Научная статья на тему 'Crisis communication - selected aspects of mass media communication'

Crisis communication - selected aspects of mass media communication Текст научной статьи по специальности «СМИ (медиа) и массовые коммуникации»

CC BY
237
54
i Надоели баннеры? Вы всегда можете отключить рекламу.
Ключевые слова
КРИЗИСНАЯ КОММУНИКАЦИЯ / СМИ / CRISIS COMMUNICATION / MASS MEDIA

Аннотация научной статьи по СМИ (медиа) и массовым коммуникациям, автор научной работы — Wróblewski Dariusz

Целью данной публикации является представление кризисной коммуникации. Из-за обширности и многоаспектности тематики были выбраны только важнейшие (по мнению автора) аспекты кризисной коммуникации, а на самом деле коммуникации со СМИ.

i Надоели баннеры? Вы всегда можете отключить рекламу.
iНе можете найти то, что вам нужно? Попробуйте сервис подбора литературы.
i Надоели баннеры? Вы всегда можете отключить рекламу.

The main purpose of this publication is to present crisis communication. The author has chosen major aspects of crisis communication (communication with mass media in fact) because the problem is very spacious and multidimensional.

Текст научной работы на тему «Crisis communication - selected aspects of mass media communication»

ml. bryg. dr inz. Dariusz WRÓBLEW SKI Z-ca Dyrektora d.s. Naukowo-Badawczych CNBOP

KOMUNIKACJA KRYZYSOWA - WYBRANE ASPEKTY KOMUNIKACJI Z MASS MEDIAMI1

„Nie uznawaj za prawdç zadnego twierdzenia tylko dlatego, ze jest wydrukowane albo wypowiedziane w srodkach masowego przekazu " Józef Bochenski „Podrçcznik m^drosci"

Streszczenie

Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie komunikacji kryzysowej. Z uwagi na obszernosc i wielowymiarowosc wymienionej problematyki wybrano wazniejsze (wedlug autora) aspekty komunikacji kryzysowej, a wlasciwie komunikacji z mediami

Summary

The main purpose of this publication is to present crisis communication. The author has chosen major aspects of crisis communication ( communication with mass media in fact) because the problem is very spacious and multidimensional.

Zdarzenie niekorzystne, kryzys, sytuacja kryzysowa

Istotn^ róznic^. pomiçdzy zdarzeniami niekorzystnymi a kryzysami jest to, iz na zdarzenia niekorzystne reaguj^. podmioty w ramach swoich kompetencji i normalnych

1 Niniejszy artykul zostal opublikowany podczas: Szkolenia internetowego dla administracji publicznej z zakresu obrony cywilnej, ochrony ludnosci i zarz^dzania kryzysowego, Organizator szkolenia: Komenda Glówna PSP i Centrum Edukacji Niestacjonarnej Szkoly Glównej Sluzby Pozarniczej, Pazdziernik 2006r. -Styczen 2007r., http://www.sgsp.edu.pl

procedur - w ramach rutynowego dzialania, zas w razie kryzysu wymagane s^. szczególne (nadzwyczajne) srodki. Do przykladowych zdarzen niekorzystnych mozna zaliczyc: wypadki, pozary, kl?ski zywiolowe, katastrofy. Kazde ze zdarzen niekorzystnych moze stac si? kryzysem w rozumieniu organizacji przeciwdzialaj^cej zdarzeniu niekorzystnemu. Stac si? to moze na skutek niewlasciwego zarz^dzania/kierowania dzialaniami zmierzaj^cymi do przywrócenia stanu normalnego.

Analizuj^c rózne kryzysy mozna wyróznic pi?c typowych faz, do których zalicza si?:

1. Faza wzrostu:

a. lagodnego narastania w czasie lub,

b. gwaltownego narastania w czasie lub,

c. impulsywnego wzrostu w czasie;

2. Faza kulminacji;

3. Faza schylku;

4. Faza zaniku;

5. Faza nawrotu.

Nalezy w tym momencie dodac, ze kryzys jest zerwaniem istniej^cego stanu rzeczy, systemu, porz^dku prowadz^cym do zmiany jego struktury, zas sytuacja kryzysowa jest zjawiskiem zerwania, trwaj^cym w czasie, rozpoczynaj^cym si? od stanu równowagi poprzez niestabilnosc do stabilnosci w nowej sytuacji, która zazwyczaj jest jakosciowo inna.4

Z punktu widzenia zarz^dzania bezpieczenstwem wazny jest nie tylko „moment" kryzysu, ale caly przebieg sytuacji kryzysowej, gdyz adekwatnie do fazy b?d^ dobierane narz?dzia zarz^dzania bezpieczenstwem.

Przedstawione definicje kryzysu i sytuacji kryzysowej maj^. duz^ uzytecznosc teoretyczn^. jednak w kontekscie przydatnosci praktycznej ich uzytecznosc maleje. Dlatego

2 Nalezy zaznaczyc, ze to samo zdarzenie dla jednych b?dzie kryzysem, zas dla innych normaln^ sytuaj. Przykladem moze byc pozar domu. Dla rodziny, do której nalezal dom i która go stracila b?dzie to ewidentnie kryzys, zas dla strazy pozarnej, pogotowia ratunkowego czy policji b?d^ to rutynowe dzialania

ratownicze i porz^dkowo-ochronne.

3

Kryzys - okres przelomu, punkt zwrotny, moment rozstrzygaj ^cy dalszy stan rzeczy, czyli trwanie, lub nie, danego podmiotu; ,,Przesilenie stanu rzeczy poprzedzaj^ce zwrot ku dobremu lub zlemu; Stan niebezpieczny: Podr?czny slownik j?zyka polskiego: Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, s. 382. Kryzys - „Moment, okres przelomu, przesilenie, decyduj^cy zwrot, okres zalamania gospodarczego'': T. Kopalinski: Slownik wyrazów obcych i zwrotów obcoj?zycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 1968, s. 417.

4 Slownik synonimów: MCR - spólka cywilna, Warszawa 1993, s. 64, 122, 161, 701.

proponuje siç zdefiniowanie sytuacji kryzysowej za pomoc^ jej cech. Do podstawowych cech sytuacji kryzysowej mozna zaliczyc:

1. Zaskoczenie;

2. Zdarzenia rozwijaj3 siç lawinowo i wyprzedzaj 3. zdolnosc reagowania na nie;

3. Wzrost zapotrzebowania na informacj ç (organy zarz^dzaj 3ce i cale spoleczenstwo);

4. Niewydolnosc systemu informacyjnego i zarz^dzania informacj 3;

5. Persjç czasu;

6. Kumulacjç problemow - przeci^zenie systemu;

7. Pojawienie siç paniki;

8. Niestabilnosc systemu;

9. Wysoki poziom zagrozenia;

10. Koniecznosc szybkiego wypracowywania decyzji i ich podejmowania;

11. Oddzialywanie na cal^ organizacj ç i jej otoczenie;

12. Koniecznosc stosowania nadzwyczajnych srodkow;

13. Pojawienie siç konfliktu interesow;

14. Nieakceptowane spolecznie straty;

15. Rzadko wystçpuj^ca - malo znana.

Kryzys i komunikacja kryzysowa

Komunikacjç kryzysow^ mozna rozpatrywac w kontekscie komunikacji wewnçtrznej i zewnçtrznej. Pierwsza z nich dotyczy wspolpracownikow w ramach np.: jednej instytucji, jednej sluzby itp. Druga zas oznacza komunikowanie siç z otoczeniem.

Na ryc. 1 przedstawiono podstawowych partnerow w wymianie informacji. Centralne miejsce zajmuje organizacja przeciwdzialaj^ca kryzysowi. Moze byc to np.: wydzial zarz^dzania kryzysowego, komenda wojewodzka PSP lub inny wlasciwy organ administracji panstwowej, jest to zalezne od rodzaju kryzysu i podmiotu, ktorego dotyka.

Jezeli zalozymy, ze celem jest przezwyciçzenie kryzysu spowodowanego np. katastrof^ wowczas podstawowymi partnerami w wymianie informacji bçd^ sily wlasne i wspôldzialaj^ce, osoby dotkniçte katastrof3, media oraz administracja. Sily wlasne i wspôldzialaj^ce bçd^ potrzebowaly informacji m. in. o tym jaka jest sytuacja, o planowanych dzialaniach oraz dostçpnych silach i srodkach. Osoby dotkniçte bçd^ oczekiwaly informacji dotycz^cych sposobôw zabezpieczenia siç przed zagrozeniem, miejscach i formach pomocy, a takze o tym czy i jakie dzialania juz podjçto w celu przywrôcenia stanu z przed kryzysu. Administracja bçdzie oczekiwala raportow dotycz^cych

biez^cej sytuacji, planowanych dzialan oraz potrzeb. Z kolei media w pierwszym momencie bçd^ szukaly odpowiedzi na pytania: co siç stalo, kiedy, gdzie, dlaczego, jak do tego doszlo, kto jest winny itd. W zaleznosci od jakosci komunikacji pomiçdzy partnerami jest uzalezniona skutecznosc przeciwdzialania sytuacji kryzysowej.

>Ofiary >Rodziny ofiar >Osoby bliskie i zwi^zane z ofiarami > Administracja rzqdowa > Administracja samorzadowa > Zwierzchnicy > Media • Prasa • Radio • TV • Internet ^^

> Lokalna spolecznosc > Pozostala czçsc spoleczenstwa Organizacia przeciwdzialaiaca kryzysowi > Wspôl/pracow n i cy >Podlegle sily . >Podmioty j wspôldzialajace / > Organizacje pozarzadowe > „Samopomoc" > Ochotnicy

> Darczyncy

>Inni > Opinia miçdzynarodowa (dalsze otoczenie) ^ Gapie

Ryc. 1 Partnerzy komunikacji kryzysowej

Zagadnienia zwi^zane z wymian^. informacji pomiçdzy wymienionymi grupami w sytuacji kryzysowej omawia komunikacja kryzysowa, ktora powstala w celu ograniczenia rozwoju sytuacji kryzysowej, minimalizacji negatywnych skutkow oraz przywrocenia stanu normalnego. Na ryc. 2 przedstawiono umiejscowienie komunikacji kryzysowej w czasie rozwoju sytuacji niekorzystnej w kierunku kryzysu. Zaznaczono rowniez komunikacjç ryzyka (risk communication), bçd^ca narzçdziem obnizania ryzyka w szczegolnosci w sytuacjach, gdy wystçpuj^. rozbieznosci w postrzeganiu ryzyka przez ekspertow i osoby nie bçd^ce ekspertami. Jezeli mimo to sytuacja rozwija siç w kierunku kryzysu wowczas rozpoczyna siç komunikacjç kryzysow^ (crisis communication) w fazie narastania, trwa ona poprzez fazç kulminacji az do konca fazy schylku.

Komunikacja kryzysowa

Rozwoj zdarzenia niekorzystnego w kierunku kryzysu

Komunikacja ryzyka

R = Ro + Sw _(Peter M. Sandman)

Potencjalne sytuacje niekorzystne

R - ryzyko

Ro - ryzyko obliczeniowe Sw - spoteczne wzburzenie

t

Ryc. 2 Rozwoj sytuacji niekorzystnej w kierunku kryzysu ze wskazaniem miejsca komunikacji ryzyka (risk communication) i komunikacji kryzysowej (crisis communication)

Za miar? sytuacji kryzysowej przyj^to zainteresowanie opinii publicznej oraz przedstawicieli srodkow masowego przekazu okreslon^ sytuacji Niejednokrotnie sama organizacja dotkni^ta kryzysem nie postrzega tego stanu jako kryzys a jako chwilowe trudnosci, ktore samodzielnie rozwi^ze. Dopiero nasilenie si? zainteresowania dziennikarzy zdarzeniem niejednokrotnie sprawia, iz sytuacja zaczyna bye postrzegana jako kryzysowa.

Dziennikarze s3 waznymi posrednikami w przekazie informacji dla spoleczenstwa bezposrednio i posrednio dotkni?tego sytuacji kryzysowa, ale rowniez pragn^cego zaspokoie wlasn^ ciekawose. Ponadto komunikacja z nimi wymaga zrozumienia: specyfiki pracy dziennikarzy, potrzeb informacyjnych oraz wlasciwej organizacji dzialalnosci informacyjno-prasowej. Wszystko to sprawia, iz dziennikarze s3 jednym z trudniejszych i bardziej wymagaj^cych partnerow w komunikacji kryzysowej, dlatego dalsza cz?se niniejszej publikacji zostanie poswi?cona tej sferze komunikacji.

Zrodla konfliktow i mozliwosci wspolpracy

Niejednokrotnie dzialalnose dziennikarzy jest postrzegana jako szkodliwa, poniewaz zdaniem podmiotow przeciwdzialaj^cych sytuacji kryzysowej poszukuj^cy informacji dziennikarze:

1. Przeszkadzaj 3 w wykonywaniu zadan sluzbowych,

2. Ukazuj 3 cierpienie, ukazuj 3 osoby tragicznie zmarle lub inne drastyczne sceny,

3. Nieumyslnie zacieraj 3 dowody rzeczowe,

4. Przedstawiaj^. informacje niepeine lub niesprawdzone oraz blçdnie interpretuj^. wydarzenia (fakty),

5. Zachçcaj^. do niewlasciwych postaw poprzez nadmierne eksponowanie szkodliwych wydarzen.

Takie postrzeganie dziennikarzy moze siç zmienic, jezeli uswiadomimy sobie na czym polega sprzecznosc celôw obu stykaj^cych siç grup. Dziçki temu latwiej bçdzie dostosowac wzajemne relacje, aby nie tworzyly lub minimalizowaly liczbç potencjalnych sytuacji konfliktowych. W tabeli ponizej przedstawiono zrôdla konfliktow pomiçdzy srodkami masowego przekazu a organizaj przeciwdzialaj^c^. sytuacji kryzysowej.

Tabela 1

Zrôdla konfliktow pomiçdzy dziennikarzami a podmiotem przeciwdzialaj^cym sytuacji

kryzysowej

Media Podmiot przeciwdzialajqcy sytuacji kryzysowej

Moment in: ormowania

1. W pierwszej fazie dzialan domagaj^. siç jak najwiçcej informacji i w jak najkrôtszym czasie; 1. Prôba rozpoznania sytuacji zbieranie i weryfikacja informacji, 2. Informowanie mediôw dopiero po uzyskaniu rzeczywistego obrazu sytuacji;

Przedstawianie sytuacji

1. Wykorzystywanie informacji z niepewnych zrôdel, 2. Stwarzanie wrazenia u widza, ze zagrozenie jest wiçksze niz w rzeczywistosci, 3. Poszukiwanie i prezentowanie sensacyjnych informacji 4. Prezentowanie drastycznych scen i obrazôw; 5. Wyjasnianie sytuacji, 6. Uspokajanie spolecznosci, 1. Wydawanie komunikatôw i zalecen, 2. Koncentracja na dzialaniach zmierzaj^cych do przywrôcenia stanu normalnego;

Prezentowanie opinii i ocen rôznych autorytetôw, specjalistôw itd.

1. Przytaczanie wypowiedzi rôznych ekspertôw w celu oceny okolicznosci zdarzenia i prowadzonych dzialan; 1. Skupienie siç na faktach, 2. Pokazywanie swoich dzialan jako optymalnych, 3. Przedstawianie opinii wlasnych (wspôlpracuj^cych) autorytetôw;

Szukanie osôb odpowiedzialnych za zdarzenie - d^zenie do publicznego os^dzenia

1. Szukanie winnych oraz prôba ich publicznego os^dzania, 2. Doszukiwanie siç uchybien; 1. Koncentracj a na dzialaniach, 2. Unikanie os^dzania i szukania winnych;

Poszukiwanie ofiar, osôb ocalalych, naocznych swiadkôw zdarzenia itp.

1. D^zenie do przeprowadzenia wywiadu z poszkodowanymi, 1. Ochrona poszkodowanych oraz ich rodzin przed dziennikarzami;

2. Pokazywanie cierpienia ofiar, 3. Emitowanie apeli (ofiar i ich rodzin) o pomoc dla podniesienia dramaturgii;

Oskarzanie

1. Oskarzanie o nieudolnosc prowadzenia dzialan, 2. Publiczna krytyka podmiotu odpowiedzialnego za prowadzenie dzialan; 1. D^zenie do zlagodzenia nastrojôw dziennikarzy, 2. Unikanie publicznej konfrontacji (wymiany oskarzen);

W wyzej zamieszczonej tabeli przedstawiono podstawowe zrôdla konfliktow pomiçdzy organami przeciwdzialaj^cymi sytuacji kryzysowej a przedstawicielami srodkôw masowego przekazu. Nalezy zaznaczyc, ze istnieje szereg pozytywnych aspektôw wspôlpracy z massmediami. Wlasciwie przebiegaj^ca wspôlpraca pomiçdzy wymienionymi grupami jest istotnym elementem reagowania w czasie kryzysu. Srodki masowego przekazu mog^. stac siç nieocenionym zrôdlem informacji zarôwno dla organôw przeciwdzialaj^cych sytuacji kryzysowej jak i dla spoleczenstwa. Mozna je, bowiem wykorzystac miçdzy innymi do:

1. Ostrzegania i alarmowania ludnosci o zagrozeniu, o sposobach jego unikania, o sposobach zabezpieczenia siç przed zagrozeniem;

2. Wspierania pomocy humanitarnej przez: emitowanie apeli o dary w mediach, publikowanie numerôw kont, na ktôre mozna wplacac pieni^dze dla potrzebuj^cych, organizowanie publicznych zbiôrek pieniçdzy i darôw5 itd.;

3. Informowania o trudnosciach zwi^zanych z sytuacji kryzysowa maj^cych wplyw na sfery zycia prywatnego i zawodowego np.: prowadzon^. i planowan^. dzialalnosc bussinesow^, turystyczn^, trasy dostaw, zamierzenia zwi^zane z urlopem;

4. Budowania niezafalszowanego obrazu sytuacji oraz informowania o dzialaniach zmierzaj^cych do przywrôcenia sytuacji normalnej;

5. Ochrony i ksztaltowania wlasciwego wizerunku organizacji zaangazowanych w przeciwdzialanie sytuacji kryzysowej.

5 Warto jest najpierw wykonac wykaz potrzebnych rzeczy, materialôw urz^dzen, zywnosci, lekôw, a takze wykazy osôb i miejsc, do ktôrych okreslone dary powinny trafic. W przeciwnym razie otrzymamy „przypadkow^ pomoc" i powstanie dodatkowy problem segregacji darôw i kwalifikacji komu przekazac i gdzie skierowac, zeby ofiarowane dary w pelni wykorzystac. Dziçki przygotowaniu wykazôw zwiçkszy siç rôwniez prawdopodobienstwo otrzymania pomocy celowej i przydatnej.

Planowanie kontaktow ze srodkami masowego przekazu

Warunkiem sprawnego komunikowania jest odpowiednie przygotowanie do wspôlpracy z dziennikarzami, ktôre moze wyrazac siç:

1. Sporz^dzeniem planu reagowania kryzysowego zawieraj ^cego:

iНе можете найти то, что вам нужно? Попробуйте сервис подбора литературы.

a. Procedury - przykladow^. procedure mozliw^. do zastosowania na przyklad na stanowisku kierowania (pod warunkiem, ze osoba jest upowazniona i przeszkolona do udzielania informacji) przedstawia zal^cznik 1;

b. Wykazy dziennikarzy, specjalizacja, telefony, dostçpnosc itd.

c. Oswiadczenia wstçpne - przykladow^. struktur^ tresci oswiadczenia wstçpnego przedstawia zal^cznik 2;

d. Ostrzezenia i komunikaty dla ludnosci - przykladow^ struktur^ komunikatu przedstawia zal^cznik 3;

2. Wyznaczeniem i przeszkoleniem rzecznikôw prasowych;

3. Przygotowaniem personelu do wspôlpracy z mediami;

4. Nawi^zaniem kontaktôw z mediami - wazna jest stala wspôlpraca;

5. Wytypowaniem srodkôw masowego przekazu do pierwszego kontaktu;

6. Ustaleniem zasad koordynowania wypowiedzi;

Podczas planowania kontaktôw z mediami warto pamiçtac, ze za pomocy dziennikarzy kierowane s^. informacje do spoleczenstwa, dlatego warunkiem skutecznego przekazu jest:

1. Okreslenie jego celu na przyklad: ostrzezenie o zagrozeniu, poinformowanie o pomocy, apel o pomoc,

2. Zidentyfikowanie grupy odbiorcôw, ktôrymi mog^. byc np.: mieszkancy dotkniçtego klçsk^. zywiolow^. terenu, wolontariusze z okreslonego wojewôdztwa lub o okreslonych kwalifikacjach,

3. Wybranie (adekwatnie do okreslonego celu i grupy docelowej) srodkôw masowego przekazu z uwzglçdnieniem ich zasiçgu, szybkosci i szczegôlowosci podawanych przez nie informacji. Na przyklad:

a. radio gwarantuje szybki przekaz krôtkich komunikatôw oraz powszechny dostçp gdyz radia slucha siç w podrôzy, w domu, w pracy,

b. telewizja posiada nieco wiçksz^. bezwladnosc ale umozliwia wzbogacenie przekazu slownego o obraz,

c. prasa ma najdluzszy czas reakcji, ale mozna przekazac najwiçcej tresci i czytelnik przyswaja je w tempie dostosowanych do swoich mozliwosci,

d. Internet zapewnia powszechny dostçp do informacji zamieszczonych na stronach;

4. Okreslenie metod przekazu: konferencja, wywiad, komunikat, notatka prasowa itd.

5. Wybranie miejsca kontaktôw ze srodkami masowego przekazu;

6. Okreslenie czasu trwania i terminu publikowania.

Organizacja dzialalnosci informacyjno-prasowej na miejscu zdarzenia

Wspôlpraca z dziennikarzami moze odbywac siç w miejscach odpowiednio wybranych i przygotowanych. W sytuacji normalnej taka wspôlpraca odbywac siç moze na przyklad w studio lub innym dostosowanym do tego miejscu. Z kolei w sytuacji kryzysowej, ktôrej przyczyn^. jest wypadek, klçska zywiolowa lub katastrofa, takie miejsca s^. organizowane na terenie wyst^pienia zdarzen o charakterze kryzysowym.

W sytuacji kryzysowej przedstawiciele srodkôw masowego przekazu d^z^ do samodzielnego zebrania informacji o sytuacji w miejscu jej wystçpowania, dlatego organizacje przeciwdzialaj^ce kryzysowi organizuj^ w tych miejscach zespoly, ktôrych zadaniem jest dostarczenie niezbçdnych informacji dziennikarzom. W tym celu zespoly informacyjno-prasowe tworz^. miejsca stalych spotkan z dziennikarzami, przejmuj^. funkcjç aktualnych, sprawdzonych i terminowych zrôdel informacji; rozpoznaj^ potrzeby informacyjne dziennikarzy i zaspokajaj^. te potrzeby na miejscu zdarzenia. Dzialalnosc ta jest realizowana poprzez organizacjç np.:

1. Centrum informacyjno-prasowego, gdy przewidywany jest naplyw dziennikarzy na miejsce zdarzenia. Miejsce wybrane na centrum powinno posiadac niezbçdn^ infrastrukturç zapewniaj^c^.: l^cznosc telefoniczn^, l^cznosc internetow^, zasilanie elektryczne, ogrzewanie (w zimie), pomieszczenia do pracy zespolu informacyjno-prasowego, przeprowadzenia konferencji prasowych, wywiadôw, parking, zaplecze sanitarne (lazienki, WC).

2. Punktôw widokowych, gdy dziennikarze nie maj^ dostçpu do miejsca zdarzenia na przyklad ze wzglçdu na zagrozenie ich zycia lub zdrowia wôwczas mozna wybrac bezpieczne miejsce, z ktôrego przedstawiciele srodkôw masowego przekazu bçd^ mogli zobaczyc miejsce zdarzenia i samodzielnie wykonac zdjçcia lub material filmowy,

3. Tras wizytacji, jezeli dziennikarze nie mog^. samodzielnie przemieszczac siç po terenie akcji mozna rozwazyc przygotowanie zorganizowanego przejazdu lub przejscia dziennikarzy wyznaczon^. tras^. i w towarzystwie przedstawicieli zespolu informacyjno-prasowego. Dziçki temu dziennikarze samodzielnie mog^. wykonac zdjçcia i material filmowy i przekonac siç, ze nic siç przed nimi nie ukrywa.

Konferencje prasowe

Jedn^. z metod wspôlpracy z dziennikarzami jest konferencja prasowa. Umozliwia ona przedstawienie stanowiska organizacji przeciwdzialaj^cej kryzysowi podczas wspôlnego spotkania organôw kierjcych z dziennikarzami. Metodyka przygotowania i przeprowadzenia konferencji podczas sytuacji kryzysowej nie odbiega znacz^co od konferencji przygotowywanych w sytuacji normalnej i mozna j^. podzielic na trzy zasadnicze fazy:

1. Faza przygotowania, ktôra wyraza siç:

a. Rozpoznaniem nastrojôw panuj^cych w srodkach masowego przekazu, pozwol^. dobrac odpowiedni^. strategic komunikacji;

b. Okresleniem potrzeb informacyjnych srodkôw masowego przekazu, umozliwiaj^cych wybôr uczestnikôw konferencji oraz przygotowania informacji zaspokajaj^cych zainteresowanie dziennikarzy;

c. Wyborem i przygotowaniem miejsca konferencji wyrazaj^ce siç na przyklad zapewnieniem stolu prezydialnego, krzesel dla uczestnikôw, zrôdel zasilania elektrycznego, urz^dzen narywaj^cych przebieg calej konferencji;

d. Okresleniem sposobu zachowania siç podczas konferencji, dotyczy wejscia i zajmowania miejsc przez przedstawicieli organizacji przeciwdzialaj^cej sytuacji kryzysowej, a takze organizacji wyst^pien oraz sposobu prowadzenia sesji pytan i odpowiedzi;

e. Ustaleniem godziny rozpoczçcia konferencji i czasu jej trwania, dziçki temu dziennikarze przybçd^. punktualnie i bçdzie mozna zakonczyc konferencjç o wczesniej zapowiedzianej godzinie;

f. Poinformowaniem dziennikarzy;

g. Przygotowaniem osôb bior^cych udzial w konferencji, warto jest przypomniec uczestnikom konferencji reprezentuj^cym organizacjç przeciwdzialaj^c^. kryzysowi podstawowe zasady wspôlpracy z dziennikarzami, a takze z kamer^ i z mikrofonem,

h. Przygotowanie materialôw dla dziennikarzy - filmy, zdjçcia, materialy informacyjne w wersji drukowanej i/lub elektronicznej.

2. Faza realizacji, ktôra obejmuje:

a. Przekazanie materialôw informacyjnych dla dziennikarzy;

b. Powitanie wl^cznie z krôtkim podaniem celu konferencji;

c. Przedstawienie osôb bior^cych udzial ze strony organizatorôw konferencji;

d. Podanie planu przebiegu konferencji;

e. Odczytanie lub wygloszenie oswiadczenia;

f. Wypowiedzi uzupelniaj ^ce - pozostalych uczestnikôw reprezentuj^cych organizatorôw konferencji;

g. Sesja pytan i odpowiedzi;

h. Zakonczenie konferencji oraz podziçkowanie za udzial z ewentualnym wyznaczeniem terminu nastçpnej konferencji.

3. Faza oceny, ktôra jest realizowana po zakonczeniu konferencji i obejmuje sledzenie efektôw konferencji w mediach, aby ustalic, jaki byl odbiôr przez dziennikarzy oraz aby stwierdzic czy i w jakim zakresie zostaly osi^gniçte wczesniej zalozone cele.

Zachowanie w kontaktach z dziennikarzami

Kolejnym elementem wspôlpracy z dziennikarzami jest sposôb zachowania siç podczas rozmôw z dziennikarzami oraz wyst^pien przed kamer^ czy podczas pracy z mikrofonem. Nalezy podkreslic, ze podczas kazdego wyst^pienia ocenie podlega osoba wystçpuj^ca (wygl^d zewnçtrzny, zachowanie, gesty, mimika, ton glosu, sposôb môwienia itp.) i wypowiedz pod k^tem przekazanych tresci i ich formy. Z wymienionych powodôw warto jest miec na uwadze nizej wymienione zalecenia. Do wazniejszych zalecen zaliczyc mozna:

1. Podawanie informacji prawdziwych i sprawdzonych - informacje s^. rejestrowane w zwi^zku z tym kazd^. informacjç bçdzie mozliwa przywolac i w dowolnym momencie j^. skonfrontowac z istniej^cym stanem wiedzy. W razie rozbieznosci z faktycznym stanem taka sytuacja moze w konsekwencji prowadzic do oslabienia wiarygodnosci;

2. Pewnosc siebie i kompetencja - osoby reprezentuj ^ce zespôl reagowania kryzysowego lub kierjce dzialaniami ratowniczymi powinny byc dobrze przygotowane do kontaktu z dziennikarzami, aby nie stwarzaly wrazenia nieprzygotowanych do pelnienia funkcji;

3. Zyczliwosc wobec dziennikarzy - ma istotne znaczenie dla budowania poprawnych relacji z dziennikarzami w sytuacji kryzysowej;

4. Otwartosc w informowaniu - polega na przekazywaniu informacji dla wszystkich zgromadzonych dziennikarzy;

5. Unikanie agresji, emocji;

6. Szanowanie zdania rozmôwcy;

7. Unikanie zargonu, specjalistycznego slownictwa - istotne zalecenie dla osôb posluguj^cych siç slownictwem charakterystycznym i zrozumialym wyl^cznie dla w^skiej

grupy zawodowej. Stosowanie tego samego slownictwa podczas komunikatu kierowanego do spoleczenstwa moze doprowadzic do tego, ze nie bçdzie on zrozumialy dla odbiorców przekazu;

В. Swoboda i zrozumialosc wypowiedzi - nadmiernie zawile ci^gi rozumowania i wielokrotnie zlozone zdania mog^ utrudniac zrozumienie wypowiedzi;

9. Zwiçzle wypowiadanie siç i na temat - istotne zalecenie podczas wszystkich wyst^pieñ limitowanych czasem np.: przed kamer^ TV lub w radio;

10. Nieudzielanie informacji „za wszelk^ cenç" i unikanie spekulacji - w razie braku informacji nalezy podac termin jej udzielenia a jezeli wykracza poza kompetencje wskazac kto moze udzielic odpowiedzi;

11. Unikanie odmowy komentarza - moze byc odebrane przez dziennikarzy jako niechçc do przekazania informacji pomimo posiadanej wiedzy na pytany temat;

12. Kontrolowanie swojego zachowania: gestów, mimiki, tonu glosu itd. Podczas wyst^pienia w radio lub telewizji poza przekazywan^ tresci^ i jej form^ bçdzie równiez oceniana osoba prezentuj^ca te tresci.

Pytania dziennikarzy podczas sytuacji kryzysowej

Przygotowania na kontakt z dziennikarzami powinny opierac siç o rozpoznanie potrzeb informacyjnych. Specyfika pracy dziennikarskiej oraz materialów przygotowywanych przez nich do publikacji opiera siç na odpowiedzi na pytania: kto uczestniczyl w wydarzeniu, co siç wydarzylo, gdzie siç wydarzylo, kiedy siç wydarzylo, jak i dlaczego do tego doszlo. Jednakze doswiadczenie wykazuje, ze dziennikarze poszykuj^ szczególowych informacji dotycz^cych zdarzenia. Przykladowe pytania zamieszczono ponizej :

1. Jaki jest rozmiar klçski, jak wygl^da obszar dotkniçty klçsk^ oraz jakie podejmuje siç dzialania w celu ograniczenia jej skutków i calkowitej eliminacji powstalych zagrozen?

2. Kiedy powstala ta sytuacja i jaki byl przebieg wydarzen, jezeli wczesniej przewidywano jej wyst^pienie - jakie dzialania podjçto, zeby do niej nie dopuscic?

3. Kiedy nast^pi przewidywane zakonczenie dzialan ratowniczych lub przywracania stanu z przed wyst^pienia zdarzenia?

4. Czy ktos ponosi szczególn^ odpowiedzialnosc za powstanie takiej sytuacji, jesli tak to kto i kiedy poniesie konsekwencje (zostanie zwolniony z zajmowanego stanowiska)?

5. Jaka jest liczba zabitych, zaginionych, rannych i hospitalizowanych?

6. Jakie s^ straty materialne: liczba zniszczonych i uszkodzonych domów, przypuszczalna liczba osób bez dachu nad glow^?

7. Gdzie i do kogo mog^. zwracac siç osoby poszkodowane o pomoc: medyczn^, zywnosciow^. flnansow^, materialn^. itp.?

8. Gdzie mozna uzyskac informacje o zdarzeniu i zwi^zanych z nim utrudnieniach?

9. Gdzie mozna uzyskac informacje ofiarach, bliskich i innych utrudnieniach?

10. Jakie dzialania podjçto w celu zlagodzenia skutkôw oraz w jaki sposôb zabezpieczyc siç przed dalszymi stratami?

11. Jaki jest postçp prac: ratowniczych, przywracaj^cych stan sprzed zdarzenia, zapewnienia pomocy dla poszkodowanych, wyjasniaj^cych przyczyny zdarzenia oraz zmierzaj^cych do identyfikacji i osadzenia winnych?

12. Czy przewidziano program przywracania terenu objçtego katastrof^. lub klçsk^. zywiolow^. do stanu normalnego (sprzed katastrofy) oraz pomocy dla osôb poszkodowanych, czy bçd^ rekompensowane straty - jezeli tak to kto i kiedy bçdzie to realizowal?

13. Czy podobna sytuacja juz wyst^pila, jezeli tak to kiedy i gdzie, jakie s^. zbieznosci i co zrobiono w celu niedopuszczenia do powtôrzenia siç sytuacji?

Podsumowanie

W pierwszej czçsci niniejszej publikacji wsrôd wielu cech sytuacji kryzysowej zostal wymieniony wzrost zapotrzebowania na informacje. Czçsto temu zapotrzebowaniu towarzyszy chaos informacyjny, wystçpowanie niepewnych i falszywych a takze sprzecznych. Stan ten moze byc odczuwany przez wszystkich partnerôw w komunikacji (zob. ryc. 1) i moze on sprzyjac eskalacji kryzysu, dlatego warto jest nie zwlekac z informacje skierowan^. do kluczowych uczestnikôw zdarzenia. Dziçki temu pokazujemy, ze wiemy o sytuacji i juz na ni^. reagujemy. Jezeli komunikujemy siç za pomocy srodkôw masowego przekazu jest to okazja, aby wyst^pic z oswiadczeniem wstçpnym albo szerzej zaprezentowac wlasne stanowisko na przyklad podczas wywiadu lub konferencji prasowej. Dziçki temu kreujemy siç jako zrôdlo sprawdzonych informacji. Ponadto mozemy przedstawic obiektywny obraz zdarzenia i zakreslic obszar dyskusji wraz ze wskazaniem istotnych dla nas kierunkôw komunikacji na przyklad dotycz^cych zapewnienie wsparcia dzialaniom ratowniczym, osobom poszkodowanym (pomoc materialna, psychologiczna, zapewnienie dachu nad glow^. itd.).

Podczas komunikowania siç ze srodkami masowego przekazu warto pamiçtac, ze s^. one posrednikiem za pomocy, ktôrego przekazujemy informacje dla spoleczenstwa. Dlatego nalezy okreslic cele do osi^gniçcia, grupç docelowq i wybrac najlepsz;] formç dotarcia z informacjq.

Podstawowym zaleceniem dla osôb kontaktuj ^cych siç z dziennikarzami jest dobre (mozliwie najlepsze) przygotowanie, poniewaz odbudowa raz utraconego wizerunku jest prawie niemozliwa w sytuacji kryzysowej a jezeli wizerunek traci osoba odpowiedzialna za przeciwdzialanie sytuacji kryzysowej wôwczas zamiast przeciwdzialac kryzysowi zaostrza siç go.

Podczas przeciwdzialania sytuacji kryzysowej niejednokrotnie dochodzi do bezposredniego kontaktu z osobami poszkodowanymi na przyklad podczas wizytowania miejsca zdarzenia. Jest to istotna forma dzialalnosci, poniewaz umozliwia dokonanie wlasnej oceny sytuacji, wypracowanie decyzji dotycz^cych przywracania stanu normalnego. Niewymiernym efektem jest rôwniez budowanie swiadomosci wsrôd osôb poszkodowanych, ze nie zostaly pozostawione same z sytuacji ktôra przekracza ich mozliwosci radzenia. Podczas wymienionych wizytacji zachowanie powinno wyrazac spokoj i opanowanie zas wszelkie wypowiedzi powinny koncentrowac siç na zrozumieniu i trosce o spoteczenstwo oraz na dziataniach zmierzajqcych do przywrocenia stanu z przed kryzysu/dziataniach naprawczych a takze na informacjach gdzie mozna uzyskac pomoc, informacje itp.

Literatura

1. APELL, Swiadomosc zagrozen i mozliwosci przygotowania siç na wypadek wyst^pienia awarii na szczeblu lokalnym, Procedura reagowania na awarie technologiczne, Biuro Przemyslu i Srodowiska Program Srodowiska Narodôw Zjednoczonych.

2. Bauer G. Winter : Die Brandkatastrophe von Kaprun - Gesamtbetrachtung und Resümee aus sicht der Feuerwehr, materialy konferencyjne, Forum Feuerwehr 2001, Ottobrun/München, 2001.

3. Cianciara J., Uscinska B.: Komunikowanie siç z mediami w praktyce, Wydawnictwo Astrum, 1999.

4. Crisis Communication Handbook, Swedish Emergency Management Agency, Educational Series 2003:1.

5. Crisis Communication Seminar 9-11 October, Swedish Emergency Management Agency, Stockholm, 2002.

6. Drottz-Sjöberg B.-M.: Current trends in risk communication theory and practice, Directorate for Civil Defence and Emergency Planning, 2003.

7. Griffin R. W.: Podstawy zarz^dzania organizacjami, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1997.

8. Kollinger H.: Die Seilbahnkatastrophe von Kaprun, Fire-World, Das 1. FeuerwehrOnline-Magazin Österreichs, http://www.fireworld.at/

9. Kommunikation und Krisenmanagement, Kohtes&Klewes, Düsseldorf, www.agenturcafe.de

10. Kopalinski T.: Slownik wyrazów obcych i zwrotów obcojçzycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1968.

11. Kucera P.: Ort der Fassungslosigkeit, „FF" Nr. 46, Institut für Eisenbahnwesen, Verkehrswirtschaft und Seilbahnen, Technische Universität Wien.

12. Larsson S.: The Tunnel Blaze in Kaprun: Swedish National Defence College, CRISMART, Sweden, http://www.crismart.org, 2006.

13. Mapy terytorialnego rozkladu ryzyka, Politechnika Warszawska Wydzial Mechaniczny Energetyczny i Lotnictwa, Szkola Glówna Sluzby Pozarniczej, Wydawca Fundacja Edukacja i Technika Ratownictwa, Warszawa, 2004.

14. Naturkatastrophen und die Medien, Herausforderungen an die öffentliche Risiko- und Krisenkommunikation, Dokumentation des IDNDR-Expertenworkshops vom 3-4. Dezember 1998 in Königswinter, Deutsches Komitee für Katastrophenvorsorge e.V. (DKKV) Bonn, 2000.

15. Öffentlichkeitsarbeit im Katastrophenfall, Tagung des Österreichischen Städtebundesamt, 11.11.2001 Wien.

16. Podrçczny slownik jçzyka polskiego: Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1996.

17. Projekt ustawy o zarz^dzaniu kryzysowym, druk sejmowy nr 770 http://orka.sejm.gov.pl/proc5.nsfZ0/AACAA355B1F07D90C12571A90044D8EB70penD ocument

iНе можете найти то, что вам нужно? Попробуйте сервис подбора литературы.

18. Psycho-social Support in situation of mass emergency, A European Policy Paper concerning different aspects of psychological support and social accompaniment for people involved in major accidents and disaasters. Preliminary document - draft Version 02. Ministry of Public Health, Brussels, Belgium, 2001.

19. RUPNIK D.: Öffentlichkeitarbeit im Katastrophenfall, Eine Information des Landespressedienstes, Amt der Steiermärkischen Landesregierung, Landesamtsdirektion -Landespressedienst, Graz, http://www.landespressedienst.steiermark.at, 2006.

20. Sandman P. M.: Responding to Community Outrage: Strategies for Effective Risk Communication American Industrial Hygiene Association, 1993.

21. Schulz J.: Management von Risiko- und Krisenkommunikation - zur Bestandserhaltung und Anschlußfähigkeit von Kommunikationssystemen, Berlin, 2001.

22. Slownik synonimów: MCR - spólka cywilna, Warszawa, 1993.

23. The Peter Sandman Risk Communication Web Site, http://www.psandman.com/

24. Uniwersalny slownik jçzyka polskiego, Tom I, PWN, Warszawa, 2003.

25. Wolanin J.: Zarys teorii bezpieczenstwa obywateli Ochrona ludnosci na czas pokoju, Wydawca Fundacja Edukacja i Technika Ratownictwa, Warszawa, 2004.

26. Wróblewski D.: Informacja cenna jak zycie. Konstruowanie komunikatów dla zagrozonej ludnosci; Przegl^d Pozarniczy nr 5/2003 rok.

27. Wróblewski D.: Komunikacja kryzysowa jako instrument podniesienia poziomu bezpieczenstwa ludnosci. Aspekty techniczne i organizacyjne risk communication. elektroniczna Administracja, dwumiesiçcznik o nowoczesnej administracji publicznej nr 3(4), Centrum Promocji Informatyki Sp. z. o.o., maj/czerwiec 200б.

2В. Wróblewski D.: Ogólna koncepcja funkcjonalno-strukturalna centrum zarz^dzania kryzysowego, Wydzial Inzynierii Bezpieczenstwa Cywilnego, Szkola Glówna Sluzby Pozarniczej, Warszawa, 2004.

29. Wróblewski D.: Planowanie kontaktów ze srodkami masowego przekazu; Zarz^dzanie Bezpieczenstwem - Wybrane zagadnienia ochrony ludnosci 2, SGSP i Fundacja EDURA, Warszawa, 2002.

30. Zebrowski P., Wróblewski D., Smolarkiewicz M. M., Wisniewski M., Bassara A., Filipowska A., Abramowicz W., Wolanin J., Progressive Crisis Management System, The 9th World Multi-Conference on Systemics, Cybernetics and Informatics (Orlando, Florida, USA), Symposium on Risk Management and Cyber-Informatics (RMCI 2005), Volume X.

Zal^cznik 1

Przyktadowa procedura wspôlpracy ze srodkami masowego przekazu

Kolejne kroki procedury

1. Podac opis wypadkôw:

a. Co siç zdarzylo,

b. Kto uczestniczyl w zdarzeniu (ludzie, zwierzçta) - nie podawac nazwisk ludzi ani stopnia obrazen,

c. Gdzie siç zdarzylo,

d. Jakie dzialania podj çto,

e. Jakie sily uczestnicz^ w dzialaniu,

f. Jak do tego doszlo,

g. Kto udzieli szczegôlowych informacji na temat zdarzenia np.: osoba pelni^ca funkcjç rzecznika prasowego - podac kontakt telefoniczny;

2. Nie spekulowac;

3. Nie komentowac;

4. Nie podawac informacji niesprawdzonych;

5. Nie wypowiadac siç o sprawach bçd^cych w kompetencji innych sluzb i podmiotôw - nie krytykowac innych podmiotôw;

6. Odsylac do osoby pelni^cej funkcjç rzecznika prasowego:

a. Podac numer telefonu lub inn^. mozliwosc kontaktu;

7. Zapisac (np. w tabeli nr..):

a. Dane umozliwiaj^ce identyfikacjç dziennikarza (nazwisko, imiç, miejsce pracy) i kontakt z nim (telefon, E-mail inne),

b. Reprezentowan^. stacjç radiow^, telewizyjn^, agencjç itp.

c. Pytania dziennikarza,

d. Informacje przekazane dziennikarzowi,

e. Termin odpowiedzi ze strony urzçdu - z^dany przez dziennikarza;

8. Przekazac osobie pelni^cej funkcjç rzecznika prasowego lub/i ....:

a. Informacjç o zainteresowaniu dziennikarza zdarzeniem (pkt 7),

b. Szczegôly dotycz^ce zdarzenia - umozliwienie odpowiedzi w razie bezposredniego kontaktu dziennikarza z wôjtem lub rzecznikiem.

Zal^cznik 2 Oswiadczenie wstçpne

Oswiadczenie wstçpne

• Wyraza troskç

• Niczego nie wyjasnia

• Nikogo nie wini

• Nie roztrz^sa szczegóJów

• Zapewnia:

ze jestesmy ze badamy ze dziaJamy

• Podaje termin i miejsce udostçpnienia dalszych informacji

- pierwsze wypowiedzi

1. Opis wypadków i aktualnej sytuacji oraz dzialan podjçtych przez sluzby ratownicze, ze szczególnym uwzglçdnieniem troski

0 poszkodowanych.

2. Zapewnienie, ze sytuacja jest badana i podjçto czynnosci zmierzaj^ce do uzyskania bardziej szczególowych informacji, które zostan^ niezwlocznie udostçpnione dziennikarzom

1 przekazane za ich posrednictwem spoleczenstwu.

3. Zapewnienie, ze poszukuje siç metod najskuteczniejszego rozwi^zania zaistnialej sytuacji.

4. Wyznaczenie miejsca i czasu nastçpnego spotkania, podczas którego zostan^ przekazane dalsze informacje - ustalony termin powinien byc bezwzglçdnie przestrzegany, dlatego musi przede wszystkim odpowiadac rzecznikowi prasowemu ale i uwzglçdniac wymagania dziennikarzy (np. przed czasem emisji glównego wydania wiadomosci a nie bezposrednio po jego zakonczeniu).

5. Ewentualny apel, który nalezy szczególnie zaakcentowac.

Rysunek 1 Struktura tresci oswiadczenia wstçpnego

Niniejszy zal^cznik przedstawia tresci, które zawiera oswiadczenie wstçpne, czyli komunikat przygotowywany wtedy, gdy nie mamy jeszcze pelnego obrazu sytuacji a srodki masowego przekazu domagaj^ siç informacji.

Na rysunku z lewej strony zostaly zamieszczone zalecenia cytowane z kanadyjskiego podrçcznika zarz^dzania kryzysowego, zas z prawej strony w oparciu o analizç literatury i rzeczywistych oswiadczen wstçpnych.

Zalacznik 3 Formularz komunikatu6

Formularz informacyjny i komunikatu przedstawiono na rys. 1 i 2. Na rysunku nr 1 przedstawiono informacje podstawowe i uzupelniajace pomocne w przygotowaniu komunikatu. Formularz informacyjny ma sluzyc pomoca w przygotowaniu tresci ostrzezenia. Jezeli osoba przygotowuj aca ostrzezenie przygotuje zwi^zle informacje na kazdy z wymienionych punktow w cz^sci „Elementy skladowe", to nadanie ostatecznej formy

przeznaczonej do opublikowania nie powinno stwarzac zadnych trudnosci.

Warszawa 21.02.03

Elementy skladowe komunikatu nr 1

1. Data przekazania komunikatu dla mediow (np.: do redakcji, rozglosni): 21.02.03.

2. Podmiot przekazujacy komunikat dla mediow: PCZK

3. Osoba odpowiedzialna za tresc komunikatu: Szef PCZK

4. Osoba do kontaktu ze strony podmiotu przekazujacego komunikat: Jan Kielich, tel. 0 901 332 232

5. Rodzaj srodka masowego przekazu: Radio W, TV OK., Gazeta Warszawska, Siec Internet (strony

urz^du miasta Warszawa,)

6. Okres publikowania komunikatu w mediach: 22.02. - 23.02.03.

7. Cz^stotliwosc nadawania komunikatu przez media: RTV- co 4 godziny, Redakcja gazety - wydanie

codzienne, Siec Internet - ciagla ekspozycja.

8. Powod przygotowania komunikatu: powstanie zagrozenie powodziq

9. Obecny stan zagrozenia: nie wystepuje bezposrednie zagrozenie powodziq

10. Prawdopodobienstwo wystapienia zagrozenia: wystepuje realne zagrozenie powodziq na terenie

Warszawy, przewidywane nadejscie fali

kulminacyjnej 24.03.03.

11. Obszar zagrozony: Powodziq zagrozona jest Warszawa

12. Grupa docelowa (osoby, do ktorych kierowany jest komunikat): mieszkancy Warszawy

13. Zalecenia dla ludnosci: dotyczace przygotowan na nadejscie fali kulminacyjnej (np. wgzai. Nr ...)

14. Informacja o przygotowaniu (np. sluzb, miasta) na nadejscie zagrozenia: sluzby sa przygotowane

15. Telefon informacyjny dla ludnosci: 76 662 [POMOC]

Rysunek 2 Formularz „Elementy skladowe komunikatu"

Z kolei na rys. 2 przedstawiono formularz komunikatu, ktory jest ujeciem wczesniej przygotowanych informacji w odpowiednia forme komunikatu przeznaczonego do publikacji, jednak z takim zestawieniem tresci, aby bylo mozliwe jego glosne odczytanie w ciagu 2 minut.

6 Szerszy opis zawiera artykul: Wroblewski D.: Informacja cenna jak zycie. Konstruowanie komunikatow dla zagrozonej ludnosci; Przeglad Pozarniczy nr 5/2003 r, str. 20.

TRESC KOMUNIKATU

Warszawa 21.02.03

Komunikat nr 1

UWAGA! UWAGA!

Tu rozglosnia radiowa Radio W. Przerywamy nasz program, zeby nadac wazny komunikat (2) Powiatowego Centrum Zarzqdzania Kryzysowego w Warszawie.

Intensywne opady deszczu na poludniu Polski doprowadzily do (В) powstania zagrozenia powodziq. Obecnie na terenie miasta Warszawa (9) nie wystepuje bezposrednie zagrozenie powodziq. Jednak fala wezbraniowa przemieszcza siç Wisla w kierunku Warszawy. Przewiduje siç, ze do Warszawy nadejdzie (10) 23 marca, 2003 r. Dlatego juz teraz trzeba podjac niezbçdne dzialania zabezpieczajace. Powtarzam juz teraz nalezy podjac dzialania zabezpieczajace (13):

1. Sprawdzic czy radio i latarka wlasciwie dzialaj a

2. Zgromadzic zapas baterii do radia i latarki.

3. Przygotowac odziez na zmianç, srodki higieny osobistej i dokumenty osobiste.

4. ...........

5............

б. Sluchac komunikatów radiowych nadawanych przez Radio W, telewizyjnych nadawanych przez TV OK.

Informujemy, ze (14) sluzby sq przygotowane na nadejscie fali, a Powiatowe Centrum Zarzqdzania Kryzysowego uruchomilo dla mieszkanców calodobowa liniç informacyjna pod numerem telefonu: (15) 76 662 [POMOC].

UWAGA! UWAGA! Powtarzam komunikat Powiatowego Centrum Zarzqdzania Kryzysowego w Warszawie..........

iНе можете найти то, что вам нужно? Попробуйте сервис подбора литературы.

Rysunek 3 Formularz „Tresc komunikatu"

i Надоели баннеры? Вы всегда можете отключить рекламу.