Twoje strzaly popçdliwe.

Otom ja zyw i bçdç slawil po wszej ziemi

Sprawy Pazskie rymy swemi.

Karal miç Pan i wedle wolej swej frasowal,

Jednak miç smierci zachowal. Otwórzcie mi drzwi Pazskie, niech dam

dziçki swemu

Dobrodziejowi wielkiemu;

To s^. ony zywego Boga wdziçczne progi,

Tu cnotliwym wolne drogi.

Tobie dziçka, Tys przyj^l wdziçcznie prosby moje.

Tobiem winien zdrowie swoje.

Kamiez od rzemieslników niedbalych wzgardzony

Na k^t czelny jest wlozony.

A to przywlaszczyc musiem Pazskiemu przejzrzeniu,

Co dzis u nas w podziwieniu.

To jest on dziez szczçsliwy, dziez blogoslawiony

Ku pocieszç nam sprawiony.

Miej nas w obronie swojej, zdarz, Ojcze laskawy,

Terazniejsze nasze sprawy.

Niechaj idzie wszelakim szczçsciem obdarzony

Król od Boga naznaczony.

My, co Panu w kosciele Jego uslugujem

Wszego dobra wam winszujem.

Bóg Pan prawy; Ten swiatlem swojej zyczliwosci

Rozswiecil nasze ciemnosci.

Uwi^zcie ci^glym sznurem u Pazskiego stolu

Nowotarganego wolu.

Tobie ja dziçki czyniç, Boze mój prawdziwy, Ciebie chwalç, pókim zywy. Chwalcie Pana prze dobroc Jego niewymown^ I prze litosc wiekom równ^!

Psalm 119 Beati immaculati in via

ALEPH

Szczçsliwi, którzy siç Pazskim zakonem sprawuj^, Którzy Pana i wyroków Jego naszladuj^. Nie masz grzechu, kçdy Pazskie prawa uwazono; Wola Twoja, Panie, aby pilnie ich strzezono. Daj Boze, abych umial strzec Twego rozkazania, Dobra moja, bçdç li zyl wedle Twego zdania. Naucz miç praw swoich, a ja niech Tobie dziçkujç, Wedla tych ja zyc chcç, tylko niech pomoc

Tw^. czujç.

BETH

Czym siç mlody czlowiek lepszy? Gdy strzeze

slów Twoich. Toc jest mój cel, nie daj, Panie, mijac ustaw swoich. W sercu chowam Twe wyroki, bych byl praw

od zlosci,

Ucz miç, niesmiertelny Panie, Twej sprawiedliwosci.

Twoje s^dy opowiadam zawzdy usty swymi, Ktore u mnie miejsce maj^. przed skarby wszytkimi. W tych siç cwiczç ustawicznie, tym siç przypatrujç, Tych nigdy nie przepamiçtam, w tych sobie lubujç.

GIMEL

Uzycz zdrowia, zebych przy Twym slowie

stal statecznie. Otworz [mi] wzrok, niech na zakon patrzç

Twoj bezpiecznie. Nie taj praw swych przychodniowi biednemu

na ziemi;

Dusza moja wiecznie tçskni za s^dami Twemi. Przestçpca Twoich porz^dkow u Ciebie przeklçty, Mnie uchowaj hazby, bo ja czciç Twoj zakon swiçty. Ksi^zçta przeciw mnie mowi^, a ja slowa Twoje Rozbieram; to s^. pociechy, to s^. rady moje.

DALETH

Dusza moja mdleje, racz j^. slowem swym ochlodzic; Chçc moje widzisz, daj, bych mogl wolej

Twej dogodzic. Daj mi swoj zakon znac, niech siç cudow

Twoich dowiem; Tajç w troskach, wedle slow swych opatruj

miç zdrowiem. Bl^d odejmi, a okaz mi laskawie swe prawa; Cnota moj cel, w ktory patrzç, i Twoja ustawa. Przy Twoich wyrokach stojç, nie gardzi mn^, Panie! Szciezk^. prawdy Twej pobiezç, gdy moj

frasunk stanie.

HE

Nawiedz miç na drogç praw swych, naucz miç

ich chowac.

A ja szczerze chcç wedla nich zywot swoj sprawowac. Prowadz miç sciezk^. swych uchwal, do tegom

ja chciwy:

Do tego miç wiedz, niech nie dbam o zysk

niecnotliwy. Odwroc wzrok moj od marnosci, niech przy

Tobie stojç,

Pomni slowo swoje, oto ja Ciebie siç bojç. Uchowaj miç hazby, bos Ty uznawca prawdziwy, Broz miç chçtnego Twej prawdzie, jakos

sprawiedliwy.

VAU

Okaz mi laskç, jakos rzekl, abych to mogl swoim Obmowcom wywiesc, ze slusznie ufam

slowom Twoim.

Nie bierz z ust mych slowa prawdy, czekam ja

Twych s^dów I bçdç na wieki wieczne Twych przestrzegal rz^dów. Prawdzie bçd^c przyjacielem wolno chodzç, Panie, Twe slowa królom powiadam a nie wstyd miç za nie. Kocham siç w Twym rozkazaniu, to wielce milujç, To na rçku noszç, ale i W sercu piastujç.

ZAIN

Pomni slub swój, toc jest ufnosc i ochloda moja, Slub Twój miç wraca od smierci ostatniej podwoj^. Niech siç hardzi smiej^, ja Twych praw nie odstçpujç, Ja Twe wieczne s^dy pomnie, sk^d pociechç czujç. Tamç wszytek na przestçpcç patrz^c ustaw Twoich, Które u mnie s^. za piesni, dok^d tu lat moich. Imiç Twe w nocy rozczytam i Twe przykazanie, To jest praca, ustawiczne to moje staranie.

HETH

Panie, to dzial i czçsc moja — ustaw Twych pilnowac; Proszç, racz siç wedle slów swych nade

mn^. smilowac. Przypatrzylem siç myslom swym, bl^d wszytki

me sprawy;

Przetozem siç wolal kwapic do Twojej ustawy. Nosz^c pçta niepoboznych Twój zakon wyznawam, Dla chwaly Twych s^dów wiernych o pólnocy

wstawam.

To przyjaciel mój, kto pilen Twego rozkazania. Pelen swiat Twej laski, zycz mi prawdy

Twej uznania.

THET

Laskawies siç ze mn^. obszedl wedle slów

swych, Jowa — Daj mi rozum, który wazç wielce Twoje slowa. Bl^dzilem, pókim trosk nie znal, dzis lepszy karany; Objaw' mi swój statut, Panie w dobroc nieprzebrany. Hardzi na miç falszem id^, ja Twych praw pilnujç, Oni ciala tucz^, ja Twe uchwaly lubujç. Nauczyly miç strzec Twoich wyroków klopoty; Pozyteczniejszy zakon Twych ust niz kruszec zloty.

IOD

Jestem czyn r^k Twych, daj mi znac swoje

rozkazanie;

Dobrzy ze mnie radosc maj^, zes Ty me ufanie. Sprawiedliwe s^dy Twoje, slusznie miç frasujesz, Ufam, ze siç wedle slów swych nade mn^. smilujesz.

Z litosci Twej jam zyw, zakon Twój moje kochanie; Pomsci krzywdy mej, niech ja Twe czyniç rozkazanie. Kto Twoich wyroków strzeze, ze mn^. niech siç znasza; Mysl posluszna Twych praw niechaj wstydu

nie odnasza.

CAPH

Serce czekaj^c ustawa, nadzieja nie stanie, I oczy patrz^c ustaly na Twój ratunk, Panie. Wiçdnç jako skóra w dymie, wzdam strzegç

praw Twoich;

Rychloz nad nieprzyjacielem krzywd wetujesz moich? Doly pode mn^. kopaj^. przeciw prawu Twemu; Szczyra prawda Twe wyroki; wyrwi miç z r^k zlemu! Niszczy miç, gdzie moze, a ja strzegç Twej ustawy, Wedla której daj, bych umial wiesc wszytki swe sprawy l

LAMBD

Slowa Twoje, prawda Twoja na wieki zostanie. Tys niebo i ziemiç stworzyl, a tez i dzis, Panie, Twym porz^dkiem wszytko idzie, wszytko

slucha Ciebie; Krom praw Twoich, ja nie mam gdzie uciec

siç w potrzebie. Tych ja nigdy nie zapomniç, to jest zdrowie moje; Wiedz o mnie, sludze swym, który wazç prawa Twoje. Zli miç trapi^, ze rozwazam Twe slowa stateczne, Wszytkich rzeczy koniec widzç — Twe ustawy wieczne.

MEM

0 Panie, jako mnie wdziçczne s^. ustawy Twoje! Te miç nad nieprzyjacioly mçdrszym czyniç moje. Tych sluchaj^c dowcipniej szy-m niz moi mistrzowie

1 lepiej rzeczy uwazam niz biegli starcowie. Na te patrz^c mijam sciezki daleko zlosliwych, A trzymam siç, jakos kazal, Twych praw

swiçtobliwych. Slodsze niz miód w usciech moich Twe

Pazskie ustawy, Z Ich przestrogi z niepoboznym nie mam

zadnej sprawy.

NUN

Slowo Twoje jest pochodnia przed nogami mymi; Rzeklem — co zyszczç — rz^dzic siç ustawami Twymi. Posil miç utrapionego wedle swego slowa, Bierz ofiarç ust mych, a mnie praw swych

naucz, Jowal

Po smierciach st^pam, a przedsiç Twój zakon wyznawam, Zli miç lowi^, ja przedsiç Twych ustaw nie zostawam. To mój dzial, to rozkosz moja, ku temu celowi Zmierzac bçdç, póki wieku zstawa czlowiekowi.

SAMECH

Jako zakon Twój milujç, tak siç brzydzç zlemi; Tys nadzieja, Tys jest moja obrona na ziemi. Precz ode mnie, zli, ja Pazskich ustaw niech pilnujç; Posil miç, niech siç za rzeczy plonç nie ujmujç. Opatrz miç zdrowiem, bych dlugo Twoje

chowal prawa.

Starles wszytki swe zmienniki, bo sprosna ich sprawa; Zniszczyles przewrotne, sk^d znam sprawiedliwosc

Twoje;

Twoim strachem cialo tamie, s^dów Twych siç bojç. AIN

Na mnie, czlowiecze cnotliwym, nie daj zlym

przewodzic,

Ciesz miç lask^. sw^. i racz miç z ich r^k oswobodzic. Slów Twych patrz^c i ratunku, oczu mi nie zstanie, Smiluj siç, a daj mi poznac swe wyroki, Panie! Daj mi poznac swe wyroki, Boze niestworzony, A bierz siç za krzywdç swoje: Twój zakon zgwalcony, Który u mnie drozszy perel i swietnego zlota, Ten mnie mil sam, a zas wszelka brzydka jest sromota.

PHE

Dziwne s^. Twe tajemnice, których mysl pilnuje; Slowo Twe swiatlem m^drosci proste opatruje. Tego pragn^c usta ziej^; wejzrzy milosiernym Okiem na miç tak, jakos zwykl czynic

swoim wiernym. Rz^dz miç slowem swym, niech nie ma zlosc nade

mn^. wladze;

Zbaw' miç trosk, a Twe uchwaly bçd^. u mnie w wadze. Rozswiec miç sw^. jasn^. twarz^, naucz miç

praw swoich, Których wzgarda ciçzki z oczu placz wyciska moich.

ZADE

O Panie, wszytki postçpki Twoje sprawiedliwe, Zakon Twój nienaganiony, swiadectwa prawdziwe. Gniew miç pali, ze zly czlowiek slowy gardzi Twymi; Slowa Twe w ogniu plawione, ja siç cieszç jimi. Tych ja nie zapomniç, jakomkolwiek jest wzgardzony. Wieczna Twoja sprawiedliwosc, zakon niewzruszony. W troskach nawiçtszych zawzdym Twe uchwaly

milowal;

Cwicz miç na sw^. mysl, jakobys zdrowiem miç darowal. COPH

Uslysz, Panie — k'Tobie wolam — narzekanie moje, Uslysz a ratuj, niech swiçte chowam prawa Twoje.

Uprzedzam switanie do Twych wyroków wzdychaj^c, Uprzedzam straz w Twym zakonie swi?tym

rozmyslaj^c.

Uslysz glos mój a potwierdz mi? wedle swego slowa, Zli nade mn^. tuz, ale praw Twych daleko, Jowa. I Tys jest bliski swym wiernym; wszytki s^. stateczne Wyroki Twoje i musz^. trwac na czasy wieczne.

RES

Wybaw' mi? z ucisku, gdyz ja pomnie prawa Twoje; Broz mej sprawy, a wyzwól mi? pomni^c slowo swoje. Zlych upadek czeka, bo Twych niechc^.

praw pilnowac; Tys Pan jest wielkiej litosci, Ty mi? racz zachowac! Zewsz^d ucisk mam, a przedsi? przy Twej

prawdzie stoj?, Bolej? patrz^c, ze depc^. zli nauk? Twoje. Zakon Twój miluj?, Ty tez umiluj mi?, Jowa! Prawdziwe s^. Twe powiesci, nieprzetrwane slowa.

SIN

Mozni mi? trapi^, a ja Twych wyroków pilnuj?, Które drozej nizli korzysc nawi?tsz^. szacuj?. Falsz mi? mierzi, Twe ustawy ulubilem sobie; Siedmkroc na dziez prze Tw^. prawd? daj?

chwal? Tobie. Pokój wielki milosnikom praw Twych, a zgorszenie Zadne; patrz? na Twój ratunk i na Twe rzeczenie. Praw Twych strzeg?, s^dy pomnie, slowa

chowam, bo me Wszytki sprawy, wszytki mysli Tobie s^. wiadome.

THAU

Niechaj wazna b?dzie moja modlitwa u Ciebie; Rz^dz mi? wedle swych obietnic i ratuj w potrzebie! Chwalon z ust mych b?dziesz, gdy mi zjawisz

prawa swoje, Chwalon b?dziesz, sprawiedliwe s^. wyroki Twoje. Broz mi? r?k^. sw^, u mnie Twe wazne rozkazanie; Pragn? Twej pomocy, zakon Twój moje kochanie. Zyw' mi? slowem swym ku swej czci; jam jak

owca zgin^l,

Szukaj mi?, bo mnie Twój zakon z serca nie wyplyn^l.

Psalm 120

Ad Dominum, cum tribularer, clamavi

W kazdym ucisku swoim wolalem do Pana, A moja prosba zawzdy byla wysluchana; I dzis Ci? tymze sercem prosz?, Pana swego: Obroz mi? od potwarzy j?zyka zdradnego!

Co swym klamstwem pozyszczesz, j?zyku wszeteczny? Jeno ludzk^. nienawisc a gniew bozy wieczny. Twoje slowa s^. strzaly jadem napojone Smiertelnym, Twoje slowa w?gle rozpalone.

Mi?dzy zbójcy — niestetyz — jest mieszkanie moje, Mi?dzy ludem nieludzkim trawi? lata swoje; Mnie mil pokój, a oni w zwadzie si? kochaj^, A gdy zgod? wspomion?, mieczów pomykaj^.

Psalm 121

Levavi oculos meos in montes

Czlowiek ja nieszcz?sliwy, czlowiek strapiony, Oczy smutne podnosz? na wszytki strony Upatruj^c, kto li si? mnie uzaluje, Kto li mi? w zlej przygodzie mojej ratuje?

Duszo moja, przedsi? ty tusz dobrze sobie, Bóg w nieszcz?sciu twym b?dzie pomocen tobie. Bóg ten, który wysokie niebo zbudowal I ziemski wszytkorodny kr^g ugruntowal.

To twój stróz. Ten ci? z oczu nigdy nie spusci Ani nodze szwankowac twojej dopusci. Stróza twego zaden sen nigdy nie zymie, Nie spi stróz izraelski ani si? zdrzymie.

Pan ustawicznie b?dzie przy boku twoim I Ten ci? zewsz^d cieniem okryje swoim, Ze ci? ani w dziez slozce gor^ce przejmie, Ani zimno miesi^ca nocnego zejmie.

Cokolwiek poczniesz, b^dz to dom ci? zabawi, B^dz ci? z niego potrzeba dalsza wyprawi, Wsz?dy nad sob^. doznasz Pazskiej opieki I dzis, i potym zawzdy na wszytki wieki.

Psalm 122

Laetatus sum in hic, quae dicta sunt mihi

Rad to slysz?, ze dom Pazski nawiedzic mamy I ujzrzem, o Jeruzalem, twe pi?kne bramy; Jeruzalem, wzór miast zacnych, ozdoba swiata, Zgod^. mieszczan swych spojona na wieczne lata.

Tam ku sluzbie Pazskiej, jako zakon skazuje, Naród zydowski ze wszytkich krain wst?puje; Tam prawo, tam jest zasadzon palac s^dowy, Tam stolica i on zacny tron Dawidowy.

Niechze w tobie, piçkne miasto, pokoj przebywa, Ktorego niech twoj przyjaciel z tob^. uzywa; Pokoj w twardych basztach twoich niechaj

siç mnozy

A obfitosc swe w palacach gniazdo zalozy.

Prze braci^. ze wszech namilsz^, prze krewne moje Wiecznie siç ja starac muszç o dobre twoje: Prze dom Pazski swiçtobliwy, na twe pozytki Gotowem zdrowie swe wazyc i sily wszytki.

Psalm 123

Ad Te levavi oculos meos

Boze, ktory mieszkasz nad wszytkimi nieby Prozen i trosk ludzkich, i wszelkiej potrzeby, Do Ciebie ja wznoszç smçtne oczy swoje, O Panie, nadziejo i zbawienie moje.

Jako w niedostatku na pazsk^. pogl^da Glodny sluga rçkç i laski poz^da, Jako niewolnica, ktorej glod dojmuje, Coraz panie j swojej rçki upatruje:

Takzec oczy nasze obciçzone lzami Na Pana patrzç j ц. — owa siç nad nami Smilowac jako Pan milosierny raczy, A wystçpkow naszych laskawie przebaczy.

Uzal siç nas, uzal, niesmiertelny Boze, Abowiem juz ledwe cierpiec wiçcej moze Nasze czlowieczezstwo posmiechow i wzgardy, Tak nas ten lud trapi, swoim szczçsciem hardy.

Psalm 124

Nisi quia Dominus erat in nobis

By byl Pan nie tak laskaw na nasze zdrowie, Niechaj cne izraelskie potomstwo powie; By byla nie ta ku nam zyczliwosc Pazska, Gdy na nas wszytka sila przyszla pogazska:

Juz by nas (tak siç byli wsciekli uparli), Juz by nas prawie byli zywo pozarli; Juz by nas powodz straszna, juz by nas byla Nawalnosc nieslychanych wod zatopila.

Panu Bogu niechaj czesc bçdzie na wieki, Ze nas raczyl z ich srogiej wyrwac paszczeki. Wywiklalismy siç z ich sieci zdradliwych Jako wiçc lichy ptaszek z rçku mysliwych.

Niechaj ze nam na potym strach nie panuje, Poniewaz tak wielmozny Pan o nas czuje, Pan, ktory swoj^. rçk^. niebo zbudowal I ziemski wszytkorodny kr^g ugruntowal.

Psalm 125

Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion

Ktokolwiek mocnie ufa Panu swemu, Nieporuszony stoi, syjozskiemu Wirzchowi rowien, ktorego nie mog^ Gwaltowne wiatry pozyc zadn^. trwog^.

Jako w kr^g prawie gory otoczyly Jerozolimç, tak Pan lud swoj mily Walem swej laski zewsz^d osypuje, A w zadn^. trwogç ich nie odstçpuje

Ani dopusci, zeby lud przeklçty Wiecznie uciskac mial Jego zbor swiçty, Aby sn^c cnota nieszczçsciem strapiona Nie byla jako na koniec zgorszona.

Dobrym daj dobrze, sprawiedliwy Panie, A kto na drodze niepoboznych stanie, Niech wiedzion bçdzie za niepoboznemi, A ty miej pokoj, izraelska ziemi!

Psalm 126

In convertendo Dominus captivitatem Sion

Gdy z okrutnej Babilony Pazski lud byl wyzwolony, Czlowiekowi tak siç zdalo, Jakoby mu snic siç mialo.

Tam dopiero narzekanie, Tam placz usial i wzdychanie, A radosci nast^pily Na to miejsce i smiech mily.

Tam poganin zazdrosciwy «Znak — powiada — niew^tpliwy Okazal Bog swiatu wszemu, Ze jest laskaw ludu temu».

Laskaw jest Pan ludu swemu, Okazal to swiatu wszemu, Z okow ciçzkich nas wybawil I na swobodzie postawil.

I ci, Panie, co zostali, Daj, aby tam nie mieszkali, Ale szli tak spiesznym biegiem, Jako strumiez pelnym brzegiem.

Kto sial w placzu, znie w radosci; Nasza siew' byla w gorzkosci; Oto zdarzyl Pan, ze i my Z weselem snopy nosimy.

Psalm 127

Nisi Dominus aedificaverit domum

Jesli domu sam Pan nie zbuduje, Prozno czlowiek o nim si? frasuje; Jesli miasta sam Pan strzec nie b?dzie, Prozno czuje straz po blankach wsz?dzie.

Prozno z domu przede dniem wychodzisz, Prozno mrokiem ostatnim przychodzisz. Nie zarobisz ani pozywienia, Nie b?dzie li z nieba wspomozenia.

Ale komu Pan jest milosciwy, Daje mu sen oczom poz^dliwy, Daje dziatek wdzi?czne w domu roje — Toc jest, Panie, pozegnanie Twoje.

Nie tak grozne, nie tak s^. straszliwe W r?ku m?skich strzaly pop?dliwe, Jako kiedy przy ojcowskiej glowie Zastawi^. si? cnotliwi synowie.

Szcz?sliwy to mi?dzy szcz?sliwymi, Kto swoj sajdak strzalami takimi Obwarowal; gdy przed s^dem stanie, I prawa mu, i serca dostanie.

Psalm 128

Beati omnes, qui timent Dominum

Szcz?sliwy czlowiek prawdziwie, Kto w bo jazni Pazskiej zywie: Gotow pelnic, co On swymi Wyrzekl usty naswi?tszymi.

Temu jego wierna praca Nigdy si? w zal nie obraca, Ale czego ziemi zwierzy, Wszytko mu z lichw^. odmierzy.

Jako wjc si? po tyce Plodny krzak winnej macice Obfituje w slodkie grona, Tak bogobojnego zona.

Ociec si?dzie za swym stolem, A dziateczki stoj^. kolem By w bujnym sadzie zielone Oliwki nowo sadzone.

To ma odniesc niew^tpliwie, Ktokolwiek poboznie zywi?; Tego, siedz^c na Syjonie, B?dzie mial Pan w swej obronie.

W rzeczypospolitej zgod? I cal^. ujzrzy swobod?, Ujzrzy synów swoich plemi? I spokojn^. zewsz^d ziemi?.

Psalm 129

Saepe expugnaverunt me a iuventute mea

Mog^. rzec Pazscy wybrani: Z mlodosci nas trapili, Trapili srodzy pogani, Przedsi? nas nie pozyli.

Grzbiety nam srodze orali Nieznosnymi plagami, I glodem nas mordowali, I ci?zkimi pracami.

Pan wiecznej sprawiedliwosci O swój lud si? zastawil: Potlukl p?ta w swej srogosci, A nas niewolej zbawil.

Bodaj zgin^l, kogo slawa Boli miasta Pazskiego; Bodaj usechl jako trawa W wierzchu muru twardego,

Trawa, która nie czekala Razu kosy siek^cej, Ale przed czasem zniszczala Ogniem gwiazdy gor^cej.

Ta r?ki nie napelnila Zezcowi ochotnemu Ani lona obci^zyla Nosarzowi pilnemu.

Ani, którzy przemijali Czasu zbierania zboza, Robotnikom winszowali: «Laska nad wami boza».

Psalm 130

De profundis clamavi ad Te, Domine

W troskach glçbokich ponurzony, Do Ciebie, Boze niezmierzony, Wolam, racz smutne prosby moje Przyj^c w laskawe uszy swoje!

Jesli tej z nami surowosci Bçdziesz chcial uzyc, jako zlosci Nasze s^. godne: kto praw, Panie, Przed srogim s^dem Twym zostanie?

Ales Ty Pan jest dobrotliwy, Pan z przyrodzenia lutosciwy, Co przeciw Tobie u wszech ludzi Uczciwosc wielk^. w sercu budzi.

Cieszy miç, Panie, dobroc Twoja, Ciesz^. miç slowa; dusza moja Upatrz^. Twego smilowania Barziej niz nocna straz switania.

Barziej niz nocna straz switania Pragnie duch Twego smilowania. O Izraelu, niech siç dzieje Co chce, ty w Panu kladz nadzieje1

U Tego litosc nieprzebrana, U Tego pomoc nieczekana, Ten milosierdziu swemu g'woli Ze wszech ciç grzechów twych wyzwoli.

Psalm 131

Domine, non est exaltatum cor meum

Wieczny Boze, nie najdziesz pychy w sercu moim, Anim ja zwykl przenosic chudszych okiem swoim, Ani siç ja na wielkie nazbyt kaszç rzeczy, Ani siç ja nad rozum wysadzam czlowieczy.

Niechaj wiecznie nie uznam, Panie, laski Twojej, Jeslim ja nie ponizyl nizej dusze swojej, Niz jeszcze mój stan niesie; równie wiçc tak licha Dziecina zostawiona do matki swej wzdycha.

To jest ksztalt mysli moich, ani ja mam sobie Pewniejszego ratunku, jeno ufac Tobie. U Pana ma pociechy szukac i obrony, Kto nie chce byc w nadziei swojej omylony.

Psalm 132

Memento, Domine, David

Pomni, Panie, Dawida i jego trudnosci, Ktore cierpial w nadziejç Twojej zyczliwosci, Ktory Tobie w te slowa przysi^gl, swemu Bogu: «Nie chcç ani nawiedzic pierwej swego progu, Ani na swym lozu lec, ani oczu zmruzyc, Ani poz^dnych darow snu slodkiego uzyc, Az plac najdç, Boze moj, Twemu kosciolowi I wymierzç swiçtemu miejsce oltarzowi». Ale oto w Efracie Pan je znaki swymi Jawnie okazal miçdzy padoly lesnymi; Pojdzmyz tedy pod Jego namiot ulubiony I calujmy podnozek Jego poswiçcony. A Ty, o Panie, racz wnic do swego pokoja, W szczçsn^. godzinç racz wnic Ty i arka Twoja. Niechaj kaplani Twoi swiec^. poboznosci^, A serca bogobojnych napelni radosci^! Jesli Dawid, sluga Twoj, laskç mial u Ciebie, Nie chciejze i potomstwa odmiatac od siebie. Przysi^gles Dawidowi wiernym slowem swoim: «Potomek twoj usiçdzie w majestacie twoim, A bçd^. li twe dzieci praw moich sluchaly I wiary starozytnej mocnie przestrzegaly — I oni, i dzieci ich, i tychze dziedzice Na wieki nie wypadn^. z ojcowskiej stolice. Syjon siç mnie podoba, to moje mieszkanie, To jest moj odpoczynek i wieczne kochanie; Tu ja obfitosc zrodzç wszelakiej zywnosci I nakarmiç ubogie prawie do sytosci. Kaplani moi swiecic bçd^. poboznosci^, A serca bogobojnych napelniç radosci^; Tu Dawidowe plemiç rozkrzewiç, tu swemu Slawç nieugaszon^. wzniecç jedynemu. Jego wszytki ogarnie wstyd nieprzyjaciele, A onemu korona zakwitnie na czele».

Psalm 133

Ecce quam bonum et quam iucundum

Jako rzecz piçkna, jako rzecz przyjemna Patrz^c, gdzie milosc panuje wzajemna, A bracia sforni w szczerej uprzejmosci Strzeg^. jednosci.

Nie tak jest wdziçczny olej balsamowy Swiezo wylany na wlos Aronowy, Sk^d wonny plynie az na kraj bogaty Ostatniej szaty;

Nie tak rozkoszne krople s^. perlowe Niebieskiej rossy, ktöre Hormonowe Pastwiska zdobi^, kiedy wstaje z morza Ognista zorza.

Bo kçdy zgoda swiçta przemieszkawa, Tam Pan niebieski wszytko dobre dawa Wzbudzaj^c zawzdy na miejsce ojcowe Potomstwo nowe.

Psalm 134

Ecce nunc benedicite Domino

Teraz, o wierni Pazscy sluzebnicy, Ktörzy trzymacie straz w Jego boznicy, Teraz, jako to noc milczy, wiecznemu Chwalç oddajcie winn^. Bogu swemu!

Rçce ku Jego mieszkaniu sci^gajcie, A winn^. chwalç Jemu oddawajcie, A Pan wam takze bçdzie blogoslawil, Ten, ktöry niebo i ziemiç postawil.

Psalm 135 Laudate nomen Domini

0 sludzy Pazscy, ze wszech naswiçtszemu Czesc imieniowi uczyzcie Pazskiemu; Wy, ktörym domu Jego straz podana, Chwalcie godnego wszelkiej chwaly Pana. Ten Izraela obral przed inszemi

1 uczynil go wlosci^. sw^. na ziemi.

To Pan jest wielki, Pan niezwyciçzony, Nad insze wszytki bogi przelozony; W Jego jest wladzy ziemia i wysokie Niebo, i morskie przepasci glçbokie. Ten z lochöw ziemskich obloki wyci^ga I po powietrzu szerokim rosci^ga; Z deszczem ogniste miesza lyskawice, Wiatröw dobywa z swej skrytej skarbnice. Zbil plöd w Egiptcie pierwszy, od czlowieka Pocz^wszy az do bydlçcego wieka. Na kröla nawiödl cuda nieslychane Trapi^c samego i jego poddane. Sila narodöw, sila miast wywröcil Slawnych a mozne kröle mieczem skröcil: Sehona, krain amorejskich pana,

I Oga, kröla rodnego Bazana, I Chanane^. wszytkç, a ich ziemiç Podzielil miçdzy izraelskie plemiç. Wieczne jest imiç Twoje, mozny Panie, A slawa Twoja nigdy nie ustanie. Ty ludem swoim rz^dzisz, Ty kazdemu Laskç okazesz znaczn^. sludze swemu. Bogi pogazskie ze srebra, ze zlota Nic nie s^, jedno ludzkich r^k robota: Usta ich nieme, oczy nie patrzaj^, Uszy nie slysz^, nozdrza tchu nie maj^. Bodaj tak i ci, ktörzy je robili, A owszem, co w nich ufnosc polozyli. Ty domie, Pana chwal, Izraelowy, Domie Lewego, domie Aronowy. Wszyscy Go chwalcie, wszyscy pospolicie, Co Panu sercem uprzejmym sluzycie. Niech wiecznie bçdzie Pan pochwalez, ktöry Ulubil sobie wierzch syjozskiej göry!

Psalm 136

Confitemini Domino, quoniam bonus

Chwalcie Pana z dobroci Jego nieprzebranej, Chwalcie z litosci wiekom zadnym niepoddanej Chwalcie Boga, ktöry jest Bög nad insze bogi, Bo jego milosierdzia nie zagin^. drogi. Chwalcie Pana, ktöry jest Pan nad insze pany, Bo On w swym milosierdziu nigdy nieprzebrany; Ktöry sam cuda czyni przeciw ludzkiej wierze, Bo zaden wiek litosci Jego nie przebierze; Ktöry misterstwem wielkim piçkne niebo sprawil, Bo swemu milosierdziu kresu nie postawil; Ktöry wynurzyl ziemiç z morzkich glçbokosci, Bo kozca nigdy Pazskiej nie bçdzie litosci; Ktöry zazegl na niebie swiatla niezgaszone, Bo Pazskie dobrodziejstwo nie jest okr^zone; Slozce, aby bialemu dniowi panowalo, Bo Jego milosierdzie wiecznie bçdzie trwalo. Miesi^c i zlote gwiazdy, aby noc rz^dzily, Bo laski Jego zadne nie zwyciçz^. sily; Ktöry Egipt pokaral na pierworodzonych, Bo Jego milosierdzie jest lat nieskozczonych; Ktöry lud swöj z ich wyrwal okrutnej paszczeki, Bo Jego nieprzebrana laska trwa na wieki; Wyrwal niezwyciçzon^. mozn^. rçk^. swoj^, Bo Pazskie dobrodziejstwa na czas wieczny stoj^; Ktöry w pöl prawie Morze rozdzielil Czerwone, Bo Jego milosierdzie jest niedokozczone, I przeprowadzil przez nie lud swöj such^. nog^, Bo wiecznej laski Pazskiej lata nie przemog^; A Faraona zalal z wojskiem niezliczonym,

Bo litosc Jego zrowna z wiekiem nieskozczonym; Ktory lud swoj wielkimi przewiodl pustyniami, Bo Jego milosierdzie wiecznie bçdzie z nami; Ktory tyrany pobil i krole waleczne, Bo Jego dobrodziejstwa s^. i bçd^. wieczne; Krola amorejskiego, mçznego Seona, Bo Jego wieczna laska nie jest zamierzona; I krola bogatego bazazskiego, Oga, Bo kozca milosierdzia nie najdzie u Boga; I dal nowym przychodniom ich bogate kraje, Bo Jego dobrodziejstwo nigdy nie ustaje; Dal je Izraelowi, sludze je dal swemu, Bo Jego litosc rowna wieku jest wiecznemu; Nie raczyl nas przepomniec w nasze doleglosci, Bo kozca Jego swiçtej nie bçdzie litosci; Odj^l nas rçkom srogim i mocy pogazskiej, Bo nie masz miary, nie masz kozca lasce Pazskiej; Ktory cialu wszelkiemu jego zywnosc daje, Bo Jego szczodrobliwosc nigdy nie ustaje. Chwalcie Pana, ktory kr^g niebieski sprawuje, Bo Jego dobrodziejstwo wieku nie uczuje. Chwalcie Pana, ktory jest Pan nad insze pany, Bo On w swym milosierdziu nigdy nieprzebrany.

Psalm 137

Super flumina Babylonis

Siedz^c po niskich brzegach babilozskiej wody A na piçkne syjozskie wspominaj^c grody Co nam inszego czynic, jedno plakac smutnie, Powieszawszy po wierzbach niepotrzebne lutnie?

Lecz poganin niebaczny w tej naszej zalobie Przedsiç piosnkç syjozsk^. kaze spiewac sobie. Przebog! Jako to ma byc, aby piesni Pazskich Glos kiedy mial byc slyszan w krainach pogazskich?

Jeslibych ciç zapomnial, o kraino swiçta, Niech moja swej nauki rçka zapamiçta; Niechaj mi jçzyk uschnie, kiedy ciç przepomniç, Kiedy ciç na pocz^tku wesela nie wspomniç.

Pomni, wszechmocny Panie, co nam wyrz^dzali Edomczycy, jako w nasz ciçzki dziez wolali: «Zagubcie ten zly narod, ogniem miasto spalcie, A ich mury do gruntu samego rozwalcie!»

Ale i ty, Babilon, strzez dobrze swej glowy, Bo juz wisi upadek nad tob^. gotowy. Szczçsliwy, ktoryc za nas odmierzy twe winy A o skalç roztr^ci twe nieszczçsne syny.

Psalm 138

Confitebor Tibi, Domine

Ciebie ja chwalic bçdç, Ciebie przed moznymi

Wyznam tyrany ziemskimi;

W Twym kosciele chwalebne imiç Twe wspomion,

A to wiçc prze dobroc one

I prze wrodzon^, Boze wieczny, prawdç Twoje,

Bo Ty obietnicç swoje

Skutkiem zawzdy przedsiçzesz; Tys mnie,

sludze swemu,

Nieszczçsciem utrapionemu,

Laskawe ucho podal i przywrócil sily,

Które prawie zgasly byly.

Ciebie, jako szerokie ziemskie s^. granice,

Twoje slysz^c obietnice

Wszyscy królowie bçd^. swoim Bogiem zwali

I sprawy Twe wychwalali

Slaw^. Twoj^. ujçci, bo Ty nad wszytkimi

Koly siedz^c niebieskimi

Na niskosc przedsiç patrzysz i to, co wysoko,

Z daleka zna Twoje oko.

Niechaj na miç przygoda, jaka chce, przypadnie,

Ty mnie poratujesz snadnie;

Ty gniew nieprzyjaciól mych piçsci^. sw^. okrócisz,

A mnie woln^. mysl przywrócisz;

Ty do skutku masz przywiesc przedsiçwziçcie moje;

Panie, milosierdzie Twoje

Wieki przetrwa, niechaj siç wniwecz nie obraca

Twojej swiçtej rçki praca.

Psalm 139

Domine, probisti me et cognovisti ms

Tobie, rz^dzca niebieski, Tobie, mój Boze, Rzecz namniejsza skryta byc we mnie nie moze; Ty miç znasz, lubo siedzç, znasz, lubo stojç, I z daleka rozumiesz wszytkç mysl mojç.

Chód mój, odpoczynek mój Tobie wiadomy, Wszytkich moich pos^pków jestes swiadomy; Jeszczem ja nie wypuscil slowa z ust swoich, A to, Panie, juz dawno brzmi w uszu Twoich.

Tys miç z tylu i z przodku sam uformowal, Tys okolo mnie rçki swej nie zalowal, Cos tak misternie sprawil, wieczny mój Boze, Ze tego zaden rozum poj^c nie moze.

Gdzie mam uciec przed duchem Twym przerazliwy Gdzie siç skryc przed obliczem Twoim straszliwym? Jesli do nieba wst^piç, najdç Ciç w niebie, Jesli do piekla, pieklo nie jest bez Ciebie.

Jesli skrzydla oblokç rózanej zorze A lotem za ostatnie udam siç morze, I tam miç Ty wymacasz, i tam miç snadnie Twoja nieuchroniona rçka dopadnie.

Jesliby tez tak czlowiek pomyslil sobie, Zeby w nocnych ciemnosciach mial ulec Tobie, Myli siç na swych myslach. Noc naciemniejsza U Ciebie nad poludne swiatlo jasniejsza.

Cma Tobie nic nie zacmi, noc i ciemnosci Wszytki s^. przezroczyste Twej opatrznosci. Ty mysli wiesz, Ty moje znasz tajemnice, Tys miç w zywocie tworzyl mojej rodzice.

Ten zwi^zek tak misterny ciala naszego Cud jest niewyslowiony rozumu Twego. Dziwne s^. czyny Twoje, o mocny Boze, Tego nigdy przec dusza moja nie moze.

Zadna Tobie kosteczka tajna nie byla, Gdy miç jeszcze w zywocie matka nosila, Gdziem ja rósl osobliwym kunsztem wiqzany, Okiem jeszcze slonecznym nie ogl^dany.

Tys pierwsz^. brylç ciala, pocz^tki male

I linije czlowieka niedoskonale

Widzial; Tys mial w swych ksiçgach, co dnia którego

Przyrósc mialo, anis tam chybil zadnego.

0 Panie, jako wielce s^. znamienite Rady Twoje, jako s^. wielce obfite!

Rychlej piasek we wszytkich morzach zrachujç, A mysl^c o nich mniej wiem, im wiçcej czujç.

Panie, by to wola Twa zlosliwe stracic, Ja z mçZobójcц. zadnym nie chcç siç bracic

1 z zadnym z tych, co Ciebie zle wspominaj^, A Twojej wszechmocnosci nie uwazaj^.

Izaz ja nieprzyjaciól Twych nie nawidzç? Izaz siç przeciwnikiem Twoim nie brzydzç? Brzydzç, przebóg! — I póki bçdç na ziemi, Wiekuist^. nieprzyjazz powiodç z niemi.

Zmacaj serca, wytrz^sni wszytki me rady, Wszytki mysli, o Panie! Jesli przysady Najdziesz co we mnie spólnej z niepoboznymi, Niechaj jednako bçdç os^dzon z nimi.

Psalm 140

Eripe me, Domine, ab homine malo

Broz miç, mój Panie, od ludzi zlosliwych, Broz od potwarców sprosnych, niewstydliwych, Którzy w swym sercu zdradç tylko knuj^ A na miç wojska ustawnie szykuj^, Ostrosci^. zçbôw podobni wçzowi, Jadem bystremu równi padalcowi.

Uchowaj miç r^k, Panie, niepoboznych, Broz miç od moich nieprzyjaciól moznych, Którzy upçtac mysl^. moje nogi Sidlami sciezki natkn^wszy i drogi. Panie, Tys mój Bóg, Ty modlitwy moje Racz przyj^c w uszy milosierne swoje.

Tys mój obrozca, Ciebiem ja laskawym Znal przeciw sobie zawzdy w boju krwawym. Nie ciesz zlych ludzi, Boze mój prawdziwy, W ich przedsiçwziçciu, aby niezyczliwy Czlowiek, plywaj^c w szczçsciu, niewinnemu Tym ciçzszy nie byl i srozszy dobremu.

Ich radç chytr^. i szkodliw^. mowç Obróc na ichze niepobozn^. glowç: Niech zywy ogiez z nieba spadnie na nie, A Ty ich doraz, ze zaden nie wstanie. Niedlugie szczçscie klamliwych na swiecie, A zly w swojejze zlosci siç uplecie.

Pewien-em tego, a nic siç nie mylç, Ze ujzrzç wrychle tç szczçsliw^. chwilç, Kiedy Pan bçdzie krzywdy mscil ubogich A wybawi je z ich frasunków srogich; I bçd^. dobrzy Pana wyznawali, I na twarz Jego prawdziwie patrzali.

Psalm 141

Domine, clamavi ad Te, exaudi me

Ciebie, Ojcze, wzywam, laskawy, Ty moje Racz uprzejme prosby przyj^c w uszy swoje; Prosba za kadzidlo, r^k zlozenie, Panie, Niech Ci za wieczorn^. dzis obiedni^. zstanie.

Chciejze naprzód jçzyk mój zapieczçtowac, A pod straz^, Panie, usta moje chowac; Chciejze takze umysl obracac ku cnocie, Aby siç nie chylil namniej ku sromocie.

Niech siç ja o zadn^. praktykç nie kuszç, Ktora by na potem szpecic miala duszç; Nie chcç u wszetecznych ludzi szukac rady Ani na ich dlugie pozwolç biesiady.

Wolç, ze miç czlowiek uderzy cnotliwy, Niz miç ma balsamem natrzec niewstydllwy. Nie chcç ich, i owszem, proszç zawzdy Pana, Aby zlosc ich byla widomie karana.

Sçdziowie niewierni, zdrajcç przelozeni, Bodaj z ostrej skaly na szyjç zrzuceni Swiata dokonali, a tam wiçc wspomnieli, Jako zdrowe slowa ode mnie slyszeli.

Jako lomn^. ziemiç plugiem rozsypujq, Tak siç we mnie kosci moje rozstçpu j ц Strachem srogiej smierci; Boze, moj obrozca, W Tobie samym ufam, nie gub' miç do kozca!

Strzez miç od fortelow ludzi niezyczliwych, Abych siç nie pobil w ich sieciach zdradliwych; Daj, abych ja min^l ich sidla, a one W ichze wlasnych siatkach widzial uplecione.

Psalm 142

Voce mea ad Dominum clamavi

Pana wolam, Pana proszç, Rçce swe k'Niemu wynoszç, Przed Nim krzywdç sw3. przekladam, Jemu zal swoj opowiadam.

Ledwe mi juz ducha zstanie, Ale Tobie, mocny Panie, Swiadome, ze bez winnosci Cierpiç takie doleglosci.

Po drogach, gdzie miç widajq, Sidla na miç zastawiajq; Pojzrzç w lewo abo w prawo, Nie stawi siç nikt laskawe.

Jesli uciec, nie masz kçdy, Nieprzyjaciol pelno wszçdy, A nikt siç z tym nie opowie, Zeby laskaw na me zdrowie.

Do Ciebie ja, Boze zywy, Uciekam siç nieszczçsliwy; Tys nadzieja, Tys na ziemi Dzial moj miçdzy zyw^cemi.

Przyjmi w uszy moj placz srogi, Bo miç zewsz^ zjçly trwogi; Wyrwi miç z rçki ciçzkiemu Nieprzyjacielowi memu;

Zbaw' wiçzienia duszç moje, Abych wyznal laskç Twoje; Uzyjq. dobrzy radosci Z Twej przeciwko mnie litosci.

Psalm 143

Domine, exaudi orationem meam

Wysluchaj, wieczny Boze, prosby moje A nakloz ku mnie swiçte uszy swoje; Wedlug swej prawdy, wedlug swej litosci Racz miç ratowac w mojej doleglosci.

Nie chciej siç ze mn^ Boze litosciwy, Prawem obchodzic; zaden czlowiek zywy Tak swiçty nie jest, aby na Twym s^zie Nie mial byc w jakim wytkniony nierz^zie.

Oto zly czlowiek trapi mojç duszç, A ja w jaskiniach slepych mieszkac muszç Swiatla nie znajцc, rowien umarlemu, Pod niewidomц ziemiç wlozonemu.

W takich frasunkach i w takich niewczasiech Myslilem przedsiç o dawniejszych czasiech; Cos Ty za cuda czynil, cos sprawowal, Abys byl w cale wierne swe zachowal.

Toc jest pociecha mych trosk i wzdychania; Czekam ja przedsiç Twego smilowania; Czeka ochlody dusza utrapiona, Jako dzdza czeka ziemia upalona.

W czas miç wysluchaj, w czas miç ratuj, Panie, Juz mi sil ledwe i dusze dostanie; Gdzie miç Ty przejzrzysz, juzem dawno w ziemi I niech miç miçdzy umarlemi.

W Tobie nadzieja, w Tobie mysli moje Tkw^ wszytki, a Ty milosierdzie swoje Objaw' nade mnц a okaz mi drogç, Po ktorej chodzцc bezpieczen byc mogç.

Wyrwi miç z rçku nieprzyjaciol srogich, Obrozco smutnych i twierdzo ubogich! Naucz miç w swiçtym zyc zakonie Twoim, Abowiem-es Ty sam jest Bogiem moim.

Duch Twoj prawdziwy niechaj miç sprawuje, I drogç k'Tobie prost^. ukazuje. Prze slawç swoje rozwi^z miç z trudnosci A uzyj zwyklej nade mn^. litosci.

Wezmi w opiekç duszç mojç smutn^, Nieprzyjacielsk^. okroc mysl okrutn^; Zniszcz je na ziemi w srogim gniewie swoim A pomni, Panie, zem ja slug^. Twoim.

Psalm 144

Benedictus Dominus, Deus meus

Tobie, Panie, pokim zyw, ja muszç dziçkowac, Ktory ku bitwie raczysz sprawowac Rçce i serce moje, a mnie w boju krwawym Jestes obrozc^. zawzdy laskawym.

Ze nad nieprzyjacioly gorç mam swoimi, Ze slawny slynç miçdzy obcymi, Ze miastom i walecznym narodom panujç, Wszystko to lasce Twej przypisujç.

O Panie, co jest czlowiek, ze go tak szanujesz, Ze mu tak wielk^. chçc okazujesz? Mara czlowiek, a jego lata s^. lotnemu Cieniowi rowne niehamowanemu.

Panie, schyl nieba swego a spusc siç ku ziemi; Tkni gor, niech pojd^. dymy czarnemi; Bij piorunem, puszczaj swe nieuchronne strzaly Na lud niechçtny do Twojej chwaly.

Spusc rçkç sw^, wyrwi miç z powodzi straszliwych; Wyrwi miç z rçku nielutosciwych Nieznajomego ludu, ktorych niewstydliwe S^. wszytki slowa, sprawy zdradliwe.

Ciebie ja nowym rymem, Panie, i wdziçcznymi Wyslawiac bçdç gçslami swymi, Ktory krole w przygodach w cale zachowywasz, Dawida z dziwnych toni wyrywasz.

Brozze miç i tych, Panie, czasow nieszczçsliwych, Wyrwi miç z rçku nielutosciwych Nieznajomego ludu, ktorych niewstydliwe Wszytki s^. slowa, sprawy zdradliwe.

Niech nam synowie rost^. tak, jako zielone Jablonki rost^. nowo szczepione; Cory nasze niech kwitn^. tak, jako zrzetelne, Rzezane swiec^. slupy koscielne.

Szpichlerze nawiezione niech zawzdy stawaj^, Zboza do zboza niech dostarczaj^; Stada nieprzeliczone tysi^cmi niech rodz^, A woly gladkie pod jarzmy chodz^.

Trwogi zadnej, zabiegów zadnych niech nie znamy Ani ogromnej tr^by slychamy. Szczçsliwy lud, który ma te dobra, szczçsliwy, Którego panem jest Bóg prawdziwy.

Psalm 145

Exaltabo Te, Deus, meus rex

Ciebie chwalç, Boze mój, imieniowi Twemu Na wieki blogoslawic bçdç chwalebnemu; Zaden mi dziez bez Twojej chwaly nie uplynie, Imiç Twe slawic bçdç, póki swiat nie minie.

Wielki, niewyslowiony, niesmiertelny Boze, Zaden rozum, zadna mysl obj^c Ciç nie moze; Wszytki wieki Twe sprawy bçd^. powiadaly I Twoje osobliw^. dzielnosc wspominaly.

Ozdoba slawy Twojej, cuda nieslychane, Moznosc i Twoje sily nie bçd^. milczane, Nie ustanie pami^tka Twej dobrotliwosci, Pelen swiat zawzdy bçdzie Twej sprawiedliwosci.

Tys laskawy, Tys dobry, do gniewu leniwy, Do milosierdzia prçdki, Tys wszytkim zyczliwy, A nie masz tak lichego na swiecie stworzenia, Co by siç nie cieszylo z Twego opatrzenia.

Ciebie wszytki Twe czyny, Panie, wyznawaj^, Ciebie wybrani Twoi chwalic nie przestaj^, Zacnosc królewstwa Twego i Twe dziwne sily Roznosz^c, aby jawne na wszytek swiat byly.

Twoje mozne królestwo tak jest zalozone, Ze go nigdy nie zgwalc^. wieki nieskozczone, Ty, Panie, upadlego na nogach zas stawiasz I oplakane zdrowie czerstwosci nabawiasz.

W Tobie oczy swe trzyma wszelakie stworzenie, A Ty kazdemu dajesz jego pozywienie; Ty rçkç sw^. otworzysz, a z Twojej hojnosci Wszelka siç dusza naje prawie do sytosci.

We wszytkich swych postçpkach Pan jest

sprawiedliwy, We wszytkich sprawach swoich dziwnie litosciwy. Blisko jest Pan tych, którzy do Niego wolaj^, Mów^, którzy Go sercem uprzejmym wzywaj^.

Poboznym g'woli czyni, modlitwy przyjmuje, W niebezpieczezstwie strzeze, z przygód wyprawuje, Slugom swoim jest laskaw — lecz niepoboznemu Srogosc swoje bez chyby okaze kazdemu.

Ciebie, o Panie, chwalic bçd^. usta moje, A wszelka zywa dusza imiç swiçte Twoje Wielbic bçdzie tak dlugo, póki nieodmiennym Kolem pójdzie gwiezdzista noc za swiatlem

dziennym.

Psalm 146

Lauda, anima mea, Dominum

Tobie, niesmiertelny Panie, Póki mi zywota zstanie, I usta bçd^. spiewaly, I g^sleczki moje graly.

Na króle siç nie spuszczajcie, Smiertelnemu nie ufajcie, Bo ten nie pomoze sobie Pogotowiu ani tobie.

Skoro duch wynidzie z ciala, Ziemia ziemiç bçdzie brala, A nasze plonne nadzieje Po powietrzu dm^. rozwieje.

To czlowiek prawie szczçsliwy, Komu sam Pan jest chçtliwy; A on tez tylko jednemu Ufa Panu Bogu swemu.

Który piçkne niebo sprawil I ziemiç z morzem postawil, I cokolwiek ognistymi Swiat oblapil mury swymi.

Który prawdy strzeze wiecznie, Krzywdy nie lubi koniecznie, Glodne chlebem opatruje, Wiçznie z oków rozwiçzuje.

Pan oczy zaszle ciemnosci^ Obdarza now^. swiatlosci^, Pan niedolçznych ratuje, Pan sprawiedliwe miluje.

Pan jest strózem przychodniowi, Pan sirotç i stan wdowi Ma na pieczy, Tenze zgladzi, Co zly w glowie swej uradzi.

Królestwo, syjozska skalo, Twego króla bçdzie trwalo, Póki slozce górolotne Poprowadzi lata wrotne.

Psalm 147

Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus

Chwalcie Pana! Godno dac czesc Panu temu,

Piesz wesola, ozdobny rym sluzy Jemu.

Miasto jerozolimskie On znowu sadzi,

A wygnance do wlasnych domów prowadzi.

On smutne serca cieszy, troski lekuje,

Rany wi^ze, bolesci wszelkie ujmuje.

On wszytkich gwiazd niebieskich liczbç ma w glowie

I kazd^. swoim wlasnym imieniem zowie.

Bóg nasz, Bóg wielkiej sily, wielkiej moznosci,

Niepojçty, niezmierny w swojej m^drosci.

On skromne, On pokorne na gó^ sadza,

A harde niepoczesnie na dól sprowadza.

Panu, czyni^c powinne dziçki, spiewajcie,

Panu na slodkobrzmi^cych cytarach grajcie.

Który burze zgromadza, ziemiç dzdzem chlodzi,

Trawç bujn^. po górach wysokich rodzi.

Który zywnosc wszelakim dawa zwierzçtom

I biednym, co wolaj^. k'Niemu, kruczçtom.

Nie patrzç on na dzielnosc wyprawnych koni

Ani oka za chybkim szermierzem skloni;

W tych siç kocha, którzy mu sluz^. statecznie

I co na laskç Jego kaz^. bezpiecznie.

Panu jerozolimskie obronne waly,

Panu daj czesc, posado syjozskiej skaly,

Który w zelezie szczerym bramy twe kowal

I synom twym dóbr hojnosc wielk^. zgotowal;

Który pokojem uslal Twoje granice,

A ciebie lojem karmi tlustej pszenice;

Który skoro ziemi swe powie wyroki,

Slowa Jego nie cierpi^. zadnej odwloki;

Który sniegiem by weln^. pola odziewa,

A srzez po ziemi jako popiól rozsiewa.

Lód z nieba miece jako blachy lupane,

Którego srogie zimno komu wytrwane?

Rzecze slowo, a lody natychmiast taj^;

Wienie duch Jego, a wnet wody wzbieraj^.

Ten wyroki, Ten s^dy swe Jakubowi,

Ten oznajmil zakon swój Izraelowi.

Zadnemu narodowi Pan siç nie stawil

Tak laskawie ani praw swoich objawil.

Psalm 148

Laudate Dominum de coelis

Duchy prozne smiertelnosci, Dajcie czesc na wysokosci Panu ze wszech nawysszemu, Panu niewychwalonemu!

Wszyscy aniolowie Jego, Wszytki wojska, wyznajcie Go! Slozce i kolo miesiçczne, Wyznajcie Go, gwiazdy wdziçczne!

Niebo piçknie zasklepione, Wody wzgorç zawieszone, Winn^. chwalç naswiçtszemu Dajcie imieniu Pazskiemu!

On wyrzekl swe swiçte slowo, A swiat stan^l wnet gotowo. Ku wiecznosci wszytko sprawil; Nie zmieni siç, co ustawil.

I wy Pana chwalic macie, Smocy, co w gorach mieszkacie, I wielorybowie z wami, Ktorzy graj^. pod wodami;

Para i ogiez gor^cy, Grad i snieg z nieba plyn^cy I prçdkie duchy wichrowe Na pazskie slowa gotowe.

Gory i pola znizone, Drzewa plodne, drzewa plonç, Zwierzçta, bydlo, robacy I odziani pierzem ptacy.

Krolowie i przelozeni Na s^d ludzki wysadzeni, Wolne rzeczypospolite I ksi^zçta znamienite.

I ty, kwitn^ca mlodosci, I ty, dozrzala starosci, Dajcie Panu czesc spolecznie, On sam godzien chwaly wiecznie.

Jego slawa wyssza nieba, On jako Pan dal, co trzeba, A my, Jego lud wybrany, Spiewajmy Mu psalm podany.

Psalm 149

Cantate Domino canticum novum

Panu swemu dajmy czesc rymy nowymi, Chwala Jego niechaj brzmi miçdzy dobrymi. Niech siç w tworcy swym chelpi^. Izraelczycy, Niechaj siç krolem ciesz^. swym Syjozczycy. Imiç Jego i tazce niech wspominaj^ I wodze tazcow mowne gçsli spiewaj^! Pan bowiem lud swoj wierny wielce miluje, A ciche wszytkim dobrem rad opatruje; Dobrze bçd^. widzeni w wielkiej zacnosci I uzyj^. w mieszkaniach swoich radosci: W ich usciech Pazska chwala, w rçku waleczny, Ogromny bçdzie lyskal miecz obosieczny, Aby krzywd na poganach swoich siç mscili, A wielkomysln^. hardosc w ziemiç tloczyli; Aby krolom ich kladli na nogi pçta, A w okowach chowali przednie ksi^zçta; Aby wedle pisanych praw je s^dzili, A wierni slawy wiecznej st^d dost^pili.

Psalm 150

Laudate Dominum in sanctis Eius

Chwalcie Pana z Jego swi^tobliwosci, Chwalcie Pana z Jego wielkiej moznosci, Chwalcie z mocy, chwalcie Go Z dziwnej wielkosci Jego!

Chwalcie Pana ogromnymi tr^bami, Chwalcie Pana przyjemnymi lutniami, Chwalcie bçbny, chwalcie Go Kolem tazca piçknego!

Chwalcie Pana i har% i regaly, Chwalcie Pana wesolymi cymbaly! Wszelka rzecz, ktora zywiç, Wyznaj Pana chçtliwie!

© Шмидт В.В., техническая подготовка к печати, 2009